Angel of Wassenaer

april 28, 2009

Gered door een brandweer engel

Geplaatst onder: Angel, Lente, Sinjo, Thuis, Makoto — Maj @ 3:34 pm

Makky is nu het hele weekend al spoorloos, wat vreet die onzekerheid ontzettend, zelfs het slapen gaat onrustig.

Maandag maar eens wat websites afstruinen en zijn afwezigheid bij deze en gene melden. Ik denk aan de Stichting Katvinder en de Amivedi. Enfin, Makky wordt eerst als vermist aangemeld bij de stichting Katvinder. Als ik daarna ga zoeken bij gevonden katten zie ik verdorie dat er zondag 26 april in Wassenaar een Siamees is gevonden. Het zal toch niet waar zijn? Al snel word ik gebeld met minder goed nieuws, de Siamees ligt in de koeling van het Asiel, genaamd de Nationale Dierenzorg Wassenaar, het zou een poes zijn en ze leeft niet meer. Toch voor de zekerheid maar kijken dan?

Samen met vriendin Helma snellen we naar het Asiel om daar direct te zien dat dit niet Makky is. Deze Siamees is een echte donkere Seal Point, dus bang dat ik Makky niet goed zou kunnen identificeren hoef ik echt niet te zijn. Ook Helma ziet het direct. Opgelucht keren we huiswaard, maar ja, die onzekerheid waar Makky dan is en wat er mogelijk gebeurd zou zijn wordt eigenlijk alleen maar groter.

Intussen wel 50 printjes laten maken van onze Makky met foto’s en vermelding sinds wanneer hij vermist is. Deze gaan vanavond rond buurtschap Den Deijl de brievenbussen vullen. Maar zover komt het helemaal niet.

Als ik rond 18.30 samen met Angel en Aiki via de Papenweg de Burgemeester Staablaan in loop (schuin achter ons huis) en heel hard Makky roep, hoor ik in de verte antwoord! Hoor ik daar echt een antwoord? Het lijkt zeker wel op het dwingende gillen van Makky! Makky, hij leeft nog, geweldig!!!

Beide dames horen het ook en helemaal gek geworden trekken ze met naar het privé park van de appartementencomplex op de Burgemeester Staablaan. De dames aan het hek vastgebonden en roepen maar met steeds weer een reactie en ook steeds dichterbij.

Makky waar zit je toch? Het gegil komt van boven! En dan zie ik hem hoog in de boom……

Makky roept help:

Zit je nu echt de hoogste boom die het park rijk is? Ton gebeld om de honden op te halen met meteen het nummer van de Brandweer, want dit gaat ons niet zomaar lukken……We bellen 112 en terwijl Ton aan de ingang van de Burgemeester Staablaan de brandweer op wacht maak ik vast wat foto’s van ons Makkertje hoog in die boom. Er mankeert helemaal niets aan zijn stembanden, met luid gegil laat hij horen waar hij zit…….

Makky hoog in die boom:

Met elan staat het team van de Vrijwillige Brandweer klaar om onze Makker te bevrijden.

Ladder tegen de Boom:

De reddende Brandweer Engel vist hem zo uit de boom! Ton brengt de toch wel verstijfde Makker snel terug naar huis, die meteen ontspant zodra ze onze tuin in komen. En een honger dat ie heeft! Sinjo is echt helemaal blij, samen wassen en likken ze elkaar na de maaltijd om daarna met een diepe zucht in de hangmat bij te komen.

Het avontuur is gestreden, Makky is weer thuis en de rust keert terug. Wat hebben we allemaal geslapen vannacht! Onze ‘gebeden’ zijn verhoord, dank je wel Engelen!

Engel Knielend:

Ode ook aan de Vrijwillige Brandweer van Wassenaar! Normaliter oefenen ze altijd op maandagavond, toevallig waren ze deze avond een keertje vrij en zo werd er toch nog geoefend met een mooi doel en leuk gevolg!

Klik hier voor een reportage van Makky’s avontuur.

Reacties (0)

april 26, 2009

Spoorloos……..

Geplaatst onder: Angel, Sinjo, Aiki, Makoto, Voorjaar — Maj @ 3:47 pm

Makky, Makkertje, waar ben je?

Sinds vrijdag de 24^ste is onze Makoto, het Chocolate Point Siamese katertje, spoorloos. Elke ochtend, ook als ik om 6.15 uur opsta om te werken, staat Makky voor de slaapkamerdeur te wachten, klaar voor een aai en een praatje. Op de trap naar beneden nestelt hij zich dan op een tree net onder je voeten en zo moet je nog voorzichtig afdalen want bij elke tree gaat hij opnieuw liggen, net of hij je even tegen wil houden. Met zijn lange grijparmen mept hij soms zachtjes tegen je enkels aan, net of hij wil zeggen:’Kom op Baasje ik heb trek in een lekker hapje, opschieten’.

Onze Balinese kater Sinjo is meestal in de huiskamer en komt ons beneden al tegemoet, de dames op de veranda staan ook direct klaar, bedelend aan de keukendeur om naar binnen te mogen. Zo start ons ochtend ritueel elke dag behalve afgelopen vrijdag…..

Geen Makoto voor de slaapkamerdeur en bij het afdalen naar de keuken. Sinjo komt een soort verdwaald de huiskamer uit en bedelt nog meer dan anders, zou hij al voelen dat er iets niet klopt? Geen Makky door het kattenluik of al wachtend in de keuken op zijn oh zo heerlijke ontbijtje.

Vrijdagmiddag nog steeds geen Makkertje te zien, zelfs tijdens de avondmaaltijd, weer een van die mijlpalen per dag, zitten alleen Sinjo, Angel en Aiki in de keuken op hun hapje te wachten. Makkertje waar ben je toch?

Ton loopt een extra rondje om ons huis en in de omgeving en ik loop samen met de dames nog wat extra rondjes, wij kijken onze ogen uit, maar krijgen geen Makoto in beeld. De onzekerheid die vreet…..

Makky is het katertje die ons huis kwam bewonen in de winter van 2007, toen Ton net aan zijn darmen was geopereerd en ziek thuis zat met de nefrostomie catheter. Ton kon in die tijd wel wat afleiding gebruiken en Makkertje, nog een jonge kitten, mocht natuurlijk nog niet naar buiten en lag de hele dag bij Ton op schoot. ‘Karel’’ riep Ton steeds, want hij vindt die naam veel leuker. Samen genoten ze van elkaar! Als een hondje sloop hij achter je aan steeds maar weer pratend en soms zelfs gillend zoals het een echte Siamees betaamt.

In het voorjaar van 2008 werd Makky gecastreerd en mocht hij aan het buitenleven gaan wennen. En dat viel vies tegen, want nog geen twee weken later, in het Pinksterweekend, werd onze Makker voor aan de straat geschept, zijn staartbeen was afgescheurd en z’n bekken lag op als een puzzelstukje uit elkaar.

Met een ophokplicht lag Makkertje enkele weken dag en nacht in zijn mandje en langzaam aan knapte hij toch op. Had hij dan echt nog 8 levens over? Lopen ging steeds beter al sleepte of mankte hij wel wat met zijn linker achterpoot. Toch weerhield het hem niet met muizen of zelfs een mol thuis te komen.

En nu is het stil……. Veel te stil.

Geen Makketje die je vergezelt naar de douche. Steevast zit hij dan op het muurtje naar je te kijken en ik heb me wel eens afgevraagd of hij in zijn vorige leventje niet een bloedmooie kerel was…….

En als wij onze tanden poetsen komt hij erbij staan, met zijn bek de onderkant van de trillende borstel vastpakkend, heel hard knorrend. Ook de tandjes poetsen? Het liefst zit hij dan even op Ton zijn schouder, meegenietend van die trillende borstel en ons beide bekijkend vanaf die hoogte.

Makky we missen je kapriolen en je heerlijke aanwezigheid! Jongen toch waar ben je dan?

Enkele weken terug zat er een echte grote Buizerd bij ons op het hekje in de tuin…..

Ze broeden hun nesten ergens aan de bos rand vlak achter ons. Ook de roep van de uil horen we heel regelmatig.

Het zal toch niet waar zijn? Konijntjes en jonge witte magere Siameesjes lijken wel wat op elkaar……

Makoto is niet onze eerste Siamees die zomaar spoorloos verdwijnt. Fabian, de Red Point kater, was de eerste die jaren geleden nooit meer thuis is gekomen. Nikè, de Bruine Havana is op klaarlichte dag achter in onze tuin door een vos vermoord. In haar plaats kregen we Aurora, een geweldige Seal Point poes, maar ook zij verdween jaren later spoorloos. En nu is het Makkertje.

Kunnen we nog hoop houden?

Of is het misschien echt de bedoeling dat hij hier maar een kort leventje op aarde mag hebben als Siamese kater?

Reacties (0)

mei 26, 2008

In de isoleercel??

Geplaatst onder: Angel, Dierentelepathie, Sinjo, Aiki, Makoto — Maj @ 8:03 pm

Zo gaat dat toch, als ze je rustig willen houden?

Zoals Angel al eerder heeft geblaft gaat het met Makky eigenlijk veel beter dan we ooit hadden verwacht. Wonder boven wonder herstelt hij zich langzaam, hij sleept niet meer met z’n linker achterpootje en denkt dus ook gerust dat hij wel weer overal naar toe kan. En dat kan natuurlijk niet. Heel langzaam en voorzichtig kruipt hij dan uit z’n mandje en ineens staat ie naast je te mekkeren. Stijf en voorzichtig loopt hij al op 4 pootjes. “Makky dat mag helemaal niet, je moet in je mandje blijven!” roepen we dan in koor. Zelfs Angel en Aiki waken over hem. En wat doet Makkertje? Als een echte kat stoort hij zich er niet echt aan.

Hangend
Buiten in de tuin kijkt hij eerst een tijdje rond in z’n mandje, speelt wat met het gras en dan ineens krijgt hij het op z’n heupen. Alle vogels die over vliegen zou hij wel willen vangen….. “Nee Makky, in je mandje blijven anders ga je naar boven hoor!” Blijven we toch maar steeds zeggen.

Tussen ‘t groen
Via de dieren telepathie heb ik al contact met hem gehad en ik niet alleen. Hij heeft zelfs ‘gepraat’ met de cursisten waar ik regelmatig mee oefen. Zo mooi! Dank jullie wel Petra, Cecile en Ingrid! Je staat versteld wat hij allemaal te zeggen heeft voor zo een jong katje en het mooie is dat wat hij ons allemaal vertelt zo ongeveer bij iedereen hetzelfde is. Geweldig toch! We hebben hem geprobeerd op z’n hartje te drukken dat hij niet meer voor aan de drukke straat moet komen (als hij weer helemaal herstelt), geeft ie aan dat hij nog 8 levens over heeft en we ons geen zorgen moeten maken…….
Opletten dus en als het echt te bont wordt, dan sluiten we hem op. In de isoleer, zullen we maar zeggen, of is het gewoon “ophokken?” Opgesloten in het kleinste kamertje blijft Makky wel keurig in z’n mandje liggen, zo slaapt hij veel en kunnen z’n arme botjes misschien nog beter herstellen.

Rond kijkend
Klik hier voor nog een paar mooie foto’s van ons Makkertje in de tuin. Tussen al het groen!

PS: Vandaag is Mimi jarig!!!

20 jaar geleden werd ze vroeg in de middag geboren, na een lang liggend ‘ziekbed’ met gezinshulp. En zo kon ik gelukkig wel thuis ‘uitzieken’ tot de medicatie werd gestaakt en Mimi, met 36 weken zwangerschap, klein, fijn en nog onder de 5 pond, werd geboren!! En nu zijn we alweer 20 jaar verder…. waar blijft de tijd! Maar niets te vieren hoor, vandaag heeft Mimi 2 tentamens en blijft dus netjes in Amsterdam voor haar studie!
Gefeliciteerd Miem!!
Over 9 dagen volgt haar broer Christophe, die mij 23 jaar geleden, 6 maanden lang aan een ziekenhuisbed heeft gekluisterd. Volop sneeuw toen ik, net zwanger, het ziekenhuis in ging en ook hij werd met 36 weken klein en fijn, in de zomer van 1985, geboren.

En nu is het wachten op Angel. “Angel…. kom op dame, WIJ zijn er klaar voor, nu jij nog!!”

Met de bal

En Angel? Die maalt nergens om en is alleen maar druk met haar nieuwe bal. Nou ja.. nieuw? Allemaal even mee duimen dus, dat het niet meer zo lang zal duren voordat Angel zover is! En wij op stap kunnen…..

Reacties (0)

mei 17, 2008

Up-date Makoto

Geplaatst onder: Angel, Sinjo, Zomer, Thuis, Aiki, Makoto — Maj @ 12:20 pm

Ondanks dat de weekend DA mij heeft verzekerd dat er niets gebroken leek en dat we maar gewoon een weekje moeten afwachten voelt het niet goed. Makkertje is zo zielig en sleept zo erg met z’n achterlijf. En als hij dan probeert te gaan staan, dan hangt z’n linker achterpoot er helemaal vergeten bij. Het kan ons dus niet snel genoeg dinsdag worden, want dan is onze eigen DA Bernard weer terug van zijn welverdiende vakantie.

Dinsdagmiddag zitten Makky en ik dus meteen bij de DA voor advies EN mogelijk röntgenfoto’s. Afgesproken is dat Makky eerst goed onderzocht wordt en tot slot, om helemaal zeker te weten of de diagnose klopt, een röntgenfoto krijgt. Bernard denkt toch direct aan een bekkenfractuur. Niet dat een kat een bekken heeft:

Skelet kat
Katachtigen hebben een darmbeen en zitbeen, met onderaan de lendewervels het heiligbeen. Zie foto:3=staartswervels, 11=darmbeen, 12=zitbeen, 13=lendewervels, 19=schaamstreek en 21=heiligbeen. Makky vindt het overigens niet leuk als hij iets gestrekt moet voor de foto’s. Dat hij daar zo op reageert is geen goed teken…..

Woensdagmiddag worden we gebeld voor de uitslag en oh jee, oh jee, komt dit ooit nog wel goed? Uit de foto’s blijkt dat Makky z’n bekken; het zitbeen en darmbeen dus, op diverse plaatsen gebroken is. Het lijkt wel een door elkaar gehutste puzzel. En tot overmaat van ramp is z’n heiligbeen helemaal afgescheurd. Of hiermee ook zenuwen zijn beschadigd? Het advies blijft om hem zo rustig mogelijk te houden, want met veel rust blijven de botjes redelijk op de plaatst en krijgt het misschien de kans iets te herstellen? Al hoewel….beschadigde zenuwen herstellen niet……. De pijnstilling wordt verminderd, zo blijft ons Makkertje vanzelf rustiger, maar we verminderen ook omdat we er dan iets langer mee kunnen doen en deze pijnstilling eigenlijk niet zo goed is voor de maag.

In ‘t mandje

Wat is ie lief, ons ventje. Hij ligt de hele dag maar in z’n mandje en heel af en toe komt hij overeind of wordt onrustig. Misschien een teken dat hij dan iets wil? Dus maar even de kattenbak of het zand in de tuin proberen. En ja hoor er komt dan een hele lange dikke plas of een piepklein poepje. Gelukkig werkt z’n inwendige dus nog wel goed! Hij is zo proper dat hij zichzelf zelfs ’s nachts of als ie alleen is, naar de bak sleept en daar keurig z’n behoeften doet.

Aiki kijkt rond

De honden zijn allerliefst, net of dat ze echt weten dat Makky niet weg kan vluchten. Vooral Aiki, zij is het lichtend voorbeeld voor anderen, wauw wat is zij lief en voorzichtig:

Even ruiken?

Angel snapt het niet helemaal, zij vindt het wel een beetje vreemd dat Makky zo stil blijft liggen.

Angel droomt…..

Het mandje met Makkertje erin vergezelt ons overal naar toe, zijn we even buiten, dan gaat hij ook mee. Zo proberen we hem rust met een veilig gevoel te geven.

In de tuin

Ook Sinjo komt regelmatig even langs voor een snuffel en een knuffel:

Elkaar wassen?

Of gewoon alle vier bij elkaar, zo ontroerend. Makky ligt met z’n koppie op de voorpoot van Angel, ze hebben het alle vier warm…..

Beestenspul

En natuurlijk blijft binnen ook het spul bij elkaar liggen, Makkertje veilig en wel in z’n eigen mandje:

Allemaal gevloerd

Zou Makky aan z’n achtste leventje zijn begonnen? En nu maar hopen dat hem dan nog een redelijk goed leven te wachten staat….. We hebben afgesproken dat hij in elk geval een kans gaat krijgen, zeker 6 weken geduld en dan zien we wel verder.

Klik hier voor nog veel meer foto’s van dit ontzettend zorgzame Pinksterweekend

Iedereen die maar vraagt hoe het met Makkertje gaat bedanken we hartelijk. Zo lief hoe iedereen mee leeft. En al die beterschapswensen in Angel’s gastenboek! Echt geweldig!

Maar…..Het is niet allemaal kommer en kwel deze afgelopen week! Daar vergeet ik nog bijna te melden dat in deze rare week Aiki en Angel alletwee een aantal halfbroertjes en halfzusjes hebben gekregen! Floor van Marjan’s Meute is bevallen van 5 grauwe Oudduitse Herdertjes, allemaal kleine Cliffies en dus halfbroertjes en halfzusjes van Aiki!

En bij de familie Tetteroo, de vd Victory Kennel, is het echt puppytime: Jazz is bevallen van 7 Oudduitse Herdertjes, waarbij één grauwe, ook halfbroertjes en halfzusjes van Aiki. De dag ervoor heeft zwarte Fly 6 Oudduitse Herdertjes gekregen van papa Sultan, dit zijn dus weer allemaal halfbroertjes en halfzusjes van onze Angel. Hoera, één grote super gezellige familie! Karin en Marjan, gefeliciteerd met dit geweldige resultaat en genieten jullie maar heerlijk van al die vele bolletjes wol! Dat wordt ongetwijfeld weer puppysnuiven over een paar weken!

Maar wanneer gaan wij er nu aan geloven? Angel houdt de spanning er echt in….wanneer zal zij besluiten dat het tijd is om loops te gaan worden?? Haar nieuwe verloofde wacht vast vol enthousiasme op haar!!

Blijf het dagboek volgen…….

PS: Wij kunnen zondag niet mee wandelen met de sponsor wandeling van Reddingshonden.nu in de Soestduinen. Ik hoop dat daar begrip voor is. Onze Makker staat nu even op de eerste plaats.

Reacties (0)