Angel of Wassenaer

Even geduld is een schone zaak……

 Geduld!!!

De natuur laat toch wel op zich wachten….. Angel is liever dan ooit, zou ze er weet van hebben? Volgens de Dieren telepathie zeker wel, daarbij geeft ze aan er klaar voor te zijn en zelfs Cliff een prima partner te vinden!

 Kom maar op!

Ik ben er in elk geval wel ‘klaar’ voor want autorijden is weer mogelijk. Met de orthopeed is afgesproken dat een vervolg operatie aan de knieschijf noodzakelijk is en dat kost me dan 3 maanden revalidatie. (operatie van ruim een uur, 6 weken gips en nog 6 weken herstel). Zodra ik er aan toe ben kan ik me hier voor opgeven. En daar ben ik nog even niet aan toe dus……

Eerst is Angel aan de beurt! Zodra ze loops is gaan we aftellen. Want afreizen naar Duitsland, daar heb ik natuurlijk heel veel zin in. De puppen van Cliff en Fly zijn immers nog te bewonderen. Die wil ik heel graag zien, even in de armen houden, lekker knuffelen. Dus mocht Angel toch op zich laten wachten…. dan reizen we toch gewoon 2x af?

Ja, we zijn er klaar voor!

 Angel ligt klaar!

Angel heeft inmiddels haar winterjas bijna geheel aan de wilgen gehangen, of is ie op zolder opgeborgen voor komende winter? En in het park wordt er ineens op sommige plekjes een extra plas gedaan, terwijl ze normaliter bijna gesmeekt moet worden om nu dan toch eindelijk eens die plas te doen. Markeergedrag voor de loopsheid? Zo lijkt het wel.

 In afwachting van?

Donderdag de 10de mag ik bij de orthopeed m’n knie laten controleren. Dan bespreken we meteen hoe noodzakelijk die vervolgoperatie is. Of dat het toch kan wachten op komend najaar of misschien zelfs volgend voorjaar? In elk geval mag ik vanaf donderdag wel weer auto rijden, hoera! Zo heb ik dus met Angel afgesproken dat haar loopsheid mag beginnen……

 Waar wacht ik op?

De DA is gebeld en de progesterontesten zijn aanwezig! Ik kan wel zeggen dat wij er dus echt klaar voor zijn. Aan het weer zal het ook niet liggen. Zo tropisch als het de afgelopen 14 dagen is geweest (ja, we hebben geboft hier in de tuin, ik lijk wel een potje Duo Penotti, van voren bruin en van achteren nog lekker wit, dat krijg je vanzelf als je aan je stoel vastgekluisterd zit) zo vruchtbaar is het nu. De tuin snakt naar een flinke regenbui en mag vandaag echt niet mopperen!

Blijf Angel’s dagboek volgen voor meer: Of de natuur ons zo goed gezind blijft?

Chien d’or betekent hond van goud en deze ‘gouden’ naam heeft Hooby van de Victory gekregen van z’n baasjes. Hij luistert naar de naam: Shendor.

 Shendor

Kijk eens naar z’n prachtige gouden ogen! Hij heeft dus niet voor niets deze ‘gouden’ naam gekregen! Qua kleur lijkt hij natuurlijk flink op onze Angel, ze zijn immers alletwee net zo zwart. Shendor zijn opa is Angel’s overgrootopa, dus ze zijn verre familie van elkaar. En ook Shendor is al oom, zijn zwarte zus Fly heeft half april haar eerste nestje gekregen van Angel’s lover Cliff.

 Nogmaals Shendor

Shendor, je bent een prachtige zwarte ODH! Het is maar goed dat ik weet dat jij het bent op deze foto, want anders zou ik nog denken dat Angel daar ligt. Shendor woont in België.

In de luie stoel is de wereld net een beetje anders. Alles op zit hoogte en heel veel te zien. Zo komt er een goud gele vogel op bezoek. Juffrouw Janny van de buurvrouw heeft hem ook gezien en de vogel vliegt snel naar de muur. Daar die goudfazant maar op de foto gezet. Angel vindt het allemaal wel prima, heerlijk zo de hele dag het vrouwtje thuis. 

 De goudfazant

Vandaag is het al vroeg warm en na ons ontbijtje verkassen we snel naar het achterste gedeelte van de tuin. Angel schuilt onder de hazelaar, lekker in de schaduw. Ik kan het wel uithouden in de schaduw van de kersenboom. Tot de zon er langzaam doorheen komt.

 Angel en ik

In de luie stoel is goed vertoeven. Als je geen keus hebt moet je er wat van maken toch?

Klik hier voor wat zomerse tuin foto’s van ons in de tuin!

Patella is de officiële naam voor de knieschijf. Een patella luxatie betekent dus een loszittende knieschijf. Er zijn verschillende vormen van luxaties. De meest voorkomende is de luxatie naar mediaal. Dit wil zeggen dat de knieschijf naar de binnenkant van de knie wegschiet. We zien dit vaak bij honden van de kleine rassen. De luxatie naar lateraal, waarbij de knieschijf naar buiten wegglijdt, zien we soms bij de grote rassen, vaak in combinatie met een draaiïng in het dijbeen. Deze laatste vorm is zeldzaam.

Helaas heb ik dus last van die laatste vorm. En ben gelukkig geen hond!

Mijn rechter knieschijf is al zo vaak naar buiten geschoven dat de traumatoloog dit graag via een kijkoperatie wilde beoordelen. Kijken of een hersteloperatie, die daarna 6 weken gips voorschrijft, wel medisch noodzakelijk is……….

Vandaag is het zover: Later dan gepland krijg ik via een epidurale injectie de verdoving van m’n onderlichaam, zodat ik alles zelf bij volle bewustzijn kan mee maken. De injectie heb ik niet gevoeld, maar snel daarna bekruipt me toch een heel akelig gevoel. De verdoving trekt namelijk zo hoog op dat ik zelfs m’n schouders tot naar m’n vingertoppen toe voel tintelen. Ik voel me wegzakken, kan niet goed meer ademen, niet praten. Ppfff, wat voel je je dan machteloos. Pols en bloeddruk zakken zo gestaag dat er bijgespoten moet worden om me ‘bij de wereld’ te houden. Het is of je totaal verlamd bent, maar dan bij volle bewustzijn. Ik denk direct aan die leuke medische trillers van Robin Cook! (Zo worden daarin organen geoogst!)

De traumatoloog zet m’n knie met het grootste gemak in de ’scheve’ stand zoals mij al zo vaak is overkomen. Of deze stand me bekend voor komt? Jazeker, zo ziet het er inderdaad uit als die knieschijf weer eens naar buiten toe schiet. Enfin de kijkoperaite verloopt verder prima.  Ik heb m’n bril op en kan toch aardig meekijken. De meniscussen zijn nog heel, alleen is de achterkant van m’n knieschijf door deze luxatie’s wat beschadigd en daardoor is ook de artrose al begonnen. Dat ziet er niet goed uit. Deze kijkoperatie is gelukkig dus niet voor niets geweest want zo heeft de Traumatoloog goed kunnen zien dat er ter zijnertijd toch wel een grote operatie nodig is. Een operatie waarbij de gleuf, waar de knieschijf in ligt, wordt uitgediept blijkt uiteindelijk toch wel noodzakelijk. En het liefste zo snel mogelijk. Dus dan geen wachtlijst voor mij, deze 2de operatie kan direct tussendoor!

Het duurt maar en duurt maar voordat de hele verdoving is uitgewerkt. Die bloeddruk wil ook niet echt omhoog. En natuurlijk de befaamde plas op de ‘pot’, die maar niet wil komen omdat m’n billen zo lang verdoofd blijven. Een verdoofd lichaamsdeel voelt vreemd aan en lijkt veel dikker dan normaal. Ga daar maar eens mee op de toilet zitten, oeps,  natuurlijk niet ernaast gaan zitten. Ton brengt me liters water, echt helpen doet het niet. Pas als weer overal gevoel in zit en er uiteindelijk een kleine waterval komt, kan ik weer mee terug naar huis. Met een dik verband om m’n rechter knie.

Tijdens mijn controle over 14 dagen moeten we maar eens goed bespreken hoe verder. Want opnieuw een langdurige operatie met daarna 6 weken gips, daar zit ik natuurlijk niet echt op te wachten!

Goedele omringt mij door engelen! Om me bij te staan voor morgen krijg ik van haar deze prachtige wenskaart.

Goedele bedankt, dit doet me heel veel goeds! De engelen zijn nu al aan het werk!!!!

Weg was het zonnetje, maar ondanks dat hebben we genoten.

Iets voor enen staan Angel en ik pontificaal klaar in de parkeerkuil van de Wassenaarse slag. Even met Walter kletsen, hij runt de Kuil en is tevens de eigenaar van een prachtige Zwitserse Herder Langhaar. De witte en de zwarte samen is toch wel een heel mooi gezicht. Even groot, dezelfde soort vacht alleen Black en White!

Precies om één uur rijdt de bus van het Vijfspan de Kuil in. Angel staat direct op scherp, ze hoort haar vriendjes in de bus al. Omdat er toch wel behoorlijk in de duinen wordt gecontroleerd besluiten we gewoon langs de vloedlijn te gaan lopen.

 Angel en ‘t Vijfspan

Het is er heerlijk. De vloed komt langzaam op en wij lopen gestaag richting Scheveningen. In de verte is de Pier redelijk door de lage bewolking te zien. De honden genieten net zo hard als de baasjes. Angel heeft al snel de bal van Boy geconfisceerd. De gehele route houdt ze keurig ‘haar’ bal bij zich. De zee zelf wordt door de honden ontweken, langs de vloedlijn is goed genoeg. Broer Boy is al net zo een zee held als zijn zus Angel. En als we op de terugweg een binnenzee tegenkomen dan weet ik weer waarom Angel en Boy broer en zus zijn. Samen spartelen ze als kleine kleuters door dat ‘meertje’.

 In de binnenzee

Aan ‘t eind van de wandeling lessen we nog even onze dorst bij de strandtent! Lex en Joke bedankt voor ‘t drankje en bedankt voor de gezelligheid! Het is weer eens voor herhaling vatbaar.

Klik hier en geniet mee van deze super gezellige strand wandeling!

Maandag staat ons een heerlijke strand wandeling te wachten met het Vijfspan. Angel en ik hebben er heel veel zin in. Ik ga er helemaal van genieten want daarna zal het voorlopig wel even duren voordat ik het strand weer op kan, want:

Woensdag de 25ste krijg ik de kijkoperatie aan m’n rechter knie. Toch eindelijk maar eens die afspraak gemaakt!!!

Omdat nu de agenda (even) niet werkt, melden we dit alles maar in Angel’s dagboek! En hou haar dagboek in de gaten voor alle verslagen (en fotorapportage’s)

Nog steeds is Angel’s web-site niet in orde, ondanks dat ik netjes geholpen ben met het terug plaatsen van de verdwenen pagina’s

De web-site was netjes ‘gerepareerd’ maar het opnieuw vullen van informatie wil niet meer lukken. Zodra ik iets wil melden en daarna synchroniseren, dan verdwijnt die pagina. Dit was dus al het geval bij de ODH linken en de Nieuwspagina en nu is de agenda niet meer in zicht.

Helaas, wat er aan schort? Ik weet het niet. Hulp wordt gezocht en iedereen (inclusief ikzelf) dus  even geduld………hoe lastig het ook is…….

Intussen zijn de beloofde linken dus ook nog steeds niet te plaatsen.

Wat ben ik blij met m’n hostings bedrijf van Amen World!

Dennis van Amen World heeft vanmiddag Angel’s web-site ‘gewoon’ even gerepareerd! Geweldig, hij maakt m’n dag weer goed! Wel even checken of het niet weer gaat gebeuren. Want het lijkt of er iets niet helemaal klopt in de instellingen. Ach deze digibeet weet nu dat er gelukkig een goed bedrijf achter ons staat! 

Dennis bedankt!

Vroeg uit de veren, want om 11 uur worden we in Katwijk verwacht. Karin en Jack hebben een ‘intieme’ ODH wandeling georganiseerd, over het strand van Katwijk naar Noordwijk en weer terug. Als het goed is wandelen we met de broertjes Chip en Cinteau en komt misschien ook Rajan mee. Ik ben benieuwd.

Als we in Katwijk aan komen dan zijn Anouk met Dennis en Anouk’s vader er al. Ook Jennifer en Marcel zijn er. De honden zitten achterin de auto. Ook Bink van Anouk haar ouders is mee. Tjee, wat is Bink groot geworden zeg. Helemaal volwassen, wat een beauty is hij! Als Karin en Jack arriveren kan de wandeling beginnen. Helaas geen Rajan, zijn baasjes hadden toch andere verplichtingen.

En zoals het echte ODH’s betaamt, zijn ze natuurlijk eventjes heel enthousiast, een beetje door het dolle heen. Gelukkig zijn we snel op het strand. Wat is het al warm! Het lijkt wel een zondag midden in de zomer! En zo vroeg is het nog heerlijk rustig!

De honden genieten volop. Rajan houdt normaal de groep bij elkaar, nu is het even aftasten. En er is een teefje bij, want normaliter loopt alleen Robin tussen al die stoere mannen….. Angel heeft nergens last van, die focust zich (een beetje?) op Robin en laat de mannetjes links liggen. Robin doet net of ze het niet merkt en de mannetjes zwerven over het hele strand. En dan komen we bij de eerste binnenzee. Hoe gaan we die oversteken? Vraag dat maar aan de honden, gewoon erdoorheen natuurlijk. Ik weet raad, klim maar op m’n rug dan til ik wel, mijn waterschoentjes kunnen die zee wel aan.

 Karin op m’n rug

In Noordwijk wordt het drukker en drukker. Er liggen al heel veel badgasten uitgestrekt en er zijn zelfs badgasten in zee! Mensen het is pas 15 april, eigenlijk is het water natuurlijk nog veel te koud. Natuurlijk delen de honden deze mening niet.

In Beach End hebben we een sanitaire stop en koelen we even af onder het genot van een drankje. Ook de honden drinken liters weg. Kijk ze zitten dan. Onze kanjers trekken weer eens goed bekijks. (Proest, of zou dat door het blaffen komen?)

 Onze kanjers

Op de terugweg is het echt behoorlijk heet. Wat een zinderende hitte! Geweldig. Het lijkt wel of we even een dagje vakantie in hoogzomer hebben gepakt!

Karin, Jack, Anouk, Anouk’s vader, Dennis, Jennifer en Marcel, bedankt dat Ton, Angel en ik mee mochten wandelen met jullie ‘intieme’clubje. Wij hebben genoten. Voor herhaling vatbaar deze rit, dat is zeker!

Klik hier voor een rapportage van de strandfoto’s gemaakt door de baasjes van Robin en Cinteau. En om mee te genieten van onze eigen strandfoto’s kijk dan hier: Strandfoto’s Katwijk-Noordwijk  

Help, help, help er gaat iets niet helemaal goed.

Om de een of andere reden wil het posten van nieuws op Angel’s web-site niet meer. Ook lukt het niet om een nieuwe link toe te voegen. En tot overmaat van ramp zijn ineens sommige foto’s niet meer in beeld. “Help” roept hier deze digibeet.

De nieuws pagina kan nu niet meer gevonden worden en ook de ODH linkenpagina is uit beeld. Gaat Angel’s web-site crashen? Heel vreemd allemaal!!

Even geduld dus, na het weekend hoop ik dat we het kunnen oplossen. Dan krijg ik in elk geval help van het hostingsbedrijf en hopelijk gewoon van onze Christophe.

Christophe zit vandaag namelijk midden in het verhuizen naar de nieuwe etage die hij samen met z’n vriendin Else heeft gekregen. In hartje Leiden! Tja, begrijpelijk dat hij dan echt niet even tijd heeft voor computerproblemen bij z’n moedertje…….

Chris en Else, heel veel liefde en geluk in jullie nieuwe woning!!!!

HOERA!!!! Cliff zijn eerste nakomelingen zijn geboren, jawel!!!  

Op donderdagavond 12 april heeft Fly haar eerste 4 puppy’s gekregen, de laatste 2 werden vrijdagmorgen 13 april geboren. 4 teefjes waarvan 3 grauw en eentje bruin/zwart en 2 bruin/zwarte reutjes. In één woord GEWELDIG!

Karin is natuurlijk apetrots op het eerste nestje van Fly en Cliff. Fly heeft het fantastisch gedaan en de puppy’s hebben een prachtig geboorte gewicht!

Karin en Marjan (samen de eigenaren van Cliff) gefeliciteerd met dit geweldige nieuws! Angel en ik zijn helemaal blij voor jullie en komen zeker dit nestje bewonderen!

Kijk en geniet mee op de web-site van Van de Victory

Vroeg uit de veren op 1ste paasdag! Angel en ik worden opgehaald door Therese en Esmeralda op weg naar de NODHV Trofee in Baak, vlak bij Zutphen. TT is er vroeg bij, als ik onder de douche sta, word ik al gebeld. Ben dus ook nog niet eens klaar als ze al arriveren. Gelukkig vertrekken we toch op tijd. We krijgen een helse rit. Complimenten voor TT en haar karretje met ingebouwde Truus, want zij moeten navigeren door een hele witte wereld van zeer dichte mist. Angel mag achterin de couveuze en hebben we niet meer gehoord. Niet verwondelijk, want wij hebben met elkaar natuurlijk genoeg te kwekken. We komen er zelfs achter dat er heel veel saamhorigheid is!

 Bold & Angel

Door deze mist zijn we helaas wat verlaat, maar gelukkig niet als laatsten. In Baak komt de zon rap door en belooft het een heerlijke warme dag te worden. Stoelen geinstalleerd en het begroeten kan beginnen. Geweldig om nu in het echt Angel’s andere broers Bold, Sem, Fedor en Gomez uit het B-nest te zien. Wat een machtige kanjers zijn dit geworden. En ook de zusjes Jane en Cleo uit het C-nest (die ik geboren heb zien worden) zijn van de partij. Leuk om dan ook eindelijk alle baasjes eens in het echt te ontmoeten. Fay van Karin komt even snel tevoorschijn voor de keuring maar moet helaas weer terug de auto in, daar ontkom je als teef niet aan als je nu net loops bent geworden. Gelukkig is ook Angel’s lover Cliff er weer bij! Wat is hij toch een heerlijke rustige stabiele reu, ik ben nog steeds helemaal weg van hem en Angel niet minder!

  Twee tortelduifjes

We ontmoeten een heleboel meer bekenden: Liesbeth met Haggis, Naphasja met Shila, Paula met Aline, AnneMarie met Nero en Xyta, Joke met Saros, Ida-Maria met Akira, Roy met Ronan, Goska, Marijke en Astid als organisatoren, het houdt niet op. De familie wordt al groter! En… ik mag ook nog even knuffelen met een van de Valantijns Boy’s genaamd Ice-Item. Hhmmm wat lekker is dit zeg!

 Valentijntje: Item

Bij de puppy klasse halen Cleo en Jane, Angel’s zusjes van het C nest, een beker. In de jonge honden klasse halen Gomez en Sem, Angel’s broers van het B nest, wederom een beker en als klap op de vuurpijl halen broer Boy uit het A-team en Cliff, Angel’s lover, ook een beker.

Angel doet het weer prima tijdens de show. Ze wordt beoordeeld en we lopen ons rondje een aantal keren. Net geen beker maar wel weer een Uitmuntend. En toch wel een vermelding waard: Ze krijgt de aantekening: Zeer aangenaam in de omgang! 

 In de ring

Aan het eind strijden alle nummers één tegen elkaar voor de Trophee. Laten dat nu ook de 2 broers Gomez en Boy zijn. Het wordt moeilijk kiezen en uiteindelijk gaat broer Boy, die inmiddels qua training op de universiteit zit, er met de Trophee vandoor. Lex twijfelde nog of hij Boy wel zou inschrijven en nu mag hij naast z’n schoenen lopen!!!

 Trotse Lex en z’n Boy

Maar Marjan en Karin mogen ook naast hun schoenen lopen: Uit alle drie de nesten van Marjan’s Meute, het A, B en C nest, met allen Marjan’s Puck en Karin’s Sultan als ouders, worden er bekers gewonnen waarbij onze Boy uit het A-nest de grote winnaar wordt! Marjan en Karin, in één woord geweldig! Dit zijn allemaal KANJERS, dat kan niet anders!

We hebben genoten! Veel dank en complimenten aan de organisatie van de NODHV, die het deze keer heel wat vlotter liet lopen! Het weer zat mee en op de terugreis hebben Therese, Esmaralda en ik lekker bijgekletst. Angel lag direct gestrekt en TT heeft laag gevlogen zodat we toch nog lekker op tijd thuis waren. TT en Esmeralda bedankt, jullie waren heerlijk gezellig! (tot slot dank aan de engelen, die ons allen ongetwijfeld de hele dag hebben bijgestaan)

Klik hier voor een grote fotorapportage van de show. En kijk op de web-site van Het Vijfspan  voor nog veel meer foto’s. Ook op de web-sites van Marjan’s Meute  en Van de Victory is vast meer informatie te vinden.

Voor de officiele uitslagen verwijs ik naar de web-site van de NODHV.

Zo moest ruim een week geleden Duveltje inslapen en zo is het ineens tijd voor Cannelle.

Cannelle is één van de poezen van m’n oudste zus in Frankrijk. Cannelle en Vanille zijn ooit samen als hele jonge kittens hun leventje daar begonnen. Vlak daarna kregen ze de hond Morphee en hij is zo nauw met deze poezen opgegroeid, dat hij zich vaak geheel als een poes gedraagd.

Toen Vanillie haar pil een keer niet goed werkte kreeg ze Arthur als jongen. Een jaar later kreeg ze Bisou samen met Arthur 2 (want deze kater moest ook Arthur heten). Bisou kwam met ons mee naar Nederland en leeft helaas al lang niet meer. Arthur 2 is naar vrienden in Frankrijk gegaan en de 1ste Arthur is er nog steeds. Nog niet zo heel lang geleden bleek Vanille een aantal tumoren te hebben en werd met de dag zieker. Om haar uit haar lijden te verlossen mocht ze inslapen.

Arthur, de ‘overgebleven’ kater van Vanille had daar al vrede mee en zocht z’n heil bij Cannelle. Daarvoor lag Arthur altijd wel tussen Vanille en Cannelle in. Maar de laatste paar dagen zocht Artur ineens de oude grijze Patriarch Dropje op. Drop is een grijze kater en is al heel oud. Hij leeft voornamelijk buiten.

En dan ineens wordt ook Cannelle in rap tempo ziek. Of Arthur het aanvoelde…. Ook zij blijkt een aantal tumoren te hebben en heeft het flink benauwd. Om haar verder lijden te besparen mocht ook zij vandaag gaan hemelen. Beide poezen liggen bij elkaar in de tuin begraven met een keurig grafje.

Lieve Cannelle, rust zacht bij je zus Vanille, jullie zijn weer samen!

En mijn Franse familie wensen we sterkte toe! Je huisdier verliezen, hoe oud, ziek of wat dan ook, het blijft een gemis en is altijd weer veel te definitief.

Last van m’n knieen heb ik al m’n hele leven. Maar sinds Angel er is word ik regelmatig blootgesteld aan spelende, rennende, botsende of tot stilstand komende honden, soms tegen m’n benen aan. En dan schiet de rechterknieschijf steeds weer opzij. Vroeger schoot ‘ie’ daarna direct weer terug op z’n plekje, maar tegenwoordig gebeurt dat niet meteen en dan stort ik ter plekke ter aarde neer. Met alle akelige gebeurtenissen van dien.

Ik stond al op de wachtlijst voor een kijkoperatie; Chronische patella luxatie, zo denkt de traumatoloog met een mooi woord. Op 14 februari jl. kreeg ik een oproep, maar die heb ik uitgesteld.  En nog geen nieuwe actie ondernomen, ook omdat die klachten de laatste tijd wel weer mee vallen.

Echter vanavond even niet: Zita en ik hebben ons uitgebreide rondje in De Paauw er alweer opzitten als we nog even staan na te kletsen bij ‘Zita’s Kruis’. Gijs en Angel hebben de grootste schik, Angel voorop en Gijs erachteraan, scherpe bochten om elkaar rennend, dwars door het plantsoen heen. Om af en toe rakelings langs ons heen te rennen.

En ja hoor, wat er nu precies gebeurt weet ik al lang niet meer, wie mij nu raakte is me een raadsel, maar ineens gebeurt het weer: “Mijn knieschijf is er uit!” roep ik vol schrik. Doordat Zita en ik vlak bij elkaar staan, kan ik direct op haar leunen en stort ik niet neer. Niet wetende dat intussen door mijn schijnbeweging en het vastpakken van m’n rechterbeen, de scherpe rand van mijn hoed in Zita’s neus snijdt. (Het lijkt wel een slapstick!).

Zita roept terug: “Wat moet ik doen?” en ik volg daarop: “Dat weet ik niet en hij wil niet terug!!!” Mijn knie ziet er niet uit, het is geen gezicht. Nu ik nog op m’n linkerbeen sta kan ik er eens goed naar kijken: Hij staat gewoon helemaal scheef naar buiten toe. M’n onderbeen klopt niet meer met m’n bovenbeen. Werkelijk geen gezicht. En het duurt maar en duurt maar. Daar word ik toch wel even draaierig van. En ik weet niet wat ik moet doen.

En dan ineens schiet die knieschijf met een akkelig plopgeluid weer terug op z’n plekje. “Jee hoorde je dat, daar word ik helemaal misselijk van!” roept Zita verschrikt. Ja, mijn maag draait zich ook om en nu ik dit schrijft voel ik het wederom in m’n maag draaien. Toch maar weer de kniebrace te voorschijn halen. Of misschien toch die kijkoperatie laten doen?

Eindelijk dan is het zo ver: De A-Team wandeling aan de Wassenaarse slag! Het zonnetje schijnt volop, de lucht is strakblauw, zoals zo vaak hier in het westen. Dat zorgt er overigens wel voor dat de parkeerkuip in no time volloopt. Iedereen denkt hetzelfde: lekker wandelen aan het strand!

De A-Team leden zijn allen keurig op tijd. En ik krijg zelfs nog een verjaardagskado van Frieda, Goedele haar moeder! Dank je wel Frieda, hartstikke leuk: Beschermengel thee, helemaal TOP! Ben ik erg blij mee!

Aangenaam verrast worden we door de baasjes van Dex of Dracc’s Clan, een zwarte zoon van Djarré, die hier vlakbij in Scheveningen woont. Hij en z’n baasjes Marcel en Esther wandelen dus ook mee. Voor Dex z’n broertje Davidson natuurlijk hartstikke leuk! We missen alleen zus Luna, zij is loops en slaat deze wandeling helaas over.

  De duinen

Via de duinen lopen we gezamelijk naar het strand. De honden mogen hier eigenlijk niet los na 1 maart, gelukkig wordt er niet gecontroleerd. (Had ik die tekst toch niet helemaal goed gelezen, foei!) En aan het strand gaan de honden helemaal los. Heerlijk rennen door de binnenzee, heerlijk jagen en spelen. Boy en Harley moeten elkaar af en toe even ‘aftasten’ en broer Diesel loopt daar onverstoord tussen. De kleine broertjes Davidson en Dex genieten volop, ook Cuando vindt het allemaal geweldig. Djarré heeft haar jasje uitgedaan, ineens is zij niet meer de grote zwarte 2lingzus van Angel. Wat een flinke bos haar toch al niet doet!

 A-Team

Na het maken van een familie statiefoto gaan de jonge honden vast rusten bij de poffertjestent. Albert, John en de familie Sanders vinden het best, de hondjes ook. Wij lopen nog een stukje verder richting Scheveningen. In de verte zie je de zon verdwijnen, het lijkt wel of het in Scheveningen regent. Dus gaan we ook maar terug naar de poffertjestent voor een heerlijke rustpauze en een gezellige babbel met elkaar.

 Lekker bijkletsen

En de honden? Die genieten nog steeds. De kleine Davidson en Dex krijgen zelfs wat praatjes, zoals ze samen spelen. En als het eng wordt, dan verstop je je toch gewoon onder de trap?

Klik hier voor een heleboel strandfoto’s. En kijk ook op de web-sites van Het Vijfspan, van de H & D Clan en van de DRACC’s Clan voor nog meer foto’s!  Iedereen bedankt voor de gezelligheid, het was weer als vanouds!

Duveltje is niet meer. Duvel is de Golden Retriever dochter van Didonne. Samen leven ze met Punky in de roedel bij mijn zus. Duveltje was al een paar dagen niet lekker en uiteindelijke wezen de laatste onderzoeken uit dat ze nogal wat tumoren had, waarvan er eentje ook in haar milt. Heel snel ging Duvel bergafwaards. Om haar een lijdensweg te besparen is besloten haar deze middag in te laten slapen. 

Toen ik vanmiddag in het park liep en nogal aan Duvel dacht kreeg ik ineens contact met haar. De dierenarts was er toen nog niet. Er daalde een rust over me heen en Duvel gaf heel berustend aan dat ze zo ook niet verder kon, dat ze nu rust kreeg en er vrede mee had. Haar berusting was echt voelbaar. En zo is ze ook ingeslapen, met een glimlach om haar lippen en de ogen als lachspleetjes toegeknepen.

Lieve Duuf, ga jij maar verder op je reis in het hiernamaals. Jouw leventje is nog niet over en gaat daar aan de overzijde gewoon verder. Heerlijk weer zonder pijn rennen en dollen met je vriend Pam, je vriend Cockey en met Sjiepie, jouw eerder overleden roedelgenootjes: jullie zijn daar niet alleen!

Klik op de regenboogbrug ter nagedachtenis. Zet het geluid aan en kijk.

En mijn familie wensen we alle sterkte toe. Hoeveel vrede ze er ook mee hebben. In 4 maanden tijd 2 huisdieren verliezen is niet makkelijk! We denken aan jullie!!

Vanuit m’n werk snel naar huis want vanmiddag hebben Angel en ik een strand wandeling met Karin en Angel’s halfzus Robin op het Katwijkse strand. Nu dus een thuiswedstrijd voor Karin en Robin. Gelukkig zijn we op tijd en….. is het droog met zelfs een heerlijke zon.

Maar wat een wind, wat een wind! Je woont aan de kust of niet, DAT wordt hier weer eens goed bevestigd. Het strand ligt er kaal en verlaten bij. Door de storm van afgelopen weekend is een gedeelte van het zand zo hoog tegen de duinrand opgewaaid dat de net opzette strandpaviljoens bijna zijn bedolven onder het vele zand. De rest is door diezelfde storm weggespoeld, zodat er er een scherpe rand is ontstaan met een afstap van ruim twee meter diep. De honden hebben natuurlijk weer nergens last van.

 Kijk Huis ter Duin!

Noordwijk met Huis Ter Duin is heel goed in zicht: Samen lopen we via de branding die kant op, waarbij het bijna vechten is tegen de wind in. Het zand schuurt tussen de kiezen…. dus niet teveel praten…

 Beach End

In Beach End drinken we een heerlijke warme thee en komen we even bij van dit ‘hondenweer’.  Ach, het is nog steeds droog, dus we mogen niet klagen. De terugweg volgen we via de duinen. Af en toe Angel tot orde roepen, want zij heeft regelmatig een spoor te pakken of ziet ‘iets’ waardoor zij zelfs op het afgezette terrein met prikkeldraad probeert te komen. Voor Robin is het allemaal een koud kunstje, zij kent dit terrein op haar duimpje.

 Angel en Robin

Klik hier voor een paar leuke Katwijkse strandfoto’s van Angel en haar halfzus Robin. Karin en Robin, bedankt! We hebben weer genoten en doen het graag nog een keertje over!

Mag je blij zijn dat je eindelijk het hele A-team bij elkaar hebt en dan laten de weergoden het afweten. In den lande spookt het behoorlijk. Lex was met broer Boy aan het speuren, maar dat werd door de vele regen afgelast. De jongens uit Markeloo moeten natuurlijk het allerverste rijden, ook daar is het bar en boos. Om nu met natte sneeuw en zware windstoten terug te rijden….

Helaas, een wandeling aan zee zit er vandaag dus niet in. Hoewel het hier aan de kust nog steeds droog is, waait het vreselijk hard. Aan zee zou je dan echt gezandstraald worden. Nou dat heb ik laatst al eens meegemaakt, vandaag dus niet weer. En door de hoge waterstand is er geen strand meer over….

 Kijk de wind eens!

Geen strand deze keer, dan maar wederom een rondje De Paauw. Geen straf hoor, ondanks de harde wind. Wat het zonneje blijft hier aan de kust vrolijk schijnen.

En we hebben ook nog eens geluk want we komen de ODH Sara tegen. 

 Angel & Sara

De beide dames gaan lekker uit hun dak, dwars door de modder langs de vijver. Het zijn immers ODH’s! Ze mogen zich daarna ‘afspoelen’  in de onlangs leeggebaggerde sloot. En zo heeft Angel toch nog het gevoel van een klein ODH feestje gehad!

Klik hier voor de foto’s en geniet mee van deze twee vrolijke ODH’s die de modder hebben gevonden en zich dan ook als echte ODH’s gedragen.

Aanstaande zondagmiddag hebben we weer een heuse A-team wandeling: eindelijk bijna het hele A-nest weer eens bij elkaar en dit keer bij ons op het strand!

“Voorproeven” is helemaal niet verkeerd, zeker niet als het prachtig zomers weer is. Mimi is nog thuis en wil ook wel mee ‘proeven’. Samen starten we via de parkeerkuip aan de Wassnaarse slag en lopen door de duinen richting Katwijk. Mogen de honden hier nu los of niet? Het staat er wat onduidelijk, een andere hondenbezitter overtuigt ons ervan dat ze nog steeds los mogen.  Angel neemt direct de benen, ze ruikt een spoor en gaat helemaal los! Af en toe zijn we haar zelfs even kwijt. Volgens mij is dit toch niet de bedoeling. Lopen we door broedgebied? Misschien toch verkeerd gelezen en is hier inderdaad wel de aanlijnplicht van toepassing?

Gelukkig komen we geen wetsdienaren tegen, het is warm, stoffig en stil, Heerlijk wat een rust, op af en toe racefietser na.

We lopen niet helemaal tot Katwijk maar buigen bij de 2de afslag af richting strand. Als Angel de zee ziet gaat ze opnieuw helemaal los. Als een bezetene rent ze de duin af naar beneden. Om ons toch even later weer op te halen.

Het is eb en er is weer een binnenzee. Mimi loopt langs de branding en ik aan de andere kant van de binnenzee. En Angel? Zij draaft tussen  ons in en waarempel, daar zwemt ze toch weer de binnenzee over!

Opgetogen wordt ze door mij begroet en beloond. In de verte zien duidelijk de witte kerk van Katwijk en Huis ter Duin in Noordwijk.

Kijk hier en geniet mee van dit heerlijke voorproefje

 13 maart, hoera, ‘t baasje is vandaag jarig!

Samen met broerlief en schoonzus. Elk jaar weer een terugkerend feit.

En dat met dit vreselijke mooie weer. Een extra wandeling met m’n moedertje door De Paauw is nooit weg en daarna heerlijk buiten zitten in de tuin. Ooit hebben we op 13 maart wel eens in bikini gezeten, maar dat zit er vandaag nog net niet in. Gewoon lekker buiten in de zon is al helemaal TOP!  

 Angel heeft er al zin in

En geniet mee van al de visite!

Cliff uit de kennel van vd Victory en van Marjan’s Meute wordt papa! Cliff is de ‘verloofde’ van onze Angel en als het goed is wordt hij straks ook de papa van Angel’s puppen. Hij heeft zich bewezen, geweldig! Cliff en Fly (net als Angel is zij ook een zwarte ODH teef) krijgen begin april hun puppen. Dat wordt spannend, want zo is deze combinatie toch wel een heel mooi voorbeeld voor onze Angel staks.

 Cliff, de ‘verloofde’ van Angel

Blijf het nieuws volgen!

En even voor de vergelijking tussen Angel uit het A-nest en broer Bold uit het B-nest:

 Dit is Angel

Op haar kleed op de veranda.

  Angel op ‘t strand

Naast elkaar zullen we ongetwijfeld wel verschil zien, broer Bold is immers veel en veel groter!! Die kans komt ooit nog wel eens!

Angel komt bij Marjan’s Meute vandaan uit het A-nest. Samen met Djarré zijn zij de enige zwarten uit het eerste nest.  In het B-nest zaten ook 2 zwarten: Broer Bold en zus Jenna. En beiden hebben heel veel weg van Angel. De uitdrukking, de ogen, je kan echt goed zien dat het volle broers en zussen zijn. 

 Bold

Kijk en geniet mee van dit evenbeeld van Angel. Bold is hier inmiddels 16 maanden oud. En kijk naar die ogen van beide honden!

 Angel