Angel of Wassenaer

Last van m’n knieen heb ik al m’n hele leven. Maar sinds Angel er is word ik regelmatig blootgesteld aan spelende, rennende, botsende of tot stilstand komende honden, soms tegen m’n benen aan. En dan schiet de rechterknieschijf steeds weer opzij. Vroeger schoot ‘ie’ daarna direct weer terug op z’n plekje, maar tegenwoordig gebeurt dat niet meteen en dan stort ik ter plekke ter aarde neer. Met alle akelige gebeurtenissen van dien.

Ik stond al op de wachtlijst voor een kijkoperatie; Chronische patella luxatie, zo denkt de traumatoloog met een mooi woord. Op 14 februari jl. kreeg ik een oproep, maar die heb ik uitgesteld.  En nog geen nieuwe actie ondernomen, ook omdat die klachten de laatste tijd wel weer mee vallen.

Echter vanavond even niet: Zita en ik hebben ons uitgebreide rondje in De Paauw er alweer opzitten als we nog even staan na te kletsen bij ‘Zita’s Kruis’. Gijs en Angel hebben de grootste schik, Angel voorop en Gijs erachteraan, scherpe bochten om elkaar rennend, dwars door het plantsoen heen. Om af en toe rakelings langs ons heen te rennen.

En ja hoor, wat er nu precies gebeurt weet ik al lang niet meer, wie mij nu raakte is me een raadsel, maar ineens gebeurt het weer: “Mijn knieschijf is er uit!” roep ik vol schrik. Doordat Zita en ik vlak bij elkaar staan, kan ik direct op haar leunen en stort ik niet neer. Niet wetende dat intussen door mijn schijnbeweging en het vastpakken van m’n rechterbeen, de scherpe rand van mijn hoed in Zita’s neus snijdt. (Het lijkt wel een slapstick!).

Zita roept terug: “Wat moet ik doen?” en ik volg daarop: “Dat weet ik niet en hij wil niet terug!!!” Mijn knie ziet er niet uit, het is geen gezicht. Nu ik nog op m’n linkerbeen sta kan ik er eens goed naar kijken: Hij staat gewoon helemaal scheef naar buiten toe. M’n onderbeen klopt niet meer met m’n bovenbeen. Werkelijk geen gezicht. En het duurt maar en duurt maar. Daar word ik toch wel even draaierig van. En ik weet niet wat ik moet doen.

En dan ineens schiet die knieschijf met een akkelig plopgeluid weer terug op z’n plekje. “Jee hoorde je dat, daar word ik helemaal misselijk van!” roept Zita verschrikt. Ja, mijn maag draait zich ook om en nu ik dit schrijft voel ik het wederom in m’n maag draaien. Toch maar weer de kniebrace te voorschijn halen. Of misschien toch die kijkoperatie laten doen?

Eindelijk dan is het zo ver: De A-Team wandeling aan de Wassenaarse slag! Het zonnetje schijnt volop, de lucht is strakblauw, zoals zo vaak hier in het westen. Dat zorgt er overigens wel voor dat de parkeerkuip in no time volloopt. Iedereen denkt hetzelfde: lekker wandelen aan het strand!

De A-Team leden zijn allen keurig op tijd. En ik krijg zelfs nog een verjaardagskado van Frieda, Goedele haar moeder! Dank je wel Frieda, hartstikke leuk: Beschermengel thee, helemaal TOP! Ben ik erg blij mee!

Aangenaam verrast worden we door de baasjes van Dex of Dracc’s Clan, een zwarte zoon van Djarré, die hier vlakbij in Scheveningen woont. Hij en z’n baasjes Marcel en Esther wandelen dus ook mee. Voor Dex z’n broertje Davidson natuurlijk hartstikke leuk! We missen alleen zus Luna, zij is loops en slaat deze wandeling helaas over.

  De duinen

Via de duinen lopen we gezamelijk naar het strand. De honden mogen hier eigenlijk niet los na 1 maart, gelukkig wordt er niet gecontroleerd. (Had ik die tekst toch niet helemaal goed gelezen, foei!) En aan het strand gaan de honden helemaal los. Heerlijk rennen door de binnenzee, heerlijk jagen en spelen. Boy en Harley moeten elkaar af en toe even ‘aftasten’ en broer Diesel loopt daar onverstoord tussen. De kleine broertjes Davidson en Dex genieten volop, ook Cuando vindt het allemaal geweldig. Djarré heeft haar jasje uitgedaan, ineens is zij niet meer de grote zwarte 2lingzus van Angel. Wat een flinke bos haar toch al niet doet!

 A-Team

Na het maken van een familie statiefoto gaan de jonge honden vast rusten bij de poffertjestent. Albert, John en de familie Sanders vinden het best, de hondjes ook. Wij lopen nog een stukje verder richting Scheveningen. In de verte zie je de zon verdwijnen, het lijkt wel of het in Scheveningen regent. Dus gaan we ook maar terug naar de poffertjestent voor een heerlijke rustpauze en een gezellige babbel met elkaar.

 Lekker bijkletsen

En de honden? Die genieten nog steeds. De kleine Davidson en Dex krijgen zelfs wat praatjes, zoals ze samen spelen. En als het eng wordt, dan verstop je je toch gewoon onder de trap?

Klik hier voor een heleboel strandfoto’s. En kijk ook op de web-sites van Het Vijfspan, van de H & D Clan en van de DRACC’s Clan voor nog meer foto’s!  Iedereen bedankt voor de gezelligheid, het was weer als vanouds!

Duveltje is niet meer. Duvel is de Golden Retriever dochter van Didonne. Samen leven ze met Punky in de roedel bij mijn zus. Duveltje was al een paar dagen niet lekker en uiteindelijke wezen de laatste onderzoeken uit dat ze nogal wat tumoren had, waarvan er eentje ook in haar milt. Heel snel ging Duvel bergafwaards. Om haar een lijdensweg te besparen is besloten haar deze middag in te laten slapen. 

Toen ik vanmiddag in het park liep en nogal aan Duvel dacht kreeg ik ineens contact met haar. De dierenarts was er toen nog niet. Er daalde een rust over me heen en Duvel gaf heel berustend aan dat ze zo ook niet verder kon, dat ze nu rust kreeg en er vrede mee had. Haar berusting was echt voelbaar. En zo is ze ook ingeslapen, met een glimlach om haar lippen en de ogen als lachspleetjes toegeknepen.

Lieve Duuf, ga jij maar verder op je reis in het hiernamaals. Jouw leventje is nog niet over en gaat daar aan de overzijde gewoon verder. Heerlijk weer zonder pijn rennen en dollen met je vriend Pam, je vriend Cockey en met Sjiepie, jouw eerder overleden roedelgenootjes: jullie zijn daar niet alleen!

Klik op de regenboogbrug ter nagedachtenis. Zet het geluid aan en kijk.

En mijn familie wensen we alle sterkte toe. Hoeveel vrede ze er ook mee hebben. In 4 maanden tijd 2 huisdieren verliezen is niet makkelijk! We denken aan jullie!!

Vanuit m’n werk snel naar huis want vanmiddag hebben Angel en ik een strand wandeling met Karin en Angel’s halfzus Robin op het Katwijkse strand. Nu dus een thuiswedstrijd voor Karin en Robin. Gelukkig zijn we op tijd en….. is het droog met zelfs een heerlijke zon.

Maar wat een wind, wat een wind! Je woont aan de kust of niet, DAT wordt hier weer eens goed bevestigd. Het strand ligt er kaal en verlaten bij. Door de storm van afgelopen weekend is een gedeelte van het zand zo hoog tegen de duinrand opgewaaid dat de net opzette strandpaviljoens bijna zijn bedolven onder het vele zand. De rest is door diezelfde storm weggespoeld, zodat er er een scherpe rand is ontstaan met een afstap van ruim twee meter diep. De honden hebben natuurlijk weer nergens last van.

 Kijk Huis ter Duin!

Noordwijk met Huis Ter Duin is heel goed in zicht: Samen lopen we via de branding die kant op, waarbij het bijna vechten is tegen de wind in. Het zand schuurt tussen de kiezen…. dus niet teveel praten…

 Beach End

In Beach End drinken we een heerlijke warme thee en komen we even bij van dit ‘hondenweer’.  Ach, het is nog steeds droog, dus we mogen niet klagen. De terugweg volgen we via de duinen. Af en toe Angel tot orde roepen, want zij heeft regelmatig een spoor te pakken of ziet ‘iets’ waardoor zij zelfs op het afgezette terrein met prikkeldraad probeert te komen. Voor Robin is het allemaal een koud kunstje, zij kent dit terrein op haar duimpje.

 Angel en Robin

Klik hier voor een paar leuke Katwijkse strandfoto’s van Angel en haar halfzus Robin. Karin en Robin, bedankt! We hebben weer genoten en doen het graag nog een keertje over!

Mag je blij zijn dat je eindelijk het hele A-team bij elkaar hebt en dan laten de weergoden het afweten. In den lande spookt het behoorlijk. Lex was met broer Boy aan het speuren, maar dat werd door de vele regen afgelast. De jongens uit Markeloo moeten natuurlijk het allerverste rijden, ook daar is het bar en boos. Om nu met natte sneeuw en zware windstoten terug te rijden….

Helaas, een wandeling aan zee zit er vandaag dus niet in. Hoewel het hier aan de kust nog steeds droog is, waait het vreselijk hard. Aan zee zou je dan echt gezandstraald worden. Nou dat heb ik laatst al eens meegemaakt, vandaag dus niet weer. En door de hoge waterstand is er geen strand meer over….

 Kijk de wind eens!

Geen strand deze keer, dan maar wederom een rondje De Paauw. Geen straf hoor, ondanks de harde wind. Wat het zonneje blijft hier aan de kust vrolijk schijnen.

En we hebben ook nog eens geluk want we komen de ODH Sara tegen. 

 Angel & Sara

De beide dames gaan lekker uit hun dak, dwars door de modder langs de vijver. Het zijn immers ODH’s! Ze mogen zich daarna ‘afspoelen’  in de onlangs leeggebaggerde sloot. En zo heeft Angel toch nog het gevoel van een klein ODH feestje gehad!

Klik hier voor de foto’s en geniet mee van deze twee vrolijke ODH’s die de modder hebben gevonden en zich dan ook als echte ODH’s gedragen.

Aanstaande zondagmiddag hebben we weer een heuse A-team wandeling: eindelijk bijna het hele A-nest weer eens bij elkaar en dit keer bij ons op het strand!

“Voorproeven” is helemaal niet verkeerd, zeker niet als het prachtig zomers weer is. Mimi is nog thuis en wil ook wel mee ‘proeven’. Samen starten we via de parkeerkuip aan de Wassnaarse slag en lopen door de duinen richting Katwijk. Mogen de honden hier nu los of niet? Het staat er wat onduidelijk, een andere hondenbezitter overtuigt ons ervan dat ze nog steeds los mogen.  Angel neemt direct de benen, ze ruikt een spoor en gaat helemaal los! Af en toe zijn we haar zelfs even kwijt. Volgens mij is dit toch niet de bedoeling. Lopen we door broedgebied? Misschien toch verkeerd gelezen en is hier inderdaad wel de aanlijnplicht van toepassing?

Gelukkig komen we geen wetsdienaren tegen, het is warm, stoffig en stil, Heerlijk wat een rust, op af en toe racefietser na.

We lopen niet helemaal tot Katwijk maar buigen bij de 2de afslag af richting strand. Als Angel de zee ziet gaat ze opnieuw helemaal los. Als een bezetene rent ze de duin af naar beneden. Om ons toch even later weer op te halen.

Het is eb en er is weer een binnenzee. Mimi loopt langs de branding en ik aan de andere kant van de binnenzee. En Angel? Zij draaft tussen  ons in en waarempel, daar zwemt ze toch weer de binnenzee over!

Opgetogen wordt ze door mij begroet en beloond. In de verte zien duidelijk de witte kerk van Katwijk en Huis ter Duin in Noordwijk.

Kijk hier en geniet mee van dit heerlijke voorproefje

 13 maart, hoera, ‘t baasje is vandaag jarig!

Samen met broerlief en schoonzus. Elk jaar weer een terugkerend feit.

En dat met dit vreselijke mooie weer. Een extra wandeling met m’n moedertje door De Paauw is nooit weg en daarna heerlijk buiten zitten in de tuin. Ooit hebben we op 13 maart wel eens in bikini gezeten, maar dat zit er vandaag nog net niet in. Gewoon lekker buiten in de zon is al helemaal TOP!  

 Angel heeft er al zin in

En geniet mee van al de visite!

Cliff uit de kennel van vd Victory en van Marjan’s Meute wordt papa! Cliff is de ‘verloofde’ van onze Angel en als het goed is wordt hij straks ook de papa van Angel’s puppen. Hij heeft zich bewezen, geweldig! Cliff en Fly (net als Angel is zij ook een zwarte ODH teef) krijgen begin april hun puppen. Dat wordt spannend, want zo is deze combinatie toch wel een heel mooi voorbeeld voor onze Angel staks.

 Cliff, de ‘verloofde’ van Angel

Blijf het nieuws volgen!

En even voor de vergelijking tussen Angel uit het A-nest en broer Bold uit het B-nest:

 Dit is Angel

Op haar kleed op de veranda.

  Angel op ‘t strand

Naast elkaar zullen we ongetwijfeld wel verschil zien, broer Bold is immers veel en veel groter!! Die kans komt ooit nog wel eens!

Angel komt bij Marjan’s Meute vandaan uit het A-nest. Samen met Djarré zijn zij de enige zwarten uit het eerste nest.  In het B-nest zaten ook 2 zwarten: Broer Bold en zus Jenna. En beiden hebben heel veel weg van Angel. De uitdrukking, de ogen, je kan echt goed zien dat het volle broers en zussen zijn. 

 Bold

Kijk en geniet mee van dit evenbeeld van Angel. Bold is hier inmiddels 16 maanden oud. En kijk naar die ogen van beide honden!

 Angel

Verleden jaar en ook in 2005 werden we begin maart verrast door een heuse sneeuwstorm. 

Vandaag worden we verrast door een zandstorm!Vanmiddag zijn Angel en ik even met Marrie en haar mannen naar het strand geweest. Wauw, wat een natuurgeweld! Afgelopen zondag hadden we nog een flink strand om te lopen.   Vandaag is het zelfs even zonnig, maar wat een zandstorm….  Die stormachtige wind waait al het zand omhoog en het is vloed. We hebben nu dus maar een heel klein randje zand om te lopen. Dwars door de schuimkragen heen. Eigenlijk wel jammer dat het fototoestel thuis ligt, hoewel, deze zandstorm zal hij vast niet overleven!  De honden genieten door de golven en de diepe zandgleuven. Het lijkt de Sahara wel. Uitgestorven, hier op het strand! Marrie en ik kunnen bijna niet praten, overal kruipt het zand naar binnen. Onze tanden knarsen. Grrr, zandkorrels tot in m’n laarzen, ondergoed, zelfs in m’n oren!  Het is maar goed dat Marrie rijdt want m’n bril vindt het welletjes met dat zoute zand. Totaal gezandstraald komen we weer thuis. Of de honden hier nu ook last van hadden? Nou ja, souvenirs heeft Angel in elk geval wel meegenomen: het halve strand ligt in de keuken en de woonkamer….  De volgende dag is het hier aan de kust heel helder, ondanks de storm elders in Nederland. En de maan is bijna vol!