Angel of Wassenaer

Gaat de geschiedenis zich herhalen? Begin november 2008 stond een weekendje De Zwemkolk in de planning om Angel en Cuando te laten ‘daten’ en toen gooide Angel roet in het eten door eerder dan verwacht loops te worden. Weten jullie het nog? Gelukkig kwam het toen zeker weten van ‘daten’ tussen die twee en helemaal fantastisch kreeg dat bewuste weekend wel negen staartjes……

Dit keer was De Zwemkolk door Ria en Rob geboekt en zo hoopten we allemaal dat Aiki vast wel loops zou zijn, zodat Ria misschien ‘the making of’ haar eigen pupje zou zien. Maar niets is minder waar, nu is het Aiki die roet in het eten gooit door gewoon haar eigen tijd af te wachten. En zijn het haar tante Djarré en nichtje Acun die deze keer, veel eerder dan verwacht, loops  worden. Tja en tante Djarré gaat nu toch echt helemaal voor. Zal dat ook wat staartjes krijgen? Ongetwijfeld, aan Cuandoman zal het in elk geval niet liggen……..

Zonder loopse hondjes arriveren wij in De Zwemkolk en Khes is helemaal door het dolle heen. Wanneer gaan we wandelen, schiet op baasjes, ik heb zoveel zin om met mijn mama en zus de hei af te struinen! Aiki en Khes zijn samen net een Siamese tweeling. Het is echt leuk om te zien hoe die samen twee pootjes op één buik zijn!

Deze Eerste Dag start dus direct met een flinke wandeling na de middagmaaltijd. De blauwe pijl volgen en het is puur genieten. Wat een rust, wat een rijkdom, wat een omgeving! En dan die paddenstoel….

En met die zon erbij is het nog warm ook! Ergens midden op de heide ontdekken we een groep reeën.

Snel de hondjes aanlijnen want dit mogen ze niet verstoren. Het is werkelijk prachtig om te zien. Dit pakken ze ons niet meer af. Pas tegen de schemer zijn we moe en voldaan weer terug bij De Zwemkolk. Hoeveel kilometers hebben we er dan al opzitten?

De Tweede Dag, als de volgende ochtend zich aandient, staan de dames al te trappelen van ongeduld om weer naar buiten te mogen. Een paar rondjes om het huis banjeren is één groot feest. Wie er voorop gaat maakt niet uit, maar meestal is het Aiki die de rest uitdaagt.

En dan, vroeg in de middag, arriveren Rene en Albert met hun Clan in de auto. Alles gaat mee, Cuando keurig tussen zijn 2 loopse dames, de tijd is immers nog (net) niet rijp! In verband met een wielerronde starten we in wandelgebied Hellendoorn.

Mooi hoe onze dames zich tussen de Clan in verplaatsen en heel leuk om te zien hoe snel een nieuwe roedel zich vormt.  Cuando geniet zichtbaar van al dit vrouwelijk schoon. ’s Avonds eten Rene en Albert bij ons in de Zwemkolk en kletsen we tot in de kleine uurtjes heel wat af.

De Derde Dag wordt er behoorlijk wat regen verwacht. ’s Middags staat er natuurlijk weer een flinke wandeling gepland. Omdat we, ondanks de Shambhala en vele Engelenhulp, het lot niet willen tarten besluiten we een uurtje eerder te vertrekken. Als Hetty, Hans, Cisca, Niek en Rene samen met Herr Derrick (B’ Engel van Angel & Cuando), Kaya en Cassy arriveren, lopen we opnieuw met elkaar een geweldige route uitgestippeld door Rene.

We steken de A2 over en komen dan in een sprookjesbos van herfstkleuren terecht.

Wat is het bos toch mooi in deze tijd van het jaar. De jassen gaan uit, want ondanks  de harde aantrekkende wind is het nog steeds warm.

En…. Lang leve de Shambhala of zijn het de Engelen die ons weer eens zeer gedienstig zijn? Precies op het moment dat we weer in De Zwemkolk arriveren begint het te druppelen. Daar is dan die lang verwachte bui.

s’ Avonds zijn we uitgenodigd bij de DRACC’s Clan en genieten we allen van een uitstekende maaltijd! Wat worden we verwend! En Cuandoman? Hoe verliefd hij ook is op Djarré in haar loopsheid, hij steelt toch volledig de harten van Ria en Rob! Echt geweldig hoe hij ze om zijn pootjes weet te winden, wat een slijmbal is het toch. En wat moet dat in hemelsnaam worden straks met die pups van Aiki en Cuando, de één nog een grotere slijmbal dan de ander …… Zeg nu zelf, daar kunnen toch alleen maar echte knuffelberen uit voort komen?

De Vierde en Laatste Dag schijnt het zonnetje weer. We hoeven niet direct vroeg het huisje te verlaten (dank je wel Gerard & Diny!) dus meteen na het ontbijt gaan we voor de laatste maal op pad.

Nu wordt het de rode route? Of was het groen? Maakt niet uit, maar genieten doen we opnieuw. Het kan niet op! En de paddestoelen worden steeds groter.

En één ding is zeker, dit weekend is voor herhaling vatbaar, we gaan het zeker nog eens zo samen doen!

PS 1: Precies op het moment dat we De Zwemkolk met bepakte auto verlaten worden we getroffen door een heuse wolkbreuk! Hoezo Shambhala? Dank jullie wel Engelen, dit weekendje was echt TOP!

PS 2: Hou de website van Of DRACC’s Clan in de gaten. Er staat daar heel wat te gebeuren met Cuando en Djarré bijna op haar hoogtepunt….. of is het al zover?

PS 3: Nee, Aiki is nog steeds niet loops, ze houdt de spanning er echt in. De eer is nu aan haar tante Djarré!

PS 4: Klik op de onderstreepte dagen voor het openen van de webalbums, er valt weer heel wat te genieten!

Eigenlijk is het een repeterend verhaal, elk jaar weer dezelfde wandeling met dezelfde ’soort’ mensen!  Maar  sinds we deze wandeling vanaf 2006 organiseren kan ik alleen maar zeggen dat hij elke keer leuker wordt. Soms valt er iemand af maar meestal komen er ook nieuwe wandelaars bij. En allen met dezelfde passie: onze Oudduitse Herder. Intussen gaan we elkaar kennen en worden we één grote ODH familie. Zoenen is dan ook veroorloofd hè Lex?

Zoals steeds wachten we op elkaar bij de grote parkeerplaats in Katwijk tot iedereen aanwezig is. Mooi dat er ook toekomstige ODH eigenaren mee wandelen om zo eens te zien hoe onze kanjers zich met elkaar op het strand gedragen! (en goed gedragen kunnen ze hoor!) Leuk dat Souris (‘onze’ B’Engel) nog even haar grote zwarte vriend Balou komt uitzwaaien. Balou is een zwarte achterneef van onze Angel en loopt met Ilone mee. Souris niet, zij gaat met Peter mee terug, ze is met haar bijna 9 maanden net aan haar eerste loopsheid begonnen, gelijk met haar mama Angel, die ook schittert door afwezigheid. Verrassing ook als Indy (weer een B’Engel) toch mee wandelt met Ton en Janie, voor hem een peulenschil, zij wonen immers in Katwijk aan Zee. En natuurlijk zijn Rob en Ria met Khes (‘onze’ A-Engel) van de partij. We treffen Peter en Ellen met Diva, Jaap komt met Chika, Martin en Florine hebben hun ‘buurmeisje’ Sara bij zich, Hetty en Peter nemen de grauwe Jessy mee en Loes en John zijn er met Rocky. Helaas meldt de familie Vogels zich af, beterschap voor Angelien van ons! Heb ik nog iemand vergeten? Ja, want Jan is verlaat….

Zonder Jan, die ons met Branco achterop zal lopen, vertrekken we alvast naar zand en zee. De honden zijn meteen dol. Ze gedragen zich als echte herders, de één ‘herdert’ nog meer dan de ander en jagen blijft ook erg leuk.

En de baasjes? Sommigen zien elkaar alleen maar tijdens deze wandelingen dus er valt weer heel wat af te kletsen.

De puppy route begint vanaf de andere kant bij Beach End in Noordwijk en halverwege het strand treffen we elkaar  om zo gezamenlijk  naar Beach End te lopen en daar gezellig  wat te nuttigen. Het is één groot feest van één grote familie als we elkaar ergens op het strand treffen. Lex en Joke met hun 4 Boys van de 7 (van het Vijfspan, snappen jullie het nog?) herkent natuurlijk iedereen. En Lex zijn dag kan niet meer stuk, zo vaak als hij op het strand door vrouwelijk schoon wordt gezoend!  Odin (weer een B’ Engel) komt samen met Paul, Astrid en Evita en is helemaal blij als hij zijn broer Indy ontdekt. Samen maken ze de zee onveilig. Daar treffen we ook Miranda aan met Castor en haar jongste telg de grauwe Brenda. Brenda haar halfbroer de zwarte Kansas komt met de familie Kortekaas mee. Wat een feest toch weer!  Op naar Beach End om gezamenlijk wat te drinken en heerlijk bij te kletsen.

Voordat we de terugweg aanvangen maken we een groepsfoto en net als we denken dat we klaar zijn komen toch Joke, haar man en de zwarte Sky aanwandelen. Precies op tijd!

De terugweg verloopt net zo lekker als de heenweg. De hondjes genieten en wij niet minder. De puppen en jonge honden haken al snel af terug naar Noordwijk en wij vervolgen onze weg over het strand naar Katwijk. Als we bijna bij Katwijk zijn aangekomen ziet het strand bijna zwart van de Kite surfers. Wie had ooit gedacht dat je door zo een luchtbed gevloerd kon worden? Helaas overkomt het Peter van Hetty. Wat een schrik als ineens een van je medewandelaars ter aarde stort. De Reddingsbrigade is er snel bij en neemt hem toch even mee ter onderzoek. Intussen stellen wij ons op in het strandpaviljoen er vlak naast. Gelukkig komen Hetty en Peter ons toch nog even verslag doen van het hele gebeuren en met wat ijs tegen Peter zijn hoofd hopen we dat de klachten snel afnemen. We nuttigen nog een laatste drankje en kletsen weer heel wat bij. Het was echt helemaal TOP en zeker voor herhaling vatbaar. Want deze repeterende wandeling is heus niet saai!!

Er zijn weer heel veel mooie foto’s gemaakt, ga er maar voor zitten want het is echt heel veel om na te genieten! Klik op de links hieronder:

-      Angel of Wassenaers webalbum

-      Het foto album van PEter  

-      Miranda haar Picasa webalbum

-      Kansas is onze hond

-      Het Vijfspan

En zo kunnen we allemaal nog lang nagenieten van deze heerlijke nazomerse NODHVwandeling!

PS: Gelukkig horen we een dag later van Hetty dat het uiteindelijk toch mee lijkt te vallen met Peter en zijn ongeval hopelijk met een sisser afloopt! Fijn Hetty, daar zijn we heel blij om!

Aan het eind van het zwemseizoen sluiten veel zwembaden hun buitenbaddeuren. En bij sommige buitenbaden wordt dit feestelijk afgesloten met een paar uurtjes vrij zwemmen voor de hondjes. Zwembad De Zien in Uitgeest doet het al jaren en verleden jaar hebben onze hondjes: Angel, Aiki, Kayra en Khes  samen met de baasjes er veel plezier beleefd. Helaas is Kayra niet meer onder ons en omdat Angel geen echte waterrat is mocht zij deze keer thuis blijven.

Maar de twee grauwe zusjes Aiki & Khes?

Die hebben wederom genoten.

Tussen de vele hondenrassen in (nou ja voornamelijk toch wel Labradors en Golden Retrievers) viel er vanaf hun zijde geen onvertogen woord. Sterker nog ze lieten zich erg makkelijk de bal afhandig maken door een aantal super snelle Labradors. Of weken uit voor het vele aanblaffen van een kennelijk wat onzekere Golden Retriever.

In het diepe zwemmen koste wat overredingskracht en op de mat was ook even eng, maar toen ze eenmaal de smaak te pakken kregen zwom Khes uit haarzelf al naar de mat toe om wat uit te rusten.

Ria en ik zwommen natuurlijk ook mee en het was wel uitkijken voor die scherpe nagels aan de poten, want daar zit heel wat kracht achter.

We hebben het geweten, Ria heeft wat te verantwoorden als ze maandag weer werk! Er staat nu een prachtige dieprode pootafdruk op haar bovenbeen. Mijn linkerarm is ook paars met een aardige streep. En de nodige spierpijn natuurlijk…… Maar dat alles mag de pret niet drukken, ook dit jaar hebben we opnieuw genoten.

Hoe koud het water ook was, de zon liet zich af en toe zien en hoe zeg je het ook alweer?: “ Als je ‘kindjes’ genieten, dan genieten de ‘ouders’ mee!” 

Na afloop zijn we nog heel gezellig bij Rob en Ria langs gegaan om lekker onder het genot van een thee/koffie op te warmen en bij te kletsen natuurlijk. Het was weer leuk en zeker voor herhaling vatbaar!

Klik hier voor het album van de waterpret.

Onze PC is ter zielen, helaas is ie gisteravond laat ‘ overleden’
Dit korte bericht kan even vanaf de PC van onze lieve Buuf, die haar kantoortje even beschikbaar stelt!

We kunnen nu dus geen update geven op de web-site (dat gaat niet vanaf hier) en alle mail moet ook wachten want er moet eerst een nieuwe PC komen!!
Hoop natuurlijk van harte dat straks op de nieuwe PC alle oude gegevens overgenomen kunnen worden en zo niet? Dan is er een flink probleem…………Allemaal dus even een behoorlijke dosis geduld voor het verslag en alle prachtige foto’s die we gisteren tijdens de nakomelingen wandeling hebben gemaakt! Die vele foto’s hebben we nog niet eens gezien…..

Maar: wat was het geweldig gisteren en wat was het gaaf dat er zoveel honden uit zowel het A-nest als het B-nest aanwezig waren!
Dank je wel lieve baasjes, dat jullie de tijd hebben genomen om er bij te kunnen zijn en dat jullie allen de socialisatie zo geweldig hebben voortgezet! Want deze Engeltjes zijn allemaal prachtig om te zien, allen even mooi, lief EN sociaal. Echt geweldig!
We kunnen met recht zeggen dat we bere trots zijn op deze twee nesten met nakomelingen van onze Angel!
Het was een geweldige middag en ons hoofd zit nog helemaal vol om alles te verwerken…….
Foto’s volgen, updates hopelijk ook, alleen is er echt een beetje veel geduld nodig!

Dit wordt een weekje  verplicht ‘vakantie’ met een boek in de tuin! Het prachtige vervolg op de bestseller ‘Schaduw van de wind’ opnieuw ‘t lekker dikke boek ‘Het spel van de Engel’ ligt al even te lonken…. dat wordt vast verplicht smullen…… want oh met de ziel onder de arm gaan we nu niet lopen toch? Zo zonder PC!

Liefs uit zonnig Wassenaar met vele pootjes van de Engelendames, die vannacht super hebben geslapen na een heerlijk dagje wandelen met hun familie.

Eerst even 3 jaar terug in de tijd: 2 augustus 2006; wij kamperen een maand lang op camping ‘Château de Chigy’ in de Bourgogne. Angel is mee en bewaakt voortent en caravan met het grootste gemak. Ik heb nog nooit zoveel boeken uit kunnen lezen, heerlijk ontspannen dus. Ilone en Peter, de baasjes van Balou, Angel’s grote zwarte neef, hebben daar een woning in de buurt en vragen of we een keertje komen eten. Zo gezegd zo gedaan. Balou en Angel vinden het geweldig als zij elkaar zien! Wat wonen zij daar prachtige en wat is een gastvrijheid!

En nu zijn we 3 jaar verder: Ilone en Peter hebben hun dierengezin uitgebreid met een dochter van Angel; Barchiël-Souris maakt al jong lange autoritten want ook zij gaat steeds mee, samen met haar grote zwarte vriend Balou naar hun optrekje in Frankrijk.

En toen werd gevraagd of wij het misschien leuk vonden ook een paar dagen langs te komen………..

In het laatste weekend van juli vertrekken we met Angel en Aiki naar La Douce France. “Les vacances commancent” op het moment dat we in La Croix st-Ouen bij mijn zus en zwager arriveren. Het was alweer even geleden, Aiki is hier zelfs nog nooit geweest. Het gaat prima met de hondjes en we genieten van de lange boswandelingen in het grote bos van Compiëgne.

“Arrivée en Bourgogne” lukt ons prima met de routebeschrijving van Ilone en de Tom-Tom.  Ik was even vergeten hoe weids het daar was. Ook was ik even vergeten dat er zelfs een prachtig gastenverblijf voor ons gasten is. Balou is helemaal door het dolle als hij Angel en Aiki herkent. Souris en Aiki zijn, als  jongste telg en halfzusjes van elkaar, het al heel snel samen met elkaar eens, als twee poten op één buik. Geweldig hoe die twee elkaar ook hebben gevonden.

Ilone is die zondag jarig en dat vieren we samen met vrienden die daar nog geen 10 minuten vandaan wonen. Meteen genoeg stof tot kletsen. En die allereerste indrukken worden natuurlijk weer vastgelegd.

“Les monstres de la route” zijn onze Oudduitse Herders die hun behoeftes netjes buiten het terrein doen. Als je de weg vanaf de kruising naar de boerderij volgt dan loop je zomaar een klein halfuur met aan beide zijden vol rijpe bramenstruiken. Heerlijk snoepen hoor!

 “ Au domaine de la famillie”  is het echt TOP! Wat een ruimte, wat een rust, wat een stilte!

En de honden hebben hun eigen “Bain des chiens”

Met grote regelmaat komen de buren op bezoek. Die buren moet je weten, heten “Charolais”. Dit zijn jonge stierkalveren die rond hobbelen te samen met zwangere koeien en één echte Bull. Als onze Angel oog in oog staat met een mama koe is het toch wel even slikken hoor.

“On ’s amuse!” Echt, ik kan niet anders zeggen dan dat we het super hebben, niet alleen wij maar ook de hondjes.

“Le plaisir de jouer ensemble” straalt er gewoon vanaf. En wat een gastvrijheid: Het eten is geweldig, we kletsen, drinken en lachen heel wat af. ‘Quelle allure!’, of was het ‘Oh le corps!’, zoals Charles Aznavour ons steeds doet geloven. (Ja Peter, ik weet ook wel dat jij mijn lichaam niet bedoelt!)

En natuurlijk gaan de hondjes met regelmaat “Encore en route”.

Het weer zit helemaal mee. “Quelle chaleur!” roepen we regelmatig en dan dompelen we ons onder in het overheerlijke zwempotje. Die aanhoudende warmte voorspelt wel onweer en regen, gaan we dit misschien ook nog verwachten?

Het valt alles mee, die zondag een week later regent het iets als we ’s morgens opstaan, maar het mag eigenlijk geen naam hebben. Het meeste valt ’s nachts en de grote tornado komt gelukkig hier niet langs. Als Ton ziet dat de schoorsteen van Peter en Ilone wordt bewoond door grote wespen, (hier in Frankrijk heten ze Frelons) mag hij nog even aan het werk. “Detruire les Frelons” is nog een heel karwei.

Helaas komt aan alles een eind, zo ook onze Franse vakantie in de Bourgogne. ”Partir c’est mourir un peu!”  Ilone en Peter daar achterlaten is best lastig. We hebben volop genoten of zoals de Fransen kunnen zeggen: ‘C’étais superbe, splendide, formidable!’  of gewoon  ‘C’étais Magnifique! Peter et Ilone, mille fois merci!

“Le retour à La Croix st-Ouen” is een feit en hier blijven we nog een paar dagen nagenieten van het prachtige weer, het samen zijn onder elkaar waarbij we elke avond een kaartje leggen en natuurlijk opnieuw de heerlijke boswandelingen met de hondjes in het grote bos van Compiëgne.

Het zit er weer op………..

NB: Klik op de onderstreepte links voor het openen van de desbetreffende web-albums.

Ja hoor, het is weer zover. Op naar het hoge Noorden om weer heerlijk puppy’s te snuiven. De reis wordt ietsje uitgebreid met een gezellig bezoekje aan een goede kennis die sinds kort vlak bij Gorredijk woont, naast de oude woonplaats van ons ‘pake en beppe’, waar wij als kinderen met regelmaat kwamen. Pure nostalgie dus.

Via omwegen, (want ja, de TomTom stond niet helemaal goed ingesteld) snel ik via de afsluitdijk richting Heerenveen. Eerst rijd ik door Terwispel, de geboorteplaats van mijn vader, om dan in Lippenhuizen te belanden. Hartelijk word ik ontvangen in een werkelijk prachtige boerderij. Wat een geweldig uitzicht, die rust en die mooie grote tuin. Echt heerlijk, daar zou ik mijn dagen wel kunnen slijten. Als de lunch op is en we een beetje zijn bijgepraat, snel ik via het dorp van onze ‘Pake en Beppe’ naar Buitenpost om ook daar opnieuw hartelijk te worden ontvangen door collega Fokker Annemarie van Oudduitse Herder Kennel Of Heartland.

Wisseling van de wacht, precies op het moment dat ik binnenkom vertrekken de toekomstige eigenaren van een pupje uit het E nest! Waar doet me dit toch weer aan denken? Juist, aan het C-nest, en dat waren ook puppy’s van Takoda. Alleen nu is de papa Angel’s broer Boy. Allemaal neefjes en nichtjes dus, prachtig!

De pups zijn geweldig, wat zien ze er weer goed uit en wat laten ze zich lekker knuffelen. Daar kwam ik tenslotte voor.

AnneMarie en ik hebben altijd genoeg te vertellen en kletsen weer heel wat af.

De pups laten zich lekker kroelen, heerlijk! Als Lex komt is het feest compleet, hij heeft papa Boy bij zich en grote neef Djoek. Wauw,wat is Djoek toch ook een prachtig manneke. (tja, hij is grauw hij, en grauw is voor mij  nog altijd wauw!)

Als het eindelijk droog is kunnen de pups toch nog even naar buiten.

Boy draait zijn pootjes er niet voor om even in de puppy ren tussen zijn nazaten te stralen! Djoek loopt er met argusogen omheen, hij wil gewoon bij zijn grote oom Boy zijn. Ik schiet natuurlijk weer heel wat foto’s en kan ook mooi even helpen met het maken van de portretjes.

Waarom blijven deze pups zo prachtig stil zitten? Even AnneMarie naar haar geheim vragen….

Laat in de middag keer ik (nu via de juiste route) met een glimlach op de lippen weer huiswaard. Het was een geslaagde middag, ondanks de vele omwegen.

Klik hier voor het album van deze heerlijke knuffelparade.

En natuurlijk staan er op de site van Boy: het Vijfspan, ook weer voldoende foto’s van deze geweldige middag. Lex heeft er weer iets moois van gemaakt. Veel kijkplezier!

Oudduitse Herder Kennel of Heartland met de ‘D-muziek’ puppy’s van Nyvana en Boy. Boy is de grote broer van onze Angel en heeft zijn eerste nakomelingen op de wereld gezet.

Het laatste teefje Destiny doet haar naam eer aan, het was haar lotsbestemming als laatste totaal onverwacht (en gelukkig ook nog levend) ter wereld te komen, sterker nog, ik heb haar letterlijk geboren horen worden…… “Hé wacht even, wat doet ze nu, het lijkt wel of Nyrvana nog iets kwijt moet, oh ik leg je even neer hoor want……. er komt nog een pupje uit…..” hoor ik aan de telefoon, gaaf!!!! En zij sluit de rij als 12^de van deze muzikale fruitmand.

Vanmiddag mag ik ze dan in levende lijve bewonderen! Puppysnuiven, zo noem ik het. Lex en Joke, (Het Vijfspan), als rechtschapen ‘grootouders’ zijn ook weer van de partij:

Nou, die neus van mij komt helemaal niets te kort.

HHmmm, heerlijk en wat zijn ze leuk! “Silver Boy” Dash, heeft mijn hart helemaal gestolen, met z’n al recht opstaande oortjes en volledig in het zwart.

Een echte Black Beauty is hij. Het is toch net of ik even in de spiegel van het verleden kijk… 4 jaar terug….onze eigen kleine zwarte Angel…….. Echt geweldig!

Lex ’steelt’ Dash, kijken of hij mee wil……..
 

En als alle knuffels zijn gegeven vertrekken we met het 12-tal naar een dorp verderop.

Alle puppen in de bus van AnneMarie als haringen in de ton? Vergeet het maar, in de grote bus is plaats genoeg! En ze gedragen zich geweldig, dit 12-tal.

Buiten aan het riempje is natuurlijk even flink wennen, mee dragen gaat wat makkelijker. En we komen geen stap verder als de hele winkelende buurt zich op dit 12-tal stort. Geweldig!

In de dierenwinkel valt er veel te ruiken en te zien.

Sommige puppen (jaja, vooral de dames weer) zijn voor niets en voor niemand bang, die verkennen de hele winkel zonder blikken of blozen.

En na afloops ligt het hele spul uitgeteld tussen het zaagsel.

Mooi moment voor de portretfoto’s, zo lopen ze niet direct weg…….

AnneMarie en Jan, ik heb genoten van deze middag en ik vast niet alleen. We zijn volgens mij alle drie met een big smile op onze gezichten huiswaards gekeerd.

Klik hier om mee te genieten van het puppysnuiven.

En voor nog meer foto’s, kijk ook op de web-site’s van:

Het Vijfspan

Oudduitse Herder Kennel of Heartland

Oh vergeet ik bijna te vertellen dat mijn Shambhala weer eens heel goed dienst heeft gedaan. Het is niet te geloven maar ook al wordt er regen voorspelt, IK heb geen drupje gevoeld daar in Friesland. Pas op de terugweg ergens bij Drachten verschijnt het eerste drupje op de voorruit, maar eigenlijk hoor ik die echte bui pas nu, terwijl ik dit verslagje maak….

De heen en terugreis ging perfect met een heerlijk muziekje erbij (die Muzikale puppen van Boy en Nyrvana, dat zal het zijn) en het lied van Andy Williams zit nog helemaal in mijn hoofd:

Dat ik een oogje op Cuando heb weten een aantal mensen…… En dat hij, tijdens onze reis naar Soltau in juli dit jaar,  mijn hart heeft gestolen is ook geen geheim.

Ik val op grauw…. En hij is gewoon een kanjer!

Maar…. nu Angel nog!!!

Om die reden is al weken geleden een ‘date’ geregeld tussen Cuando en Angel.

Een heerlijk lang weekend in huisje ‘De Zwemkolk’, waarbij er natuurlijk lange wandelingen op het progamma staan.

Maar ach, de natuur denkt er toch anders over. Angel wordt eerder loops dan verwacht en dochter Aiki komt er vlak achteraan, later dan verwacht. En hoe zit het dan met die vruchtbare dagen? Vallen die nu precies in dit beruchte weekend?

“Fokken is gokken” wordt wel eens gezegd, nou ja, de natuur kunnen we natuurlijk niet voor de gek houden. Daarom togen Angel en ik afgelopen week al naar Markelo voor een date met Cuando en wat voor een date! Liefde op het eerste gezicht, het is echt meteen raak. 

Drie maal hoera! Geweldig wat een chemie tussen die twee samen! Het is ook voor ons een genot om te zien.

Als we vrijdagavond bij ‘De Zwemkolk’ in Markelo aankomen, wordt er snel gegeten en krijgt alles een plekje. Wat een gaaf huisje zeg!

 Omdat het zo vreselijk donker is zien we nog weinig van de omgeving.

En dan vertrekken Angel en ik nogmaals naar de Markelo mannen, naar Albert & Rene van de DRACC’s Clan. Hoe leuk om te zien dat Angel meteen aan de voordeur staat te huilen: ‘Doe open, ik wil erin’!!! Weer komt het tot een geweldige date tussen de twee geliefden!

Nu maar afwachten of de natuur hier ook verdere plannen mee heeft.
Rond ‘Pakjesavond’ zullen we het weten, wat voor pakjes verwachten wij?
 

’s Nachts hoor ik de hanen meerdere malen kraaien, tja je woont bij een boerderij of niet?
Als we opstaan schijnt de zon volop!

Zoooooo… wat een ruimte, wat een uitzicht, wat een omgeving zeg!

Geweldig hoe rustgevend! En die zon! Wauw! Ook mijn Shambhala werkt (nog steeds)! Samen met Aiki en Angel verkennen we de omgeving en lopen direct midden in de natuur.
Klik hier en geniet mee met wat foto’s van De Zwemkolk. Hhmmm, heerlijk!

Rond het middaguur arriveren Ria & Rob met Kayra en Khes. Daarna volgen Cisca &  Rikkie met Kaya. Om de rij te sluiten met onze gidsen Albert & Rene met Djarré en Cassy.

Dat Cuando nu niet mee kan spreekt natuurlijk vanzelf, helaas mag hij, samen met Acun, thuis blijven. Albert en Rene hebben vriendin Gonny meegenomen en samen vertrekken we naar de Friezenberg.

Wat een herfstkleuren, wat een genot, wat een ontspanning.

De dames en die ene heer (Kaya is gecastreerd) gedragen zich weer eens als echte ODH’s, er is geen vuiltje aan de lucht. We hebben een heerlijke ontspannen middag met prachtig nazomers weer!

Die weergoden zijn ons dus nog steeds goed gezind.
Klik hier voor deze zeer geslaagde herfstwandeling.

Zondagmorgen schijnt opnieuw de zon door de bomen. Angel, Aiki en ik lopen wederom een lekker stuk door de bossen. Albert heeft de route een beetje verteld. Hij loopt hier bijna dagelijks met zijn Clan en dan nog vaak 2x per dag. Zucht… heerlijk!

’s Middags arriveren Rene en Albert opnieuw, nu met Djarré en haar zwartbruine dochter Acun. Wat is ze mooi en wat is ze al groot!

Aiki vindt Acun wel reuze interessant, ze moet soms even tot de orde geroepen worden. Ja, nu is zij niet meer de jongste in de roedel. En dan arriveert ook Acun haar zus Bryce met baasjes. Wat lijkt zij qua gedrag op Djoek! Niet verwonderlijk, het zijn natuurlijk ook broer en zus. Opnieuw hebben we een heerlijke wandeling. Albert en Rene zijn geweldige gidsen en loodsen ons door het prachtige natuurgebied rond Markelo. Echt helemaal TOP!
En de weergoden? Die blijven gewoon mee werken!
Klik hier voor nog een paar foto’s van deze kleine familie herfst wandeling.

Na de wandeling rijden we naar het hofje van Albert en Rene. Beide dames blijven dan verstoken van Cuandoman…….. (HIJ zou wel willen, trouwens Angel ook…… die stond alweer pontificaal voor de voordeur te joelen en te kwispelen…Angel gedraag je, je lijkt zwarte Lola wel)

We hebben daar heerlijk gegeten en lekker zitten kletsen! Nagenieten van de afgelopen week en het zeer geslaagde weekend.

Mannen, het was helemaal TOP!

Ontzettend bedankt voor de gastvrijheid, het lekkere eten en alle liefde die er is!

Zoveel rust en harmonie, het is echt een vermelding waard! En we komen terug, dat weet ik zeker!
Maar….aan alles komt een eind zo ook aan dit heerlijke lange ontspannen weekend!

Als we maandagavond weer thuis zijn en ons rondje met beide dames lopen, dan komt de regen met bakken uit de hemel.

Tja, DAAR had IK dan ook géén Shambhala voor gedaan……..

 Kijk voor meer foto’s op de web-site’s van
”of DRACC’s Clan”
“de Site van Kaya”
PS: En Cisca? Ik hoop dat Sara gezellig was en je een fijne verjaardag hebt gehad!

Khes en Kayra boffen, want elk weekend vertrekken zij, samen met hun baasjes naar de camping in Vaassen in Gelderland.

Midden tussen de bossen en heide.
Heerlijk urenlang stuinen tussen het groen, waarbij je niet raar moet opkijken als je zelfs een wild zwijn tegen komt.
Vandaag mogen wij ook mee proeven aan deze lekkernij en dat belooft wat, want de weergoden zijn ons heel goed gezind!
De engeltjes gaan deze keer zonder zakdoekje om mee de auto in, die zakdoek gaat wel om als we aan zijn.

De rit naar Gelderland (ha, daar ben ik geboren en altijd is het weer net of ik thuis kom) verloopt zeer soepel en vroeg in de middag loodst Ria ons op haar net gekochte versnellingsfiets naar hun vaste plekje aan de rand van het bos.

We worden met luid gejoel begroet door Angel’s dochter Khes, geweldig wat is zij blij!
 

Na een koffie en thee vertrekken we met onze wandelschoenen aan. De hondjes zijn er helemaal klaar voor en wij ook! Wat een heerlijk ruige omgeving en wat een rust.

Over een slootje met geïmproviseerde brug (ja zelfs Rob zijn gewicht is geen probleem) vervolgen we onze weg. 

De hondjes genieten en wij niet minder. De bossen zijn zalig maar de heide is ook geweldig. Op een leeg weiland gaan de honden compleet uit hun dak. 

Aiki voorop en de rest er achteraan. De oude Kayra sluit moedig de rij.

Wat is dit genieten zeg! En we komen amper mensen tegen.
 

Als we op de heide zijn zien we vele ruige zwijnen sporen. Daar moet je ’s avonds laat maar niet wandelen.

En dan horen we geronk in de lucht. Hé wat komt daar aan? Komen er ineens een aantal 2 dekkers over vliegen.

Een groepsfoto, al zijn het maar 4 hondjes, is ook nooit verkeerd. De dames blijven keurig liggen, zelfs als er een viervoeter over het pad langs komt hobbelen.
 

Als we weer bij de caravan zijn aanbeland dan hebben we er dik 2 uur op zitten.

Wauw wat was dat geweldig zeg! Met een drankje in de voortent kletsen we heerlijk na. Tot Ria met de soep start.

Etenstijd, we maken het niet te laat, want Ria wil gaag voor de Gooise vrouwen weer thuis zijn. Zullen ze dat redden?

Klik hier voor een aantal heerlijke ontspannen bosfoto’s en geniet mee.

Een zondag als deze is zeker wel voor herhaling vatbaar, misschien moet die oude caravan van ons volgend jaar ook maar eens de garage uit…….
Ria & Rob, jullie geweldig bedankt voor deze heerlijke dag!

Vandaag zijn we toeschouwer en ik kan wel zeggen dat er een stuk minder stress is. Niet de dag ervoor alles al klaar zetten, geen onrustige nacht en niet heel vroeg je bed uit, sterker nog, Ton kan zelfs nog een klein beetje uitslapen.

En natuurlijk raken onze Engeltjes Angel en Aiki direct opgewonden als de oranje zakdoeken om gaan. “Gaan we weer iets leuks doen Baasje?”

De bedoeling is om eerst naar Wijchen te rijden, als toeschouwer bij de NODHV-show, daarna door naar Kranenburg om Angel’s dochter Ambriël-Beer te bezoeken en dan onze reis te vervolgen naar Velp alwaar we een ‘Sara’ feest hebben.

De NODHV Winner wordt gehouden in het Olympic Sport Centrum in Wijchen en wat een prachtige locatie is dit zeg!

Als we laat in de ochtend arriveren zien we Lex met zijn Djoek en met Rene al in de kantine zitten. Djoek heeft z’n rondje in de ring al achter de rug.

Het plasrondje buiten de deur gaat gesmeerd, onze Engeltjes laten een klein spoor achter en leven zich uit met de inmiddels al groter dan Aiki gegroeide Djoek! Wauw is hij groot! Een echte reu da’s wel duidelijk!

In de sporthal lopen diverse Oudduitse Herders en het is elke keer weer een feest te zien hoe sociaal ze zich eigenlijk allemaal gedragen. Nog groter is het feest als we weer vele familieleden en bekenden treffen!

En ik kom precies op tijd om die prachtige Eilish van Astrid even te onthaasten.

Wat een mooie ranke dame is zij zeg. Ze heeft de hele ochtend allemaal honden langs zien komen, van groot tot klein, tel daarbij de stress van haar baasje op en er is niet veel meer nodig om te ontploffen. Een beetje onthaasten doet wonderen en in de ring wordt ze meteen tweede!

Nog even en Aiki haar haren zijn hopelijk weer terug , ik kan het er wel uitkijken….. 

De weergoden zijn ons dit weekend erg goeg gezind, het is een prachtige zomerse zondag. De honden hebben het ook warm en zoeken verkoeling in de eerste de beste modderpoel. Tja en daar krijg je wel een moddermonster van. 

Over de paden en door de brandnetels struinen de honden langs elkaar en langs de wandelaars. 

 Er wordt volop geherderd zoals het een herder betaamd. 

Geen modderpoel is veilig, elke sloot of poel wordt uitgeprobeerd. Gelukkig is er ook nog een echte schone sloot waar de hondjes zich allemaal heerlijk in kunnen vermaken. 

De een zwemt nog makkelijker dan de ander en pootje baden is ook geen punt. En de wandelaars? Die staan te genieten, gezellig te kletsen en vermaken zich prima. Buiten diegenen die geen schonen kleren meer hebben! 

Vandaag is Angel jarig!

 4 jaar geleden alweer dat Angel werd geboren. Samen met haar broers en zussen in het eerste nest van Puck bij Marjan’s Meute. Vanaf de allereerste gezamelijke wandeling in het hoge noorden is er veel contact met elkaar en zo hebben we ons clubje omgedoopt tot het A-team. Onze hondjes komen immers uit het A-nest!

Gefeliciteerd met jullie vierde verjaardag A-teamers!

A-team

Vanmiddag, op Angel’s verjaardag dus,  staat er een strand wandeling van Katwijk naar Noordwijk op het programma. Samen met Angel’s dochters Aniël, Aiki, Jazz en Khes. Als dat geen feest is?Helaas belt ’t baasje van Aniël af, ze heeft haar pootje bezeerd en dan is een lange strand wandeling door zand en zee natuurlijk geen optie. Blijven Jazz, Khes en haar vriendin Kayra over. De ander engeltjes hebben zich ook afgemeld. Die zien we vast wel weer een andere keer toch?

Vroeger als je eens een keertje niet wist wat je nu weer met de kinderverjaardag aan moest…
Dan ging je met de kinderen zwemmen….. Een zwem- verjaardagspartijtje zeiden we dan.
Amitiël-Aiki, Antriël-Jazz en Atuniël-Khes doen het ook! Zij vieren hun eerste verjaardag in ’t Twiske bij Oosthoorn.
Voor de New Foundlanders is er een club vrijwillergers die hun NewFy’s leren reddend zwemmen. Voor meer informatie zie: Waterwerk West

Deze honden zijn echte zwemmers en om niet als vloerkleedje te fungeren wordt er behoorlijk hard gewerkt. Ze leren ‘reddend’ zwemmen en omdat hun vacht zo vreselijk dik is wordt er netjes een zwemvest gedragen. Les in reddend zwemmen en het is puur genieten, zowel voor mens als dier!
Omdat Aiki al graag zwemt en haar mama Angel alleen maar aan pootjebaden doet besluit ik Aiki mee te nemen, zij zal er sowieso meer plezier aan beleven. Als ik samen met Ingrid en haar Golden Retriever Ozzy bij ’t Twiske arriveer dan zijn Aiki haar zusjes Jazz en Khes er al. Wat een feest, wat leuk ook Jazz weer te zien.

Jazz logeert 3 weken bij Khes en Jazz heeft het behoorlijk naar haar zin!

Iedereen die z’n hond wil laten mee zwemmen moet bij aanvang een nummer kopen. Voor 1 euro kan je de hele dag zwemmen.Zodra je nummer wordt afgeroepen weet je dat je aan de beurt bent. En dan is de beurt aan onze kanjers, ook zij krijgen les in reddend zwemmen.
Ozzy, de Golden Retriever van Ingrid draait er zijn pootjes niet voor om. Hij weet precies wat er gaat gebeuren en zit al in de boot voordat je er erg in hebt. Om bij de boei uit de boot te springen en zo met dummy in de bek terug naar de kant te zwemmen.

De oude Kayra laat ook iedereen verbazen. Zonder probleem loopt ze de loopplank af, klimt in de boot, springt bij de boei netjes overboord en zwemt met het zwemvest aan keurig naar de kant terug.

Wat kan zij ook goed zwemmen!
De grauwe Khes gaat wat tegenstibbelend vanaf de loopplank het water in, maar als ze eenmaal zwemt…. dan is het wel leuk totdat….. ze mag achteruitzwemmen. Even kijken hoe de bespiering is!

Toch wil ze nog wel een 2^de  rondje mee.
En dan is de zwart-bruine Jazz aan de beurt. Jazz haar bespiering achter is iets minder dan die van haar 2 grauwe zusjes en het is maar goed dat ze een reddingsvest om heeft. Als zij zwemt dan spat ze flink met haar voorpoten en zakt haar achterhand langzaam naar beneden. 

Gelukkig wordt er goed op haar gelet en wordt ze keurig begeleid!
Wat een topmensen zeg!
Uiteindelijk mag ook onze Aiki er aan geloven. Zonder enige problemen loopt ze vrij makkelijk de loopplank af het water in. 

Ook het zwemmen gaat goed, hoewel…. is achteruit zwemmen nu leuk of niet?

Dan is het pauze.
In de pauze krijgen alle hondjes een heus honden-ijsje. Geweldig, een ijsje van yoghurt, gevuld met hondenkoekjes, stukjes appel en als stokje een lekker kauwstaafje. 

Er wordt wat afgesmuld en het verjaardagspartijtje kan niet meer stuk!
Na de pauze mogen de hondjes allemaal nog een keer.
Rob en Ria, de baasjes van Kayra en Khes besluiten dat ze alleen Kayra nog laten zwemmen. De 2 zusjes Khes en Jazz blijven heerlijk aan de bomensgrens op het gras. 

Kayra, Ozzy en Aiki gaan er alledrie nog een keertje in.
Als Kayra weer aan de beurt is dan mag ze de boot terug zwemmen naar de kant. Zomaar zonder problemen, ofdat ze het al vele malen heeft gedaan, trekt ze al zwemmend de boot als reddingshond naar de kant toe. Ozzy redt een ‘mens’, hij heeft een pop in het water gevonden en zwemt dit lichaam keurig naar de kant toe. 

Ozzy en Kayra, ze zwemmen geweldig, deze ‘ouwe rotten’.

Aiki, als jongste telg mag nu zonder zwemvest het water in. Maar ineens is er toch plankenkoorts, die loopplank is dat nu eng of niet?
Dan maar het tuigje om met de ringen, zodat er wat houvast is voor de hulpverleners.
En met een beetje tegengestribbel gaat ze wederom het water in.
Geweldig. Eerst lijkt het even eng en wil ze wel graag terug naar de kant maar als ze dan een dummy in het water vindt is het feest kompleet.

Ook de weergoden zaten mee, hoewel het vreselijk hard waaide, bleef het gelukkig wel droog!
Moe van alle indrukken keren we heel voldaan huiswaards. Zelfs Ozzy, die eigenlijk nooit in de auto gaat liggen zakt halverwege de rit toch door de poten.
Wat hebben we genoten, dit is echt een (verjaardag’s)zwempartij om te herhalen!
Voor wie een indruk wil krijgen van dit zwemfestijn? Klik hier en ga er wederom voor zitten, want er zijn meer dan 100 foto’s te bekijken.
Op de web-site van Waterwerk West staan overigens ook foto’s, kijk hiervoor bij zondag 10 augustus.

Heerlijk, vanmiddag staat er weer eens een ouderwetse wandeling in de Soestduinen op het program. Een gezellige wandeling met Lex en Joke van het Vijfspan.  En we zijn erg benieuwd hoe groot Djoek is gegroeid!
Omdat de buienradar veel regen voorspelt besluiten we iets later in de middag te vertrekken.
De dames thuis hebben het al lang in de gaten en lopen zenuwachtig heen en weer. Zij vinden het één groot feest om me de auto mee te mogen naar een wandeling met soortgenoten! (en wij natuurlijk niet minder, zou dat het zijn wat ze zo enthousiast maakt…..) 

Het Vijfspan staat al klaar als wij aankomen.   

Of zal ik zeggen Soltau meets Cuando?
1000 km heb ik er dit weekend op zitten, ofdat we even heen en weer naar Parijs zijn gereden.
Maar niets van dat alles, geen romantisch weekendje Parijs maar een  zwoele trip naar Markelo en vandaaruit heen en weer naar Soltau, midden Duitsland.
Ofdat we op vakantie zijn……
Zaterdagavond vertrekt m’n nieuwe Bright Yellow door een inktzwarte nacht met hevige slagregens naar Markelo. Gelukkig komen we veilig aan, lang leve de TomTom.

In Markelo staan de mannen en hun roedel al klaar. Met open deur word ik ontvangen!
En wat is ze toch leuk, de jongste telg van de familie.
 

Haar mama, op het hoogtepunt in haar hormonale cyclus staat veilig en wel met tante Cassy achter het hek in de tuin.

Veilig voor Cuando, die al een week zijn eten laat staan. Ja manneke, het leven is even niet makkelijk voor een gezonde intakte reu met een loopse dame in de buurt.

Wat een gezelligheid toch weer bij de DRACC’s Clan. Wat een rust en liefde!
Tot in de kleine uurtjes kletsen we wat af om dan toch maar ons mandje op te zoeken.
Ik lig op dezelfde plek als waar de 2 honden-vroedvrouwen Yolanda en Wira hebben geslapen en ik kan niet anders zeggen: Het bed is prima! Mama Djarré heeft me wel een paar keer een lik gebracht en natuurlijk droomde ik dat het haar zwarte zus Angel was.
 

Na een hele korte nacht vertrekken Rene en ik samen met Cuando naar midden Duitsland.
Wat heb ik me lekker laten rijden! Rene, je bent een perfecte chauffeur en tijd voor een slaapje is er niet eens want we hebben nog zoveel bij te kletsen. Tussendoor nog een tussenstop voor een plas en na een kleine zoektocht in Soltau vinden we dan eindelijk de plek waar we moeten zijn. PPfff en dat met 38 graden. Hoogzomer dus ook in Soltau, daar waar de Deutscher Rassehunde Club e.V is gevestigd!
 

Wat een verscheidenheid aan hondjes en wat kan je ook goed zien welk ras er op dit moment in trek is. Veel Labradors, Rhodesian Ridgebacks, Chiuahuah’s, Berner Sennen-honden en Boxers. Van de herders loopt er maar 1 Duitser, die al behoorlijk grijs oogt. Van de Oudduitsers lopen er een handjevol waaronder zelfs een mooie zwarte dame, die sprekend onze Angel is.
En stel je voor, alles loopt hier dwars door elkaar heen. Er zijn 5 ringen, van middelgroot tot klein. De kleinste ring lijkt zo klein dat hij volgens mij niet meer dan 2 meter in de rondte oogt. Deze is natuurlijk voor de allerkleintsten onder de hondjes: de Chiuahuah’s.
 

En dan is Cuando aan de beurt. Wat is hij geduldig en wat laat hij zich alles maar zo welgevallen. Toppie Cuando, dat mag wel gezegd worden. Niets is teveel, ondanks de grote hitte en de verscheidenheid aan hondjes, (van heel groot tot heel klein) die zomaar langs hem heen lopen.
Zelfs de reuen die hem aan 2 kanten komen besnuffelen wordt geen blik waardig gekend.
Voor Rene schiet ik een rolletje vol en Cuando laat zich netjes betasten en doet wat er van hem verlangd wordt. De keurmeester is weg van z’n kleur, zo mooi roodbruin met zwart pigment ziet hij niet zo vaak! We moeten het maar ‘dunkel grau’ noemen.
Dolgelukkig is Rene als Cuando zijn veelbelovende U1 krijgt!

En er vervolgens als ‘champion’ in zijn klasse met een mooie beker vandoor gaat!

Na deze ronde zit het er nog niet op want nu moeten de papieren voor de Fokgeschikheid nog ingevuld worden. En dat gaat kennelijk niet helemaal van een leien dakje. Wachten, wachten en nog eens wachten in een hal bomvol verschillende hondenrassen, die elkaar regelmatig passeren met buiten een temperatuur van 38 graden? Cuando lijkt er helemaal geen last van te hebben, hij gedraagt zich geduldiger dan wij baasjes.
Zijn we dan eindelijk aan de beurt blijkt dat we ergens anders moeten zijn, omdat Cuando zijn stamboom Tsjechisch is. Oh lala die Deutsche Gründlichkeit…….
Dan maar buiten wachten op het reepje gras aan de rand van de parkeerplaats.

In de schaduw van een van de weinige kleine boompjes die dit grasveldje rijk is eten we ons middagmaal. Rene heeft een echte Deutcher Kartoffel bomvol saus. Hhmmmmm.
Cuando ligt heerlijk in dromenland, ondanks de hitte. Maar als zijn baasje naar de hal gaat om dat eindelijk die veelbelovende fokgeschiktheidsaantekening te halen, droomt hij natuurlijk over heel iets anders….. nee, dan houdt hij de parkeerplaats en de ingang wel heel goed in de gaten.
 

En schiet ik dan eindelijk wat foto’s voor mezelf. Cuando laat zich prima fotograferen, ofdat hij inderdaad de grote ster is.

Vroeg in de middag vertrekken we huiswaards en na een tussenstop ergens onderweg zijn we moe, klam maar heel voldaan tegen 17.30 weer terug in Markelo. We worden met open armen door Albert en zijn dames ontvangen.

Albert en Rene, het was een kort maar krachtig top weekend!! Rene is een geweldige chauffeur en Albert een geweldige kok, wat heb ik lekker gegeten!! (Gaan we samen een Ristoranto beginnen Albert?)

Dank jullie wel voor jullie gastvrijheid!  

Het was echt geweldig!
Met een dikke glimlach keer in mijn Bright Yellow terug naar Wassenaar om daar door mijn eigen dames volledig afgesnuffeld te worden.

Hoera, ODH land is weer een dekhengt rijker!!!!