Angel of Wassenaer

Regen, regen en nog eens regen, dat ziet er niet leuk uit. Maar goed, Angel moet er toch uit, of het nu regent of niet, dus we gaan gewoon. We zullen wel zien hoeveel wandelaars er mee komen…..

Vlak voordat we vetrekken word ik al gebeld door Cisca, zij zijn al gearriveerd en wachten op ons bij ‘de Badmeester’. Ze moesten op tijd het hotel in Noordwijk verlaten…  En op de valreep word ik ook nog gebeld door Sasja en Geoff van Angel’s broer Diesel met de vraag of ze nog mee kunnen wandelen. Tuurlijk, lang niet gezien, gezellig!

We gaan dus netjes op tijd weg, je weet nooit wie er nog meer allemaal vroeg zijn. En daar zien we toch Goedele met Angel’s zus Luna. Ze hebben Cisca, Rikkie met Kaya al ontdekt. Peter en Hetty zijn er ook met hun prachtige grauwe Jessy. En Joke komt eraan met Saros. Wel jammer dat Patricia van Bold af belt. Ik had zo graag Angel’s enige zwarte broer uit het B nest in het echt willen zien!  Geheel verbaasd ben ik als ik Paula met de 6 maanden oude Aline ontdek! Geweldig dat ook zij samen helemaal hierheen zijn gekomen. En wat een beauty is Aline! 

Voor iedereen die mee wil wandelen:
Zondag de 25ste is er een NODHV wandeling aan de Wassenaarse slag.  

Aanvang 14 u.
Verzamelen in de parkeerkuip. Op parkeerterrein rechtdoor in de hoek aan het eind sta ik. Parkeerkosten in het weekend mogelijk 2 E.

Afhankelijk van de windrichting lopen we naar Katwijk of naar Scheveningen.
Pups/jonge honden kunnen eerder terug en evt. wachten/zitten/iets nuttigen bij de badmeester.
Kijk maar eens op: http://www.st-moritz.nl/ Op deze web-site staat ook een route beschrijving.
In elk geval is het richting Duinrell, van daaruit staan er borden richting strand.

Wie komt er ook?????
Graag aanmelden via : maj@angelofwassenaer.nl  

Aanstaande zondag hebben we weer een wandeling met onze Oud Duitse Herders, deze keer hier op het Wassenaarse strand. Angel en ik organiseren het dus, als één van de regio organisatoren van de NODHV. 

Heel veel aanmeldingen zijn er niet, de groep zal dus ook wel niet zo groot worden. Maar dat is helemaal niet erg, want zo krijg je elk geval de gelegenheid lekker met elkaar te kletsen.

Voor Kaya en haar baasjes is het weekend vandaag al begonnen. Zij zijn vanmiddag in Noordwijk aangekomen en hebben al ‘geproefd’ van de heerlijke zilte zeelucht.  De zon schijnt en het is niet koud! Heerlijk. Het Noordwijkse strand is inmiddels goed verkend en morgen volgen de Noordwijkse duinen. Zondag komen ze gezellig mee wandelen hier aan het Wassenaarse strand.  En nu maar duimen dat het ook dan wel droog blijft!!  

Een honds leven is zo gek nog niet….
In elk geval zeker niet vandaag.
 

’s Morgens vroeg even een plasje en dan heerlijk een paar uurtjes uitslapen.
Het baasje komt tegen 13 u thuis, gezellig.
Zij snel een middagmaal weg werken. Even omkleden met andere broek, schoenen of laarzen en samen op weg. Fototoestel over de schouder.
 Bij het park kijken we al uit naar elke witte auto die er langs komt. En daar is ie dan. Marrie met haar ‘boys’. Uitgelaten worden wij binnen gelaten. Op naar het strand. Als de honden de zeelucht al ruiken worden ze bijna dol. Wat een heerlijk hondeleven!
 

Het zonnetje schijnt, onze middag kan niet meer kapot. Met trekkende opgewonden honden lopen we naar de zee. Als Marrie de rollerskates aan zou hebben, zou ze nog sneller zijn! In de verte zien we Katwijk, Noordwijk en Scheveningen. Geweldig.

Heiko, Ravi en Angel, drie dikke vrienden. We genieten volop en lopen, tegen de wind in, bijna tot Scheveningen.
Op de terugweg brandt het zonnetje op onze rug, het is gewoon warm!
Er komt geen einde aan deze middag en dat is maar goed ook. Wat genieten we, heerlijk.
Als we thuis komen is het al ruim over vieren. Nog even achter in de tuin bij komen in het zonnetje. Angel en ik suffen daar heerlijk weg.
 De zon schijnt nog steeds als we een klein uurtje later alweer richting De Paauw gaan. Het lijkt wel zomer! We wandelen weer een dik uur samen met Gijs en Zita in het park. Als we naar huis lopen valt de schemer in.
  Eten verzorgen en de avondmaaltijd verorberen.
Even alles lekker laten zakken, uitbuiken noemen we dat.
En dan een baasje hebben die af en toe contact zoekt, praten met dieren noemen ze dat……
Om rond 21.30 uur ons laatste rondje park. Met een hele frisse neus, want het is toch lekker buiten! Hhmmm een honds leven is zo gek nog niet!
 

Hoera, Jazz, tante van Angel, (zus van mama Puck) is vandaag bevallen van 8 ‘Victory’iii Boys. En papa is de grote Sultan, ook Angel’s papa, dus één grote familie, want nu zijn het ook nog eens allemaal halfbroertje!!

Geweldig, wat een mooi Valentijsnkado, deze 8 Valentijskereltjes! Kijk en geniet mee op de web-site van Van de Victory. 

Afgelopen donderdagmiddag werd ik gebeld: Of ik nog mee wilde doen met de twee daagse cursus Telepathie met dieren, gegeven door Cecilia van der Drift. 

Ik had me daar voor opgegeven, wist dat de cursus vol was en ik ergens onderaan op de wachtlijst stond. Karina de Jong, van Jong Designer, heeft me op het pad van Cecilia gebracht. Zij heeft daar beide cursussen gevolgd en inmiddels twee keer goed contact gehad met Angel en een keer met Bo. Geweldig, dit wil ik ook leren….. Karina zei nog gekscherend tegen mij: “Jij gaat er toch wel voor zorgen dat je erbij zit, op de datum die je zelf graag wil?” 

Dus ja, ik heb de engelen gevraagd me te helpen en te sturen, want ik stond niet alleen op deze wachtlijst, maar ik sta ook nog op de wachtlijst voor een knie operatie en met een dikke knie twee dagen op cursus lijkt me niet handig. 

Enfin, afgelopen donderdag werd ik eerst door het ziekenhuis gebeld of ik me de 14de wil laten opereren maar op advies is dat even uitgesteld. En toen ik later die middag werd gebeld of ik de volgende ochtend in Zeddam kon zijn moest ik wel even slikken! Door heel Nederland is er weeralarm afgegeven en zolang de wegen niet goed begaanbaar zijn zie ik mezelf nog niet naar Zeddam rijden….. 

Mijn engeltjes hebben heel goed dienst gedaan! ’s Avonds laat ontving ik nog via mail het adres met de routebeschrijving, bovendien was de sneeuw overal in Nederland overgegaan in lichte regen. Koffertje gepakt, logeeradres bij m’n zus geregeld en op weg. Op naar de cursus Telepathie met dieren. Helaas kan ik de files niet ontkomen, ben dus iets te laat, maar dat mag de ‘pret’ niet drukken. 

Wat hebben we veel geleerd! In één woord geweldig! Vertrouwen krijgen in jezelf en leren dat wat je door krijgt inderdaad van het dier afkomstig is. De eerste dag hebben we ‘s ochtends uitleg en visualisatie meditaties gehad. ’s Middags hebben we met de hele groep contact gelegd met een paard en een kip van Cecilia. Prachtig om te zien hoeveel overeenkomstige antwoorden er zijn. Ook al denk je dat je er zelf nog niet veel van kan, toch klopt er heel veel. 

‘s Avonds heerijk bij m’n zus en zwager gelogeerd, gezellig bijgeklets over alles wat ik die dag heb beleefd.   De tweede dag zijn we opnieuw met een visualisatie meditatie begonnen en daarna in een kleinere groep elkaars dieren gaan ‘horen’. Wauw, wat is dit mooi. En geloof het of niet, alle dieren zijn veel slimmer dan je denkt en staan eigenlijk altijd al klaar om ‘gehoord’ te worden. Zo ook bij Angel, zij wil heel graag contact! Ze komt over als een lieve bereidwillige hond met een enthousiast, zacht en blij karakter. Als de mede cursisten haar vragen stellen over haar stress met de poezen geeft ze verassend vaak dezelfde antwoorden: Ben bang dat ik in m’n oog gekrabt word, de poezen plagen me als ik wil slapen, dan word ik prikkelbaar, kan ik ’s nachts apart? soms ben ik op mezelf maar dat wil ik dan zo, poezen zijn indringers, heb je niet genoeg aan mij alleen? kan niet goed slapen, poezen plagen, ben bang voor onverwachte aanvallen, kunnen de poezen niet gescheiden blijven van mij? liever geen poezen bij mij in de buurt, poezen treiteren me, dat irriteert en tot slot: kan ik als buffer geen klein hondje krijgen, voor de afleiding….? 

Angel geeft niet alleen antwoord op de vragen, ze vertelt ook over mijn gedachten, dat Sinjo de poes haar misschien maar een keer flink moet krabben om eens te schrikken en over de gesprekken die ik samen met Zita heb gehad over de riem, die ikzelf altijd bij het wandelen om m’n hals draag…..Leuk detail is dat Angel enkele weken geleden tegen Karina zei dat ze heel graag puppen wilde hebben en er dan ook heel graag eentje wilde houden: “Dan kan ik moederen en verzorgen, samen spelen, want dat wil ik zo graag……” 

Met een dikke glimlach op m’n gezocht ben ik de lange weg terug naar huis gereden. Door de regen. Heb ter plekke besloten dat ik zeker ook de vervolgcursus ga doen! Cecilia en Carola, bedankt voor deze twee geweldige dagen.