Terwijl Aiki groeit……
december 20, 2009
Een avontuur met een staartje?
Nee, ik heb het niet over de Walt Disney film Fievel, het kleine muisje.
Als de natuur het wil dan hopen we van harte dat ons avontuur wel wat staartjes gaat opleveren! Enfin, afgelopen zondag de 13de was het dan zover, samen met onze dames reisden we naar Markelo af. Vol bepakt want De Zwemkolk is voor de hele week geboekt en omdat Aiki mogelijk op haar hoogtepunt is kunnen we er zelfs nog een dagje eerder terecht (Ontzettend bedankt Diny en Gerard!)
Maandag de 14de hebben we een topdag qua weer. Het zonnetje schijnt volop, perfect voor een uitgebreide wandeling. Vlak voordat we de heide op gaan wordt ons pad doorkruist door een hele kudde reeën. Prachtig! Het is hier dus niet voor niets aanlijn gebied…….. We besluiten de blauwe pijl te volgen, de langste route, die we ook een dikke maand geleden met Ria en Rob hebben gelopen. Ook toen scheen de zon volop en zagen we overal van die prachtig gekleurde paddenstoelen. Maar daar is nu niets meer van over.
’s Nachts vriest het behoorlijk en dinsdag is het koud. De grond is bevroren en dat geeft een prachtige winters effect. Klik hier voor die opkomende zon. Geweldig!
Woensdag de 16de ontwaken we weer met een prachtig zonnetje.
“Drie keer is scheepsrecht!!!” want ook nu is al snel de koppeling een feit. En elke koppeling duurt langer….. brrrr koud dat het is………
Donderdag de 17de poedert het een beetje als we de heide op gaan. Geen fototoestel mee, want we worden toch wel een kleine beetje sneeuwmannetjes tijdens het lopen. De dames hebben doorlopend stukjes zand en reeën keutels tussen de tenen. Maar goed dat de haren ertussen net zijn bijgeknipt. Het is bere koud, de wind is dun, maar het voelt oh zo lekker gezond buiten! En natuurlijk moet die poedersneeuw toch wel vastgelegd worden.
Het zit er weer op, vrijdag de 18de is alweer onze laatste dag. Rene en Albert, jullie natuurlijk onwijs bedankt voor die enorme gastvrijheid en liefdevolle gezelligheid, we hebben opnieuw ontzettend genoten!
Klik en geniet mee.
De terugreis verloopt soepeltjes ondanks de vele sneeuwtaferelen onderweg. En die grote file bij Amersfoort kunnen we net op tijd ontwijken. Alleen op onze eigen Rijksstraatweg staat het weer vast, de enige file waar we in terecht komen. Thuis ligt er toch wel iets meer sneeuw, ook dat moet maar meteen worden vastgelegd.
En dat Nederland van zaterdag op zondag door een heuse sneeuwstorm wordt getroffen, die heel de infrastructuur lam legt, dat had niemand kunnen bevroeden……
Een avontuur met wat staartjes, laten we hopen dat het een mooi vervolg gaat hebben.
Rest ons iedereen een sfeervolle kerst te wensen met een bruisend 2010!
PS: Er is nog steeds iets mis met die instellingen. Waarom de tekst soms groot en dan weer klein wordt weergegeven is erg onduidelijk en kan ik niet aanpassen…… jammer, want dit is niet de bedoeling en maakt het verhaal er zeker niet mooier op….
februari 8, 2007
Opnieuw weeralarm: Winterwonderland.
Opnieuw weeralarm en deze keer omdat er veel sneeuw wordt verwacht. Sinds januari is er nu 3x weeralarm gegeven en elke keer op donderdag! Zo ook vandaag dus.
In Noordwijk begint er rond 11 uur wat poeder te vallen en als ik naar Wassenaar bel blijkt daar al heel wat te liggen. Spannend, want straks moet ik erdoor…. Voorzichtig naar huis, het is goed te doen, de wegen zijn redelijk schoon.
Thuis snel andere laarzen aan, fototoestel bij de hand en goed ingepakt naar De Paauw!
Heerlijk, wat is de wereld mooi! Winterwonderland.
Angel vindt het geweldig en Gijs nog meer. Helemaal uit z’n dak gaat hij. Samen lopen we via De Paauw door Backershage naar de Hertenkamp.
Geweldig, we dromen even weg ofdat we op wintersport zijn!
Klik hier voor wat winterse foto’s
februari 6, 2007
Winter in De Paauw
Zo leek het afgelopen weekend nog lente en zo is het vandaag ineens winter. In Noordwijk werd het al donker en op weg naar huis vielen de eerste sneeuwvlokken.
Angel en ik hebben met Marrie en haar mannen afgesproken om naar het strand te gaan, maar omdat het toch wel aardig hard sneeuwt besluiten we maar gewoon in De Paauw te blijven. Fototoestel mee en daar gaan we dan. De weg ernaar toe is al ploeteren geblazen. Wat gaat het hard!
Hoewel de vlokken dik en veelvuldig zijn, verandert de grond toch snel in een modderpoel.
Ik loop op eieren, vooral met het oog op m’n zwakke knie…..
Enfin, zonder kleerscheuren komen we aan.
Marrie en haar mannen zijn er al en rennen heerlijk rond.
Eerst even een aantal ballen meppen terwijl ik foto’s probeer te maken. Makkelijk is het niet want het sneeuwt zo hard dat alles direct nat wordt. En tegelijkertijd ook nog eens op je mobiel gebeld worden maakt het nog lastiger. Ik kom handen te kort. Gelukkig kan ik een beetje schuilen onder Marrie haar plu.
Thuis maak ik nog wat foto’s van Angel in onze ‘prachtige sneeuwwitte’ tuin!
Klik hier voor een diashow van de foto’s.
Gemaakt met WordPress met Nederlandse vertaling