Angel of Wassenaer

……..van 2008 staat voor de deur…….

Angel is mooi drachtig en wij verwachten haar pups, zoals het er nu voor staat, niet vannacht!

Het worden dus echte nieuwjaarspuppen, of in elk geval pups van 2009!

Alles is gereed hier in huize Wassenaar!

De nieuwe babyfoon werkt zo goed dat ik vannacht elk zuchtje heb gehoord én de klok beneden ook nog eens elk uur heb horen slaan…..

De huiskamer is nu een heuse kraamkamer geworden. Niet alleen Angel maakt gebruik van de werpkist:

Angel slaapt veel, heerlijk in of naast de werpkist of allemaal gezellig bij elkaar?

De radio staat aan en we luisteren de hele week al naar de TOP 2000! Heerlijk!

Ook Aiki vindt deze slaapplaats erg fijn en zoekt de kist geregeld op:

Het is gewoon een drukte van jewelste hier in de kraamkamer:

En Angel groeit lekker door, haar buik is nu wel explosief gegroeid:

Ook gaat ze nu niet meer mee uit met de wandelingen over straat. Gelukkig hebben we een ruime tuin:

 

En kan zij zich daar ook nog altijd wel goed vermaken, liefst met bal en al

 

Haar temperatuur laat nog geen daling zien dus nog even geduld allemaal!

Lieve mensen, niet te veel knallen dit jaar, denk aan alle dieren die er bang van zijn! Dus laat die 1000 klappers maar liggen……

Gelukkig hebben onze eigen hondjes nergens last van

En voor de zekerheid gaat het kattenluik even op slot!

Nog even en de klok slaat 12…..

Op naar een geweldig 2009!!!!

Zal het rustig blijven boven Wassenaar? Er wordt dichte mist verwacht, dus voor iedereen die buiten de deur gaat, doe voorzichtig aan!

Fijne jaarwisseling en een geweldig ‘honds’ 2009!!!!

Klik hier voor mogelijk de laatste foto raportage van Angel’s babybuik

Deze kerst verloopt zoveel rustiger dan verleden jaar! Weten jullie nog? Die eerste dag van november 2007 kreeg Ton plotseling een darmafsluiting en werd nog diezelfde avond met spoed geopereerd. Vlak na deze operatie bleek ook dat z’n rechternier werd afgesloten door een kanjer van een niersteen en daarom werd er nefrostomie catheter geplaatst. Meteen de start van twee rampzalige maanden en hele spannende kerstdagen. Die catheter was namelijk om de paar dagen verstopt door niersteengruis en zo zaten we dagen in het ziekenhuis, op de poli of bij de SEH als het weer eens in een weekend gebeurde. Het vertrouwen in de uroloog was al rap voorbij en waar vind je zo snel een nieuwe uroloog met een beter beleid? Een grote steen in de rechternier en twee kleintjes in de linker, gaat dit nog wel goed komen? Uiteindelijk kon Ton 5 dagen voor de kerst geopereerd worden in het zuiden des lands, helemaal in Heerlen. Wij met de hondjes een huisje gehuurd in Simpelveld, om hem daar niet helemaal alleen achter te laten….op hoop van zegen…. want als deze operatie niet ging lukken dan moest die rechternier wel helemaal ‘open en bloot’ en zou het herstel veel langer duren……..zal het lukken? Zullen we met de kerst weer thuis zijn? En ja hoor, operatie gelukt en precies één dag voor de kerst waren we weer terug in Wassenaar, Ton een paar littekens rijker!

Tot overmaat van ramp kreeg Ton een kleine maand terug (natuurlijk weer in het weekend!) een niersteenaanval, nu aan de linker kant. Want helaas zitten er nog altijd 2 steentjes in de linkernier. Wat was ie weer ziek! Ik zag die ster alweer schijnen, komt het wel goed deze kerst en hoe zit het straks met de puppen van Angel? Tijdens afgelopen controle kreeg hij andere medicijnen mee en laat hij nu toch vorig weekend, tijdens het opnieuw sparen van zijn urine, een prachtige groengrijze scherpe steen uitplassen, helemaal gekistaliseerd! Hoera, die kan geen kwaad meer!

Is het dit jaar dan weer een doodnormale kerst zoals het eigenlijk hoort?

Niet helemaal natuurlijk! Met het oog op de al dikker wordende Angel blijven we lekker thuis en genieten we heerlijk van elkaar! De grote traditionele kerstboom laten we achterwege, maar twee kleintjes hangen wel vol met engeltjes!

Overal engeltjes om ons heen, wat een energie zal dat geven!

En die kan Angel natuurlijk ook wel gebruiken! Moedertje Mop (kleine Oma) is deze Kerst weer van de partij en natuurlijk zijn de kinderen ook gezellig thuis.

Echt genieten zo met elkaar!

Klik hier voor wat foto’s van eerste kerstdag met een mooi groeiende Angel in de werpkist.

En klik hier voor een hele zwik foto’s van 2^de kerstdag, met een winterse wandeling en een gezellige kerstmaaltijd onder elkaar.

Angel groeit gestaag en is zo lief! Ze toont nog steeds heel graag haar buik en laat vol trots haar bewegende puppy-engeltjes voelen! Heel zacht voel je nu soms wat gepier in die buik, zooo mooi! Voor haar is het natuurlijk al langer voelbaar. De werpkist staat en wordt door beide dames met regelmaat even uitgeprobeerd:

Ook de warmtelamp hangt klaar. En kennelijk vindt Angel het wel prima, want ze zoekt de kist ook zelf geregeld op:

Ze slaapt wat meer en vanaf nu wordt haar temperatuur opgemeten. Gaat het deze keer wel zoals het hoort? Een temperatuursdaling vlak voordat haar pups geboren worden? Verleden zomer lapte ze dat totaal aan haar laars, niks temperatuursdaling, niks zichtbare weeen en ineens kwam daar toen die eerste pup in de tuin……Ariël: Engel van de dapperheid, heersend over de elementen aarde en lucht……. Dat maakt het deze keer natuurlijk wel een beetje erg spannend!

Cuando, Angel’s prachtige lover uit Markelo heeft het maar moeilijk in het hoge noorden:

Met een zwarte, heelijk ruikende ‘Lola’ in de buurt zal hij vast steeds weer terugdenken aan zijn eerste date met haar zwarte tweelingzus Angel. En die zwarte ‘Lola’ Djarré heeft er nu zoveel zin in ……. Cuando manneke, we hebben met je te doen! Kom maar hier hoor, hier ben je veilig!

Klik hier voor een paar prachtige zonnige foto’s van deze geweldige stoere man in de winterzon!

Wij zijn er klaar voor, maar nog even geduld hoor, na de jaarwisseling gaan we ze echt verwelkomen……..Nog een kleine week te gaan…..zal dit de laatste up-date worden?

Rest ons iedereen alvast een geweldige jaarwisseling te wensen

Met een TOP 2009!!!

En of Angel gestaag groeit!

Anatomisch vindt er in de zesde week een spectaculaire verandering plaats:

De beide baarmoederhoorns zijn dan zo overvuld geraakt met de groeiende pups dat ze niet meer rechtuit in de buikholte passen maar als het ware omklappen.

Wij kunnen dan nog geen bewegende pups voelen maar Angel zelf voelt het echter wel.

Ze ligt soms hele tijden te kreunen en te steunen, of droomt ze nu gewoon nog even door van haar prachtige Cuando?

Angel is nu echt duidelijk drachtig, de buik is gewoon goed zichtbaar.

Echt veel last heeft ze er nog niet van, tenminste zo lijkt het.

Het gaat heel goed met mama Angel.
Ze is allerliefst en haar babybuikje groeit gestaag!
Cuando is nog altijd in trek, zodra Angel zijn naam hoort dan spits ze haar oren.

Het lied: “Quando, Quando, Quando”, schalt hier met grote regelmaat door de huiskamer en Angel en ik dansen dan samen van plezier!
Je hoeft Angel maar aan te kijken of je krijgt een knuffel. En mevrouw rolt zich direct op haar rug om aan haar buik te laten kroelen…. of zou ze gewoon heel trots haar groeiende buik willen showen?
Het is echt aandoenlijk om te zien en echt weer prachtig om mee te maken.

Eten is deze keer geen enkel probleem, mevrouw heeft honger?
Angel vreet alles wat los en vast zit,  sterker nog,
Ze schuimt echt letterlijk de straten af………
 

Ze schuimt de straten af en volgt het dievenspoor…..met schooiers en soldaten, hun petten op 1 oor! Malle Babbe kom…… Malle Angel kom hier! Lekker stuk, malle meid, Lekker dier van plezier….Malle Angel is rond……Malle Angel, je lekkere kont………

Dik is ie wel, die kont van mama Angel
 

We lopen ’s middags steevast een uurtje langs de Papeweg richting Voorschoten en nemen het er dan even van in het kleine bos van Twickels. Daar kan je lekker ongestoord met stokken gooien.

Angel moet tenslotte wel in conditie blijven toch? Zo jammer dat we niet helemaal om het bosje heen mogen lopen, dit bospad loopt nl precies met een boog om ons huis heen en zo kom je dan weer aan de voorkant bij de Bosrand, onze buurman, uit. We blijven dus keurig aan het begin, we zijn namelijk al een paar keer betrapt door de boer en elke keer diezelfde discussie…… Aiki krijgt maar geen genoeg van haar stokken.

Angel doet even mee om dan heerlijk in de houtsnippers neer te strijken. Mevrouw rust gewoon lekker uit.
 

Als we maandagmiddag het kleine bos binnen lopen, dan gaan direct de neuzen van de honden de lucht in…. Oeps, ruiken zij iets bijzonders?
Toch wel een beetje zenuwachtig wordt er rondgesnoven.
Tot ik met ons spel begin, dan zijn de dames gelukkig weer voldoende afgeleid.

Als ik voor beiden een stok ver weg gooi en zelf terug loop richting de voorkant van het bos… dan sta ik ineens… oog en oog met een heuse roestbruine vos!!

Klik hier voor wat foto’s van onze wandeling langs die Bosrand