Angel of Wassenaer

Eindelijk is het dan zover, wat hebben we er naar uitgekeken!

Angel’s engeltjes komen allen bijeen voor de Penn-HIP in Eersel. Aiki begrijpt er helemaal niets van als ze ’s morgens bij het ontbijt geen eten krijgt en ze eet zo graag…. Ze moet nuchter blijven voor de lichte narcose die ze zal krijgen.

Met onze papieren ‘Ton-ton’ in de hand rijden Mimi en ik richting Eindhoven. Ton is helaas niet mee, hij heeft veel te veel klachten van z’n nierdrain en zou het gewoonweg niet vol houden. Ontzettend jammer want hij had zo graag al ‘zijn engeltjes’ weer teruggezien. Aiki ligt lekker achterin te slapen. Zonder Ton en ondanks de papieren Ton-ton rijden we natuurlijk toch verkeerd en komen midden in Eindhoven terecht. Helaas voor Aiki spuugt ze alles wat er nog in haar maagje zit daar eruit. Veel is het gelukkig niet!
Een dik kwartier te laat zijn we in de Dierenkliniek in Eersel om daar meteen zusje Atuniël-Khes en zusje Ambriël-Beer aan te treffen.

Wauw, wat zijn deze dames mooi geworden! En wat lijken ze alledrie veel op elkaar! Zie Aiki en Beer samen, het enige verschil zijn de roestbruine mama van Beer en de licht gekleurde pootjes van Aiki:

De dames worden even onderzocht, Khes en Beer waren al van het infuus voorzien en Aiki mag er ook direct aan geloven. Aiki laat het allemaal maar gewoon over zich heen komen.
Al snel komen ook Aniël en Antriël-Jazz eraan.

Wat is Aniël nog steeds mooi donker! En Jazz is een pracht van een fijne dame, wat lijkt zij toch ontzettend op mama Angel, zo mooi om te zien!

Gezamenlijk zitten we te wachten en te wachten:

En dan zien we Ariël-Abayomi binnenkomen. Tjee die zou je bijna niet meer herkennen, wat is zij donker geworden, zelfs het zwarte op haar poten loopt helemaal door naar de tenen. Nog donkerder dan Aniël?

Wauw wat een toverballen zijn deze grauwe engeltjes toch, zo ontzettend mooi om te zien!

Als Beer, Khes en Aiki binnen zijn voor de foto arriveren ook Aquariël-Zita en Ahavahel-Jimmy en dan is het feest compleet.
Geweldig om te zien dat zwart-bruine Jimmy en zijn zwart-bruine zusje Jazz elkaars evenbeeld zijn. Ook prachtig om te zien dat Beer en Zita, die we altijd Knabbel & Babbel noemden, nog altijd heel veel op elkaar lijken, alletwee zijn het net roestbruine vosjes. Aniël en Abayomi hebben ook heel veel van elkaar weg, zij zijn samen toch wel het donkerst van allen. En nog altijd lijken de 2 licht gekleurde engeltjes Khes en Aiki erg veel op elkaar, zij hebben allebei meer grijsgeel dan roestbruin in hun manen.

Het gewicht van alle engeltjes variërt van 16 tot 24 kilo. Wat een verschil tussen de één en de ander. Wel mooi om te zien dat de zwaarste en de lichtste in het nest nu ook nog steeds het zwaarst en het lichtst zijn! Een paar zijn wel iets te zwaar en mogen op rantsoen. Aiki weegt ruim 21 kilo, zij was al op rantsoen. Wat ben ik toch trots op al deze kanjers!

Alle engeltjes krijgen een roesje en ondergaan de gemaakte Penn-HIP, de heupfoto die straks in Pennsylvania zal worden beoordeeld. Beer en Khes gaan als eersten en zijn dan ook eerder klaar. De rest zit allemaal gebroederlijk in de ‘wachtruimte’ te wachten tot al onze engeltjes weer helemaal bij zijn. Het ziet er naar uit dat van de 8 engeltjes er 6 rond de norm zullen zitten en 2 er iets boven. Eerst zien en dan geloven, dus we wachten de officiële uitslag maar rustig af.

Abayomi wordt wakker:

Aiki en Zita zijn ook wakker aan het worden:

Erg moe maar toch ook voldaan en blij iedereen gezien te hebben rijden Mimi en ik met een nog wat slaperige Aiki terug naar huis door de stromende regen.

Klik hier voor een lange foto reportage van deze geweldige reunie van Angel’s engeltjes.

Het is alweer even geleden dat er tijd is voor een berichtje in Angel’s dagboek.
We hebben het de laatste weken erg druk gehad, mede ook door Ton z’n gezondheid.
Ton zit al een poosje in de lappenmand, zoals Angel al heeft ‘geblaft’ in haar andere dagboek. Hij is begin november met spoed geopereerd aan een darmafsluiting en op dat moment werd er ook een niersteen gezien. Enkele dagen na de grote buikoperatie, toen er al gegeten en gedronken werd, ging het niet lekker dus even terug naar af en zonder eten en drinken weer aan het infuus! De darmen hadden rust nodig? Uiteindelijk werd na enkele dagen besloten dat misschien de rechternier, waar een steen in gezien was, ook voor de nodige problemen kon zorgen. Dus kreeg Ton een nefrostomiecatheter. (Dat is een nierdrain rechtstreeks in de rechternier). Allemaal geen pretje dus.
Sinds 13 november is Ton weer thuis MET nierdrain en nog vele controles te gaan. Voor de drain mag hij 2x per week naar het ziekenhuis om deze te laten controleren en opnieuw te verbinden. En eind november volgt er een renografie, een nierfunctie onderzoek om te beoordelen of deze nog wel optimaal werken. Want als dat niet zo is, dan wordt de gehele rechternier samen met de steen verwijderd. De steen is veel te groot om zomaar vergruisd te worden, dus voorlopig zit Ton (tot begin 2008??) nog wel aan die drain vast. Zo merk je ineens dat niet alles meer loopt zoals en het loopt en dat zeker niet alles zomaar vanzelfsprekend is!
Enfin, we moeten het maar doen met wat we hebben en gaan er het beste van hopen.

Vanmorgen mocht ik dus alleen op pad met Angel en Aiki. Ton blijft netjes thuis, hij moet zeker ook nog aansterken en de nodige pondjes aankomen!
Een ietsje te laat (want nu moet ik de route alleen vinden) komen we bij Parnassia aan Zee aan. Het weer zit ons geweldig mee, de zon schijnt volop en de lucht is azuurblauw!
Wat vliegt de tijd toch hard voorbij. Het is alweer 1 jaar geleden dat Djarré, Angel’s enige echte zwarte 2ling zus is bevallen van 8 geweldige puppen; 4 zwarte reuen, 1 zwarte en 3 grauwe teefjes.
Daarom is er, samen met Albert en Rene de baasjes van de DRACC’s Clan en alle baasjes van de A-Clan, een verjaardagswandeling georganiseerd bij Parnassia aan Zee. Ellen, baasje van Angel’s broer Harley en van Djarré’s zwarte zoon Davidson heeft de regie in handen.
Angel, Aiki en en ik gaan ook even kijken. Ben zo benieuwd hoe deze kanjers er nu in het echt uit zien. We hebben ze ooit gezien toen ze 7 weken oud waren en gaan het vandaag beleven!

Een heel aantal honden zitten heerlijk naast de parkeerplaats aan paaltjes vast te wachten tot de bazen zijn uitgekletst, gegeten en gedronken. Want er wordt een heuse verjaardagstaart geserveerd! KLASSE!

A-Clan TAART!

Wat zijn ze mooi, werkelijk wat een prachtige zwarte mannen zijn de zonen van Djarré! Daar mag de DRACC’s CLan wel heel trots op zijn! Grote stoere knapen zijn het! En dan die 3 grauwe dames. Iedereen weet hoe ik op grauw val, nou, ik heb niets teveel gezegd hoor, deze dames zijn prachtig van kleur! Ik stel me stiekem zo voor dat onze grauwe engeltjes er straks, als zij 1 jaar zijn, ook zo uit zien! Leuk vooruitzicht!

Allen aan het hek

Aiki heeft natuurlijk weer een hoog aarbaarheidgehalte en laat zich graag aanhalen! Ze is zo een schatje! Angel vindt het allemaal maar best. Haar zus Luna is ook van de partij dus Angel is weer helemaal gelukkig.

Hhmm, ze is ook zo zacht

Aan het strand mag iedereen los en daar gaan ze dus ook, totaal los. Geweldig om te zien. Wat een bekijks hebben we weer zeg!

Lekker los aan de branding

Aiki volgt zo een beetje elke zwarte hond die er rond rent, dus ook haar grote neven en niet alleen haar zwarte mama.
We lopen maar een minuut of 10 mee, Aiki heeft immers nog maar ‘kleine tere’ beenderen en we hebben nog jaren te gaan!
Op de terugweg maak ik nog een paar foto’s van mijn meisjes! Ook met z’n drieen hebben we aardig wat bekijks.

Onze meiden

Klik hier voor een heel aantal foto’s van de A-Clan wandeling.
En neem eens een kijkje op de web-site van de DRACC’s CLan, daar staat een geweldige reportage met prachtige foto’s!

Mensen, ondanks alle ‘ellende thuis’ hebben Angel, Aiki en ik genoten! Bedankt dat we er ook even bij mochten zijn!

Ziehier een prachtige collage van Angel’s engeltjes gemaakt door Tanja (van Solar en Luna)

Angel’s engeltjes

Geweldig Tanja! Bedankt!!!!

Angel’s engeltjes verkennen de wijde wereld en groeien gestaag, zowel in gewicht als in uiterlijk.
Bijna allemaal hebben ze nu de oren fier rechtop.
Angel’s eerstgeborene, Ariël-Abayomi, is de eerste die haar oren heeft staan:

Abayomi thuis

Gevolgd door Atuniël-Khes, haar laatst geborene:

Khes in de wagen

En daarna volgt de rest ook, zie hier onze lieve mooie Ahavahel-Jimmy, geweldig wat is ie gegroeid!:

Jimmy thuis

En dan hebben we Aniël, wauw wat heeft zij toch ook een mooi koppie:

Aniël in de tuin

Ook Ambriël-Beer, al een echte Beer tussen de kleintjes in de puppycursus, is van de partij:

Beer op het veld

En vlak de rustige Antriël-Jazz niet uit, wat een poepie is zij toch:

Jazz in de tuin

Onze eigen Amitiël-Aiki heeft nog steeds wind mee naar 1 kant:

Aiki aan zee

We zijn erg blij te horen dat Angel’s engeltjes het goed doen.
Het socialiseren is in volle gang en bijna allemaal zijn ze met de puppycursus begonnen.
Niet bang voor harde geluiden en grote zaken, hoewel een kleine pup ineens eng kan zijn. Maar na een korte kennismaking wordt er al snel gespeeld. Alles is leuk en wordt in de bek gepakt. Met scherpe tandjes, bijten kunnen ze ook goed!
En diegenen die een hondenvriend of honden vrienden hebben gekregen, zoals Abayomi, Zita, Aniël en Khes; Ook zij doen het hartstikke leuk in hun nieuwe roedel en ook dat is een pak van ons hart!

Over 2 weken zijn onze engeltjes alweer 3 maanden oud, wat vliegt de tijd!
Als ik dan van allemaal mooie portretfoto’s heb ontvangen, dan kunnen we Angel’s Engeltjes Portretjes weer vullen!

Klik hier voor nog een aantal mooie foto’s van onze opgroeiende engeltjes. En ook deze engeltjes zijn heel soms kleine bengeltjes.

Deel twee van de cursus ‘telepatisch communiceren met dieren’ is alweer voorbij en ik heb opnieuw genoten. Voordat het zover was…..

Afgelopen donderdag is een hectische dag. s’ Morgens werken met de telefoon stand-by, want stel dat Kes gaat bevallen…..Ik zal immers gaan helpen! En dan werk je toch niet echt ontspannen.
De koffer staat al klaar, want donderdagavond moet ik op tijd richting Herwen vertrekken. Vrijdag begint nl deel twee van de dierentelepathie cursus en om de files te mijden, kan ik bij mijn zus logeren. Dus eigenlijk komt die bevalling helemaal niet uit…..

Thuis gekomen nog niets gehoord, snel bellen en nee, Kes geeft nog niet echt tekenen van een naderende bevalling…….
Donderdagmiddag laat hebben Aiki en ik onze puppycursus bij Ingrid en doordat ik maar aan het wachten ben op de oproep naar West-Friesland te vertrekken, vergeet ik die cursus bijna. Maar net niet helemaal. (Zelfs Ton heeft vrij genomen voor mijn aanstaande vertrek) Gelukkig word ik gebeld en zo kunnen we samen toch nog naar de cursus. Aiki doet het enig! Wat ben ik trots op mijn meisje!

Enfin, m’n koffertje staat dus al klaar en met Marjan afgesproken dat ze me op de hoogte zal houden, maar dat ik wel naar Herwen vertrek voor de dierentelepathie cursus van de volgende dag. En net als bij de eerste cursus in februari weer heerlijk bij m’n zus en zwager geslapen.

Vrijdagmorgen vertrek ik op tijd naar Zelhem met de ‘Ton-Ton’ op schoot. Ton print altijd netjes de route voor me uit. Het eerste stuk gaat prima maar de laatste kilometers…. werkelijk…… dat is een waar zoekplaatje. Langs weilanden en zandpaden ben ik er uiteindelijk, weliswaar een beetje laat, toch gekomen. Iedereen is er al. Ook de twee medecursisten van februari en waarmee ik sinds die tijd al heel wat samen heb geoefend. Gezellig!

Cecilia van der Drift begint en zo vordert de ochtend in heel rap tempo. Wat is het weer interessant! Ik geef nog aan dat ik het eigenlijk wel lastig vind contact te maken met Angel, omdat ik steeds denk dat haar antwoorden die van mij zijn…….
Als we een geleide meditatie krijgen en ik ontspannen zit te luisteren dan komt direct Angel langs: Ze wil me wat vertellen…..
Maar omdat ik me wil concentreren op de meditatie stuur ik haar weg: Nee Angel nu even niet, straks mag jij…..
Als ik dat later aan Cecilia vertel legt ze me uit dat ik Angel beter niet had kunnen ‘wegsturen’, juist omdat ik het al zo moeilijk vind contact te krijgen. Beter is haar de volgende keer niet weg te sturen maar naast me te laten zitten en mee te laten luisteren……

Deze cursus krijgen we een verdieping over de aura lagen, de vier verschillende niveaus waar we mee te maken kunnen krijgen.
Het is allemaal weer zeer interessant. Als we in groepjes gaan oefenen dan blijkt opnieuw dat we het allemaal zo gek nog niet doen.
Ik krijg zelfs de mogelijkheid even met ons eerstgeboren engeltje Ariël-Abayomi te praten.
En als we contact maken met ons eigen dier dan staat Angel te popelen. Ze vertelt me direct dat ze zo blij is dat ik míjn belofte heb gehouden. Ik begrijp meteen wat ze bedoelt en vraag haar er naar. Ja, ze vindt het heerlijk dat, toen bleek dat ze grauwe dochters had gekregen, ze een dochter mocht houden. “Zo ben ik niet meer alleen en kan ik haar nog heel veel leren!” Ze is heel blij met Aiki! Daar word ik helemaal warm van!
Voor we het weten is de dag alweer om.

Ik race terug naar Herwen en samen met m’n zus genieten we van de wijdse velden en lopen een heel eind langs de dijk. Kletsend over de ervaring van de dag en nog veel meer… Geweldig wat een rustgevende omgeving is het toch! De zon zien we prachtig rood ondergaan….

De volgende morgen ben ik keurig op tijd, nu weet ik de weg wel door de karresporen.
We gaan vandaag vermiste en overleden dieren doen. We bespreken hoe we moeilijke boodschappen aan de eigenaren van het dier kunnen vertellen en weer oefenen we met elkaar.
Het wordt opnieuw een geweldige dag.
We hebben allemaal contact met een vermiste kat, hij blijkt overleden te zijn en allen krijgen we zo ongeveer dezelfde antwoorden.
Hoe bijzonder!
Cecilia vertelt dat vermiste dieren soms zo in paniek zijn dat de antwoorden vaak niet kloppen en heel vaag zijn. De ‘vindt-kans’ is daardoor heel klein. Dat we ons daar van bewust mogen zijn.

En dan is er weer tijd om met elkaar te oefenen en zo praten we met een groepje met onze Aiki. Hoe mooi dat ze precies dingen verwoord die bij een puppy passen, maar die toch wel heel goed kloppen. Geweldig! En eigenlijk bij iedereen komt Angel tussendoor om aan te geven dat als Aiki het antwoord niet meer weet, Angel het wel wil overnemen. Slimme dame, die Angel!
Aiki vertelt: “Ik wil van mijn moeder leren; Leuk, al die aandacht, maar….moet ik nu wat zeggen…..wat dan”? “Nee hoor”, zegt Cecilia, “je mag ook gewoon even naast me komen zitten” en dat doet ze dan ook, om ineens verder te vertellen dat ze zich ook in een ander gezin wel gered had, maar dat het bij haar moeder blijven een groot voordeel is. “Mijn moeder? Jaahhhh….”
En Aiki vertelt verder bij een ander: “Ravotten, ravotten, ravotten, ik miste de anderen wel hoor en nog een beetje. Ik ben heel belangrijk, trouwtrekken vind ik leuk en sluipen…….Ik heb een lieve moeder (en dan komt Angel in beeld), ik ben een slaapkop maar ook heel graag buiten…..”
En ze vertelt: “Ik vind het geweldig, zo fijn om te blijven. (Aiki is helemaal enthousiast) Fijn om lekker veilig bij mijn mama te zijn. Het is zo mooi in huis. Ik voel me net een princesje. Zie allemaal mooie lichtjes in huis, engelen…..het is zo gezellig is huis. Marja is zo lief, alleen ’s morgens moeten we wat rustiger zijn!”.(en dan komt Angel weer even kijken met wie Aiki aan het praten is) en geeft aan dat ze het goed vindt dat Aiki met haar praat. In ineens zegt Aiki: “Ik heb trek in kaas”!

Aiki vertelt nog meer: “Ik luister al heel goed naar m’n naam. Ben wel druk met alles, tuurlijk is het hier leuk’!” om dan te laten zien dat ze aan Angel’s staart hangt. Angel zegt dan: “Maak je maar geen zorgen, ze heeft het hier goed naar de zin, ze is veilig bij haar mama!”
Hoe wonderbaarlijk toch dat Aiki en Angel samen dit alles doorgeven aan de cursisten. Niemand weet dat er in huis zoutkristallen lampen zijn, dat er kaarsen staan en engelen. Het is toch geweldig te horen dat Aiki dit opvalt en doorgeeft…….
Dat ik ze ’s morgens maan rustig te zijn omdat ik dan ga werken…..
Ook mooi is te weten dat Aiki, sinds ze de kuur van de blaasontsteking nog moet afmaken, haar halve pil in een stukje kaas krijgt. Kaas waar ze ineens trek in heeft! Geweldig!

Als de cursus bijna is ten einde is hebben we nog heel even tijd voor een kort gesprek met enkele dieren en dan vraag ik of Cecilia samen met mij met het overleden hondje van mijn zus wil communiceren. En het lukt ons contact te krijgen. Mooi om te weten dat we alletwee door krijgen dat hij bij zijn vertrek naar de overzijde niet kon wachten op de terugkeer van mijn zus en zwager, die met vakantie waren, hoe graag hij ze er ook bij had gehad.

Het waren weer twee wonderbaarlijke dagen die veel te snel voorbij zijn gegaan. Wat mij betreft had dit wel een week mogen duren……

Vanmiddag hebben we weer een NODHV wandeling in het westen van het land.
En deze keer mag ook onze Aiki mee. Weliswaar in de prachtige fiets/loopkar van Oom Boy, de mercedez onder de fietskarren, zogezegd, dus van lopen komt nog niet veel.
We verzamelen rond 14.oo uur op de grote parkeerplaats in Katwijk. De prachtige Rocky en zijn baasjes staan al bij de manege te wachten. Als snel komen de andere wandelaars eraan. En Angel’s laatst geboren dochter Atuniël-Khes. Wauw, wat is ze mooi geworden! Prachtig, alletwee haar oren staan al net zo parmantig als die van Ariël-Abayomi. Tjee, wat ben je dan trots op ‘je hondjes!’ Heerlijk om haar weer even te knuffelen. Ze zit meteen naast Ton in de achterbak van de auto.

Samen weer vertrouwd in de achterbak

Niet iedereen is bekend, niet iedereen heeft zich ook opgegeven, dus ik deel lukraak wat ‘handen’ uit. En dan blijkt dat er ook mensen bij zijn die alleen maar even naar Angel en haar dochters komen kijken. Zij hadden Angel’s web-site gevonden en gevolgd. Grappig, we zijn ‘beroemd!’

We lopen gezellig met een aantal bekende honden, (de honden zijn altijd eerder bekend dan de baasjes)
De mooie Rocky is er dus weer bij. En het zusje van Solar, zij wonen hier niet zo ver vandaan en lopen ook mee. Jee wat lijkt zij erg op haar broer! Bianca, het zusje van Birka loopt mee, zij lijkt weer veel op haar mama Pien. Angel’s broer Boy en haar zus Luna zijn zoals altijd weer van de partij. Van Oom Boy lenen we de Mercedez.
En ‘onze’ Khes samen met haar nieuwe surrogaatmama, de Duitse Herder Kayra lopen mee. Ook de Duitse Herder Senna, die we kennen van blaft, is van de partij. De zwarte Bobby is iets verlaat en loopt ons achterop.
Bij Beach-End in Noordwijk zullen we Kaya en Branco met hun baasjes treffen. Zo lopen de laatste twee Oud Duitse Herders iets minder, Branco omdat hij nog jong is.

Op weg naar Noordwijk

Ria, Rob, Ton en ik lopen om beurten achter die prachtige ‘Mercedez’, onze engeltjes voort te duwen.

Oma’s en opa’s achter de kinderwagen?

De engeltjes vinden het wel prima en gedragen zich keurig.

Samen in de Mercedez

Verderop treffen we Ciska met haar moeder Rikkie en de ODH Kaya en we treffen de jonge ODH Branco met zijn baasjes. Branco mag nog niet zo lang in het mulle zand, vandaar dat zij een kortere weg hebben genomen, door ons tegemoet te lopen. Zo hoeven zij straks niet meer het hele eind terug.
En dan maken we een kleine groepsfoto.

Groepsfoto in de zon

Om daarna heerlijk in het zonovergoten Beach End wat te nuttigen.
Onze kleine engeltjes maken van de gelegenheid gebruik om de zee te leren kennen.

Voor ‘t eerst in zee

Volop in de zon lopen we terug naar de auto’s in Katwijk.

Terug richting Katwijk, de mercedez duwend

Het zon schijnt zo heerlijk dat we ook in Katwijk nog even besluiten wat te drinken. Het was dus een TOP middag, we hebben genoten!
Op de web-site van het Vijfspan staat bij de hondse praat een leuk verslag en bij wandelingen is een prachtige foto reportage te zien. Kijk hiervoor bij: Boy en het Vijfspan
Ook op de web-log van Senna staat een verslag met foto’s, kijk maar eens op: Senna Blaft
En natuurlijk staan er ook foto’s op Angel’s web-site! Klik hier voor onze reportage.
Met veel dank aan Lex, een aantal foto’s zijn door hem gemaakt. Ons toestel stond helaas verkeerd afgesteld waardoor de meeste foto’s erg zonovergoten (overbelicht) zijn. Dat het door de zon zomer leek was goed te voelen, maar is ook aan onze foto’s goed te zien.

We hebben echt volop genoten, vooral ook omdat het heerlijk zomerweer was. De weergoden waren ons weer goed gezind, of waren het gewoon de engelen, die hier voor gezorgd hebben?

Is alweer voorbij en wat een rare, drukke en tevens emotionele week is het geworden.
Te weten dat we nog maar een paar daagjes kunnen en mogen genieten van onze engeltjes voordat ze allen uitvliegen…..

Nadat alle engeltjes zijn goedgekeurd en hun entingen hebben gehad waren ze klaar voor de wijde wereld.
Ze hebben 2x kennisgemaakt met Gijs de boxer, die er natuurlijk helemaal niet als een soortgenoot uitziet. Ook hebben ze kennisgemaakt met Lonny een Whippet, bijna het tegenovergestelde van Gijs.

We hebben autoritjes met ze gemaakt om ze klaar te stomen voor hun lange reis naar hun nieuwe huis:

Met z’n allen in de achterbak

Het eerste ritje ging prima, niemand was er eigenlijk echt van onder de indruk. De tweede rit hebben we iets langer gemaakt, de meeste engeltjes vliegen straks immers heel ver uit en zo kunnen ze al vast wennen.

Ook hebben enkele engeltjes al kennis gemaakt met de fietskar. Weer geen probleem, mama Angel hobbelde er gezellig naast en ze vonden het prachtig allemaal.

Khes en Aiki in de fietskar

Onze eigen engel Aiki heeft zelfs al haar eerste puppyklasje doorstaan en kennis gemaakt met een paard:

Aiki in de puppyklas

Allemaal hebben ze weer een ontwormingskuur gehad en alle nageltjes zijn voor het laatst geknipt.
Klaargestoomd voor het vertrek……zucht….
Wat een raar gevoel toch, alles voor het laatst?

Maar helaas, aan alles komt een einde.
En dat is maar goed ook, want Angel werd werkelijk letterlijk bestormd door allemaal kleine Jaws, want echt, 8 scherpe bekkies die proberen je nog wat melk te ontfrutselen, da’s niet mis.
Angel had er wel wat op gevonden, kijk maar eens hoe slim deze dame is:

Angel vlucht op de bank

Zo kan ze haar engeltjes nog steeds corrigeren en zelfs wat spelen zonder ‘onder de voet’ gelopen te worden.
Angel vond het prachtig om hier zo te liggen.

Als er iemand langs kwam of als je achter in de tuin liep dan kwamen de engeltjes door het poortje aan rennen en zag je 8 koppies tegen het hek aan zitten nieuwschierig te zijn:

Een laatste blik op al Angel’s engeltjes

Wat zijn ze toch geweldig!!! Deze engeltjes van Angel.

Angel’s Angels

De laatste dag naderde met rasse schreden, de avond ervoor heb ik nog uren alleen gezeten met deze heerlijke bolletjes wol.
Vrijdag werden Ahavahel-Jimmy en Aiël-Abayomi opgehaald. Zij zijn goed thuis gekomen en hebben het inmiddels heel prima!
Zaterdag vertrokken Aniël, Aquariël-Zita, Antriël-Jazz en Ambriël-Beer naar hun nieuwe adres. Ook deze engeltjes hebben een voorspoedige reis gehad, niemand is ziek geworden en ze aarden al aardig thuis.
Zaterdagmiddag hebben we voor het laatst genoten van onze 2 achtergebleven engeltjes samen: Atuniël-Khes en Amitiël-Aiki.

Aiki & Khes in de engelentuin

Als zondagmorgen ook Atuniël-Khes wordt opgehaald dan blijven wij alleen achter met mama Angel en haar dochter Amitiël-Aiki.
Voor Aiki is het flink wennen, alleen zijn is niet leuk!!!

Deze 8 weken zijn werkelijk omgevlogen. Het was een vreselijk leuke en leerzame tijd. We hebben oprecht genoten.
Of we het volgend jaar nog een keertje doen???
De tijd zal het leren.

In elk geval willen we Karin en Marjan ontzettend bedanken voor hun hulp en steun die we zeer regelmatig kregen.
Zonder jullie dames… was het lang niet zo leuk geweest!
En ALLE ENGELTJES WENSEN WE ALLEMAAL HEEL VEEL LIEFDE EN GELUK TOE BIJ HUN NIEUWE BAASJES.
Dat ze allemaal maar een lang, gelukkig en gezond leven mogen krijgen!

Het lijkt wel of deze laatste weken veel en veel harder gaan dan de eerste. Wat is deze week toch ontzettend snel omgevlogen.
We hebben het opnieuw heel druk gehad met als topdagen de afgelopen zaterdag en zondag.
Door de week ook nog steeds veel bezoek gehad, waaronder voor de laatste keer een aantal toekomstige baasjes, maar ook heel veel vrienden en bekenden. (Nee zeggen is nog steeds heel moeilijk voor mij)
Zaterdag kregen we ’s morgens Rene en Albert van Of DRACC’s Clan op bezoek samen met Ellen van de H-D Clan. Rene en Albert zijn de baasjes van Angel’s zus Djarré en hebben afgelopen winter een nestje gehad. Toen ze hier kwamen dus eventjes pure nostalgie…. want engeltjes ’snuiven’ werd het wel.

Rene, Albert en Ellen in de engelentuin

Rene had z’n hart verpacht aan Aniël, zij was echt de favoriet.

Rene:Aniël moet wel hier blijven hoor!!

Ellen is het baasje van Angel’s broer Harley en Djarré’s zoon Davidson. Eén grote familie dus. Ellen viel als een blok op Ahavahel-Jimmy.

Ellen met Ahavahel-Jimmy

Op de web-site van Of DRACC’s Clan staat een erg leuk verslag met nog veel meer leuke foto’s!

Zaterdagmiddag hadden we echt TOP drukte. De DRACC’s waren net vertrokken toen de DA arriveerde om het hele spul gezond te verklaren en ze allemaal te enten en te chippen. Acht prachtige engeltjes, we zijn er trots op.

Enten en chippen

Bernard stond er helemaal van te kijken hoe flink ze al waren en hoe prachtig ze dus zijn gegroeid. Hij had z’n zoontje Quintin meegenomen en toen hij later klaar was werd Quitin bijna vergeten. Want intussen was er veel meer bezoek gearriveerd; Mijn zus en zwager zouden komen en vlak daarvoor arriveerden hun dochter met man en 3 kinderen en hun zoon met vrouw en kind.
Een complete kleine familie reunie. Angel vond het geweldig. En mijn familie ook!

Op kraamvisite

Echt geweldig om te zien hoe die kleintjes, zo tussen de engeltjes in, in de engelentuin zaten.

Mette tussen de engeltjes

Voor ierdereen dus genieten.

Zondagmorgen kwamen Karin en Therese. Karin is de Fokker van vd Victory, van Angel’s papa Sultan en Angel’s lover Cliff en zij kwam de puppytest doen. TT speelde voor fotograaf en heeft meer dan 300 foto’s gemaakt. Bedankt TT, ze zijn prachtig geworden, aan mij de schone taak uit meer dan 300 foto’s de mooiste foto’s te vinden, een hele klus!

Puppytest

Meer foto’s volgen nog op Angel’s web-site!
Moet zeggen dat ik toch wel behoorlijk zenuwachtig was. Helemaal TOP dat Karin de hele dag voor ons wilde uittrekken, ze heeft immers zelf een nestje puppen van Nikita en deze zijn precies 2 weken jonger. Hulde aan haar man Jan, die haar toch maar even aan ons wilde uitlenen! Jan bedankt!!!
De puppytest was erg leuk om te zien. Had deze tijdens de dekking van Angel met Cliff al gezien bij Cliff z’n eerste nakomelingen dus ik wist wel een beetje wat er ging komen, maar natuurlijk niet precies hoe onze engeltjes zouden reageren.
Het was mooi om te zien dat een aantal engeltjes toch wel reageerden zoals ik al verwachtte, maar dat ik soms ook wel even verbaasd stond. Enkelen waren erg resoluut met het onderzoeken van de rest van de tuin, anderen daarentegen wilden heel graag terug naar de engelentuin. Lekker veilig, daar hoor ik immers mijn zussen en broer ravotten. Dit gaf in sommige opzichten dus ook wel wat afleiding……

In de engelentuin achter het hek

Karin vond de engeltjes allemaal geweldig, qua karakter, qua uiterlijk, qua kleur en qua vacht. We zijn goedgekeurd!! Hoera!
Na de test kwam ook Marjan van Marjan’s Meute, de Fokker van Angel’s mama Puck. Zij was erg welkom, hahaha want ze had weer kilo’s Smuldier en verse kippenekken meegenomen. Kunnen Angel en onze engeltjes weer smullen…….

Met elkaar de puppytest besproken en gelukkig, iedereen blijkt toch wel de engel te hebben uitgezocht die bij hen past.
Wat een opluchting.
Wij gaan Amitiël de grijze houden en haar naam wordt Aiki. Hoewel Ton haar Ami gaat noemen, leuke koosnaam Ton!

Amitië’l-Aiki Angel of Wassenaer

Aiki zal vast hartstikke goed bij Angel gaan passen, hun karakters lijken elkaar niet zoveel te ontlopen. (Goed gekozen Mimi)!

Karin en Marjan hebben nog de hele middag genoten van hun eigen ‘kleinkinderen’! Heerlijk in de engeletuin op de veranda.

Marjan en Karin, de Opperfokkers!

Marjan haar veters waren niet meer veilig, alles wordt gesloopt, niets is heilig, het lijken wel Jaws…..

Veters zijn erg leuk!!

Marjan’s voeten zitten in de knoop

Vlak nadat Marjan met Roald en Karin waren vertrokken arriveerde mijn moeder. Ze wilde zo graag de opgroeiende engeltjes weer zien en bleef gezellig slapen.

Vandaag, tijdens die paar regenbuien in, hebben de engeltjes zich toch keurig op de overdekte veranda vermaakt. Ze hebben de pers gesloopt en hebben kennisgemaakt met Angel’s grote vriend Gijs.

Ahavahel-Jimmy heeft lef

Gijs is een boxer, geen ODH dus het uiterlijk was wel even wennen. Zo ontzettend mooi om te zien hoe eng ze hem eerst vonden en zich veilig binnen of onder de statafel gingen verstoppen. Tot ze zagen hoe blij en vrolijk hij samen met Angel de tuin door scheurde. Al snel werden ze nieuwschierig en kwamen één voor één kijken met zelfs de neuzen door het hekje heen.

Met elkaar neuzen

Het spreekwoordelijke schaap over de dam dus….

De laatste portretjes komen er weer aan, hou Angel’s web-site in de gaten.
En het is aftellen geblazen…. nog een paar dagen en de eerste engeltjes vliegen uit…zucht…..
Gelukkig geen lege nest sydroom, we houden er immers eentje.
Maar eerst nog wat leuke dagen te gaan, heerlijk genieten en verder socialiseren……..

Ging natuurlijk ook weer net zo hard als de voorgaande weken. Op sommige dagen was er zoveel bezoek, dan waren we bezig van 7 uur ’s morgens tot over 12ven in de nacht. De PC bleef die dagen zeker onbemand, we zijn gewoon de hele dag buiten!
Ppfff, de dag dat ze gaan uitvliegen komt met rasse schreden naderbij……Dat zal wel niet makkelijk worden…….

Nu ikzelf deze laatste drie weken helemaal vrij ben kan ik echt volop genieten.
Hele dagen zit ik in de tuin bij de engeltjes. En we treffen het want de weergoden zijn ons nog steeds goed gezind.
Toch wel heel vaak schijnt het zonnetje en die regen die heel af en toe valt? Nou ‘regenproof’ zijn ze sowieso, kan zeggen dat ze ook daar geen last van hebben. Gelukkig heeft deze ‘engelenveranda’ (of zeg ik ‘engelenhuiskamer’) een mooie overkapping, zodat we ook bij een beetje regen wel droog kunnen zitten.

In de ‘engelenhuiskamer’

Van de poepstrook, daar op het zand achter de veranda, wordt keurig gebruik gemaakt. Er wordt echt netjes gepoept en geplast in de tuin, zowel achter in het gras als op de strook in het zand. En eigenlijk zijn ze allemaal al wel krantzindelijk. Tijdens het spitsuur vroeg in de morgen snelt de één na de ander naar achteren voor een grote beurt of een dikke plas. In het veilige nachthok liggen dan alleen maar plasjes op de uitgespreide kranten in de hoek. Wat een ontzettend slimme nette engeltjes toch!

Angel inspecteert de poepstrook

Elke dag groeien onze engeltjes groter en groter. De tweede ontwormingskuur is alweer achter de rug. En ze eten nu alleen nog maar Smuldier Compleet. Sommige engeltjes komen wel 200 tot 250 gram per dag aan. Wat gaat dat hard! De keukenweegschaal is verleden tijd, daar passen ze niet meer op, eenvoudigweg omdat die maar tot de 5 kg gaat. Want de eersten hebben inmiddels de 5 kg bereikt! En omdat de grootste engeltjes veel sneller eten, krijgen ze nu allemaal een eigen bakje versvoer. Diegenen die als laatsten aan de beurt zijn, vinden dat niet leuk!

De 2de helft eet, terwijl de eersten het bord mogen aflikken

Halverwege komende week gaan we de brokjes uitproberen, zodat ze daar ook aan gewend zijn als ze uitvliegen.
En het spel wordt hardhandiger, ja, een stapje hoger op de rangorde lijst daar vechten ze allemaal voor. Niemand doet voor elkaar onder hoor. De één na de ander wordt belaagd.

Stoeien en vechten

Angel heeft het er maar druk mee, zo corrigeert ze heel wat af en ook het opvoeden kost de nodige tijd.
Kijk maar in haar dagboek BLaft, daarin vertelt ze zelf hoeveel werk ze er aan heeft.
En het is steeds weer heel mooi om te zien hoe dan het engeltje die weer eens de ‘pineut’ is, afdruipt en soms elders haar of zijn heil zoekt. Ook kan je goed zien met hoeveel ontzag Angel zelf door haar eigen engeltjes benaderd wordt.
Het is echt één groot opvoedkundig feest!
Alleen als de melkbar wordt aangeboden vergeten ze even allemaal de rangorde ter plekke. Het lijkt de bestorming van de Bastille wel. Arme Angel. Gelukkig is ze ook dan ‘mams’ genoeg om van zich af te corrigeren. Angel is een strenge doch rechtvaardige mama!

Angel kijkt en corrigeert

En zo hoort het ook, de engeltjes moeten nog veel leren en immers straks zelf verder in een gezin!

Alle engeltjes zijn nu echt uitgezocht, gelukkig zijn er ook nog 2de keuzes gemaakt. Van het mannetje Ahavahel is al sinds zijn geboorte bekend waar hij naar toe gaat, zijn naam wordt Jimmy! Maar zijn zusjes? Spannend of de puppytest straks zal uitwijzen of iedere gekozen engel wel in haar gezinnetje zal gaan passen. Nog een weekje geduld dus voor de definitieve keus!
Alle namen zijn inmiddels bekend:
Zo gaan ze Abayomi, Beer, Zita, Jazz, Jimmy, Aniël en Khes heten.
Aiki wordt misschien de naam van onze eigen engel. Aiki betekent: Harmonie in lichaam en geest en dat past toch wel heel mooi bij Angel. Maar heel simpelweg Ami is ook niet verkeerd. Ami betekent immers vriend. En een “Engel” en een “Vriend” samen, da’s OOK een mooie combinatie!!

Aiki of toch gewoon Ami?

Nog twee weken te gaan……heerlijk.
Volgend weekend worden allen engeltjes gechipt en geënt. En dan kunnen ze die laatste week lekker mee naar buiten, goed voor de socialisatie. En de puppytest wordt dan gedaan! Spannend!!!!!

Was behoorlijk druk.
Zo hadden we echt elke dag wel bezoek, niet alleen s’middags maar ook ’s avonds. “Mogen we eventjes puppy’s kijken?” en zeg daar maar eens nee tegen. We zijn zo trots op het spul, kan het nog steeds wel van de daken schreeuwen.
Ik moest nog een gedeelte werken en had een cursus dus mijn moedertje Mop kwam logeren en heeft hartstikke fijn op de alle engeltjes gepast als ik er niet was.

Moedertje Mop met een engeltje

Alle toekomstige baasjes hebben nu zo een beetje hun keuze gemaakt, (wij dus ook) en ongetwijfelt komen ze nog een keer voordat de engeltjes uitvliegen om te kijken of die keuze nu wel de juiste is.
Ook komt Karin, van v.d. victory, de fokker van Cliff en papa Sultan hier een puppytest doen. We zijn zo benieuwd of deze test dan aangeeft wat we nu al een beetje in onze kunnen engeltjes zien……..
De één is snel, de ander wat afwachtend, de volgende een middenmoot, zo schattig allemaal.
En ze groeien zo ontzettend hard. Het zijn allemaal dikke grizzly beertjes geworden.

Afgelopen week zijn het nog meer hondjes geworden. De paptijd is alweer voorbij, de engeltjes zitten nu volledig op vlees compleet. Vier keer per dag een portie Smuldier compleet en ze vinden het toch lekker. De snelste proberen dan natuurlijk bij de langzamere te pikken. Ze krijgen per 4 een bord vlees, zo kunnen we een beetje in de gaten houden of ze allemaal wel evenveel krijgen. En dat is ook wel te zien aan het gewicht. Sommigen groeien dagelijks wel 250 gram.

Vier om vierk

Even corrigeren dus

Angel slaapt al weer een hele tijd op de veranda en biedt af en toe haar melkbar aan.

Zittend aan de melkbar

Ook zijn de engeltjes sinds een dikke week buiten en dat is echt genieten!

Buiten spelen

Hobbelen en springen door het gras, al wat proberen te graven in het zand (sorry toekomstige baasjes, ‘t wel goed voor de socialistatie hoor) En heel veel stoeien met elkaar. Nu al uitproberen wie er hoogste in rang gaat worden……..
Sinds vrijdagnacht slapen de engeltjes niet meer in de huiskamer. Het werd gewoon te warm voor ze.

Het engelen nachthok

En slim zijn ze ook al hoor, want ze willen graag nu al hun behoeftes buiten doen.
Liever ver weg, langs de rand van de ‘engelenspeeltuin’ of in het stukje zand. Prachtig toch, wat een geweldige slimme hondjes zijn ze aan het worden.

Aan ‘t eind van de engelentuin

De kleuren worden mooier en mooier. Aan aantal zijn bruin grauw en twee zijn er net grijszilveren grizzly’s. Ook de zwart/bruine beertjes zijn geweldig om te zien, wat een kuifjes met haar hebben ze toch!
Kortom, het was weer een dikke week van genieten!
Nog 3 weken te gaan, ook die benutten we volop.
Ik ben nu lekker vrij en zo kan ik al mijn aandacht aan mijn engeltjes besteden.

Houd Angel’s web-site in de gaten want week 6 komt er al weer aan, de nieuwe portretjes dus……
En ook haar BLAFT dagboek, daarin zal Angel regelmatig haar zegje doen.

Ging eigenlijk weer net zo hard als de derde week. Ja hoor, ook deze week is alweer bijna voorbij.
De engeltjes groeien nog altijd zeer voorspoedig. Het zijn nu echt hondjes, die je komen begroeten. Zelfs m’n veters in de schoenen zijn niet meer heilig……
Dit betekent dat als je de acherkamer binnenkomt, je bijna snel moet zijn, want je word haast onder de voet gelopen.
De werpkist is verleden tijd en de ruimte waarin ze de wereld verkennen wordt al groter en groter.
Zo zijn er vrijdagavond al even 3 engeltjes buiten geweest en zaterdag overdag hebben ze de hele dag in de tuin gespeeld. Eerst nog wat onwennig met heel veel gepiep en gekef, maar al snel werd het rustiger.

Veilig bij elkaar slapen

Wat een stabiele engeltjes zijn het toch!

Heerlijk buiten

En het paptijdperk is aangebroken. Donderdagmiddag voor de eerste keer proeven en heel grappig was te zien dat de één heel voorzichtig is en de andere direct begint te smullen.

Allemaal aan de pap

Kregen ze donderdagavond nog met z’n allen een bord te verorberen, vrijdags heb ik het in tweeën verdeeld: een bord per 4 engeltjes, de eerste 4 het ene bord en de laatste 4 het andere bord. Het ging nog niet direct scnoon op, maar de intentie was er wel. Dwars door het bord heen lopen is ook geen punt.
Gisteren hadden alle engeltjes niet echt trek in de pap, deed ik iets niet goed??
Nou ja, ze zullen wel vol geweest zijn want toen we ze ’s avonds gingen wegen waren een aantal engeltjes meer dan 2 ons gegroeid!! (in 1 dag, wauw) Kleine dikkertjes worden het!

Ook de tandjes zijn nu heel goed voelbaar en worden al scherper en scherper. Oppassen geblazen, want aan je kleren trekken hebben ze nu ook ontdekt.

Alle toekomstige baasjes zijn allemaal een keertje wezen kijken en sommigen zelfs al meerdere keren. Ook zijn er al wat engeltjes uitgezocht. Spannend!!!

Angel doet het nog altijd geweldig. Ze slaapt sinds vrijdagnacht weer gewoon buiten op de veranda en zo zijn onze nachten weer bijna normaal. De engeltjes slapen gewoon door of in elk geval blijft het nu rustig ’s nachts.
Hoewel…. gister ochtend vroeg hoorde ik nogal wat gegil door de babyfoon komen, dus toch maar eruit. Kom ik dichter bij die babyfoon tot ontdekking dat het gegil daar helemaal niet uit komt….. Het zijn de engeltjes helemaal niet, die zijn gewoon stil. Zijn het toch een aantal van die schreeuwmeeuwen die gillend overvliegen. Tja, dat krijg je als je aan de kust woont, moet zeggen dat het gegil best wel een beetje op elkaar lijkt, zeker zo half in je slaap……..

We gaan de 5de week ik, het vastere eten wordt belangrijker en onze achterkamer verandert langzaam in een ‘zwijnenstal’.

Ze horen Sinjo aan de andere kant

Heerlijk dat de engeltjes overdag al lekker naar buiten kunnen.

Op Angel’s web-site staan inmiddels weer heel veel foto’s bij week 4!!

Ging nog harder voorbij!

Tjee wat gaat het toch ontzettend snel allemaal.

En onze Angel is deze week ook 3 jaar geworden, zij en haar A-team waren jarig!!!!!
De engeltjes zijn nu echt kleine mini hondjes want sinds afgelopen donderdag komen ze naar je toe gewaggeld.
De oogjes zijn bij iedereen helemaal open en ze horen ook alles. Als je nu dus de werpkist in gaat, (want daar liggen ze gelukkig nog wel in) dan worden ze wakker en komen je besnuffelen. Niet meer zo wankel als voorheen, ook het lopen gaat steeds beter. Ze reageren zelfs op het openen van de kamerdeur…..
En ze stoeien al met elkaar en besnuffelen elkaar. Zo mooi om te zien.
Maar als ze ’s morgens honger hebben, nou berg je dan maar.
De babyfoon zorgt ervoor dat je direct wakker bent van al het geblaf en gekef. En soms zelfs gegrom….
Weg met de rust, snel naar beneden om toch even te kijken of het allemaal wel goed verloopt.
Arme Angel die wordt helemaal belaagd. Ze rollen en duikelen over elkaar heen om maar snel bij die overheerlijke melkbar te komen.

Ik ruik mijn mama

Atuniël en Amitiël zijn al een paar keer uit de werpkist gerold. De eerste toevallig omdat ze Angel rook die vlak bij de ingang stond. Tja, dan klim je op je zusje en word je vanzelf groter en groter…..

Amitiël en Atuniël

Toch blijven gelukkig de overig engeltjes nog wel netjes in hun warme holletje.
De warmtelamp wordt niet meer gebruikt, ze worden dus echt flink groter en groter.
En deze week komt de pap eraan: Dus engelendames en die ene heer, dat wordt opletten geblazen.

De gewichten schommelen wel wat: de laatste 4 engeltjes zijn ongeveer 200 gram zwaarder dan de 1ste 4 engeltjes met Aniël en Ahavahel aan kop. Ook zij schommelen wat hoor. Soms groeien ze de ene dag wel 150 gram om dan gelukkig de volgende dag even stil te staan. Tja da’s natuurlijk niet zo gek want anders worden het echt Michelinpoppetjes!
En de kleuren worden al duidelijker. Wat zijn ze toch mooi allemaal.

Ariël op Angel’s poot.

Kortom, het blijft genieten!!!!

Afgelopen week zijn er al wat baasjes wezen kennismaken met onze engeltjes. Kiezen was toen helemaal nog niet aan de orde, want ze zijn nog zo klein. Toch zie je ze elke dag flinker worden. En Ahavahel-Jimmy is natuurlijk als enige man in het nest allang gekozen! Hij heeft ontzettend genoten van z’n toekomstige baasjes en z’n baasjes niet minder! Haha hij was de volgende dag ineens wel 150 gram gegroeid, de liefde van de man gaat ook hier dus weer duidelijk door de maag…..

Vanmiddag krijgen we weer bezoek van toekomstige baasjes en dinsdag opnieuw. En familie en vrienden komen ook langs, dus het blijft een gezellige drukke boel in huize Opdam.
Blijf Angel’s web-site volgen of haar dagboek via blaft!
De eerste bezoekersfoto’s staan er inmiddels ook op.
En natuurlijk komen ook de nieuwe portretfoto’s er straks weer aan………

Is ook voorbij aan het ‘vliegen’!!

Angel’s engeltjes groeien echt als kool.
Het meerendeel weegt inmiddels alweer meer dan 1200 gram en allemaal zijn ze boven de kilo nu. 1 pak suiker in gewicht voorbij, het geboortegewicht is dus verdubbeld, wat gaat dat hard! Een aantal groeien soms wel 100 gram per dag en de wat kleineren zoals Aquariël en Antriël doen het iets rustiger aan. Maar allen ontwikkelen zich prima.
Zo kwam de eerste pup al afgelopen vrijdagavond de werpkist uit rollen. Grote paniek alom en dat was niet alleen het engeltje die zich meldde dat er iets niet goed ging. Wat een geblaf!
Wie er nu zo snel en bedreven was? Ton vindt nog steeds dat ze allemaal zwart zijn, nee, hij heeft het niet goed gezien en ik stond helaas onder de douche. (en hoorde de paniek beneden!)

Even in de grote mand

De ingang van de werpkist is nu iets verhoogd en aangepast zodat onze engeltjes toch nog even van de beschutting en warmte kunnen blijven profiteren.
Aniël had gistermiddag voor het eerst de oogjes op een kiertje staan.
Wauw wat is dit toch genieten zeg!

Het lopen gaat ook al beter en beter. Waggelend stormen ze op Angel af als zij in de werpkist komt staan. Aan hun neusje mankeert helemaal niets, het zijn nu al complete speurhondjes.
Snel wordt dan de lekkerste tepel gezocht, het is een gedrang van jewelste. Niet verwonderlijk dat ook hier weer het recht van de sterkste geldt en dat deze eigenlijk alleen maar sterker worden.
De kleintjes moeten er toch tegen op boksen.

Elke avond nemen we een van de engeltjes een tijdje op schoot, zo heerlijk om met ze te kroelen. Ook mijn moeder Mop komt regelmatig langs en blijft zelfs slapen om van de opgroeiende engeltjes te kunnen genieten, en natuurlijk ook even op schoot te nemen. Even wordt er dan druk gesnuffeld en gezocht om daarna heerlijk in je armen of op schoot een tijdje in slaap te vallen. Zo gaaf!!

Overgrootmoeder Mop met een engeltje op schoot

Angel ligt nu niet steeds meer in de werpkist maar houdt haar kroost wel heel goed in de gaten.
Zodra ze ‘verkeerde’ geluiden hoort dan is ze er als de kippen bij. Ook houdt ze haar engeltjes heel goed schoon. De melk vloeit nog steeds rijkelijk, kortom, ze is echt een geweldige mama!
Wat een geluk, wat een geluk!

Deze week gaan bij alle engeltjes de oogjes open en ook de oren gaan hun werk nu doen. Zullen ze elkaar dan wakker gaan houden met hun gekef en geblaf??
Ook verwachten we deze week de eerste bezoeken van de nieuwe baasjes, dat wordt genieten geblazen!