Een avontuur met een staartje?
Nee, ik heb het niet over de Walt Disney film Fievel, het kleine muisje.
Als de natuur het wil dan hopen we van harte dat ons avontuur wel wat staartjes gaat opleveren! Enfin, afgelopen zondag de 13de was het dan zover, samen met onze dames reisden we naar Markelo af. Vol bepakt want De Zwemkolk is voor de hele week geboekt en omdat Aiki mogelijk op haar hoogtepunt is kunnen we er zelfs nog een dagje eerder terecht (Ontzettend bedankt Diny en Gerard!)
Maandag de 14de hebben we een topdag qua weer. Het zonnetje schijnt volop, perfect voor een uitgebreide wandeling. Vlak voordat we de heide op gaan wordt ons pad doorkruist door een hele kudde reeën. Prachtig! Het is hier dus niet voor niets aanlijn gebied…….. We besluiten de blauwe pijl te volgen, de langste route, die we ook een dikke maand geleden met Ria en Rob hebben gelopen. Ook toen scheen de zon volop en zagen we overal van die prachtig gekleurde paddenstoelen. Maar daar is nu niets meer van over.
’s Nachts vriest het behoorlijk en dinsdag is het koud. De grond is bevroren en dat geeft een prachtige winters effect. Klik hier voor die opkomende zon. Geweldig!
Woensdag de 16de ontwaken we weer met een prachtig zonnetje.
“Drie keer is scheepsrecht!!!” want ook nu is al snel de koppeling een feit. En elke koppeling duurt langer….. brrrr koud dat het is………
Donderdag de 17de poedert het een beetje als we de heide op gaan. Geen fototoestel mee, want we worden toch wel een kleine beetje sneeuwmannetjes tijdens het lopen. De dames hebben doorlopend stukjes zand en reeën keutels tussen de tenen. Maar goed dat de haren ertussen net zijn bijgeknipt. Het is bere koud, de wind is dun, maar het voelt oh zo lekker gezond buiten! En natuurlijk moet die poedersneeuw toch wel vastgelegd worden.
Het zit er weer op, vrijdag de 18de is alweer onze laatste dag. Rene en Albert, jullie natuurlijk onwijs bedankt voor die enorme gastvrijheid en liefdevolle gezelligheid, we hebben opnieuw ontzettend genoten!
Klik en geniet mee.
De terugreis verloopt soepeltjes ondanks de vele sneeuwtaferelen onderweg. En die grote file bij Amersfoort kunnen we net op tijd ontwijken. Alleen op onze eigen Rijksstraatweg staat het weer vast, de enige file waar we in terecht komen. Thuis ligt er toch wel iets meer sneeuw, ook dat moet maar meteen worden vastgelegd.
En dat Nederland van zaterdag op zondag door een heuse sneeuwstorm wordt getroffen, die heel de infrastructuur lam legt, dat had niemand kunnen bevroeden……
Een avontuur met wat staartjes, laten we hopen dat het een mooi vervolg gaat hebben.
Rest ons iedereen een sfeervolle kerst te wensen met een bruisend 2010!
PS: Er is nog steeds iets mis met die instellingen. Waarom de tekst soms groot en dan weer klein wordt weergegeven is erg onduidelijk en kan ik niet aanpassen…… jammer, want dit is niet de bedoeling en maakt het verhaal er zeker niet mooier op….
augustus 6, 2009
La Douce France
Eerst even 3 jaar terug in de tijd: 2 augustus 2006; wij kamperen een maand lang op camping ‘Château de Chigy’ in de Bourgogne. Angel is mee en bewaakt voortent en caravan met het grootste gemak. Ik heb nog nooit zoveel boeken uit kunnen lezen, heerlijk ontspannen dus. Ilone en Peter, de baasjes van Balou, Angel’s grote zwarte neef, hebben daar een woning in de buurt en vragen of we een keertje komen eten. Zo gezegd zo gedaan. Balou en Angel vinden het geweldig als zij elkaar zien! Wat wonen zij daar prachtige en wat is een gastvrijheid!
En nu zijn we 3 jaar verder: Ilone en Peter hebben hun dierengezin uitgebreid met een dochter van Angel; Barchiël-Souris maakt al jong lange autoritten want ook zij gaat steeds mee, samen met haar grote zwarte vriend Balou naar hun optrekje in Frankrijk.
En toen werd gevraagd of wij het misschien leuk vonden ook een paar dagen langs te komen………..
In het laatste weekend van juli vertrekken we met Angel en Aiki naar La Douce France. “Les vacances commancent” op het moment dat we in La Croix st-Ouen bij mijn zus en zwager arriveren. Het was alweer even geleden, Aiki is hier zelfs nog nooit geweest. Het gaat prima met de hondjes en we genieten van de lange boswandelingen in het grote bos van Compiëgne.
“Arrivée en Bourgogne” lukt ons prima met de routebeschrijving van Ilone en de Tom-Tom. Ik was even vergeten hoe weids het daar was. Ook was ik even vergeten dat er zelfs een prachtig gastenverblijf voor ons gasten is. Balou is helemaal door het dolle als hij Angel en Aiki herkent. Souris en Aiki zijn, als jongste telg en halfzusjes van elkaar, het al heel snel samen met elkaar eens, als twee poten op één buik. Geweldig hoe die twee elkaar ook hebben gevonden.
Ilone is die zondag jarig en dat vieren we samen met vrienden die daar nog geen 10 minuten vandaan wonen. Meteen genoeg stof tot kletsen. En die allereerste indrukken worden natuurlijk weer vastgelegd.
“Les monstres de la route” zijn onze Oudduitse Herders die hun behoeftes netjes buiten het terrein doen. Als je de weg vanaf de kruising naar de boerderij volgt dan loop je zomaar een klein halfuur met aan beide zijden vol rijpe bramenstruiken. Heerlijk snoepen hoor!
“ Au domaine de la famillie” is het echt TOP! Wat een ruimte, wat een rust, wat een stilte!
En de honden hebben hun eigen “Bain des chiens”
Met grote regelmaat komen de buren op bezoek. Die buren moet je weten, heten “Charolais”. Dit zijn jonge stierkalveren die rond hobbelen te samen met zwangere koeien en één echte Bull. Als onze Angel oog in oog staat met een mama koe is het toch wel even slikken hoor.
“On ’s amuse!” Echt, ik kan niet anders zeggen dan dat we het super hebben, niet alleen wij maar ook de hondjes.
“Le plaisir de jouer ensemble” straalt er gewoon vanaf. En wat een gastvrijheid: Het eten is geweldig, we kletsen, drinken en lachen heel wat af. ‘Quelle allure!’, of was het ‘Oh le corps!’, zoals Charles Aznavour ons steeds doet geloven. (Ja Peter, ik weet ook wel dat jij mijn lichaam niet bedoelt!)
En natuurlijk gaan de hondjes met regelmaat “Encore en route”.
Het weer zit helemaal mee. “Quelle chaleur!” roepen we regelmatig en dan dompelen we ons onder in het overheerlijke zwempotje. Die aanhoudende warmte voorspelt wel onweer en regen, gaan we dit misschien ook nog verwachten?
Het valt alles mee, die zondag een week later regent het iets als we ’s morgens opstaan, maar het mag eigenlijk geen naam hebben. Het meeste valt ’s nachts en de grote tornado komt gelukkig hier niet langs. Als Ton ziet dat de schoorsteen van Peter en Ilone wordt bewoond door grote wespen, (hier in Frankrijk heten ze Frelons) mag hij nog even aan het werk. “Detruire les Frelons” is nog een heel karwei.
Helaas komt aan alles een eind, zo ook onze Franse vakantie in de Bourgogne. ”Partir c’est mourir un peu!” Ilone en Peter daar achterlaten is best lastig. We hebben volop genoten of zoals de Fransen kunnen zeggen: ‘C’étais superbe, splendide, formidable!’ of gewoon ‘C’étais Magnifique! Peter et Ilone, mille fois merci!
“Le retour à La Croix st-Ouen” is een feit en hier blijven we nog een paar dagen nagenieten van het prachtige weer, het samen zijn onder elkaar waarbij we elke avond een kaartje leggen en natuurlijk opnieuw de heerlijke boswandelingen met de hondjes in het grote bos van Compiëgne.
Het zit er weer op………..
NB: Klik op de onderstreepte links voor het openen van de desbetreffende web-albums.
november 10, 2008
De Zwemkolk
Dat ik een oogje op Cuando heb weten een aantal mensen…… En dat hij, tijdens onze reis naar Soltau in juli dit jaar, mijn hart heeft gestolen is ook geen geheim.
Ik val op grauw…. En hij is gewoon een kanjer!
Maar…. nu Angel nog!!!
Om die reden is al weken geleden een ‘date’ geregeld tussen Cuando en Angel.
Een heerlijk lang weekend in huisje ‘De Zwemkolk’, waarbij er natuurlijk lange wandelingen op het progamma staan.
Maar ach, de natuur denkt er toch anders over. Angel wordt eerder loops dan verwacht en dochter Aiki komt er vlak achteraan, later dan verwacht. En hoe zit het dan met die vruchtbare dagen? Vallen die nu precies in dit beruchte weekend?
“Fokken is gokken” wordt wel eens gezegd, nou ja, de natuur kunnen we natuurlijk niet voor de gek houden. Daarom togen Angel en ik afgelopen week al naar Markelo voor een date met Cuando en wat voor een date! Liefde op het eerste gezicht, het is echt meteen raak.
Drie maal hoera! Geweldig wat een chemie tussen die twee samen! Het is ook voor ons een genot om te zien.
Als we vrijdagavond bij ‘De Zwemkolk’ in Markelo aankomen, wordt er snel gegeten en krijgt alles een plekje. Wat een gaaf huisje zeg!
Omdat het zo vreselijk donker is zien we nog weinig van de omgeving.
En dan vertrekken Angel en ik nogmaals naar de Markelo mannen, naar Albert & Rene van de DRACC’s Clan. Hoe leuk om te zien dat Angel meteen aan de voordeur staat te huilen: ‘Doe open, ik wil erin’!!! Weer komt het tot een geweldige date tussen de twee geliefden!
Nu maar afwachten of de natuur hier ook verdere plannen mee heeft.
Rond ‘Pakjesavond’ zullen we het weten, wat voor pakjes verwachten wij?
’s Nachts hoor ik de hanen meerdere malen kraaien, tja je woont bij een boerderij of niet?
Als we opstaan schijnt de zon volop!
Zoooooo… wat een ruimte, wat een uitzicht, wat een omgeving zeg!
Geweldig hoe rustgevend! En die zon! Wauw! Ook mijn Shambhala werkt (nog steeds)! Samen met Aiki en Angel verkennen we de omgeving en lopen direct midden in de natuur.
Klik hier en geniet mee met wat foto’s van De Zwemkolk. Hhmmm, heerlijk!
Rond het middaguur arriveren Ria & Rob met Kayra en Khes. Daarna volgen Cisca & Rikkie met Kaya. Om de rij te sluiten met onze gidsen Albert & Rene met Djarré en Cassy.
Dat Cuando nu niet mee kan spreekt natuurlijk vanzelf, helaas mag hij, samen met Acun, thuis blijven. Albert en Rene hebben vriendin Gonny meegenomen en samen vertrekken we naar de Friezenberg.
Wat een herfstkleuren, wat een genot, wat een ontspanning.
De dames en die ene heer (Kaya is gecastreerd) gedragen zich weer eens als echte ODH’s, er is geen vuiltje aan de lucht. We hebben een heerlijke ontspannen middag met prachtig nazomers weer!
Die weergoden zijn ons dus nog steeds goed gezind.
Klik hier voor deze zeer geslaagde herfstwandeling.
Zondagmorgen schijnt opnieuw de zon door de bomen. Angel, Aiki en ik lopen wederom een lekker stuk door de bossen. Albert heeft de route een beetje verteld. Hij loopt hier bijna dagelijks met zijn Clan en dan nog vaak 2x per dag. Zucht… heerlijk!
’s Middags arriveren Rene en Albert opnieuw, nu met Djarré en haar zwartbruine dochter Acun. Wat is ze mooi en wat is ze al groot!
Aiki vindt Acun wel reuze interessant, ze moet soms even tot de orde geroepen worden. Ja, nu is zij niet meer de jongste in de roedel. En dan arriveert ook Acun haar zus Bryce met baasjes. Wat lijkt zij qua gedrag op Djoek! Niet verwonderlijk, het zijn natuurlijk ook broer en zus. Opnieuw hebben we een heerlijke wandeling. Albert en Rene zijn geweldige gidsen en loodsen ons door het prachtige natuurgebied rond Markelo. Echt helemaal TOP!
En de weergoden? Die blijven gewoon mee werken!
Klik hier voor nog een paar foto’s van deze kleine familie herfst wandeling.
Na de wandeling rijden we naar het hofje van Albert en Rene. Beide dames blijven dan verstoken van Cuandoman…….. (HIJ zou wel willen, trouwens Angel ook…… die stond alweer pontificaal voor de voordeur te joelen en te kwispelen…Angel gedraag je, je lijkt zwarte Lola wel)
We hebben daar heerlijk gegeten en lekker zitten kletsen! Nagenieten van de afgelopen week en het zeer geslaagde weekend.
Mannen, het was helemaal TOP!
Ontzettend bedankt voor de gastvrijheid, het lekkere eten en alle liefde die er is!
Zoveel rust en harmonie, het is echt een vermelding waard! En we komen terug, dat weet ik zeker!
Maar….aan alles komt een eind zo ook aan dit heerlijke lange ontspannen weekend!
Als we maandagavond weer thuis zijn en ons rondje met beide dames lopen, dan komt de regen met bakken uit de hemel.
Tja, DAAR had IK dan ook géén Shambhala voor gedaan……..
Kijk voor meer foto’s op de web-site’s van
”of DRACC’s Clan”
“de Site van Kaya”
PS: En Cisca? Ik hoop dat Sara gezellig was en je een fijne verjaardag hebt gehad!
augustus 8, 2008
Op de boerderie
Op de ‘Boerderie’ van F & F valt er heel wat te werken.
De tuin is zo groot dat een tuinman best welkom is.
En wat de denken van de brug, die over de sloot naar het weiland voert?
Op dat weiland staan de twee Shetlandjes Nico en Nelson. Deze brug is ‘hand-made’ en er moet nog heel wat aan gebeuren.
Samen met de hondjes en Moedertje Mop vertrekken wij naar de Boerderie in het oosten van Nederland, aan de grens van Duitsland. Om te arbeiden. Hoewel, het zijn de mannen die aan ‘die arbeit’ gaan en wij dames nemen het ervan. Natuurlijk moet af en toe de inwendige mens worden verzorgd, ook daaraan geen gebrek.
En de hondjes?
De ‘Boerderie-hond’ is een Basset Fauve de Bretagne en hij heet Louis.
Louis is de jongste telg van de familie, hij is 2 maanden jonger dan Aiki en vindt onze dames helemaal geweldig. Als de dames de gekke 10 minuten krijgen en elkaar achterna zitten in de imens grote tuin dan volgt Louwietje luid blaffend. Het is geen gezicht, maar wat genieten ze.
Helaas zijn de weergoden ons, ondanks dat het zomer is, niet altijd goed gezind. Als de zon volop schijnt is het erg warm, maar als die donkere wolken voorbij drijven en ons trakteren op een flinke douche dan nemen de mannen een pauze en kijken ze wat Olympisch genot.
De brug vordert langzaam maar gestaag, het is echt heel hard werken! Maar aan alles komt een eind, zo ook aan deze korte werkweek. Jammer voor F dat het er weer op zit, ze gingen net zo lekker samen, die mannen.
Moe maar voldaan vertrekken wij (nou ja vooral Ton) weer huiswaards. Wie een leuke indruk wil krijgen van deze korte werkvakantie moet er echt even voor gaan zitten. Want het zijn wel bijna 100 foto’s. Klik hier voor een kijkje op de Boerderie.
juli 27, 2008
Cuando meets Soltau
Of zal ik zeggen Soltau meets Cuando?
1000 km heb ik er dit weekend op zitten, ofdat we even heen en weer naar Parijs zijn gereden.
Maar niets van dat alles, geen romantisch weekendje Parijs maar een zwoele trip naar Markelo en vandaaruit heen en weer naar Soltau, midden Duitsland.
Ofdat we op vakantie zijn……
Zaterdagavond vertrekt m’n nieuwe Bright Yellow door een inktzwarte nacht met hevige slagregens naar Markelo. Gelukkig komen we veilig aan, lang leve de TomTom.
In Markelo staan de mannen en hun roedel al klaar. Met open deur word ik ontvangen!
En wat is ze toch leuk, de jongste telg van de familie.
Haar mama, op het hoogtepunt in haar hormonale cyclus staat veilig en wel met tante Cassy achter het hek in de tuin.
Veilig voor Cuando, die al een week zijn eten laat staan. Ja manneke, het leven is even niet makkelijk voor een gezonde intakte reu met een loopse dame in de buurt.
Wat een gezelligheid toch weer bij de DRACC’s Clan. Wat een rust en liefde!
Tot in de kleine uurtjes kletsen we wat af om dan toch maar ons mandje op te zoeken.
Ik lig op dezelfde plek als waar de 2 honden-vroedvrouwen Yolanda en Wira hebben geslapen en ik kan niet anders zeggen: Het bed is prima! Mama Djarré heeft me wel een paar keer een lik gebracht en natuurlijk droomde ik dat het haar zwarte zus Angel was.
Na een hele korte nacht vertrekken Rene en ik samen met Cuando naar midden Duitsland.
Wat heb ik me lekker laten rijden! Rene, je bent een perfecte chauffeur en tijd voor een slaapje is er niet eens want we hebben nog zoveel bij te kletsen. Tussendoor nog een tussenstop voor een plas en na een kleine zoektocht in Soltau vinden we dan eindelijk de plek waar we moeten zijn. PPfff en dat met 38 graden. Hoogzomer dus ook in Soltau, daar waar de Deutscher Rassehunde Club e.V is gevestigd!
Wat een verscheidenheid aan hondjes en wat kan je ook goed zien welk ras er op dit moment in trek is. Veel Labradors, Rhodesian Ridgebacks, Chiuahuah’s, Berner Sennen-honden en Boxers. Van de herders loopt er maar 1 Duitser, die al behoorlijk grijs oogt. Van de Oudduitsers lopen er een handjevol waaronder zelfs een mooie zwarte dame, die sprekend onze Angel is.
En stel je voor, alles loopt hier dwars door elkaar heen. Er zijn 5 ringen, van middelgroot tot klein. De kleinste ring lijkt zo klein dat hij volgens mij niet meer dan 2 meter in de rondte oogt. Deze is natuurlijk voor de allerkleintsten onder de hondjes: de Chiuahuah’s.
En dan is Cuando aan de beurt. Wat is hij geduldig en wat laat hij zich alles maar zo welgevallen. Toppie Cuando, dat mag wel gezegd worden. Niets is teveel, ondanks de grote hitte en de verscheidenheid aan hondjes, (van heel groot tot heel klein) die zomaar langs hem heen lopen.
Zelfs de reuen die hem aan 2 kanten komen besnuffelen wordt geen blik waardig gekend.
Voor Rene schiet ik een rolletje vol en Cuando laat zich netjes betasten en doet wat er van hem verlangd wordt. De keurmeester is weg van z’n kleur, zo mooi roodbruin met zwart pigment ziet hij niet zo vaak! We moeten het maar ‘dunkel grau’ noemen.
Dolgelukkig is Rene als Cuando zijn veelbelovende U1 krijgt!
En er vervolgens als ‘champion’ in zijn klasse met een mooie beker vandoor gaat!
Na deze ronde zit het er nog niet op want nu moeten de papieren voor de Fokgeschikheid nog ingevuld worden. En dat gaat kennelijk niet helemaal van een leien dakje. Wachten, wachten en nog eens wachten in een hal bomvol verschillende hondenrassen, die elkaar regelmatig passeren met buiten een temperatuur van 38 graden? Cuando lijkt er helemaal geen last van te hebben, hij gedraagt zich geduldiger dan wij baasjes.
Zijn we dan eindelijk aan de beurt blijkt dat we ergens anders moeten zijn, omdat Cuando zijn stamboom Tsjechisch is. Oh lala die Deutsche Gründlichkeit…….
Dan maar buiten wachten op het reepje gras aan de rand van de parkeerplaats.
In de schaduw van een van de weinige kleine boompjes die dit grasveldje rijk is eten we ons middagmaal. Rene heeft een echte Deutcher Kartoffel bomvol saus. Hhmmmmm.
Cuando ligt heerlijk in dromenland, ondanks de hitte. Maar als zijn baasje naar de hal gaat om dat eindelijk die veelbelovende fokgeschiktheidsaantekening te halen, droomt hij natuurlijk over heel iets anders….. nee, dan houdt hij de parkeerplaats en de ingang wel heel goed in de gaten.
En schiet ik dan eindelijk wat foto’s voor mezelf. Cuando laat zich prima fotograferen, ofdat hij inderdaad de grote ster is.
Vroeg in de middag vertrekken we huiswaards en na een tussenstop ergens onderweg zijn we moe, klam maar heel voldaan tegen 17.30 weer terug in Markelo. We worden met open armen door Albert en zijn dames ontvangen.
Albert en Rene, het was een kort maar krachtig top weekend!! Rene is een geweldige chauffeur en Albert een geweldige kok, wat heb ik lekker gegeten!! (Gaan we samen een Ristoranto beginnen Albert?)
Dank jullie wel voor jullie gastvrijheid!
Het was echt geweldig!
Met een dikke glimlach keer in mijn Bright Yellow terug naar Wassenaar om daar door mijn eigen dames volledig afgesnuffeld te worden.
Hoera, ODH land is weer een dekhengt rijker!!!!
Klik hier voor vele mooie foto’s van onze “Champion” Cuando meets Soltau!
PS: Op de web-site van Albert en Rene: of DRACC’s Clan, staat een prachtig verslag met geweldige fotocollages van de keuring!!
juli 7, 2008
Chateau Le Risdoux
Eens in de zoveel tijd wordt er een ‘Jonker-weekend’ georganiseerd door de familie. Vroeger met beide ouders aan het ‘hoofd’, maar tegenwoordig alleen nog maar met Kleine Oma-Overgroot Oma/Moedertje Mop. En deze keer komen we met zijn allen bij elkaar op Chateau le Risdoux. Dit kasteel staat aan het randje van Frankrijk net over de Belgische grens bij Dinant.
Omdat de aanwezigheid van huisdieren maar heel beperkt is, kunnen onze Oudduitse Herders Angel & Aiki helaas niet mee. Maar…… Zij hebben ook vakantie!
We boffen met het weer, de goden zijn ons echt heel goed gezind. Dit gehele weekend wordt het kasteel bewoond door Moedertje Mop met haar kleinkinderen die alweer achterkleinkinderen hebben. Alle luxe bij elkaar. De rest van de familie, zonder de kleintjes dus, slapen in het bijgebouw links van het grote kasteel, zie schuin achter de vuurplaats. Zo kan een ieder zich terug trekken als hij wil en verblijven we verder de hele dag met elkaar in en rond het kasteel. Het is super gezellig en tot in de kleine uurtjes van de nieuwe ochtend zit een heel gedeelte van de familie bij het kampvuur aan de vuurplaats te kletsen en te drinken.
Vuurplaats
Oh lala, wat gaat er een drank doorheen. De catering wordt verzorgd door een plaatselijke boulangerie en alles is zo super goed verzorgd dat we echt helemaal niets te kort komen, nee zelfs behoorlijk wat over houden. Gelukkig kunnen de boeren in de omgeving onze overdaad goed gebruiken!
Als wij met de hele familie genieten van een goed verzorgd en super gezellig weekend dan zijn Angel en Aiki uit logeren.
Zij worden donderdagavond opgehaald door Ria en Rob, de baasjes van ‘Atuniël-Khes Angel of Wassenaer’ (één van de engeltjes van Angel en natuurlijk een volle zus van Aiki) en Khes haar vriendin de Duitse Herder Kayra. Angel en Aiki vermaken zich prima in Egmond binnen.
Khes & Aiki
Aiki en Khes kunnen het zo goed met elkaar vinden, dat Kayra een heerlijk rustig weekend heeft, door op afstand alles in alle rust te overzien. En met elkaar wandelen, geen enkel probleem. Ze komen zelfs nog een Duitse Herder Cliff tegen. Angel ‘herkent’ vast zijn naam, want ook dat gaat perfect.
Op het veld
Klik hier voor de vele foto’s van deze geweldige honden logeerpartij. De hondjes hebben genoten en wij natuurlijk ook!
Rob heeft zelfs wat leuke filmpjes gemaakt en deze staan inmiddels op YouTube. Hoe ik dit in deze web-log kan plakken…. dat is nog even een raadsel.
Klik hier voor de 3 filmpje van onze engeltjes bij elkaar; Angel die door Aiki wordt uitgedaagd, Aiki en Khes die elkaar vreselijk achterna zitten en Kayra die af en toe luid en duidelijk laat horen dat zij toch wel moeder overste is.
juni 16, 2008
Helaas valt er met de natuur niet te spotten
Als we die maandag naar Oostmahorn (Lauwersmeer) vertrekken is het flink warm. We hebben er zin in en de hondjes ook. Het huisje staat open, maar oh jee wat is het er binnen donker. Het staat propvol met allemaal donkerbruine meubels en veel perzische kleden in donkerrode kleuren. Nou ja, als ‘t maar droog blijft dan hoeven we niet steeds binnen te zitten.
Op de dijk
De hondjes installeren zichzelf, die vinden alles prima! Als wij zijn uitgepakt gaan we lopend boodschappen doen. Helemaal naar Anjum, want daar is een supermarkt. Ongeveer 3 kilometer heen en 3 kilometer terug, dat moet zeker te doen zijn. Zo gezegd zo gedaan. Alleen……. lopen we zover om door boerenweilanden dat we uiteindelijk wel een dikke 10 kilometer onderweg zijn. Wat een rust, wat een stilte! Klik hier voor de eerste foto’s van maandag de 9de juni.
Langs de velden
En dan is het dinsdagmiddag, tijd voor Angel’s afspraak met Nero. Met de TomTom aan rijden we naar Buitenpost, naar Oudduitse Herder Kennel of Heartland en dat blijkt uiteindelijk maar één rechte weg te zijn. We worden heel hartelijk door AnneMarie ontvangen en dan mogen onze honden bij elkaar.Ja, dat er sprake is van ‘love is in the air’ is heel goed te zien, het spettert er vanaf.
Love!
Hoeveel ‘love’ wil een mens hebben, hoe romantisch kan het zijn. Wat een chemie hebben die samen. Alleen, het blijft wel de natuur en daar valt helaas niet mee te spotten! Nero doet zijn uiterste best maar het komt niet meteen tot een geslaagde dekking. Kijk maar eens op de volgende fotoserie door hier te klikken. Woensdagmiddag komen we terug voor de herkansing Nero!
Love in the air
’s Morgens, na een heerlijk ontbijt buiten in het zonnetje, natuurlijk weer lopend de boodschappen doen. Al wandelend ontdekken we allerlei fietspaden tussen de weilanden door. Zo wordt ons uitstapje inderdaad maar 3 kilometer heen en terug in plaats van de vele grote omwegen die we de dag ervoor liepen. De honden genieten volop. Ook over de dijk langs het meer is het leuk lopen, vooral om het net nieuw gebouwde vakantieresort Esonstad van Landal Green Parks.
Esonstad
Die middag komt het weer niet tot een echte koppeling tussen Nero en Angel, helaas verschiet Nero z’n kruit te vroeg. Of hij nu te kort of te laag is voor Angel? Kan het anatomisch dan wel passen? “Nee Nero, dit wordt hem niet hoor!” zegt z’n baasje met teleurstelling in de stem. Zo denken AnneMarie en ik er beiden dus hetzelfde over. Klik hier voor wat foto’s van die woensdagmiddag.
Angel & Nero
De week gaat langzaam voorbij. De honden genieten van het verse vlees wat AnneMarie ons meegeeft, het is een echte traktatie voor ze. Wij genieten van elkaar, van de rust, de zon, de wandelingen en elke keer is het weer heel spannend als Angel en ik richting Buitenpost rijden. Klik hier voor de fotoreportage van donderdag de 12de.
Samenspel
Mijn hoop is gevestigd op vrijdag de 13de, dat is de 15de dag van Angel’s loopsheid en verleden jaar was dit precies de juiste dag.
Toevallig is Ton die dag jarig EN speelt Nederland tegen Frankrijk tijdens de EK! Zeg nu zelf, als dat geen speciale dag is dan weet ik het niet meer! Wij geloven niet in toeval, we zullen zien…
Taartje eten
Klik hier voor wat foto’s van vrijdag de 13de!
Aiki & Angel
Misschien toch wat naïef gedacht en helaas denkt de natuur niet met ons mee. Ook die dag komt het niet tot een juiste koppeling. Misschien kunnen er wel helemaal geen keizerlijke engeltjes van Nero komen? Misschien moeten we toch overstappen op Forest, de andere dekreu die AnneMarie rijk is? Misschien… misschien… misschien…..
Nero vom Wolfshof, met z’n prachtige lange manen, loopt als een ballerina. Forest von Eldorado toont grover en loopt iets minder mooi. Hij is gewoonweg iets steviger qua bouw, maar zeker niet minder lief. Als Forest de buitenren binnenkomt is ie meteen helemaal ‘in love’ met Angel. Oh, oh, wat is deze dame leuk! Dan worden het toch geen keizerlijke-engeltjes maar bos-engeltjes?
Bos engeltjes?
Alleen…… ook hier werkt de natuur weer niet mee, helaas moet Angel helemaal niets van Forest weten. Geen chemie tussen die twee, Forest mag net aan in de buurt komen maar wordt steeds afgesnauwd: “Weg jij, ik ben veel hoger in rang, opsodemieteren!” Hoewel Forest misschien wat lomp over komt gedraagt hij zich als een echte gentleman. Voorzichtig blijft hij proberen Angel te imponeren, hij is zo lief! Maar helaas krijgt hij niet de kans Angel te bestijgen. En zoals AnneMarie bijna kan blijven herhalen: “Dit gaat hem niet worden!”
We hebben nog KI overwogen, maar de kliniek was gesloten. En de andere kliniek iets verder weg was ook al niet behulpzaam. Ook andere ideeën blijken niet te werken. Diegene die ons misschien zou kunnen helpen is niet bereikbaar…. Heeft het dan echt zo moeten zijn? Alle Reiki, Shambhala, Engelen meditaties ten spijt, het heeft gewoon niet mogen baten helaas.
Reiki, Shambhala..
Ontmoedigd vertrekken we zondagavond weer huiswaarts. Klik hier voor de laatste foto’s van onze korte vakantie in Fryslan. We hebben een geweldige week achter de rug, veel gewandeld, lekker tot rust gekomen, van de zon mogen genieten en het was erg vertrouwd en gezellig bij AnneMarie. Maar er is wel een kleine kater die me bedruipt…… Géén keizerlijke-engeltjes deze zomer, géén bos-engeltjes deze zomer, sterkter nog, helemaal géén engeltjes deze zomer! Hoe moet ik dat nu weer rechtbreien op m’n werk en bij alle toekomstige nieuwe baasjes die op de wachtlijst staan?
Helaas, ook wij moeten geduld hebben! Gaan er in de toekomst nog engeltjes komen??
Onverbiddelijk!
De natuur valt niet altijd te plannen en sommige verwachtingen komen gewoon niet direct uit. Later zullen we misschien zeggen dat het allemaal een reden heeft gehad, alleen nu is er even een leegte in de toekomstverwachting.
Wat brengt ons?
AnneMarie en Jan, jullie ontzettend bedankt voor de gastvrijheid. We hebben weer één en ander van elkaar geleerd! Nero en Forest, jullie zijn alletwee kanjers, het blijft jammer dat het niet mocht lukken!
Bedankt!
Voor wie wat foto’s wil zien van de omgeving klik hier.
PS 1: En natuurlijk moeten we namens onze katten thuis; Makky en Sinjo, ook Christophe, Marylise, Helma en onze Buuf bedanken! Zij hebben er samen zeker voor gezorgd dat deze achterblijvers thuis niet zo eenzaam en alleen waren!! Dank jullie wel alle vier waarvan met name Carina, de buuf!
Bedankt allemaal!
PS 2: Angel’s BLAFT dagboek kan niet meer gevuld worden. Per 1 juli aanstaande en dat is volgende week al, gaat heel BLAFT van het web af. Ook Angel’s BLAFT dagboek dus. Echt heel jammer, want dan verdwijnen ook al die mooie bewerkte krabbels! Er zal iets anders voor in de plaats gaan komen, maar wat dat is nog onduidelijk…. De gehele BLAFT redactie is er maar druk mee. Wij zullen onze BLAFT vriendjes vast heel erg gaan missen en hopen allemaal dat er iets moois (en makkelijk bestuurbaar) voor terug komt! Wordt vervolgd!
juni 7, 2008
Allemaal mee duimen!!!!!
Heerlijk, onze kleine vakantie is begonnen! En as maandag vertrekken we naar het Lauwersmeer in Friesland. Er staat een leuk vrijstaand huisje op ons te wachten met omheinde tuin aan de rand van het park, dus perfect voor de hondjes. We hebben er zin in.
En ik stel me de hondjes zo voor, bij het Lauwersmeer, Romantisch MET ondergaande zon:
Dit weekend nog even de puntjes op de i in huis, altijd zo lekker om daarna in een schoon huis terug te keren. Gelukkig blijven Sinjo en Makky niet helemaal alleen achter. De kinderen komen oppassen en onze Buuf is altijd wel weer een steun in de rug. Geweldig!!
Dag Buuf!
Sinjo redt zich wel, maar Makky heeft natuurlijk nog steeds zorg nodig. Hij ligt nog altijd veel in z’n mandje en als hij loopt, dan loopt hij nog altijd behoorlijk mank. Begin deze week mocht hij even naar buiten en in een onbewaakt moment was hij toch een klein stukje op pad gegaan. Toen hij werd geroepen, kwam hij wel direct aan hinken (je bent een Siamees of niet hè) maar nu lijkt het wel of het hinken erger is geworden. Arm kereltje.
Makky eronder
Niet zo goed dus en echt zielig om te zien. En het lijkt wel of hij, door deze toestand, ook ineens oud is geworden.
Makky in de stoel
Z’n mooie bruine masker is helemaal niet meer zo mooi bruin, maar heeft allemaal grijze spikkels. Zou dat echt door het trauma komen? Arm manneke en dat moet nog 1 jaar worden! Komende week krijgt hij het dus echt wel rustig, we hopen dat hij daardoor beter zal opknappen. Die ‘ophokplicht’ is natuurlijk niet voor niets!
Klik hier voor wat foto’s van Makky, heerlijk genietend in het zonnetje buiten. Zo kon hij zich mooi even opgeladen en kan hij er komende week hopelijk weer helemaal tegen…..
Oh ja, in Friesland hebben we geen laptop mee, we vragen iedereen om geduldig af te wachten. En niet te veel mailen hoor, want anders loopt de mailbak vol……
EN NATUURLIJK ALLEMAAL MEEDUIMEN TOCH?!
Angel & Nero
Angel is er helemaal klaar voor, nu Nero nog!!
mei 3, 2008
Opnieuw ‘Djoeken’ bij de DRACC’s Clan
Het houdt niet op deze week. Ging ik afgelopen zaterdag voor het eerst puppysnuiven bij de DRACC’s Clan, afgelopen woensdag waren we puppysnuiven bij Kennel Of Heartland en vandaag mag ik weer mee. Wederom eerst naar Nieuwegein om samen met Joke en Lex opnieuw mee te rijden naar Markelo. Vol verwachting op naar het noorden, zouden deze neefjes en nichtjes van Angel veranderd zijn? Tuurlijk zijn ze veranderd, van week 4 naar week 5 is een groot verschil. Eerst waren het net kleine mini hondjes die nog heel veel slapen en zich maar net van hun omgeving bewust zijn en nu zijn ze zich ineens echt bewust van hun eigen nestgenoten met alles daaromheen.
Help…
Hobbelend komen ze nu op alles en iedereen af. En dat groeit met de dag. Zo zijn ook de beiden ‘Djoeken’, de twee grauwe reutjes waar Lex op aast, enorm gegroeid. Blizzard zelfs nog meer dan Baggio, want ook Blizzard heeft nu die markante reuenkop gekregen.
De grauwe mannen
Dat wordt straks nog moeilijk kiezen Lex!
Puppysnuiven!
Ze zijn weer geweldig! En niet alleen de grauwen….
Hoe mooi toch!
De puppen genieten allemaal enorm buiten en wij ook!
Albert geniet!
En Albert niet alleen:
Rene geniet!
En Rene niet alleen:
Djarré geniet!
En de andere honden worden ook niet vergeten:
Cassy geniet!
En niet te vergeten die mooie man in hun midden:
En Cuando geniet!
Maar het bezoek die geniet natuurlijk nog het allermeest! Wij zijn er immers speciaal voor gekomen.
Allen genieten we!
Ook de inwendige mens wordt weer verzorgd!! Mannen van Markelo, het was weer geweldig en niet alleen om al die bolletjes wol te zien maar ook om de saamhorigheid met elkaar! Wat een liefde en gezelligheid. En allen met dezelfde passie! Leuk ook om weer een paar toekomstige baasjes van de B-Clan te ontmoeten en nu dan eens in het echt het baasje van Radjah en Figo! Jolanda, hartstikke leuk!
Ook deze dag werd weer vastgelegd en schrik niet, want het zijn meer dan 100 foto’s geworden, ‘t was zelfs moeilijk sorteren. Wie zin en tijd heeft? Klik hier voor het album. En vergeet niet de web-site van het Vijfspan, Lex heeft week 5 van zijn Djoek er ook al weer op staan. En natuurlijk wordt alles altijd weer prachtig bijgehouden in het dagboekverslag van de B-Clan of DRACC’s Clan. Kijk en geniet mee van alle liefde en geluk!
Rene en Albert, nogmaals bedankt voor de heerlijke middag en geweldige gastvrijheid! Lex en Joke, jullie natuurlijk ook ontzettend bedankt dat ik weer kon mee liften en we weer heerlijk bij konden kletsen tijdens de reis heen en terug. En al het bezoek bedankt voor de gezelligheid. Jammer dat de tijd zo snel gaat en aan alles weer een eind komt.
Zullen wij dan binnenkort ook weer mogen genieten van nieuwe ‘engeltjes’ hier in huis….. “Zomerengeltjes?” Ik hoop het zo!
april 30, 2008
Werkbezoek in Fryslan
Hebben we een lekkere vrije week en maken we er meteen flink gebruik van. Samen met Moedertje Mop vertrekken we naar Fryslân. Voor Moedertje Mop geen onbekend terrein, want daar komt ‘us heit’ vandaan. Voor Moedertje Mop komen vele herinneringen boven. Ook onderweg is er niet veel veranderd. En twee schoonzussen van Moedertje Mop wonen nog steeds in het hoge noorden. Fryslân boppe, zo is het toch?
We hebben de hondjes vandaag thuis gelaten, want ons bezoek aan Fryslân heeft nog een doel, we gaan puppysnuiven bij de Oudduitse Herder Kennel of Heartland. De pupsels van Takoda en Nero zijn alweer bijna 7 weken oud en kunnen nog net voor ze naar hun nieuwe baasjes uitvliegen door ons geknuffeld worden.
AnneMarie showt de kleinste uit het nest en ze is toch vertederend:
Carey-Elzie
Natuurlijk is de rest ook geweldig. Mooi is dat je nu al bij sommige pupjes heel goed de von Eldorado kleuren van mama Takoda kan zien. Ook de overige honden genieten mee van het nestje, zelfs ‘oma Nirvana’ en ‘zus Afrah’ helpen mee met de opvoeding. Takoda heeft het maar makkelijk met zoveel ‘au pairs’. En de 2 oudere honden herderen om de puppyren heen. Zo hebben de pupsels nooit het gevoel dat ze even alleen zijn. Omdat het mooi weer is zijn ze lekker buiten, totdat….. ze worden overvallen door een korte hoosbui.
Wat regen?
Totaal geen last met die dikke vacht. Alles ruikt even anders en dat is gewoon heel erg leuk! Of je verstopt je in de bench, blijf je nog een beetje droog:
Even schuilen?
We hebben genoten van de hondjes en wat begint het zo toch weer te kriebelen. En een beetje babbelen en vergelijken met ‘collega fokker’ AnneMarie is natuurlijk ook nooit weg. De middag ging veel te snel voorbij, maar helaas komt aan alles een eind. Gelukkig was het fototoestel mee en kon het allemaal weer vastgelegd worden.
Klik hier voor een foto reportage van deze heerlijke middag.
AnneMarie en Jan, bedankt voor de gezellige middag, we hebben genoten en het is zeker voor herhaling vatbaar! Oohh, jammer toch dat al die Oudduitse Herder Fokkers zo ver weg wonen……
En de toekomstige baasjes van dit nest wensen we veel geluk toe met hun nieuwe pup.
PS: Houd Angel’s dagboek in de gaten, want de week is nog niet om: Er staat nog een puppybezoek op stapel.
december 24, 2007
Kerst in Heerlen en Simpelveld???
Hadden we een huisje gehuurd ergens op de Veluwe, moesten we deze annuleren door Ton z’n gezondheid. Want onduidelijk was wanneer hij geopereerd kon worden, waar het zou gaan gebeuren en welke operatie er ging plaatsvinden. Half december waren we eruit: De operatie zal helemaal in Heerlen gebeuren. Niet op de Veluwe, dus maar goed dat die optie geen kopzorgen meer gaf. Nu op zoek naar een andere locatie, want we konden Ton toch niet helemaal alleen in Heerlen achter laten? Zo vlak voor de kerst niet makkelijk. Gelukkig vonden we een huisje in Simpelveld, vlak bij Heerlen. Wel maar voor 3 nachten en stel dat de operatie niet zou lukken en Ton maandag de 24ste opnieuw onder het mes moest? Voor die zekerheid kreeg ik een sleutel mee van de flat van de ouders van een vriendin van mij. Zij wonen in Kerkrade en waren toevallig (niets is toeval toch) deze kerst in Noordwijkerhout. Geweldig wat een naastenliefde en vertrouwen!
Ton wordt donderdagochtend de 20ste in alle vroegte door zijn broer en neef naar Heerlen gebracht. Fantastisch wat een familie! Mijn moedertje, de honden en ik volgen vrijdagmiddag. Via een koude en ’sneeuwachtige’ route passeren we Utrecht en Brabant om uiteindelijk in Zuid-Limburg aan te komen. Lang leve de echte Tomtom, dat scheelt een heleboel stress! Uitpakken en honden uitlaten:
De honden op het veld vóór het huisje in Simpelveld.
En ’s avonds op naar het ziekenhuis in Heerlen:
De operatie is achter de rug, lijkt geslaagd en nu nog even de scan afwachten of alles wel ’schoon’ is. Als er geen rommel, stenen en gruis meer in de nier en urineleider zijn achtergebleven en als de koorts zakt, dan mag Ton zelfs maandag alweer met ons mee terug! Dat zou natuurlijk geweldig zijn! Ik roep alle engelen aan die maar kunnen helpen en doe elke avond een Shambhala/Reiki behandeling op afstand.
De volgende dag hebben we nog steeds prachtig winters weer en genieten we even van de wandelingen met de honden. Een heerlijke vrieskou in een prachtige witte wereld. Zo is een paar keer per dag wandelen absoluut geen straf. We doen zelfs lopend onze boodschappen in het centrum, geen enkel probleem:
Moedertje Mop met de boodschappen in de rugzak.
De honden genieten mee en ruiken van alles of juist niets nu er zoveel bevroren is? Angel is flink loops en druppelt wat af. Wat een geluk dat het huisje een stenen vloer heeft. Tijdens onze ziekenhuis bezoeken blijven de honden gewoon in het huisje en slapen wat af. Heerlijk, wat zijn ze toch ontzettend makkelijk!
Aiki, als jonge hond, gedraagt zich ook geweldig. Alleen ’s nachts, als er een sanitaire stop wordt gemaakt, dan wil ze je nog wel eens heel enthousiast begroeten. Ze heeft ook al snel door dat één van de de slaapkamerdeuren niet goed sluit en heeft Moedertje Mop een paar keer midden in de nacht met haar grote poten bedolven tot we de toegang hebben gebarricadeerd.
Angel en Aiki nog even poseren voor het huisje!
Zondags wordt bij Ton alles afgekoppeld en zowel de drain als de catheter mogen er ook uit! Hoera, hij mag maandag met ons mee terug naar huis! Heerlijk, zijn we nog net op tijd voor de kerst weer thuis!
We willen iedereen ontzettend bedanken voor het meeleven deze laatste twee maanden; alle lieve kaarten, alle e-mailtjes, berichtjes in het gastenboek, bloemstukjes, telefoontjes, kortom, gewoon te veel om allemaal op te noemen. Echt TOP!!!
En natuurlijk wensen we iedereen hele fijne feestdagen en een spetterend nieuwjaar toe!
Klik hier voor het album met vele foto’s van onze korte vakantie in Simpelveld.
En voor alle hondenvriendjes……voorzichtig met vuurwerk, pootjes van de vloer en er niet achteraan rennen! Laat je niet gek maken maar geniet en maak er wat van voor 2008!
juni 2, 2007
VD Victory avontuur weer voorbij?
Toch weer vroeg uit de veren want er staat een heleboel te gebeuren vandaag. Elke morgen rond de klok van 7 worden Karin en Jan gewekt door Jazz. Zij maakt de slaapkamerdeur open en speelt voor wekker:”Kom op slaapkoppen, opstaan, eruit, werk aan de winkel”, vertelt ze rustig met een lik in je gezicht. Mooie wekker toch?
Langs de velden
Als Angel en ik opstaan en we samen via de voordeur onze ochtendwandeling maken, is het eigenlijk nog wel stil in huize Tetteroo. De honden die hoor je niet! Voordat we naar buiten stappen ruikt Angel altijd even onder de gangdeur door, want de luchtjes uit de huiskamer beneden zijn wel heel, heel interessant. Daar zit Cliff nog wel eens……
Cliff in afwachting
Wat word ik in de watten gelegd! Een beter hotel is nergens te krijgen toch? Het theewater is al gekookt als ik in de keuken verschijn en ik kan direct aanschuiven, heerlijk! Karin en Jan drinken liters koffie weg, een goed begin van de dag. Om dan snel aan de slag te gaan. Jan wil een stuk grond op het erf legaliseren en verwacht een paar kub grond, die met de 2tonner(?) door z’n zoon Roy gebracht wordt. En er worden vanmorgen 3 puppen opgehaald, ze vliegen uit! Ook het kippenhok wil Jan vandaag verplaatsen. Een drukke dag dus op de vd Victoryboerderij!
Nieuwschierig
De eerste nieuwe pupeigenaren zijn niet nieuw, het is Fabiola met haar man en die ken ik ook van het ODHForum. Wat leuk hun nu ook eens in het echt te ontmoeten! Heb je ook de rode ballen meegenomen Fabiola? Zij nemen wel het mooiste hondje mee, het kleine wolfje met de al rechtopstaande oortjes: Jade-Shunkaha is werkelijk een beauty! Maar de rest is ook geweldig. Daar heb ik toch mooi bijna 4 dagen van mogen genieten!!
Angel en ik maken samen een lange wandeling naar Sellingen. Komen onderweg tot 2 keer toe Roy met z’n vrachtknots tegen, eerst vol en dan weer leeg om een nieuwe vracht zand te gaan halen. Wel heel handig als je zo een zoon hebt!
Jan aan ‘t werk
Angel en Cliff mogen ook opnieuw samen aan de bak maar ik geloof toch dat Angel dan haar pumps weer aan getrokken heeft. Ja een beetje verleiding is nooit weg natuurlijk……
Cliff!
In en om de boerderij schiet ik een hele zwik foto’s. Vastleggen voor het nageslacht, zal ik maar zeggen. En nu maar hopen dat er een nageslacht gaat komen en ze ook nog eens mooi en gezond zijn.
Kijk hier maar voor een leuke reportage in en om deze geweldige boerderij.
Tortelduifjes
Aan alles komt een einde, zo ook aan dit geweldige ‘werk’ avontuur op de vd Victory boerderij! Karin en Jan, 1000 maal dank voor deze 4 geweldige dagen. Angel en ik hebben vreselijk genoten! Ontzettend bedankt voor de gastvrijheid, het was helemaal TOP! Jan heb ik wel 10x mee terug naar huis willen nemen (sorry Ton) maar helaas, daar ging zijn wederhelft geloof ik niet mee akkoord! Hijzelf prefereert toch ook de rust van het Noord-Oosten boven de drukte van het Westen, hahaha. Wat een wereldvent is ie, ik had toch genoeg ruimte in de auto…
Met een dikke glimlach op mijn gezicht rijd ik, zaterdagavond laat, de ondergaande zon in het westen tegemoet. Het is weer voorbij dit VD Victory avontuur!
juni 1, 2007
Hoe romantisch met volle maan?
Angel en ik vermaken ons hier prima. We hebben samen het bovenhuis tot onze beschikking en steeds als ik Angel kom ophalen voor een wandeling of voor een ontmoeting met haar lover Cliff dan staat ze bovenaan de trap helemaal uit haar dak te gaan. Ze ligt heerlijk ontspannen op haar kleedje in de slaapkamer in afwachting van…. s’ Nachts hou ik de slaapkamer deur dicht en komt ze heel af en toe even een lik halen. Toch wel heel gezellig met het baasje samen op één kamer slapen!
De boerderij
Zeker 2 maal per dag haal ik Angel op voor een lange wandeling, zo zijn we dat thuis immers ook gewend. We lopen richting Ems en we lopen naar Sellingen waar de grensovergang is. Zo moeilijk is dat niet hoor, de boerdrij staat vlak over de Nederlandse grens in Duitsland. En aardig dat de mensen er zijn! We worden door iedereen begroet. Er wordt ons zelfs de weg gevraagd. En toen moest ik even heel erg nadenken, normaliter geef ik dan direct antwoord in het Frans en ach, nu stuntelde ik dus maar wat in het Duits.
Angel wil eigenlijk maar één ding: Zo snel mogelijk weer naar de boerderij terug. Er wacht daar immers haar Cliff. Zo schattig. Op de heenweg sjokt ze wat mee en zodra we omkeren en merkt dat we op de terugweg zijn, krijgt ze er weer zin in. Ook als ik haar boven kom ophalen, dan snelt ze de trap af om snel even een plasje doen en dan meteen rechtomkeer, richting de schuren en de deel te rennen, daar waar ze Cliff heeft ontmoet! Verder hoor je haar niet, ze is een heerlijke rustige en vooral heel lieve dame!
Vandaag komt Roelie samen met haar man puppy snuiven. Gezellig. Roelie neemt een doos mergpijpjes mee en dat valt bij alle roedelleden geweldig in goede aarde. Zelfs Sultan hoort haar en roept al van ver dat hij een knuffel wil! Hartstikke mooi.
Karin en Roelie
Bij de puppy’s neem ik het foto toestel mee en schiet natuurlijk weer heel wat af. Wat zijn ze toch byzonder, deze ‘kinderen’ van Cliff en Fly! Klik hier voor een het puppy album en geniet met ons mee!
En dan….wordt het avond. Is het niet romantische om met volle maan in alle rust deze twee prachtdieren bij elkaar te laten? Angel heeft de pumps uit, want anders staat ze veel te hoog en kan Cliff er niet bij. Hoe natuurlijk kan het! Na het bekijken van de bloemetjes en de langs vliegende bijtjes hebben beiden er ineens heel veel zin in en in korte tijd is het beklonken! Samen staan ze ruim 30 minuten vast. Foto’s maken als bewijs en wil nu net die batterij leeg zijn? Gelukkig kan er voor de insiders toch nog een ‘bewijsje’ af. Dank je wel Engelen, het is gelukt!!
Helemaal trots op beide kanjers maken we het laat en gaan we pas vroeg in de ochtend naar bed! En nu maar hopen en hopen en hopen dat hier ook van die prachtige puppen uit voort komen……
mei 31, 2007
Donderdag overdag
Na een korte nacht, want Karin en ik hadden genoeg te kletsen en lagen er dus heel laat in, zijn we er toch weer op tijd uit.
Puppy’s!!!
Angel en ik hebben lekker geslapen. Via de voordeur hebben we een aparte ingang naar boven, heel handig, want zo komt Angel niet tussen de roedel van de VD Victory terecht. Als ik Angel laat plassen is het nog heerlijk stil. Wat genieten we samen langs de velden en de bosrand.
Ons wandelpad
Wat zal ons vandaag de dag brengen? Zal de dekking gaan lukken? In elk geval komt Carin van de Witte Herder Kennel Oldambt’s Special rond 10 uur de puppy test doen. Ik val dus direct met mijn neus in de boter en geniet met volle teugen.
Op de rug
Alle puppy’s doen het allemaal even goed. Er zijn geen grote verschillen, ze zijn geweldig! Ik schiet een heel aantal foto’s en bij het bekijken ervan valt het me op dat ik alleen de grauwe dames heb ‘geschoten’ Die grauwe zijn ook wel heel, heel erg mooi! Kijk en geniet mee: Klik hier voor een foto reportage van de puppytest.
Hoe het nu met Angel en Cliff is afgelopen? Welnu, beiden vinden elkaar wel leuk, gelukkig maar! Cliff danst om Angel heen en Angel? Zij heeft nog totaal geen kaas gegeten van enige uitdagingen. Ze gaat direct ’staan’ van….”Kom maar Cliffie, je ziet me toch klaar staan?” Ze lijkt wel een ijskonijn! En Cliff kijkt mij dan weer aan van: “Moet ik daar vrolijker van worden”. Het lijkt wel of hij toestemming aan me vraagt, de schat! Na enige pogingen, het is net of Angel iets aan de hoge kant is voor hem, besluiten we er maar mee te stoppen. Vanavond misschien en anders morgen een nieuwe dag met nieuwe kansen. Ik denk dat Angel wat verleidelijker gemaakt moet worden….Beetje marcara op, pumps aan, mini rokje en dan zal het wel moeten lukken toch?
mei 30, 2007
Onderweg
Met de ‘TonTon’ bij de hand vertrekken Angel en ik keurig op tijd om…… in de enige grote file die Nederland rijk is aan te sluiten. Op de A12 staat 9 km file?? Wauw, zelfs de toegangsweg er naar toe heeft al 4 km file. Dat belooft wat. Gelukkig heeft ons karretje airco. Angel hoor je niet, zij is altijd zo braaf in de auto. En ik geniet gewoon lekker van de muziek. Minuten tikken weg……wat staan we lang stil! De auto voor ons heeft geen airco, die hebben de deuren open en stappen zelfs uit. Maar buiten is het warmer dan binnen, dus wij houden de deuren en ramen dicht. Als we uiteindelijk weer langzaamaan op mogen trekken zijn we een dik uur verder. Om aan te sluiten bij de A12, waar het ook nog steeds tergent langzaam rijdt…..
Enfin, mijn ‘TonTon’ laat ons niet in de steek en het laatste stukje geschreven tekst van Karin leidt ons, vóór de opbrekingen van Klazinaveen, zo Emmen en vervolgens Duitsland in. Lekker gaar komen we anderhalf uur later dan gepland in Hasselbrock aan.
Oprijlaan vd Victory
Wauw, wat een grote boerderij, wat een ruimte, wat een oprijlaan, geweldig! We worden hartelijk ontvangen en ik breng mijn koffer met spullen meteen naar boven. Hebben we daar samen toch de hele bovenverdieping tot onze beschikking gekregen! Als we Angel uit de auto halen staat Cliff al klaar. Maar Angel is zo gedesorienteerd, van enige ‘paring’ is totaal geen sprake. Misschien toch eerst maar even bijkomen?
In elk geval komen we wel tijd te kort! Er zijn immers puppy’s te snuiven, de puppy’s van Fly en Cliff. Wat zijn ze leuk!!!
Wat een koppie!
Korte vakantie???
Vanmorgen vertrekken Angel en ik naar het noorden. Jaja, onze korte vakantie gaat beginnen. We hopen rond de middag bij de van de Victory aan te komen.
We hebben er alletwee heel, heel veel zin in. Angel natuurlijk om haar hormonen in ‘bedwang’ te krijgen en daar mag die prachtige Cliff haar bij helpen. Ze zijn beiden ‘ingestraald’, komt vast helemaal goed! En ik heb onwijs veel zin omdat ik meteen een paar dagen kan genieten van de pupsels van Fly en Cliff. Geweldig dat zij er nog zijn…..
Wat een bofkonten zijn we toch!!!!!
Blijf de dagboeken volgen, misschien is er tijd over voor een kort berichtje!
- Pagina’s
Blogroll
- Categorieën:
- Angel
- De Paauw
- NODHV wandeling
- Sneeuw
- Backershage
- Angel’s familie
- Valkenburgse Meer
- Storm
- Linken
- Welkom
- Dierentelepathie
- Lente
- Sinjo
- Zomer
- A-team
- Vakantie
- Cliff
- Thuis
- Wassenaarse slag
- Katwijkse strand
- Maj en familie
- NODHV Show
- Puppy’s
- Angel’s vrienden
- Angel’s dekking
- Angel’s dracht
- Angel’s engeltjes
- Aiki
- Parnassia aan Zee
- Makoto
- Cuando
- Soestduinen
- Zwemfestijn
- Beach End
- Noordwijkse strand
- Purmerbos
- Holland Sieger Schau
- Op de camping
- Herfst wandeling
- Kerst 08
- Voorjaar
- De Zwemkolk
- Mex
- Aiki’s dekking
- Aiki’s dracht
- Aiki’s engeltjes
- Norg
- Bezoek nakomelingen
- Archief:
- oktober 2011
- juli 2010
- maart 2010
- februari 2010
- januari 2010
- december 2009
- november 2009
- september 2009
- augustus 2009
- juli 2009
- april 2009
- maart 2009
- februari 2009
- januari 2009
- december 2008
- november 2008
- oktober 2008
- september 2008
- augustus 2008
- juli 2008
- juni 2008
- mei 2008
- april 2008
- maart 2008
- januari 2008
- december 2007
- november 2007
- oktober 2007
- september 2007
- augustus 2007
- juli 2007
- juni 2007
- mei 2007
- april 2007
- maart 2007
- februari 2007
- januari 2007
- december 2006
- Overig:
Gemaakt met WordPress met Nederlandse vertaling