Penn-HIP in Eersel
Eindelijk is het dan zover, wat hebben we er naar uitgekeken!
Angel’s engeltjes komen allen bijeen voor de Penn-HIP in Eersel. Aiki begrijpt er helemaal niets van als ze ’s morgens bij het ontbijt geen eten krijgt en ze eet zo graag…. Ze moet nuchter blijven voor de lichte narcose die ze zal krijgen.
Met onze papieren ‘Ton-ton’ in de hand rijden Mimi en ik richting Eindhoven. Ton is helaas niet mee, hij heeft veel te veel klachten van z’n nierdrain en zou het gewoonweg niet vol houden. Ontzettend jammer want hij had zo graag al ‘zijn engeltjes’ weer teruggezien. Aiki ligt lekker achterin te slapen. Zonder Ton en ondanks de papieren Ton-ton rijden we natuurlijk toch verkeerd en komen midden in Eindhoven terecht. Helaas voor Aiki spuugt ze alles wat er nog in haar maagje zit daar eruit. Veel is het gelukkig niet!
Een dik kwartier te laat zijn we in de Dierenkliniek in Eersel om daar meteen zusje Atuniël-Khes en zusje Ambriël-Beer aan te treffen.
Wauw, wat zijn deze dames mooi geworden! En wat lijken ze alledrie veel op elkaar! Zie Aiki en Beer samen, het enige verschil zijn de roestbruine mama van Beer en de licht gekleurde pootjes van Aiki:
De dames worden even onderzocht, Khes en Beer waren al van het infuus voorzien en Aiki mag er ook direct aan geloven. Aiki laat het allemaal maar gewoon over zich heen komen.
Al snel komen ook Aniël en Antriël-Jazz eraan.
Wat is Aniël nog steeds mooi donker! En Jazz is een pracht van een fijne dame, wat lijkt zij toch ontzettend op mama Angel, zo mooi om te zien!
Gezamenlijk zitten we te wachten en te wachten:
En dan zien we Ariël-Abayomi binnenkomen. Tjee die zou je bijna niet meer herkennen, wat is zij donker geworden, zelfs het zwarte op haar poten loopt helemaal door naar de tenen. Nog donkerder dan Aniël?
Wauw wat een toverballen zijn deze grauwe engeltjes toch, zo ontzettend mooi om te zien!
Als Beer, Khes en Aiki binnen zijn voor de foto arriveren ook Aquariël-Zita en Ahavahel-Jimmy en dan is het feest compleet.
Geweldig om te zien dat zwart-bruine Jimmy en zijn zwart-bruine zusje Jazz elkaars evenbeeld zijn. Ook prachtig om te zien dat Beer en Zita, die we altijd Knabbel & Babbel noemden, nog altijd heel veel op elkaar lijken, alletwee zijn het net roestbruine vosjes. Aniël en Abayomi hebben ook heel veel van elkaar weg, zij zijn samen toch wel het donkerst van allen. En nog altijd lijken de 2 licht gekleurde engeltjes Khes en Aiki erg veel op elkaar, zij hebben allebei meer grijsgeel dan roestbruin in hun manen.
Het gewicht van alle engeltjes variërt van 16 tot 24 kilo. Wat een verschil tussen de één en de ander. Wel mooi om te zien dat de zwaarste en de lichtste in het nest nu ook nog steeds het zwaarst en het lichtst zijn! Een paar zijn wel iets te zwaar en mogen op rantsoen. Aiki weegt ruim 21 kilo, zij was al op rantsoen. Wat ben ik toch trots op al deze kanjers!
Alle engeltjes krijgen een roesje en ondergaan de gemaakte Penn-HIP, de heupfoto die straks in Pennsylvania zal worden beoordeeld. Beer en Khes gaan als eersten en zijn dan ook eerder klaar. De rest zit allemaal gebroederlijk in de ‘wachtruimte’ te wachten tot al onze engeltjes weer helemaal bij zijn. Het ziet er naar uit dat van de 8 engeltjes er 6 rond de norm zullen zitten en 2 er iets boven. Eerst zien en dan geloven, dus we wachten de officiële uitslag maar rustig af.
Abayomi wordt wakker:
Aiki en Zita zijn ook wakker aan het worden:
Erg moe maar toch ook voldaan en blij iedereen gezien te hebben rijden Mimi en ik met een nog wat slaperige Aiki terug naar huis door de stromende regen.
Klik hier voor een lange foto reportage van deze geweldige reunie van Angel’s engeltjes.
