Angel of Wassenaer

Weten jullie nog??? Vandaag 30 mei is het precies één jaar geleden dat Angel en ik samen op stap gingen! Op weg naar Duitsland, naar de grauwe Cliff, de ‘verloofde’ van Angel die bij de Oudduitse Herder Kennel v.d. Victory zit. Onderweg kwamen we in de grootste file die Nederland rijk was, maar dat mocht de pret niet drukken. Na vele uren kwamen we gaar en bezweet in Duitsland aan. Angel, bereisd en wel wilde helemaal niets van Cliff weten…….. De volgende dag echter was er wel zin, maar toen dacht Cliff er anders over. Zeker nog een beetje een blauwtje van de dag ervoor Cliff? Enfin, gelukkig kwam het de dag later, op vrijdag 1 juni wel tot een dekking en wat voor eentje. Als we 26 dagen later de echo laten maken dan worden er een aantal vruchtjes geteld en kan ons geluk niet op!

En dan is het zover: Zonder enige voortekenen (nou ja, alleen maar de hele dag in het zelf gegraven hol liggen) werd Angel haar eerste dochter in de tuin geboren, een klein beetje onvoorbereid, dat wel. Pas nadat de tweede dochter is geboren was er even tijd de ‘vroedvrouw’ te bellen. Marjan van Marjan’s Meute heeft geweldig meegeholpen en zo gingen we over van de 30ste naar de 31ste met in totaal acht Oudduitse Herdertjes; zeven teefjes en maar één reu. Oh, oh, oh, wat een geluk!! Uiteindelijk blijken we zes grauwe dames te hebben en twee zwart/bruine, waarvan eentje dan die ene reu. Bijna allemaal kleine grauwe Cliffjes! Geweldig wat een feest!

Precies 1 jaar geleden op weg om verwekt te gaan worden en vandaag alweer 10 maanden oud!!

A-Engeltjes

Het gaat prima met alle engeltjes. De dames en die ene heer groeien voorspoedig, Aiki is zelfs in hoogte haar mama Angel voorbij gestreefd. Het gaat echt geweldig met iedereen! Allen luisteren ze goed, er zijn diverse cursussen afgerond, ze zijn sociaal en alle baasjes zijn in alle opzichten nog altijd heel blij met de gekozen aanwinst! Heerlijk om te horen!

En dan Angel….. Verleden keer vroeg ik nog of we allemaal mee wilden duimen EN het heeft geholpen! Het aftellen is begonnen! Dat worden weer spannende tijden. Angel’s nieuwe verloofde is er helemaal klaar voor en dit is hem dan:

Love in the air

Het sociale karakter staat weer boven aan ons verlanglijstje en na veel zoek en speurwerk is het Nero vom Wolfshof geworden. Nero is een zwart-bruine reu met een zacht karakter! Hij is een echte knuffelhond en heeft inmiddels 2 keer een nestje ‘gemaakt’, dus hij kan het! Nero woont bij AnneMarie bij Kennel of Heartland

Nero & Angel

Binnenkort reizen we af naar Friesland, dan volgen vele foto’s dus blijf Angel’s web-site en dagboeken volgen!

Zo gaat dat toch, als ze je rustig willen houden?

Zoals Angel al eerder heeft geblaft gaat het met Makky eigenlijk veel beter dan we ooit hadden verwacht. Wonder boven wonder herstelt hij zich langzaam, hij sleept niet meer met z’n linker achterpootje en denkt dus ook gerust dat hij wel weer overal naar toe kan. En dat kan natuurlijk niet. Heel langzaam en voorzichtig kruipt hij dan uit z’n mandje en ineens staat ie naast je te mekkeren. Stijf en voorzichtig loopt hij al op 4 pootjes. “Makky dat mag helemaal niet, je moet in je mandje blijven!” roepen we dan in koor. Zelfs Angel en Aiki waken over hem. En wat doet Makkertje? Als een echte kat stoort hij zich er niet echt aan.

Hangend
Buiten in de tuin kijkt hij eerst een tijdje rond in z’n mandje, speelt wat met het gras en dan ineens krijgt hij het op z’n heupen. Alle vogels die over vliegen zou hij wel willen vangen….. “Nee Makky, in je mandje blijven anders ga je naar boven hoor!” Blijven we toch maar steeds zeggen.

Tussen ‘t groen
Via de dieren telepathie heb ik al contact met hem gehad en ik niet alleen. Hij heeft zelfs ‘gepraat’ met de cursisten waar ik regelmatig mee oefen. Zo mooi! Dank jullie wel Petra, Cecile en Ingrid! Je staat versteld wat hij allemaal te zeggen heeft voor zo een jong katje en het mooie is dat wat hij ons allemaal vertelt zo ongeveer bij iedereen hetzelfde is. Geweldig toch! We hebben hem geprobeerd op z’n hartje te drukken dat hij niet meer voor aan de drukke straat moet komen (als hij weer helemaal herstelt), geeft ie aan dat hij nog 8 levens over heeft en we ons geen zorgen moeten maken…….
Opletten dus en als het echt te bont wordt, dan sluiten we hem op. In de isoleer, zullen we maar zeggen, of is het gewoon “ophokken?” Opgesloten in het kleinste kamertje blijft Makky wel keurig in z’n mandje liggen, zo slaapt hij veel en kunnen z’n arme botjes misschien nog beter herstellen.

Rond kijkend
Klik hier voor nog een paar mooie foto’s van ons Makkertje in de tuin. Tussen al het groen!

PS: Vandaag is Mimi jarig!!!

20 jaar geleden werd ze vroeg in de middag geboren, na een lang liggend ‘ziekbed’ met gezinshulp. En zo kon ik gelukkig wel thuis ‘uitzieken’ tot de medicatie werd gestaakt en Mimi, met 36 weken zwangerschap, klein, fijn en nog onder de 5 pond, werd geboren!! En nu zijn we alweer 20 jaar verder…. waar blijft de tijd! Maar niets te vieren hoor, vandaag heeft Mimi 2 tentamens en blijft dus netjes in Amsterdam voor haar studie!
Gefeliciteerd Miem!!
Over 9 dagen volgt haar broer Christophe, die mij 23 jaar geleden, 6 maanden lang aan een ziekenhuisbed heeft gekluisterd. Volop sneeuw toen ik, net zwanger, het ziekenhuis in ging en ook hij werd met 36 weken klein en fijn, in de zomer van 1985, geboren.

En nu is het wachten op Angel. “Angel…. kom op dame, WIJ zijn er klaar voor, nu jij nog!!”

Met de bal

En Angel? Die maalt nergens om en is alleen maar druk met haar nieuwe bal. Nou ja.. nieuw? Allemaal even mee duimen dus, dat het niet meer zo lang zal duren voordat Angel zover is! En wij op stap kunnen…..

Ondanks dat de weekend DA mij heeft verzekerd dat er niets gebroken leek en dat we maar gewoon een weekje moeten afwachten voelt het niet goed. Makkertje is zo zielig en sleept zo erg met z’n achterlijf. En als hij dan probeert te gaan staan, dan hangt z’n linker achterpoot er helemaal vergeten bij. Het kan ons dus niet snel genoeg dinsdag worden, want dan is onze eigen DA Bernard weer terug van zijn welverdiende vakantie.

Dinsdagmiddag zitten Makky en ik dus meteen bij de DA voor advies EN mogelijk röntgenfoto’s. Afgesproken is dat Makky eerst goed onderzocht wordt en tot slot, om helemaal zeker te weten of de diagnose klopt, een röntgenfoto krijgt. Bernard denkt toch direct aan een bekkenfractuur. Niet dat een kat een bekken heeft:

Skelet kat
Katachtigen hebben een darmbeen en zitbeen, met onderaan de lendewervels het heiligbeen. Zie foto:3=staartswervels, 11=darmbeen, 12=zitbeen, 13=lendewervels, 19=schaamstreek en 21=heiligbeen. Makky vindt het overigens niet leuk als hij iets gestrekt moet voor de foto’s. Dat hij daar zo op reageert is geen goed teken…..

Woensdagmiddag worden we gebeld voor de uitslag en oh jee, oh jee, komt dit ooit nog wel goed? Uit de foto’s blijkt dat Makky z’n bekken; het zitbeen en darmbeen dus, op diverse plaatsen gebroken is. Het lijkt wel een door elkaar gehutste puzzel. En tot overmaat van ramp is z’n heiligbeen helemaal afgescheurd. Of hiermee ook zenuwen zijn beschadigd? Het advies blijft om hem zo rustig mogelijk te houden, want met veel rust blijven de botjes redelijk op de plaatst en krijgt het misschien de kans iets te herstellen? Al hoewel….beschadigde zenuwen herstellen niet……. De pijnstilling wordt verminderd, zo blijft ons Makkertje vanzelf rustiger, maar we verminderen ook omdat we er dan iets langer mee kunnen doen en deze pijnstilling eigenlijk niet zo goed is voor de maag.

In ‘t mandje

Wat is ie lief, ons ventje. Hij ligt de hele dag maar in z’n mandje en heel af en toe komt hij overeind of wordt onrustig. Misschien een teken dat hij dan iets wil? Dus maar even de kattenbak of het zand in de tuin proberen. En ja hoor er komt dan een hele lange dikke plas of een piepklein poepje. Gelukkig werkt z’n inwendige dus nog wel goed! Hij is zo proper dat hij zichzelf zelfs ’s nachts of als ie alleen is, naar de bak sleept en daar keurig z’n behoeften doet.

Aiki kijkt rond

De honden zijn allerliefst, net of dat ze echt weten dat Makky niet weg kan vluchten. Vooral Aiki, zij is het lichtend voorbeeld voor anderen, wauw wat is zij lief en voorzichtig:

Even ruiken?

Angel snapt het niet helemaal, zij vindt het wel een beetje vreemd dat Makky zo stil blijft liggen.

Angel droomt…..

Het mandje met Makkertje erin vergezelt ons overal naar toe, zijn we even buiten, dan gaat hij ook mee. Zo proberen we hem rust met een veilig gevoel te geven.

In de tuin

Ook Sinjo komt regelmatig even langs voor een snuffel en een knuffel:

Elkaar wassen?

Of gewoon alle vier bij elkaar, zo ontroerend. Makky ligt met z’n koppie op de voorpoot van Angel, ze hebben het alle vier warm…..

Beestenspul

En natuurlijk blijft binnen ook het spul bij elkaar liggen, Makkertje veilig en wel in z’n eigen mandje:

Allemaal gevloerd

Zou Makky aan z’n achtste leventje zijn begonnen? En nu maar hopen dat hem dan nog een redelijk goed leven te wachten staat….. We hebben afgesproken dat hij in elk geval een kans gaat krijgen, zeker 6 weken geduld en dan zien we wel verder.

Klik hier voor nog veel meer foto’s van dit ontzettend zorgzame Pinksterweekend

Iedereen die maar vraagt hoe het met Makkertje gaat bedanken we hartelijk. Zo lief hoe iedereen mee leeft. En al die beterschapswensen in Angel’s gastenboek! Echt geweldig!

Maar…..Het is niet allemaal kommer en kwel deze afgelopen week! Daar vergeet ik nog bijna te melden dat in deze rare week Aiki en Angel alletwee een aantal halfbroertjes en halfzusjes hebben gekregen! Floor van Marjan’s Meute is bevallen van 5 grauwe Oudduitse Herdertjes, allemaal kleine Cliffies en dus halfbroertjes en halfzusjes van Aiki!

En bij de familie Tetteroo, de vd Victory Kennel, is het echt puppytime: Jazz is bevallen van 7 Oudduitse Herdertjes, waarbij één grauwe, ook halfbroertjes en halfzusjes van Aiki. De dag ervoor heeft zwarte Fly 6 Oudduitse Herdertjes gekregen van papa Sultan, dit zijn dus weer allemaal halfbroertjes en halfzusjes van onze Angel. Hoera, één grote super gezellige familie! Karin en Marjan, gefeliciteerd met dit geweldige resultaat en genieten jullie maar heerlijk van al die vele bolletjes wol! Dat wordt ongetwijfeld weer puppysnuiven over een paar weken!

Maar wanneer gaan wij er nu aan geloven? Angel houdt de spanning er echt in….wanneer zal zij besluiten dat het tijd is om loops te gaan worden?? Haar nieuwe verloofde wacht vast vol enthousiasme op haar!!

Blijf het dagboek volgen…….

PS: Wij kunnen zondag niet mee wandelen met de sponsor wandeling van Reddingshonden.nu in de Soestduinen. Ik hoop dat daar begrip voor is. Onze Makker staat nu even op de eerste plaats.

Nee, geen leuk bericht deze keer, geen ‘Djoeken’ of ergens anders heerlijk puppysnuiven! Was het maar waar dat er wat leuks is gebeurd want:
Er is iets vreselijks gebeurd:
Onze Makoto is zaterdagavond laat geschept door een auto! Hij leeft nog, alleen…… voor hoe lang? Komt het nog wel goed met hem?

Nog op de muur
Afgelopen zaterdagavond , na onze avondwandeling met Angel en Aiki zitten we net aan een thee als de voordeurbel gaat. ‘Da’s ook raar, wie zal dat nu zo laat zijn?’ Zeg ik nog want er loopt eigenlijk nooit iemand zo laat langs ons huis, laat staan dat we bezoek krijgen. Staat er een vreemde meneer aan de deur, hij vraagt of we een witte poes hebben, want die ligt langs de weg. Nee toch…..toch niet onze Sinjo of Makoto? De onbekende meneer is zomaar verdwenen…. was het een Engelen boodschapper in mensengedaante? Langs de drukke Rijksstraatweg, aan de voorkant naast ons huis, waar onze poezen eigenlijk nooit komen, ligt Makoto. Dus toch één van ons. Makky bloedt uit z’n bek en uit z’n neus en hij sleept met z’n hele achterlijf. Snel in mijn armen mee naar huis en thuis in z’n mandje direct de dierenarts gebeld, Tja, vindt maar eens een DA in de buurt op zaterdagavond laat, net voor het Pinksterweekend.

In Voorschoten kunnen we terecht, bij een DA waar ooit onze Seal Point Siamees Pandora op 16 jarige leeftijd mocht inslapen…… De visioenen die ik direct krijg zijn niet leuk en met kippenvel wachten Makky en ik samen tot we geholpen worden. Dan zijn we aan de beurt en het lijkt het of er helemaal niets is gebroken, ondanks dat Makky zijn achterpootjes erbij hangen. Z’n ruggengraat lijkt beschadigd, maar omdat de reflexen wel werken is het geen volledige dwarslaesie? Met pijnstilling vertrekken we huiswaarts, daar mag hij proberen met rust te hertellen. Een 10 maanden oude, net gecastreerde Siamese kater die nog geen maand geleden de buitenwereld en tuin heeft ontdekt! Arme, arme lieve stoere Pitbull van een Makky! Wat hebben we met je te doen.

Samen op wacht
Zondag is het Moederdag EN eerste Pinksterdag. Na een hele onrustige nacht sta ik al vroeg op. Zou Makoto nog leven? Hij ligt er nog precies zo bij als de avond ervoor, maar leeft nog wel. Met hele gemengde gevoelens beleven we deze schitterende hete eerste Pinksterdag. Makky kan niet lopen, laat staan zitten. Hij ligt maar op zijn zij in z’n mandje, toch draait hij soms op z’n andere zij, dus bewegen lukt wel. En als ik hem op de kattenbak zet, zakt hij volledig opzij maar komt er gelukkig wel een plasje. Met regelmaat krijgt hij wat water, koffiemelk of Bio Garde maar hij wil niet eten. Hoe gaat dit aflopen?

‘Vastgeplakt’
Beide kinderen komen gezellig eten en knuffelen Makkertje dat het een lieve lust is.
Mimi knuffelt
Stel dat dit voor het laatst is?

Christophe knuffelt
Wat een rare zorgzame dag hebben we. Zelfs Angel en Aiki gedragen zich ontzettend rustig en lief, ook zijn zij steeds bij Makky z’n mandje te vinden.

Aiki snuffelt
Sinjo snapt er helemaal niets van, hij wordt immers niet meer besprongen door die Pitbull, hoe kan dit nu?

Sinjo snuffelt
Makky mag natuurlijk weer mee de tuin in en blijft de hele dag naast ons in de schaduw liggen.

Ogen dicht
Als een zwaar gehandicapt medemens. ’s Avonds vóór het slapen gaan zetten we hem nogmaals op de kattenbak en zo gaan we weer een onrustige nacht in.

Vandaag is het maandag tweede Pinksterdag. Makky is er nog, maar daar is ook alles mee gezegd. In de tuin doet hij opnieuw liggend zijn behoeften tussen de plantjes en verder ligt hij de hele dag weer als verlamd in z’n mandje naast ons.

Veilig
Arm lief schattig dominant Makkertje toch. Van dat dominante is helemaal niets meer over. Morgen maar direct naar onze eigen DA, ook al zei die andere dat we het maar een week moesten aankijken…. Aankijken? Dat doen we nu al dit hele weekend. Dit is vreselijk……..Hoe gaat dit aflopen?

Klik hier voor wat foto’s van die rare zorgelijke moederdag.

Het houdt niet op deze week. Ging ik afgelopen zaterdag voor het eerst puppysnuiven bij de DRACC’s Clan, afgelopen woensdag waren we puppysnuiven bij Kennel Of Heartland en vandaag mag ik weer mee. Wederom eerst naar Nieuwegein om samen met Joke en Lex opnieuw mee te rijden naar Markelo. Vol verwachting op naar het noorden, zouden deze neefjes en nichtjes van Angel veranderd zijn? Tuurlijk zijn ze veranderd, van week 4 naar week 5 is een groot verschil. Eerst waren het net kleine mini hondjes die nog heel veel slapen en zich maar net van hun omgeving bewust zijn en nu zijn ze zich ineens echt bewust van hun eigen nestgenoten met alles daaromheen.

Help…
Hobbelend komen ze nu op alles en iedereen af. En dat groeit met de dag. Zo zijn ook de beiden ‘Djoeken’, de twee grauwe reutjes waar Lex op aast, enorm gegroeid. Blizzard zelfs nog meer dan Baggio, want ook Blizzard heeft nu die markante reuenkop gekregen.

De grauwe mannen
Dat wordt straks nog moeilijk kiezen Lex!

Puppysnuiven!
Ze zijn weer geweldig! En niet alleen de grauwen….

Hoe mooi toch!
De puppen genieten allemaal enorm buiten en wij ook!

Albert geniet!
En Albert niet alleen:

Rene geniet!
En Rene niet alleen:

Djarré geniet!
En de andere honden worden ook niet vergeten:

Cassy geniet!
En niet te vergeten die mooie man in hun midden:

En Cuando geniet!
Maar het bezoek die geniet natuurlijk nog het allermeest! Wij zijn er immers speciaal voor gekomen.

Allen genieten we!
Ook de inwendige mens wordt weer verzorgd!! Mannen van Markelo, het was weer geweldig en niet alleen om al die bolletjes wol te zien maar ook om de saamhorigheid met elkaar! Wat een liefde en gezelligheid. En allen met dezelfde passie! Leuk ook om weer een paar toekomstige baasjes van de B-Clan te ontmoeten en nu dan eens in het echt het baasje van Radjah en Figo! Jolanda, hartstikke leuk!

Ook deze dag werd weer vastgelegd en schrik niet, want het zijn meer dan 100 foto’s geworden, ‘t was zelfs moeilijk sorteren. Wie zin en tijd heeft? Klik hier voor het album. En vergeet niet de web-site van het Vijfspan, Lex heeft week 5 van zijn Djoek er ook al weer op staan. En natuurlijk wordt alles altijd weer prachtig bijgehouden in het dagboekverslag van de B-Clan of DRACC’s Clan. Kijk en geniet mee van alle liefde en geluk!

Rene en Albert, nogmaals bedankt voor de heerlijke middag en geweldige gastvrijheid! Lex en Joke, jullie natuurlijk ook ontzettend bedankt dat ik weer kon mee liften en we weer heerlijk bij konden kletsen tijdens de reis heen en terug. En al het bezoek bedankt voor de gezelligheid. Jammer dat de tijd zo snel gaat en aan alles weer een eind komt.

Zullen wij dan binnenkort ook weer mogen genieten van nieuwe ‘engeltjes’ hier in huis….. “Zomerengeltjes?” Ik hoop het zo!