Angel of Wassenaer

juli 25, 2010

10-07-19 Lang weekend met nakomelingen Angel of Wassenaer

Op verzoek van Ria toch weer een dagboek verslag. Dat de layout niet zal worden zoals ik wil, moeten we maar op de koop toe nemen……
En wat is er veel gebeurd in de afgelopen maanden: Aiki haar 9 C-Engeltjes zijn al lang en breed uitgevlogen. Ook Angel werd drachtig en is bevallen van 9 D-Engeltjes welke zelfs al weer zijn uitgevlogen. Een aantal van onze uitgevlogen Engeltjes zien we dit weekend!

Eindelijk is het zover, het weekend Norg staat voor de deur. Een weekend waarin we bij Rob en Ria op de camping Langeloërduinen een trekkershutje hebben geboekt. Bij Rob en Ria horen zowel Atuniël-Khes (uit ons A-nest) als Channiël-Sifra (uit ons C-nest) beiden dus familie: Khes als zus en Sifra als dochter van onze eigen Aiki. En onze dames zijn weer helemaal opgewonden als de auto wordt gepakt!
Sifra & Khes

Op diezelfde camping staan ook Jan en Rina met hun grauwe Branco en Dumah-Dumaj. Dumaj is weer een zoon van Angel.
Dumaj
Jan en Rina zijn met hun vrienden Ben en Mien en een vreemde eend in de bijt: de jonge Golden genaamd Boy, die zich overigens best vermaakt tussen deze ODH-tjes.

Enfin, Ria heeft gevraagd of ik veel Shambhala wil doen voor een droog en niet te heet weekend. En….. wat je vraagt ga je krijgen, zo is het toch?
Helaas blijft het onderweg niet droog. Al vanaf de Flevopolder begint het ontzettend tel regen. Komt dit nog wel goed? Met zoveel aquaplaning en weinig zicht doen we er een uur langer over. Als we op de camping arriveren liggen er diepe plassen, is alles doorweekt en miezert het nog een beetje. Maar de lucht trekt wel open! En, zijn Rob en Jan net terug van de dierenarts, voor de tweede keer notabene. Wat hebben zij deze ochtend al een boel meegemaakt.

Vrijdagmiddag zijn Rina en Jan al met hun vrienden op de camping gearriveerd en ’s avonds komen Rob en Ria, die een seizoenplek hebben en dus niets meer hoeven te installeren. Ze staan overigens heel gezellig tegenover elkaar. En dat betekent dat de honden lekker vrij spel hebben. Branco en Khes kennen elkaar heel goed, maar nu is de roedel toch veranderd met beiden een jonge pup erbij. Als Jan ’s morgens het eten verzorgt en Dumaj, in zijn jonge onbenulligheid, denkt nog een hapje brokken bij Khes weg te pikken, krijgt hij van haar een flinke afstraffing. Helaas zit zijn oortje er tussen, dus op naar de DA om dit te laten plakken. Als daarna op diezelfde ochtend Jan voor elk een kauwbotje uit deelt en de een wat sneller knaagt dan de ander gebeurt het opnieuw, Sifra krijgt een heuse afstraffing van Branco. Opnieuw naar de DA maar gelukkig valt het alles mee. Tja, de nieuwe roedel moet eigenlijk nog gevormd worden en dan is oplettendheid geboden.

De zon komt door en het wordt al snel warmer. We installeren ons (met hoog loopse Aiki) en meteen krijgt Branco al trek in een lekkere kippetje.
Proost!
Al is hij gecastreerd, er is niets mis met zijn neus. En dat heerlijke malse kippetje? Aiki komt de mannen gewoon halen, gecastreerd of niet. Zij weet wel wat ze wil! Als ze Branco al ziet kijken gaat de staart omhoog! Dachten we dat Angel, als zwarte Lola, in haar hete dagen erg was, dochter Aiki is nog veel erger!
Aiki & Branco
Van wie heeft ze dat toch afgekeken?

Na het middaghapje gaan we op stap, de beloofde wandeling met de hondjes. Dumaj, nog veel te jong voor dit soort uitstapjes, blijft samen met Rina en Mien bij de caravan. De rest gaat mee en het wordt een wandeling van genieten! Heerlijk struinen door het bos.
Bos wandeling
IK kom weer thuis! Branco heeft intussen de smaak te pakken en we lijken net een langspeelplaat met kras erin: Branco, nee! Branco, ga er eens af! Hij is helemaal ‘totally devoted’ op onze Aiki. Khes mist haar vriendje Branco best. Want samen kunnen die twee zo heerlijk rennen, en nu wordt Khes toch een beetje in de steek gelaten door haar vriendje.

De trekkershut wordt ingeruimd en voor de avond staat de BBQ op het program. Met de hele groep samen is het opnieuw volop genieten. Wat een lol en vast allen welbekend: hoe verder de avond vordert, hoe mooier de verhalen worden. Als de nacht invalt kletsen wij nog even na in de voortent bij Ria & Rob. Onze dames blijven achter als wij ons naar de trekkershut begeven, die zijn niet welkom in de hut en mogen bij Ria & Rob in de caravan slapen. Met hoog loopse Aiki wel zo veilig ook!
Klik hier voor de foto’s van onze eerste dag op de camping.

Als ik de volgende morgen Ria bij het sanitair tref vraag ik natuurlijk direct: En, hoe is het gegaan vannacht? Ria antwoordt: Nou, toen de eerste overeind kwam, begon de caravan direct te schudden dus Rob meteen: Ga af! En toen de tweede overeind kwam schudde de caravan nog harder en zei ik tegen Rob: Af kennen ze niet, je moet down zeggen. Dus Rob riep streng met barse stem: Ga down en we hebben ze niet meer gehoord! De andere dames, die in de rij staan te wachten op een lege douchecabine, horen Ria aan met ogen zo groot als schoteltjes! Grote hilariteit natuurlijk. En Rob, wat moest er nu toch precies gaan liggen daar in die caravan?

Het is opnieuw een prachtige dag en de schaduw wordt veelal opgezocht. Wat een lekkere plek om te staan, schaduw en zon rondom, je kan kiezen waar je gaat zitten.
Angel & Aiki
En vanaf deze staplaats zo het bos in, dus hondjes aanlijnen (wat eigenlijk een vereiste is op de camping) is op deze plaats helemaal niet nodig! Luieren, kletsen, koffie of thee nuttigen, de hondjes knuffelen, af en toe Branco en Aiki manen, die elkaar doorlopend opzoeken en een beetje lezen. Echt heerlijk! En wat zijn ze leuk ‘onze’ Sifra en Dumaj! Zo gaaf om die twee op deze manier te kunnen volgen!
Dumaj

Na het middagmaal maken we opnieuw een heerlijke lange wandeling met de hondjes. Omdat Sifra zaterdag al aan haar wandeltaks zat blijft ook zij nu bij de caravan. En mag ik alleen op stap met Rob & Jan en de grote honden: Angel, Aiki, Branco en Khes. Zonder camera, dus er is niets vastgelegd! Lol. Het is mooi om te zien dat er zich inderdaad een roedel heeft gevormd met moeder overste oma Angel aan het roer. Want als Branco het onderweg een keertje lichtelijk aan de stok krijgt met zowel hitsige Aiki als zus Khes dan grijpt Angel op een hele rustige manier in en krijgen zowel haar kinderen als Branco een keurige berisping. Prachtig! En de achterblijvers op de camping? Ton bewaakt het ‘fort’ samen met Ria, Rina en de twee kleintjes. Ben en Mien hebben zich te rusten gelegd. En na de wandeling dan toch even wat foto’s samen met onze nakomelingen!
Nakomelingen Angel & Aiki

De avondmaaltijd wordt verzorgd door Ria en we smullen van een heerlijk bord roerbak. Daarna afwassen en terwijl de hondjes nog een laatste plas doen wordt de rest opgeruimd en de auto weer gepakt. Helaas komt aan alles een eind, zo ook aan dit kampeer weekend. We worden uitgezwaaid door Rina, Jan, Ben en Mien want zij blijven lekker nog een hele week staan. Dag lieve mensen, we hebben een top weekend gehad en ontzettend genoten! En Ria & Rob, enorm bedankt voor jullie gastvrijheid!
Klik hier voor de foto’s van onze tweede dag op de camping Langeloërduinen.

Met de Tom-Tom ingesteld op Vlagtwedde vervolgen wij onze weg. Want hoewel Rob & Ria weer huiswaard keren, is ons weekend nog niet voorbij. Wij hebben een bed en breakfast geboekt in Vlagtwedde omdat we daar Aiki haar zoon Chassan-Cloud en zijn baasjes gaan ontmoeten. En het is tijdens deze reis dat we mobiel gebeld worden over Aiki haar andere zoon Chamuël-Hector. Dat telefoontje maakt heel wat los en die nacht doe ik geen oog dicht. Ook de warme zwoele nacht is daar debet aan.
We logeren in huize ‘Elizabeth hof’ en krijgen de volgende ochtend een heerlijk uitgebreid biologisch ontbijt.
Elizabeth hof
Els en Herman, bedankt voor de gastvrijheid, we gaan vast nog eens terug komen.

Rond tienen wordt Klaske gebeld en ja hoor, zij pikken ons op voor een wandeling in de buurt, samen met onze dames en hun eigen mannen, de jonge grauwe Cloud, broertje van Sifra en de oude boxer Joop.
Samen wandelen
Wat lijkt Cloud op zijn mama! Als ze samen op lopen dan moet je echt goed kijken om te zien wie wie nu is.
Moeder en zoon
Het is sneu voor Joop dat ook zijn boxerneus nog prima werkt. Want ga er maar aan staan, gecastreerd en wel op oude dag helemaal gek gemaakt worden door een hitsige Aiki…… (Later horen we dat Joop hierna wel twee dagen van slag is geweest) Ook Cloud vindt zijn eigen mama wel heel interessant ruiken en hij heeft duidelijk de genen van zijn papa Cuando in zich……. We moeten ze echt een beetje uit elkaar houden. Tja, die Aiki heeft echt een pracht van een tijd uitgezocht om net nu loops te worden.
De hondjes genieten en wij niet minder. Na de wandeling trakteert Klaske ons op een lekker stuk taart en tijdens de lunch worden we verrast met een heerlijke eigen gemaakte groetensoep. Ook het Groningse roggebrood ontbreekt niet, dus het is echt smullen geblazen!
Cloud en baasjes
En dan is het tijd voor het afscheid. In de zinderende hitte vertrekken wij terug naar Wassenaar. Ik krijg zowaar nog een heleboel pakken Gronings roggebrood mee (bedankt Jan!) en lieve mensen, elke dag dat hier een sneetje van wordt genuttigd, denken we aan jullie en aan die prachtige Cloud! Ontzettend bedankt, ook voor de gastvrijheid en fijne dag die we met elkaar hadden!
Klik hier voor het album met foto’s van ons bezoek aan Chassan-Cloud.

Als we vlak voor het avondeten weer thuis zijn is er contact met het baasje van Chamuël-Hector en besluiten we dat hij diezelfde avond nog terug komt.
Moeder & zoon
Ondanks Aiki haar loopsheid maken we er maar het beste van. Klik hier voor de vele foto’s van Hector bij ons thuis. (En ‘t blijkt ’t later een storm in een glas water te zijn?)

Dit was dus echt een lang weekend vol nakomelingen uit onze kennel en zeker voor herhaling vatbaar. Wat hebben we genoten en hoe leuk dat ‘onze’ hondjes helemaal door het dolle zijn als ze onze stemmen herkennen! Ria & Rob, Rina & Jan, Mien & Ben, Klaske & Henk en Marianne & Jan, jullie allen hebben ons een top weekend bezorgd! Het was helemaal gaaf en helemaal af, in één woord GEWELDIG!!

augustus 6, 2009

La Douce France

Geplaatst onder: Angel, Angel's familie, Zomer, Vakantie, Angel's vrienden, Angel's engeltjes, Aiki — Maj @ 8:12 pm


Eerst even 3 jaar terug in de tijd: 2 augustus 2006; wij kamperen een maand lang op camping ‘Château de Chigy’ in de Bourgogne. Angel is mee en bewaakt voortent en caravan met het grootste gemak. Ik heb nog nooit zoveel boeken uit kunnen lezen, heerlijk ontspannen dus. Ilone en Peter, de baasjes van Balou, Angel’s grote zwarte neef, hebben daar een woning in de buurt en vragen of we een keertje komen eten. Zo gezegd zo gedaan. Balou en Angel vinden het geweldig als zij elkaar zien! Wat wonen zij daar prachtige en wat is een gastvrijheid!

En nu zijn we 3 jaar verder: Ilone en Peter hebben hun dierengezin uitgebreid met een dochter van Angel; Barchiël-Souris maakt al jong lange autoritten want ook zij gaat steeds mee, samen met haar grote zwarte vriend Balou naar hun optrekje in Frankrijk.

En toen werd gevraagd of wij het misschien leuk vonden ook een paar dagen langs te komen………..

In het laatste weekend van juli vertrekken we met Angel en Aiki naar La Douce France. “Les vacances commancent” op het moment dat we in La Croix st-Ouen bij mijn zus en zwager arriveren. Het was alweer even geleden, Aiki is hier zelfs nog nooit geweest. Het gaat prima met de hondjes en we genieten van de lange boswandelingen in het grote bos van Compiëgne.

“Arrivée en Bourgogne” lukt ons prima met de routebeschrijving van Ilone en de Tom-Tom.  Ik was even vergeten hoe weids het daar was. Ook was ik even vergeten dat er zelfs een prachtig gastenverblijf voor ons gasten is. Balou is helemaal door het dolle als hij Angel en Aiki herkent. Souris en Aiki zijn, als  jongste telg en halfzusjes van elkaar, het al heel snel samen met elkaar eens, als twee poten op één buik. Geweldig hoe die twee elkaar ook hebben gevonden.

Ilone is die zondag jarig en dat vieren we samen met vrienden die daar nog geen 10 minuten vandaan wonen. Meteen genoeg stof tot kletsen. En die allereerste indrukken worden natuurlijk weer vastgelegd.

“Les monstres de la route” zijn onze Oudduitse Herders die hun behoeftes netjes buiten het terrein doen. Als je de weg vanaf de kruising naar de boerderij volgt dan loop je zomaar een klein halfuur met aan beide zijden vol rijpe bramenstruiken. Heerlijk snoepen hoor!

 “ Au domaine de la famillie”  is het echt TOP! Wat een ruimte, wat een rust, wat een stilte!

En de honden hebben hun eigen “Bain des chiens”

Met grote regelmaat komen de buren op bezoek. Die buren moet je weten, heten “Charolais”. Dit zijn jonge stierkalveren die rond hobbelen te samen met zwangere koeien en één echte Bull. Als onze Angel oog in oog staat met een mama koe is het toch wel even slikken hoor.

“On ’s amuse!” Echt, ik kan niet anders zeggen dan dat we het super hebben, niet alleen wij maar ook de hondjes.

“Le plaisir de jouer ensemble” straalt er gewoon vanaf. En wat een gastvrijheid: Het eten is geweldig, we kletsen, drinken en lachen heel wat af. ‘Quelle allure!’, of was het ‘Oh le corps!’, zoals Charles Aznavour ons steeds doet geloven. (Ja Peter, ik weet ook wel dat jij mijn lichaam niet bedoelt!)

En natuurlijk gaan de hondjes met regelmaat “Encore en route”.

Het weer zit helemaal mee. “Quelle chaleur!” roepen we regelmatig en dan dompelen we ons onder in het overheerlijke zwempotje. Die aanhoudende warmte voorspelt wel onweer en regen, gaan we dit misschien ook nog verwachten?

Het valt alles mee, die zondag een week later regent het iets als we ’s morgens opstaan, maar het mag eigenlijk geen naam hebben. Het meeste valt ’s nachts en de grote tornado komt gelukkig hier niet langs. Als Ton ziet dat de schoorsteen van Peter en Ilone wordt bewoond door grote wespen, (hier in Frankrijk heten ze Frelons) mag hij nog even aan het werk. “Detruire les Frelons” is nog een heel karwei.

Helaas komt aan alles een eind, zo ook onze Franse vakantie in de Bourgogne. ”Partir c’est mourir un peu!”  Ilone en Peter daar achterlaten is best lastig. We hebben volop genoten of zoals de Fransen kunnen zeggen: ‘C’étais superbe, splendide, formidable!’  of gewoon  C’étais Magnifique! Peter et Ilone, mille fois merci!

Le retour à La Croix st-Ouen” is een feit en hier blijven we nog een paar dagen nagenieten van het prachtige weer, het samen zijn onder elkaar waarbij we elke avond een kaartje leggen en natuurlijk opnieuw de heerlijke boswandelingen met de hondjes in het grote bos van Compiëgne.

Het zit er weer op………..

NB: Klik op de onderstreepte links voor het openen van de desbetreffende web-albums.

juli 6, 2009

Alweer zes maanden

Geplaatst onder: Angel, Zomer, Angel's engeltjes, Aiki, Cuando — Maj @ 9:03 pm


Alweer zes maanden geleden dat onze B’Engeltjes, de pups van Angel en Cuando, werden geboren. Liever geen winternest maar oh midden in hartje winter met bijna 10 graden onder nul kunnen we toch echt wel van een winternest spreken. En toen Rene, die ons zo perfect met de bevalling heeft geholpen, dan eindelijk weer terug naar huis kon, reed hij een prachtig sneeuwwit Markelo binnen! Hoezo winter? Dat ik van mijn geloof ben afgevallen mag wel duidelijk zijn.

En nu is het zomer, de grote vakantie is zelfs in sommige delen van ons land al begonnen. Bijna de hele maand mei en juni hebben we kunnen genieten van mooi droog weer, zeker hier aan de kust. En onze Engeltjes? Die genieten net zo hard, samen met hun nieuwe baasjes. Sommigen zijn zelfs mee op vakantie ergens aan het strand als B’Engel-watch?

Vandaag is het precies zes maanden geleden, 6 maanden alweer? Wat vliegt de tijd. Het gaat goed met onze kanjers in hun nieuwe omgeving. De een doet het nog leuker dan de ander en dat ze allen nog altijd even geliefd en gewenst zijn mag wel gezegd worden! Hoeveel energie het ook kost, een pupje in huis opvoeden is niet niks. Zelfs die twee die moeite hadden met autorijden hebben hun gevecht overwonnen. Hoe trots kan je zijn?

De eerste cursussen zijn afgerond en een aantal zijn al lang bezig aan de vervolg cursus of ja, zelfs aan G & G 1. Slimme B’Engels zijn het, dat mag ook gezegd worden. Intussen is het puppylijf veranderd in een langpootmug met hoge poten en grote koppen, lange neuzen en grote oren die allen fier rechtop staan. De haren groeien flink, ze zitten allemaal echt prachtig in hun vacht! De schofthoogte van de reutjes zal rond de 58 cm zijn. In elk geval is grauwe Barbelo-Odin, die hier kind aan huis is en nog altijd elke week wel een dagje komt, nu praktisch even groot als zijn mama Angel.

Bij B’Engeltjes portretjes staan voldoende foto’s van de opgroeiende B’Engeltjes en zo kan elke B’Engel gevolgd worden.

Wij hopen dat iedereen nog lang zal kunnen genieten van zijn eigen B’Engel en dat ze in licht en liefde mogen opgroeien tot geweldige mooie, sociale en gezonde kanjers! Want daar doen we het voor.

Dit najaar is de beurt aan Aiki. Bij haar volgende loopsheid wordt zij (ook) gedekt door Cuando en mag zij laten zien wat ze op de wereld kan zetten. Die papa, daar hebben we niet lang over na hoeven te denken! Als haar kindjes net zo worden als deze B’Engeltjes dan komt het helemaal goed. Papa Cuando laat zijn sporen nu al na. En wat voor een sporen. Wij zijn hartstikke blij met hem!

Neem eens een kijkje op de website van Albert en Rene van de DRACC’s Clan, want Cuando heeft nog meer nakomelingen in het verschiet. Jaja, deze kanjer wordt weer papa!

augustus 17, 2008

Zuid Wester Storm op Angel’s verjaardag?

Vandaag is Angel jarig!

 4 jaar geleden alweer dat Angel werd geboren. Samen met haar broers en zussen in het eerste nest van Puck bij Marjan’s Meute. Vanaf de allereerste gezamelijke wandeling in het hoge noorden is er veel contact met elkaar en zo hebben we ons clubje omgedoopt tot het A-team. Onze hondjes komen immers uit het A-nest!

Gefeliciteerd met jullie vierde verjaardag A-teamers!

A-team

Vanmiddag, op Angel’s verjaardag dus,  staat er een strand wandeling van Katwijk naar Noordwijk op het programma. Samen met Angel’s dochters Aniël, Aiki, Jazz en Khes. Als dat geen feest is?Helaas belt ’t baasje van Aniël af, ze heeft haar pootje bezeerd en dan is een lange strand wandeling door zand en zee natuurlijk geen optie. Blijven Jazz, Khes en haar vriendin Kayra over. De ander engeltjes hebben zich ook afgemeld. Die zien we vast wel weer een andere keer toch?

Hoewel het thuis in Wassenaar zonnig is betrekt de lucht in Katwijk al snel. De honden genieten van zand, zee en golven en wij niet minder.

 Aiki 

Met de wind in de rug lopen we gezellig langs de branding naar Noordwijk.  Khes

Het is best wel druk met vele hondenrassen, onze hondjes laveren er mooi doorheen. Soms moet er eentje terug geroepen worden als ze uit enthousiasme achter wat anders aan wil en gelukkig luisteren ze allemaal prima!

 Samenspel

Bij Beach End hebben we een sanitaire stop, of is het gewoon een drank en smul stop? Voor de hondjes in elk geval wel, zij krijgen allemaal een yoghurt ijsje.

 ijs!!

Khes weet er wel raad mee en als ze niet uit kijken worden de ijsjes zo voor de neus weggepikt. En dan…. zien we de lucht al donkerder en donkerder worden.

 nacht De drank en het bittergarnituur (dank je wel Rob) worden snel achterover geslagen, zullen we het droog houden? Helaas, we lopen nog geen 100 meter of de hel breekt los. Met tegenwind doen de slagregens gevuld met zand en zout behoorlijk pijn op onze blote armen en voorhoofd. Au……. en het is nog koud ook. Zelfs de honden hebben er last van, al dat zand en zout wat nu de ogen in druipt…… Al knipperend met de ogen lopen we allemaal in gezonde pas terug naar Katwijk. Gelukkig mindert de regen dan eindelijk als we bijna in Katwijk aan zijn. Kunnen we nog net een beetje droog lopen.

En de hondjes? Die hebben een mooi souvenir van deze dag mee naar huis genomen! Zoveel modder heb ik nog niet eerder in Angel’s vacht gezien. We koesteren het en meimeren daarmee nog even na over hoe leuk deze middag wel niet was. Ria en Rob, bedankt voor deze heerlijke middag, we hebben genoten en het is echt weer voor herhaling vatbaar! En….nee, Rob, wij zijn niet samen onder de douche gekropen!

Klik hier voor een paar foto’s van Angel’s verjaardag.

augustus 10, 2008

Zwempartijtje in ‘t Twiske

Geplaatst onder: Angel's familie, Zomer, Angel's vrienden, Angel's engeltjes, Aiki, Zwemfestijn — Maj @ 10:07 pm

Vroeger als je eens een keertje niet wist wat je nu weer met de kinderverjaardag aan moest…
Dan ging je met de kinderen zwemmen….. Een zwem- verjaardagspartijtje zeiden we dan.
Amitiël-Aiki, Antriël-Jazz en Atuniël-Khes doen het ook! Zij vieren hun eerste verjaardag in ’t Twiske bij Oosthoorn.
Voor de New Foundlanders is er een club vrijwillergers die hun NewFy’s leren reddend zwemmen. Voor meer informatie zie: Waterwerk West

Deze honden zijn echte zwemmers en om niet als vloerkleedje te fungeren wordt er behoorlijk hard gewerkt. Ze leren ‘reddend’ zwemmen en omdat hun vacht zo vreselijk dik is wordt er netjes een zwemvest gedragen. Les in reddend zwemmen en het is puur genieten, zowel voor mens als dier!
Omdat Aiki al graag zwemt en haar mama Angel alleen maar aan pootjebaden doet besluit ik Aiki mee te nemen, zij zal er sowieso meer plezier aan beleven. Als ik samen met Ingrid en haar Golden Retriever Ozzy bij ’t Twiske arriveer dan zijn Aiki haar zusjes Jazz en Khes er al. Wat een feest, wat leuk ook Jazz weer te zien.

Jazz logeert 3 weken bij Khes en Jazz heeft het behoorlijk naar haar zin!

Iedereen die z’n hond wil laten mee zwemmen moet bij aanvang een nummer kopen. Voor 1 euro kan je de hele dag zwemmen.Zodra je nummer wordt afgeroepen weet je dat je aan de beurt bent. En dan is de beurt aan onze kanjers, ook zij krijgen les in reddend zwemmen.
Ozzy, de Golden Retriever van Ingrid draait er zijn pootjes niet voor om. Hij weet precies wat er gaat gebeuren en zit al in de boot voordat je er erg in hebt. Om bij de boei uit de boot te springen en zo met dummy in de bek terug naar de kant te zwemmen.

De oude Kayra laat ook iedereen verbazen. Zonder probleem loopt ze de loopplank af, klimt in de boot, springt bij de boei netjes overboord en zwemt met het zwemvest aan keurig naar de kant terug.

Wat kan zij ook goed zwemmen!
De grauwe Khes gaat wat tegenstibbelend vanaf de loopplank het water in, maar als ze eenmaal zwemt…. dan is het wel leuk totdat….. ze mag achteruitzwemmen. Even kijken hoe de bespiering is!

Toch wil ze nog wel een 2de  rondje mee.
En dan is de zwart-bruine Jazz aan de beurt. Jazz haar bespiering achter is iets minder dan die van haar 2 grauwe zusjes en het is maar goed dat ze een reddingsvest om heeft. Als zij zwemt dan spat ze flink met haar voorpoten en zakt haar achterhand langzaam naar beneden. 

Gelukkig wordt er goed op haar gelet en wordt ze keurig begeleid!
Wat een topmensen zeg!
Uiteindelijk mag ook onze Aiki er aan geloven. Zonder enige problemen loopt ze vrij makkelijk de loopplank af het water in. 

Ook het zwemmen gaat goed, hoewel…. is achteruit zwemmen nu leuk of niet?

Dan is het pauze.
In de pauze krijgen alle hondjes een heus honden-ijsje. Geweldig, een ijsje van yoghurt, gevuld met hondenkoekjes, stukjes appel en als stokje een lekker kauwstaafje. 

Er wordt wat afgesmuld en het verjaardagspartijtje kan niet meer stuk!
Na de pauze mogen de hondjes allemaal nog een keer.
Rob en Ria, de baasjes van Kayra en Khes besluiten dat ze alleen Kayra nog laten zwemmen. De 2 zusjes Khes en Jazz blijven heerlijk aan de bomensgrens op het gras. 

Kayra, Ozzy en Aiki gaan er alledrie nog een keertje in.
Als Kayra weer aan de beurt is dan mag ze de boot terug zwemmen naar de kant. Zomaar zonder problemen, ofdat ze het al vele malen heeft gedaan, trekt ze al zwemmend de boot als reddingshond naar de kant toe. Ozzy redt een ‘mens’, hij heeft een pop in het water gevonden en zwemt dit lichaam keurig naar de kant toe. 

Ozzy en Kayra, ze zwemmen geweldig, deze ‘ouwe rotten’.

Aiki, als jongste telg mag nu zonder zwemvest het water in. Maar ineens is er toch plankenkoorts, die loopplank is dat nu eng of niet?
Dan maar het tuigje om met de ringen, zodat er wat houvast is voor de hulpverleners.
En met een beetje tegengestribbel gaat ze wederom het water in.
Geweldig. Eerst lijkt het even eng en wil ze wel graag terug naar de kant maar als ze dan een dummy in het water vindt is het feest kompleet.

Ook de weergoden zaten mee, hoewel het vreselijk hard waaide, bleef het gelukkig wel droog!
Moe van alle indrukken keren we heel voldaan huiswaards. Zelfs Ozzy, die eigenlijk nooit in de auto gaat liggen zakt halverwege de rit toch door de poten.
Wat hebben we genoten, dit is echt een (verjaardag’s)zwempartij om te herhalen!
Voor wie een indruk wil krijgen van dit zwemfestijn? Klik hier en ga er wederom voor zitten, want er zijn meer dan 100 foto’s te bekijken.
Op de web-site van Waterwerk West staan overigens ook foto’s, kijk hiervoor bij zondag 10 augustus.

augustus 8, 2008

Op de boerderie

Geplaatst onder: Angel, Zomer, Vakantie, Maj en familie, Aiki — Maj @ 10:11 pm

Op de ‘Boerderie’ van F & F valt er heel wat te werken.   

De tuin is zo groot dat een tuinman best welkom is.

En wat de denken van de brug, die over de sloot naar het weiland voert? 

Op dat weiland staan de twee Shetlandjes Nico en Nelson. Deze brug is ‘hand-made’ en er moet nog heel wat aan gebeuren.   

Samen met de hondjes en Moedertje Mop vertrekken wij naar de Boerderie in het oosten van Nederland, aan de grens van Duitsland. Om te arbeiden.  Hoewel, het zijn de mannen die aan ‘die arbeit’ gaan en wij dames nemen het ervan. Natuurlijk moet af en toe de inwendige mens worden verzorgd, ook daaraan geen gebrek.   

En de hondjes? 

De ‘Boerderie-hond’ is een Basset Fauve de Bretagne en hij heet Louis.   

Louis is de jongste telg van de familie, hij is 2 maanden jonger dan Aiki en vindt onze dames helemaal geweldig.  Als de dames de gekke 10 minuten krijgen en elkaar achterna zitten in de imens grote tuin dan volgt Louwietje luid blaffend. Het is geen gezicht, maar wat genieten ze.   

Helaas zijn de weergoden ons, ondanks dat het zomer is, niet altijd goed gezind.  Als de zon volop schijnt is het erg warm, maar als die donkere wolken voorbij drijven en ons trakteren op een flinke douche dan nemen de mannen een pauze en kijken ze wat Olympisch genot. 

De brug vordert langzaam maar gestaag, het is echt heel hard werken! Maar aan alles komt een eind, zo ook aan deze korte werkweek.  Jammer voor F dat het er weer op zit, ze gingen net zo lekker samen, die mannen. 

Moe maar voldaan vertrekken wij (nou ja vooral Ton) weer huiswaards.  Wie een leuke indruk wil krijgen van deze korte werkvakantie moet er echt even voor gaan zitten. Want het zijn wel bijna 100 foto’s.  Klik hier voor een kijkje op de Boerderie. 

augustus 3, 2008

Soestduinen

Geplaatst onder: Angel, Angel's familie, Zomer, Angel's vrienden, Aiki, Soestduinen — Maj @ 8:02 pm

Heerlijk, vanmiddag staat er weer eens een ouderwetse wandeling in de Soestduinen op het program. Een gezellige wandeling met Lex en Joke van het Vijfspan.  En we zijn erg benieuwd hoe groot Djoek is gegroeid!
Omdat de buienradar veel regen voorspelt besluiten we iets later in de middag te vertrekken.
De dames thuis hebben het al lang in de gaten en lopen zenuwachtig heen en weer. Zij vinden het één groot feest om me de auto mee te mogen naar een wandeling met soortgenoten!
(en wij natuurlijk niet minder, zou dat het zijn wat ze zo enthousiast maakt…..) 

Het Vijfspan staat al klaar als wij aankomen.   

Wauw wat is Djoek gegroeid, hij is bijna even groot als Aiki. Z’n gewicht gaat nog harder, want hij is de 25 kg al ruim gepasseerd. En dat terwijl hij nog niet eens 18 weken oud is? Hij ziet er echt uit als een Grauw Beertje met een prachtige eekhoornbruine kleur! 

De dames vinden hem zeer interessant, hoewel, andersom idem dito!

Zowel Angel als Aiki willen zelfs af en toe even laten blijken dat zij toch wel hoger in rang zijn. Daar is broer Boy weer niet van gediend, dus zacht maar resoluut handhaaft hij de orde!

De regen blijft redelijk achter ons en zo hebben we een heerlijke wandeling op de paden van de Soestduinen. Met na een stief kwartiertje Djoek in de Mercedez onder de hondenkarren! Hij is immers nog zo jong!
Halverwege mag hij er eventjes uit voor een groepsfoto.

Joke en ik nemen de groepsfoto met de mannen bij de honden.

Wat een Toproedeltje is het toch!

Bij thuiskomst in huize het Vijfspan kletsen we heerlijk na met alle honden in diepe rust. Uitgewaaid zijn ze zeker!
En terug naar huis kunnen we onze diepvries weer vullen met het overheerlijke Smuldier!

Dank je wel Joke, onze 2 engeltjes zijn je weer dankbaar voor deze levering!

Het was een heerlijke middag waarbij de weergoden ons in het midden van het land zeer goed gezind waren. Thuis in Wassenaar liggen behoorlijk wat diepere plassen, hier heeft het vast veel harder gespookt!

Klik hier voor de foto’s van deze ouderwetse ontzettend gezellige mini ODH wandeling.  

juli 27, 2008

Cuando meets Soltau

Geplaatst onder: Angel's familie, Zomer, Vakantie, Angel's vrienden, Cuando — Maj @ 11:32 pm

Of zal ik zeggen Soltau meets Cuando?
1000 km heb ik er dit weekend op zitten, ofdat we even heen en weer naar Parijs zijn gereden.
Maar niets van dat alles, geen romantisch weekendje Parijs maar een  zwoele trip naar Markelo en vandaaruit heen en weer naar Soltau, midden Duitsland.
Ofdat we op vakantie zijn……
Zaterdagavond vertrekt m’n nieuwe Bright Yellow door een inktzwarte nacht met hevige slagregens naar Markelo. Gelukkig komen we veilig aan, lang leve de TomTom.

In Markelo staan de mannen en hun roedel al klaar. Met open deur word ik ontvangen!
En wat is ze toch leuk, de jongste telg van de familie.
 

Haar mama, op het hoogtepunt in haar hormonale cyclus staat veilig en wel met tante Cassy achter het hek in de tuin.

Veilig voor Cuando, die al een week zijn eten laat staan. Ja manneke, het leven is even niet makkelijk voor een gezonde intakte reu met een loopse dame in de buurt.

Wat een gezelligheid toch weer bij de DRACC’s Clan. Wat een rust en liefde!
Tot in de kleine uurtjes kletsen we wat af om dan toch maar ons mandje op te zoeken.
Ik lig op dezelfde plek als waar de 2 honden-vroedvrouwen Yolanda en Wira hebben geslapen en ik kan niet anders zeggen: Het bed is prima! Mama Djarré heeft me wel een paar keer een lik gebracht en natuurlijk droomde ik dat het haar zwarte zus Angel was.
 

Na een hele korte nacht vertrekken Rene en ik samen met Cuando naar midden Duitsland.
Wat heb ik me lekker laten rijden! Rene, je bent een perfecte chauffeur en tijd voor een slaapje is er niet eens want we hebben nog zoveel bij te kletsen. Tussendoor nog een tussenstop voor een plas en na een kleine zoektocht in Soltau vinden we dan eindelijk de plek waar we moeten zijn. PPfff en dat met 38 graden. Hoogzomer dus ook in Soltau, daar waar de Deutscher Rassehunde Club e.V is gevestigd!
 

Wat een verscheidenheid aan hondjes en wat kan je ook goed zien welk ras er op dit moment in trek is. Veel Labradors, Rhodesian Ridgebacks, Chiuahuah’s, Berner Sennen-honden en Boxers. Van de herders loopt er maar 1 Duitser, die al behoorlijk grijs oogt. Van de Oudduitsers lopen er een handjevol waaronder zelfs een mooie zwarte dame, die sprekend onze Angel is.
En stel je voor, alles loopt hier dwars door elkaar heen. Er zijn 5 ringen, van middelgroot tot klein. De kleinste ring lijkt zo klein dat hij volgens mij niet meer dan 2 meter in de rondte oogt. Deze is natuurlijk voor de allerkleintsten onder de hondjes: de Chiuahuah’s.
 

En dan is Cuando aan de beurt. Wat is hij geduldig en wat laat hij zich alles maar zo welgevallen. Toppie Cuando, dat mag wel gezegd worden. Niets is teveel, ondanks de grote hitte en de verscheidenheid aan hondjes, (van heel groot tot heel klein) die zomaar langs hem heen lopen.
Zelfs de reuen die hem aan 2 kanten komen besnuffelen wordt geen blik waardig gekend.
Voor Rene schiet ik een rolletje vol en Cuando laat zich netjes betasten en doet wat er van hem verlangd wordt. De keurmeester is weg van z’n kleur, zo mooi roodbruin met zwart pigment ziet hij niet zo vaak! We moeten het maar ‘dunkel grau’ noemen.
Dolgelukkig is Rene als Cuando zijn veelbelovende U1 krijgt!

En er vervolgens als ‘champion’ in zijn klasse met een mooie beker vandoor gaat!

Na deze ronde zit het er nog niet op want nu moeten de papieren voor de Fokgeschikheid nog ingevuld worden. En dat gaat kennelijk niet helemaal van een leien dakje. Wachten, wachten en nog eens wachten in een hal bomvol verschillende hondenrassen, die elkaar regelmatig passeren met buiten een temperatuur van 38 graden? Cuando lijkt er helemaal geen last van te hebben, hij gedraagt zich geduldiger dan wij baasjes.
Zijn we dan eindelijk aan de beurt blijkt dat we ergens anders moeten zijn, omdat Cuando zijn stamboom Tsjechisch is. Oh lala die Deutsche Gründlichkeit…….
Dan maar buiten wachten op het reepje gras aan de rand van de parkeerplaats.

In de schaduw van een van de weinige kleine boompjes die dit grasveldje rijk is eten we ons middagmaal. Rene heeft een echte Deutcher Kartoffel bomvol saus. Hhmmmmm.
Cuando ligt heerlijk in dromenland, ondanks de hitte. Maar als zijn baasje naar de hal gaat om dat eindelijk die veelbelovende fokgeschiktheidsaantekening te halen, droomt hij natuurlijk over heel iets anders….. nee, dan houdt hij de parkeerplaats en de ingang wel heel goed in de gaten.
 

En schiet ik dan eindelijk wat foto’s voor mezelf. Cuando laat zich prima fotograferen, ofdat hij inderdaad de grote ster is.

Vroeg in de middag vertrekken we huiswaards en na een tussenstop ergens onderweg zijn we moe, klam maar heel voldaan tegen 17.30 weer terug in Markelo. We worden met open armen door Albert en zijn dames ontvangen.

Albert en Rene, het was een kort maar krachtig top weekend!! Rene is een geweldige chauffeur en Albert een geweldige kok, wat heb ik lekker gegeten!! (Gaan we samen een Ristoranto beginnen Albert?)

Dank jullie wel voor jullie gastvrijheid!  

Het was echt geweldig!
Met een dikke glimlach keer in mijn Bright Yellow terug naar Wassenaar om daar door mijn eigen dames volledig afgesnuffeld te worden.

Hoera, ODH land is weer een dekhengt rijker!!!!

Klik hier voor vele mooie foto’s van onze “Champion” Cuando meets Soltau!

PS: Op de web-site van Albert en Rene: of DRACC’s Clan, staat een prachtig verslag met geweldige fotocollages van de keuring!!

mei 17, 2008

Up-date Makoto

Geplaatst onder: Angel, Sinjo, Zomer, Thuis, Aiki, Makoto — Maj @ 12:20 pm

Ondanks dat de weekend DA mij heeft verzekerd dat er niets gebroken leek en dat we maar gewoon een weekje moeten afwachten voelt het niet goed. Makkertje is zo zielig en sleept zo erg met z’n achterlijf. En als hij dan probeert te gaan staan, dan hangt z’n linker achterpoot er helemaal vergeten bij. Het kan ons dus niet snel genoeg dinsdag worden, want dan is onze eigen DA Bernard weer terug van zijn welverdiende vakantie.

Dinsdagmiddag zitten Makky en ik dus meteen bij de DA voor advies EN mogelijk röntgenfoto’s. Afgesproken is dat Makky eerst goed onderzocht wordt en tot slot, om helemaal zeker te weten of de diagnose klopt, een röntgenfoto krijgt. Bernard denkt toch direct aan een bekkenfractuur. Niet dat een kat een bekken heeft:

Skelet kat
Katachtigen hebben een darmbeen en zitbeen, met onderaan de lendewervels het heiligbeen. Zie foto:3=staartswervels, 11=darmbeen, 12=zitbeen, 13=lendewervels, 19=schaamstreek en 21=heiligbeen. Makky vindt het overigens niet leuk als hij iets gestrekt moet voor de foto’s. Dat hij daar zo op reageert is geen goed teken…..

Woensdagmiddag worden we gebeld voor de uitslag en oh jee, oh jee, komt dit ooit nog wel goed? Uit de foto’s blijkt dat Makky z’n bekken; het zitbeen en darmbeen dus, op diverse plaatsen gebroken is. Het lijkt wel een door elkaar gehutste puzzel. En tot overmaat van ramp is z’n heiligbeen helemaal afgescheurd. Of hiermee ook zenuwen zijn beschadigd? Het advies blijft om hem zo rustig mogelijk te houden, want met veel rust blijven de botjes redelijk op de plaatst en krijgt het misschien de kans iets te herstellen? Al hoewel….beschadigde zenuwen herstellen niet……. De pijnstilling wordt verminderd, zo blijft ons Makkertje vanzelf rustiger, maar we verminderen ook omdat we er dan iets langer mee kunnen doen en deze pijnstilling eigenlijk niet zo goed is voor de maag.

In ‘t mandje

Wat is ie lief, ons ventje. Hij ligt de hele dag maar in z’n mandje en heel af en toe komt hij overeind of wordt onrustig. Misschien een teken dat hij dan iets wil? Dus maar even de kattenbak of het zand in de tuin proberen. En ja hoor er komt dan een hele lange dikke plas of een piepklein poepje. Gelukkig werkt z’n inwendige dus nog wel goed! Hij is zo proper dat hij zichzelf zelfs ’s nachts of als ie alleen is, naar de bak sleept en daar keurig z’n behoeften doet.

Aiki kijkt rond

De honden zijn allerliefst, net of dat ze echt weten dat Makky niet weg kan vluchten. Vooral Aiki, zij is het lichtend voorbeeld voor anderen, wauw wat is zij lief en voorzichtig:

Even ruiken?

Angel snapt het niet helemaal, zij vindt het wel een beetje vreemd dat Makky zo stil blijft liggen.

Angel droomt…..

Het mandje met Makkertje erin vergezelt ons overal naar toe, zijn we even buiten, dan gaat hij ook mee. Zo proberen we hem rust met een veilig gevoel te geven.

In de tuin

Ook Sinjo komt regelmatig even langs voor een snuffel en een knuffel:

Elkaar wassen?

Of gewoon alle vier bij elkaar, zo ontroerend. Makky ligt met z’n koppie op de voorpoot van Angel, ze hebben het alle vier warm…..

Beestenspul

En natuurlijk blijft binnen ook het spul bij elkaar liggen, Makkertje veilig en wel in z’n eigen mandje:

Allemaal gevloerd

Zou Makky aan z’n achtste leventje zijn begonnen? En nu maar hopen dat hem dan nog een redelijk goed leven te wachten staat….. We hebben afgesproken dat hij in elk geval een kans gaat krijgen, zeker 6 weken geduld en dan zien we wel verder.

Klik hier voor nog veel meer foto’s van dit ontzettend zorgzame Pinksterweekend

Iedereen die maar vraagt hoe het met Makkertje gaat bedanken we hartelijk. Zo lief hoe iedereen mee leeft. En al die beterschapswensen in Angel’s gastenboek! Echt geweldig!


Maar…..Het is niet allemaal kommer en kwel deze afgelopen week! Daar vergeet ik nog bijna te melden dat in deze rare week Aiki en Angel alletwee een aantal halfbroertjes en halfzusjes hebben gekregen! Floor van Marjan’s Meute is bevallen van 5 grauwe Oudduitse Herdertjes, allemaal kleine Cliffies en dus halfbroertjes en halfzusjes van Aiki!

En bij de familie Tetteroo, de vd Victory Kennel, is het echt puppytime: Jazz is bevallen van 7 Oudduitse Herdertjes, waarbij één grauwe, ook halfbroertjes en halfzusjes van Aiki. De dag ervoor heeft zwarte Fly 6 Oudduitse Herdertjes gekregen van papa Sultan, dit zijn dus weer allemaal halfbroertjes en halfzusjes van onze Angel. Hoera, één grote super gezellige familie! Karin en Marjan, gefeliciteerd met dit geweldige resultaat en genieten jullie maar heerlijk van al die vele bolletjes wol! Dat wordt ongetwijfeld weer puppysnuiven over een paar weken!

Maar wanneer gaan wij er nu aan geloven? Angel houdt de spanning er echt in….wanneer zal zij besluiten dat het tijd is om loops te gaan worden?? Haar nieuwe verloofde wacht vast vol enthousiasme op haar!!

Blijf het dagboek volgen…….

PS: Wij kunnen zondag niet mee wandelen met de sponsor wandeling van Reddingshonden.nu in de Soestduinen. Ik hoop dat daar begrip voor is. Onze Makker staat nu even op de eerste plaats.

mei 12, 2008

Geschept en nu half verlamd?

Geplaatst onder: Angel, Zomer, Thuis, Aiki, Makoto — Maj @ 9:40 pm

Nee, geen leuk bericht deze keer, geen ‘Djoeken’ of ergens anders heerlijk puppysnuiven! Was het maar waar dat er wat leuks is gebeurd want:
Er is iets vreselijks gebeurd:
Onze Makoto is zaterdagavond laat geschept door een auto! Hij leeft nog, alleen…… voor hoe lang? Komt het nog wel goed met hem?

Nog op de muur
Afgelopen zaterdagavond , na onze avondwandeling met Angel en Aiki zitten we net aan een thee als de voordeurbel gaat. ‘Da’s ook raar, wie zal dat nu zo laat zijn?’ Zeg ik nog want er loopt eigenlijk nooit iemand zo laat langs ons huis, laat staan dat we bezoek krijgen. Staat er een vreemde meneer aan de deur, hij vraagt of we een witte poes hebben, want die ligt langs de weg. Nee toch…..toch niet onze Sinjo of Makoto? De onbekende meneer is zomaar verdwenen…. was het een Engelen boodschapper in mensengedaante? Langs de drukke Rijksstraatweg, aan de voorkant naast ons huis, waar onze poezen eigenlijk nooit komen, ligt Makoto. Dus toch één van ons. Makky bloedt uit z’n bek en uit z’n neus en hij sleept met z’n hele achterlijf. Snel in mijn armen mee naar huis en thuis in z’n mandje direct de dierenarts gebeld, Tja, vindt maar eens een DA in de buurt op zaterdagavond laat, net voor het Pinksterweekend.

In Voorschoten kunnen we terecht, bij een DA waar ooit onze Seal Point Siamees Pandora op 16 jarige leeftijd mocht inslapen…… De visioenen die ik direct krijg zijn niet leuk en met kippenvel wachten Makky en ik samen tot we geholpen worden. Dan zijn we aan de beurt en het lijkt het of er helemaal niets is gebroken, ondanks dat Makky zijn achterpootjes erbij hangen. Z’n ruggengraat lijkt beschadigd, maar omdat de reflexen wel werken is het geen volledige dwarslaesie? Met pijnstilling vertrekken we huiswaarts, daar mag hij proberen met rust te hertellen. Een 10 maanden oude, net gecastreerde Siamese kater die nog geen maand geleden de buitenwereld en tuin heeft ontdekt! Arme, arme lieve stoere Pitbull van een Makky! Wat hebben we met je te doen.

Samen op wacht
Zondag is het Moederdag EN eerste Pinksterdag. Na een hele onrustige nacht sta ik al vroeg op. Zou Makoto nog leven? Hij ligt er nog precies zo bij als de avond ervoor, maar leeft nog wel. Met hele gemengde gevoelens beleven we deze schitterende hete eerste Pinksterdag. Makky kan niet lopen, laat staan zitten. Hij ligt maar op zijn zij in z’n mandje, toch draait hij soms op z’n andere zij, dus bewegen lukt wel. En als ik hem op de kattenbak zet, zakt hij volledig opzij maar komt er gelukkig wel een plasje. Met regelmaat krijgt hij wat water, koffiemelk of Bio Garde maar hij wil niet eten. Hoe gaat dit aflopen?

‘Vastgeplakt’
Beide kinderen komen gezellig eten en knuffelen Makkertje dat het een lieve lust is.
Mimi knuffelt
Stel dat dit voor het laatst is?

Christophe knuffelt
Wat een rare zorgzame dag hebben we. Zelfs Angel en Aiki gedragen zich ontzettend rustig en lief, ook zijn zij steeds bij Makky z’n mandje te vinden.

Aiki snuffelt
Sinjo snapt er helemaal niets van, hij wordt immers niet meer besprongen door die Pitbull, hoe kan dit nu?

Sinjo snuffelt
Makky mag natuurlijk weer mee de tuin in en blijft de hele dag naast ons in de schaduw liggen.

Ogen dicht
Als een zwaar gehandicapt medemens. ’s Avonds vóór het slapen gaan zetten we hem nogmaals op de kattenbak en zo gaan we weer een onrustige nacht in.

Vandaag is het maandag tweede Pinksterdag. Makky is er nog, maar daar is ook alles mee gezegd. In de tuin doet hij opnieuw liggend zijn behoeften tussen de plantjes en verder ligt hij de hele dag weer als verlamd in z’n mandje naast ons.

Veilig
Arm lief schattig dominant Makkertje toch. Van dat dominante is helemaal niets meer over. Morgen maar direct naar onze eigen DA, ook al zei die andere dat we het maar een week moesten aankijken…. Aankijken? Dat doen we nu al dit hele weekend. Dit is vreselijk……..Hoe gaat dit aflopen?

Klik hier voor wat foto’s van die rare zorgelijke moederdag.

Gemaakt met WordPress met Nederlandse vertaling

Order your medicine online by Canada pharmacy ;&$ drugs online affordable generic pills.