Zwangerschapsperikelen
Gelukkig liep deze nachtmerrie met een sisser af! En daarna was ik maar wat blij dat ik Ton wakker had gemaakt om het hele verhaal in geuren en kleuren te vertelen, want de dagen erna dacht ik steeds:
Was het nu een nachtmerrie of is het toch echt gebeurd?
Maandagmiddag kwam Ton speciaal vroeg thuis om direct de omheining van onze tuin te controleren en het hekje waar Aiki zich doorheen had gefriemeld te maken. Muurvast, zo verzekerde hij me!
Voor de zekerheid blijven de dames nu toch ’s nachts maar gewoon binnen slapen, al willen ze eigenlijk elke nacht, als wij ons mandje opzoeken, toch wel graag die veranda op. Pavlofs gewenning, want daar krijgen ze altijd een’ tandenborstel’ om op te kauwen.
Dat Aiki de gemoederen hier in stand houdt mag dus wel duidelijk zijn. Want geloof het of niet…..
Geweldig mannen, wat zijn wij blij met deze fantastische overburen!
Kijk en huiver:
Aiki achter de wasstraat:
Ja, hier struinde onze drachtige dame:
En zo liep ze langs de pomp:
Wouter kon alles zien vanuit huis:
Over de smalle stoep, langs voortrazende auto’s:
Zo naar de oprit, netjes wachtend voor de poort:
En toen was ze weer terug in de tuin:
Klik hier voor het Winterse wonderland in Wassenaar.
januari 18, 2010
Nachtmerries bestaan….. en beschermengelen?
Dat nachtmerries bestaan weten we allemaal. Onlangs werden we door het gebeuren bij ODH Kennel of DRACC’s Clan weer eens met beide benen op de grond gezet: De dracht van Djarré en Cuando liep niet goed af, het ene te verwachten pupje was al overleden voor ze ‘t levenslicht zag en moest bij Djarré operatief verwijderd worden. Tot overmaat van ramp was Djarré haar baarmoeder ontstoken en moest ook verwijderd worden. Arme Djarré en wat hadden we met haar en de Markelo mannen te doen! Wel fijn te weten dat Djarré voorspoedig op knapt!
Dit is toch de grootste nachtmerrie van elke honden fokker?
Vannacht kregen wij hier in Wassenaar ook de nachtmerrie van ons leven……
Midden in de nacht, we liggen net in onze eerste slaap, hoor ik de deurbel gaan. Is dat onze deurbel? Of droom ik?
Snel het bed uit, ochtendjas aan en de trap af naar beneden. Intussen gaat het bellen gepaard met gebonk en geroep, wat een kabaal zeg zo midden in de nacht. Misschien een stelletje vandalen of zou er een ongeluk zijn gebeurd en men naar binnen willen? Snap er niets van…
En dan krijg ik een heuse hart verzakking! De schrik slaat me om het hart want:
Er staan 3 POLITIE AGENTEN op de voordeur te bonzen!!!
De kinderen…. schiet er door me heen, er is iets gebeurd met één van de kinderen…
Met bonzend hart maak ik de deur open en vraag nogal blond wat er aan de hand is.
“Nou mevrouw, heeft u een hond?” Wordt er gevraagd. “Jazeker, ik heb 2 honden!” antwoord ik met bonzend hart.
“Er loopt een hond midden op de Rijksstraatweg en we vroegen ons af of die niet van u is?”
“Wat? Een van onze honden? Die slapen achter op de veranda!” reageer ik nog heel onnozel……
En prompt komt daar Aiki met de oren laag in de nek door de voordeur naar binnen schieten. “Aikiiiiiii, hoe kan dit nu? Wat is er gebeurd?”
Aiki verdwijnt schoorvoetend als een stout kindje naar de keuken en ik vraag de agenten naar binnen, maar dat willen ze niet, ze moeten verder.
Er was een melding binnen gekomen dat er een hond op de Rijksstraatweg zou lopen en warempel, daar liep onze drachtige Aiki, midden in de nacht, ontweken door 3 grote vrachtwagens…… met allemaal beschermengeltjes om haar heen….
Als de agenten verder gaan laat ik ook Angel naar binnen, zij staat achter de keukendeur vrolijk te kwispelen. De dames hebben de afgelopen vorst periode in de keuken geslapen, maar omdat het vannacht helemaal niet meer vriest mochten ze als vanouds weer op de veranda slapen.
En wat er daarna is gebeurt laat zich raden…. Is Aiki op zoek gegaan naar eten? Dat ze hongerig is weten we intussen wel, maar zo hongerig? Ze moest toch door of over het tuinhek om daarna via de achterkant door de tuin van de buurvrouw achter de wasstraat van de Shell pomp te komen……
Halleluja, engelen bestaan! Hoeveel bewijs moeten we toch steeds maar weer krijgen?
Dat ik de hele nacht niet meer geslapen heb mag ook wel duidelijk zijn. En beide dames blijven voorlopig, tot de tuin nog beter is afgezet, in de keuken slapen.
Verder gaat het eigenlijk prima met onze Aiki. Ze groeit gestaag en hoewel ze pas op de 2de helft zit is het echt al heel goed zichtbaar. Zoals gezegd is haar eetlust enorm en is mevrouw met moeite uit haar slaap te halen voor een wandeling…..
Waar gaat dat heen?
Hou Aiki haar drachtboek in de gaten!
Gemaakt met WordPress met Nederlandse vertaling