Angel of Wassenaer

Jippieeeee, Angel is drachtig!!!!!!!!!!!!!!!!!

Eigenlijk wisten we het al, maar toch….

 Angel’s echo

Angel’s web-site wordt zo snel mogelijk bijgewerkt. Met nog wat foto’s en een filmpje van de echo!!

En wij? WIJ ZIJN HELEMAAL TROTS OP ANGEL EN CLIFF!!!!!

Op deze stormy day hebben we vanmiddag de echo! De dagen zijn voorbij gevlogen en straks is het dan eindelijk zover! Dat wordt spannend!!!!!

Marjan (van Marjan’s Meute), Angel’s ‘pleegmama’ dus, komt ook, hartstikke leuk! We kijken er zo naar uit. Angel is in omvang al best wat gegroeid, dus eigenlijk hoop ik toch wel heel erg op een positief bericht. Ook heeft ze al meerdere malen zelf aangegeven puppy’s te verwachten……

We zullen zien. Blijf de web-site volgen!

Op Angel blaft blaft Angel heel regelmatig haar belevenissen. Ze heeft daar haar eigen dagboek en kan vanuit haarzelf vertellen hoe moe ze wel niet is, hoe ‘vervelend’ die zwangerschapskwaaltjes nu wel niet zijn, of het eten nu wel of niet smaakt, hoe trots ze is op haar broer….

Onderstaande foto is via Blaft bewerkt door het baasje van Figo!

Dat ze drachtig is, daar is ze zelf al van overtuigd, ze blaft het de hele wereld rond. Zekerheid krijgen we over precies één week, want dan wordt de echo gedaan. Hou haar dagboeken in de gaten……

Of te wel: Chronische vermoeidheid of in medische termen: Myalgische encephalomyelitis?

Lijdt Angel nu aan het chronisch vermoeidheidssyndroom? Je zou het haast denken. Zo moe als ze is, slaapt ze vrijwel de hele dag. Tijdens de wandelingen sjokt ze achter me aan, andere honden worden amper bekeken en voor een spelletje is ze niet meer te porren. De vacht lijkt wel zachter, anders dan anders en haar buik….het lijkt wel of die inderdaad al wat aan het groeien is. Of wil ik dit gewoon allemaal graag zien?

 Moe of??

In elk geval valt het ook vriendinnen in het park op, zelfs m’n moeder vond Angel veranderd. Ze is liever en aanhankelijker dan ooit. Zijn dit nu zwangerschapskwaaltjes?? We wachten met spanning af wat de echo zal zeggen. Ik hoop dat mijn vermoedens kloppen en dat Angel ons niet vreselijk voor het lapje houdt. Over 11 dagen zullen we het weten…..

Klik hier voor een paar foto’s van een zeer vermoeide Angel die eigenlijk alleen maar heel veel slaapt…. 

Wat een luxe, wat een service! Tanja en Marcel zijn, helemaal vanuit Zeeland, hier vanmiddag langs gereden om de hondenkop af te leveren. Ook die van Marjan ligt nu hier. Geweldig, wat een service!

 De hondenkop, nu mijn oren nog!

Vanmiddag kwamen ze samen met Solar en Luna door de poort achterom en Angel wist niet hoe snel ze de tuin in kon komen. Samen met Solar heeft ze in de achtertuin tikkertje gespeeld. Luna, die inmiddels door de chemokuren wat snorharen is verloren, ‘zwom’ er netjes doorheen met een gevonden balletje. Wat hadden de honden het naar hun zin. Solar vond Angel toch wel heel erg onweerstaanbaar, hij moest er zelfs af en toe van kreunen. En bleef maar uitdagen en uitdagen, zo schattig. Ook Angel was niet vies van een spelletje, de arme bloemetjes en struiken kregen het zwaar te verduren.

 Mooi stel, die 2

Snel het fototoestel gepakt, want dit moest natuurlijk wel vastgelegd worden. Klik hier en geniet mee van een verliefde Solar die Angel uitdaagt. 

In de Prinsessetuin van Park De Paauw ruikt het geweldig naar rozen. Deze tuin wordt ook wel de Rozentuin genoemd.

 De Rozentuin

Angel en ik zitten hier vaak op het bankje te mediteren. Eventjes helemaal alleen de dagelijkse beslommeringen te overdenken. Heel schattig komt Angel dan naast mij op het bankje zitten en dan legt ze haar koppie op mijn schoot. Gewoon samen stil zijn…….

 De meditatie bank

En nu de loopsheid weer op z’n einde is, alle hondenkleden weer gewassen zijn, kunnen Angel en ik weer genieten van Park De Paauw. En van de geur van die heerlijke rozen.

Klik hier voor nog wat foto’s van de Rozentuin.

Toch weer vroeg uit de veren want er staat een heleboel te gebeuren vandaag. Elke morgen rond de klok van 7 worden Karin en Jan gewekt door Jazz. Zij maakt de slaapkamerdeur open en speelt voor wekker:”Kom op slaapkoppen, opstaan, eruit, werk aan de winkel”, vertelt ze rustig met een lik in je gezicht. Mooie wekker toch?

  Langs de velden

Als Angel en ik opstaan en we samen via de voordeur onze ochtendwandeling maken, is het eigenlijk nog wel stil in huize Tetteroo. De honden die hoor je niet! Voordat we naar buiten stappen ruikt Angel altijd even onder de gangdeur door, want de luchtjes uit de huiskamer beneden zijn wel heel, heel interessant. Daar zit Cliff nog wel eens……

 Cliff in afwachting

Wat word ik in de watten gelegd! Een beter hotel is nergens te krijgen toch? Het theewater is al gekookt als ik in de keuken verschijn en ik kan direct aanschuiven, heerlijk! Karin en Jan drinken liters koffie weg, een goed begin van de dag. Om dan snel aan de slag te gaan. Jan wil een stuk grond op het erf legaliseren en verwacht een paar kub grond, die met de 2tonner(?) door z’n zoon Roy gebracht wordt. En er worden vanmorgen 3 puppen opgehaald, ze vliegen uit! Ook het kippenhok wil Jan vandaag verplaatsen. Een drukke dag dus op de vd Victoryboerderij!

 Nieuwschierig

De eerste nieuwe pupeigenaren zijn niet nieuw, het is Fabiola met haar man en die ken ik ook van het ODHForum. Wat leuk hun nu ook eens in het echt te ontmoeten! Heb je ook de rode ballen meegenomen Fabiola? Zij nemen wel het mooiste hondje mee, het kleine wolfje met de al rechtopstaande oortjes: Jade-Shunkaha is werkelijk een beauty! Maar de rest is ook geweldig. Daar heb ik toch mooi bijna 4 dagen van mogen genieten!!

Angel en ik maken samen een lange wandeling naar Sellingen. Komen onderweg tot 2 keer toe Roy met z’n vrachtknots tegen, eerst vol en dan weer leeg om een nieuwe vracht zand te gaan halen. Wel heel handig als je zo een zoon hebt!

 Jan aan ‘t werk

Angel en Cliff mogen ook opnieuw samen aan de bak maar ik geloof toch dat Angel dan haar pumps weer aan getrokken heeft. Ja een beetje verleiding is nooit weg natuurlijk……

 Cliff!

In en om de boerderij schiet ik een hele zwik foto’s. Vastleggen voor het nageslacht, zal ik maar zeggen. En nu maar hopen dat er een nageslacht gaat komen en ze ook nog eens mooi en gezond zijn. 

Kijk hier maar voor een leuke reportage in en om deze geweldige boerderij.

 Tortelduifjes

Aan alles komt een einde, zo ook aan dit geweldige ‘werk’ avontuur op de vd Victory boerderij! Karin en Jan, 1000 maal dank voor deze 4 geweldige dagen. Angel en ik hebben vreselijk genoten! Ontzettend bedankt voor de gastvrijheid, het was helemaal TOP! Jan heb ik wel 10x mee terug naar huis willen nemen (sorry Ton) maar helaas, daar ging zijn wederhelft geloof ik niet mee akkoord! Hijzelf prefereert toch ook de rust van het Noord-Oosten boven de drukte van het Westen, hahaha. Wat een wereldvent is ie, ik had toch genoeg ruimte in de auto…

Met een dikke glimlach op mijn gezicht rijd ik, zaterdagavond laat, de ondergaande zon in het westen tegemoet. Het is weer voorbij dit VD Victory avontuur!

Angel en ik vermaken ons hier prima. We hebben samen het bovenhuis tot onze beschikking en steeds als ik Angel kom ophalen voor een wandeling of voor een ontmoeting met haar lover Cliff dan staat ze bovenaan de trap helemaal uit haar dak te gaan. Ze ligt heerlijk ontspannen op haar kleedje in de slaapkamer in afwachting van…. s’ Nachts hou ik de slaapkamer deur dicht en komt ze heel af en toe even een lik halen. Toch wel heel gezellig met het baasje samen op één kamer slapen!

 De boerderij

Zeker 2 maal per dag haal ik Angel op voor een lange wandeling, zo zijn we dat thuis immers ook gewend. We lopen richting Ems en we lopen naar Sellingen waar de grensovergang is. Zo moeilijk is dat niet hoor, de boerdrij staat vlak over de Nederlandse grens in Duitsland. En aardig dat de mensen er zijn! We worden door iedereen begroet. Er wordt ons zelfs de weg gevraagd. En toen moest ik even heel erg nadenken, normaliter geef ik dan direct antwoord in het Frans en ach, nu stuntelde ik dus maar wat in het Duits.

Angel wil eigenlijk maar één ding: Zo snel mogelijk weer naar de boerderij terug. Er wacht daar immers haar Cliff. Zo schattig. Op de heenweg sjokt ze wat mee en zodra we omkeren en merkt dat we op de terugweg zijn, krijgt ze er weer zin in. Ook als ik haar boven kom ophalen, dan snelt ze de trap af om snel even een plasje doen en dan meteen rechtomkeer, richting de schuren en de deel te rennen, daar waar ze Cliff heeft ontmoet! Verder hoor je haar niet, ze is een heerlijke rustige en vooral heel lieve dame!

Vandaag komt Roelie samen met haar man puppy snuiven. Gezellig. Roelie neemt een doos mergpijpjes mee en dat valt bij alle roedelleden geweldig in goede aarde. Zelfs Sultan hoort haar en roept al van ver dat hij een knuffel wil! Hartstikke mooi.

 Karin en Roelie

Bij de puppy’s neem ik het foto toestel mee en schiet natuurlijk weer heel wat af. Wat zijn ze toch byzonder, deze ‘kinderen’ van Cliff en Fly! Klik hier voor een het puppy album en geniet met ons mee!

En dan….wordt het avond. Is het niet romantische om met volle maan in alle rust deze twee prachtdieren bij elkaar te laten? Angel heeft de pumps uit, want anders staat ze veel te hoog en kan Cliff er niet bij. Hoe natuurlijk kan het! Na het bekijken van de bloemetjes en de langs vliegende bijtjes hebben beiden er ineens heel veel zin in en in korte tijd is het beklonken! Samen staan ze ruim 30 minuten vast. Foto’s maken als bewijs en wil nu net die batterij leeg zijn? Gelukkig kan er voor de insiders toch nog een ‘bewijsje’ af. Dank je wel Engelen, het is gelukt!!

Helemaal trots op beide kanjers maken we het laat en gaan we pas vroeg in de ochtend naar bed! En nu maar hopen en hopen en hopen dat hier ook van die prachtige puppen uit voort komen……

Na een korte nacht, want Karin en ik hadden genoeg te kletsen en lagen er dus heel laat in, zijn we er toch weer op tijd uit.

 Puppy’s!!!

Angel en ik hebben lekker geslapen. Via de voordeur hebben we een aparte ingang naar boven, heel handig, want zo komt Angel niet tussen de roedel van de VD Victory terecht. Als ik Angel laat plassen is het nog heerlijk stil. Wat genieten we samen langs de velden en de bosrand. 

 Ons wandelpad

Wat zal ons vandaag de dag brengen? Zal de dekking gaan lukken? In elk geval komt Carin van de Witte Herder Kennel Oldambt’s Special rond 10 uur de puppy test doen. Ik val dus direct met mijn neus in de boter en geniet met volle teugen.

 Op de rug

Alle puppy’s doen het allemaal even goed. Er zijn geen grote verschillen, ze zijn geweldig! Ik schiet een heel aantal foto’s en bij het bekijken ervan valt het me op dat ik alleen de grauwe dames heb ‘geschoten’ Die grauwe zijn ook wel heel, heel erg mooi! Kijk en geniet mee: Klik hier voor een foto reportage van de puppytest. 

Hoe het nu met Angel en Cliff is afgelopen? Welnu, beiden vinden elkaar wel leuk, gelukkig maar! Cliff danst om Angel heen en Angel? Zij heeft nog totaal geen kaas gegeten van enige uitdagingen. Ze gaat direct ’staan’ van….”Kom maar Cliffie, je ziet me toch klaar staan?” Ze lijkt wel een ijskonijn! En Cliff kijkt mij dan weer aan van: “Moet ik daar vrolijker van worden”.  Het lijkt wel of hij toestemming aan me vraagt, de schat! Na enige pogingen, het is net of Angel iets aan de hoge kant is voor hem, besluiten we er maar mee te stoppen. Vanavond misschien en anders morgen een nieuwe dag met nieuwe kansen. Ik denk dat Angel wat verleidelijker gemaakt moet worden….Beetje marcara op, pumps aan, mini rokje en dan zal het wel moeten lukken toch?

Met de ‘TonTon’ bij de hand vertrekken Angel en ik keurig op tijd om…… in de enige grote file die Nederland rijk is aan te sluiten. Op de A12 staat 9 km file?? Wauw, zelfs de toegangsweg er naar toe heeft al 4 km file. Dat belooft wat. Gelukkig heeft ons karretje airco. Angel hoor je niet, zij is altijd zo braaf in de auto. En ik geniet gewoon lekker van de muziek. Minuten tikken weg……wat staan we lang stil! De auto voor ons heeft geen airco, die hebben de deuren open en stappen zelfs uit. Maar buiten is het warmer dan binnen, dus wij houden de deuren en ramen dicht. Als we uiteindelijk weer langzaamaan op mogen trekken zijn we een dik uur verder. Om aan te sluiten bij de A12, waar het ook nog steeds tergent langzaam rijdt….. 

Enfin, mijn ‘TonTon’ laat ons niet in de steek en het laatste stukje geschreven tekst van Karin leidt ons, vóór de opbrekingen van Klazinaveen, zo Emmen en vervolgens Duitsland in. Lekker gaar komen we anderhalf uur later dan gepland in Hasselbrock aan.

 Oprijlaan vd Victory

Wauw, wat een grote boerderij, wat een ruimte, wat een oprijlaan, geweldig! We worden hartelijk ontvangen en ik breng mijn koffer met spullen meteen naar boven. Hebben we daar samen toch de hele bovenverdieping tot onze beschikking gekregen! Als we Angel uit de auto halen staat Cliff al klaar. Maar Angel is zo gedesorienteerd, van enige ‘paring’ is totaal geen sprake. Misschien toch eerst maar even bijkomen?

In elk geval komen we wel tijd te kort! Er zijn immers puppy’s te snuiven, de puppy’s van Fly en Cliff. Wat zijn ze leuk!!!

 Wat een koppie!

Vanmorgen vertrekken Angel en ik naar het noorden. Jaja, onze korte vakantie gaat beginnen. We hopen rond de middag bij de van de Victory aan te komen.

We hebben er alletwee heel, heel veel zin in. Angel natuurlijk om haar hormonen in ‘bedwang’ te krijgen en daar mag die prachtige Cliff haar bij helpen. Ze zijn beiden ‘ingestraald’, komt vast helemaal goed! En ik heb onwijs veel zin omdat ik meteen een paar dagen kan genieten van de pupsels van Fly en Cliff. Geweldig dat zij er nog zijn…..

Wat een bofkonten zijn we toch!!!!!

Blijf de dagboeken volgen, misschien is er tijd over voor een kort berichtje!

En vandaag is het weer feest!

Onze Mimi wordt 19 jaar en viert het gezellig met familie en vriendinnen hier thuis. Verleden jaar regende het zo ontzettend hard dat Mimi haar eerste autorijlessen bijna door een zwembad moest nemen, nu schijnt af en toe de zon en blijft het gelukkig de hele dag droog. Heerlijk want we zitten de hele avond lekker buiten. De engelen hebben mijn gebeden verhoord! Geweldig!

 Lekker buiten

Angel geniet volop. Heerlijk aandacht krijgen van iedereen en stiekem ’stofzuigen’ rond de tafel. Er zal eens een stukje toast vallen of iets anders, vooral met 2 kleine jongetjes in de buurt…..

 Met Jesse

Achterin de tuin een spelletje rennen met de bal is natuurlijk helemaal één groot feest.

 Achterna zitten

Zo kon Angel even de korte stress van de ochtend vergeten. Toen zaten we bij de dierenarts voor een bloedtest en lukte het bloedprikken niet in één keer. Tijdens de feestvreugde ’s avonds belde de dierenarts ons om te adviseren dinsdag nogmaals een test te doen. Haar progesteronspiegel was nl nog niet zo hoog als we dachten te verwachten. Dus dinsdagmorgen gaan we het opnieuw proberen en wie weet….snellen we daarna op naar het hoge noorden!

Spannend blijft het dus nog steeds!!!

Klik hier voor een paar  mooie foto’s van Angel alleen en Angel in de tuin met Sinjo!

Ja, ja, we krijgen een drie dubbele succes wens van de DRACC’s Clan! Djarré, Cassy en Cuando wensen Angel heeeel veeeel succes met de komende dekking.

 Zus Djarré

Angel’s zus Djarré heeft al een nestje gehad en weet er alles van! Ze spreekt Angel moed in: “Maak er een dolletje van en geniet!!” zo zegt Djarré tegen Angel. Angel knoopt het meteen in haar grote zwarte oren!

 Cassy

 Cuando

En hartstikke lief, want die wensen kunnen wij natuurlijk heel goed gebruiken! Dank jullie wel! We zijn er ‘bijna’ klaar voor hoor.

En gaan straks heerlijk genieten bij de Van de Victory in Duitsland!! Cliffie, nog heel even geduld man, we komen er bijna aan, het kan ons niet snel genoeg gaan……

Ja, ja, de spanning stijgt hier in Wassenaar.

Zaterdag naar de dierenarts voor een test en dan… we shall see.

Zaterdag is ook onze Mimi jarig, ze wordt 19 en dat vieren we gezellig met familie en vrienden. Hopen dus op een beetje mooi weer, zodat we lekker buiten kunnen zijn.

Blijf Angel’s dagboeken volgen, ook Angel zelf vertelt nog wel eens wat…….  (Op haar web-logje Angel blaft)

Het aftellen is begonnen!!!!!

Jajaja, helemaal blij en enthousiast dacht ik gisteren al iets te merken…… Maar goed, zekerheid is niet verkeerd en vanmorgen nogmaals even checken…..Het aftellen is begonnen. Spannend!!

Laat in de morgen kregen we (ook weer eens) bezoek aan huis, even kennismaken met elkaar, dat moet ook gebeuren. De tijd staat immers niet stil. En we willen toch wel heel graag weten bij wie Angel’s puppen, als dit er echt van gaat komen, straks gaan wonen. Angel gedraagt zich zoals altijd gewoon hartstikke lief en enthousiast. Vooral als ze met een schuine kop iedereen ‘inpakt’. Ik smelt als ze zo kijkt, maar ik niet alleen…..

Angel heeft sinds kort ook een 2de Web-Log en deze wordt geschreven door Angel zelf. Dus in de ogen van Angel zoals zij mogelijk denkt en alles in ‘perspectief’ meemaakt. Kijk maar eens op: Angel of Wassenaer blaft!

Even geduld is een schone zaak……

 Geduld!!!

De natuur laat toch wel op zich wachten….. Angel is liever dan ooit, zou ze er weet van hebben? Volgens de Dieren telepathie zeker wel, daarbij geeft ze aan er klaar voor te zijn en zelfs Cliff een prima partner te vinden!

 Kom maar op!

Ik ben er in elk geval wel ‘klaar’ voor want autorijden is weer mogelijk. Met de orthopeed is afgesproken dat een vervolg operatie aan de knieschijf noodzakelijk is en dat kost me dan 3 maanden revalidatie. (operatie van ruim een uur, 6 weken gips en nog 6 weken herstel). Zodra ik er aan toe ben kan ik me hier voor opgeven. En daar ben ik nog even niet aan toe dus……

Eerst is Angel aan de beurt! Zodra ze loops is gaan we aftellen. Want afreizen naar Duitsland, daar heb ik natuurlijk heel veel zin in. De puppen van Cliff en Fly zijn immers nog te bewonderen. Die wil ik heel graag zien, even in de armen houden, lekker knuffelen. Dus mocht Angel toch op zich laten wachten…. dan reizen we toch gewoon 2x af?

Ja, we zijn er klaar voor!

 Angel ligt klaar!

Angel heeft inmiddels haar winterjas bijna geheel aan de wilgen gehangen, of is ie op zolder opgeborgen voor komende winter? En in het park wordt er ineens op sommige plekjes een extra plas gedaan, terwijl ze normaliter bijna gesmeekt moet worden om nu dan toch eindelijk eens die plas te doen. Markeergedrag voor de loopsheid? Zo lijkt het wel.

 In afwachting van?

Donderdag de 10de mag ik bij de orthopeed m’n knie laten controleren. Dan bespreken we meteen hoe noodzakelijk die vervolgoperatie is. Of dat het toch kan wachten op komend najaar of misschien zelfs volgend voorjaar? In elk geval mag ik vanaf donderdag wel weer auto rijden, hoera! Zo heb ik dus met Angel afgesproken dat haar loopsheid mag beginnen……

 Waar wacht ik op?

De DA is gebeld en de progesterontesten zijn aanwezig! Ik kan wel zeggen dat wij er dus echt klaar voor zijn. Aan het weer zal het ook niet liggen. Zo tropisch als het de afgelopen 14 dagen is geweest (ja, we hebben geboft hier in de tuin, ik lijk wel een potje Duo Penotti, van voren bruin en van achteren nog lekker wit, dat krijg je vanzelf als je aan je stoel vastgekluisterd zit) zo vruchtbaar is het nu. De tuin snakt naar een flinke regenbui en mag vandaag echt niet mopperen!

Blijf Angel’s dagboek volgen voor meer: Of de natuur ons zo goed gezind blijft?

In de luie stoel is de wereld net een beetje anders. Alles op zit hoogte en heel veel te zien. Zo komt er een goud gele vogel op bezoek. Juffrouw Janny van de buurvrouw heeft hem ook gezien en de vogel vliegt snel naar de muur. Daar die goudfazant maar op de foto gezet. Angel vindt het allemaal wel prima, heerlijk zo de hele dag het vrouwtje thuis. 

 De goudfazant

Vandaag is het al vroeg warm en na ons ontbijtje verkassen we snel naar het achterste gedeelte van de tuin. Angel schuilt onder de hazelaar, lekker in de schaduw. Ik kan het wel uithouden in de schaduw van de kersenboom. Tot de zon er langzaam doorheen komt.

 Angel en ik

In de luie stoel is goed vertoeven. Als je geen keus hebt moet je er wat van maken toch?

Klik hier voor wat zomerse tuin foto’s van ons in de tuin!

Maandag staat ons een heerlijke strand wandeling te wachten met het Vijfspan. Angel en ik hebben er heel veel zin in. Ik ga er helemaal van genieten want daarna zal het voorlopig wel even duren voordat ik het strand weer op kan, want:

Woensdag de 25ste krijg ik de kijkoperatie aan m’n rechter knie. Toch eindelijk maar eens die afspraak gemaakt!!!

Omdat nu de agenda (even) niet werkt, melden we dit alles maar in Angel’s dagboek! En hou haar dagboek in de gaten voor alle verslagen (en fotorapportage’s)

Nog steeds is Angel’s web-site niet in orde, ondanks dat ik netjes geholpen ben met het terug plaatsen van de verdwenen pagina’s

De web-site was netjes ‘gerepareerd’ maar het opnieuw vullen van informatie wil niet meer lukken. Zodra ik iets wil melden en daarna synchroniseren, dan verdwijnt die pagina. Dit was dus al het geval bij de ODH linken en de Nieuwspagina en nu is de agenda niet meer in zicht.

Helaas, wat er aan schort? Ik weet het niet. Hulp wordt gezocht en iedereen (inclusief ikzelf) dus  even geduld………hoe lastig het ook is…….

Intussen zijn de beloofde linken dus ook nog steeds niet te plaatsen.

Wat ben ik blij met m’n hostings bedrijf van Amen World!

Dennis van Amen World heeft vanmiddag Angel’s web-site ‘gewoon’ even gerepareerd! Geweldig, hij maakt m’n dag weer goed! Wel even checken of het niet weer gaat gebeuren. Want het lijkt of er iets niet helemaal klopt in de instellingen. Ach deze digibeet weet nu dat er gelukkig een goed bedrijf achter ons staat! 

Dennis bedankt!

Vroeg uit de veren, want om 11 uur worden we in Katwijk verwacht. Karin en Jack hebben een ‘intieme’ ODH wandeling georganiseerd, over het strand van Katwijk naar Noordwijk en weer terug. Als het goed is wandelen we met de broertjes Chip en Cinteau en komt misschien ook Rajan mee. Ik ben benieuwd.

Als we in Katwijk aan komen dan zijn Anouk met Dennis en Anouk’s vader er al. Ook Jennifer en Marcel zijn er. De honden zitten achterin de auto. Ook Bink van Anouk haar ouders is mee. Tjee, wat is Bink groot geworden zeg. Helemaal volwassen, wat een beauty is hij! Als Karin en Jack arriveren kan de wandeling beginnen. Helaas geen Rajan, zijn baasjes hadden toch andere verplichtingen.

En zoals het echte ODH’s betaamt, zijn ze natuurlijk eventjes heel enthousiast, een beetje door het dolle heen. Gelukkig zijn we snel op het strand. Wat is het al warm! Het lijkt wel een zondag midden in de zomer! En zo vroeg is het nog heerlijk rustig!

De honden genieten volop. Rajan houdt normaal de groep bij elkaar, nu is het even aftasten. En er is een teefje bij, want normaliter loopt alleen Robin tussen al die stoere mannen….. Angel heeft nergens last van, die focust zich (een beetje?) op Robin en laat de mannetjes links liggen. Robin doet net of ze het niet merkt en de mannetjes zwerven over het hele strand. En dan komen we bij de eerste binnenzee. Hoe gaan we die oversteken? Vraag dat maar aan de honden, gewoon erdoorheen natuurlijk. Ik weet raad, klim maar op m’n rug dan til ik wel, mijn waterschoentjes kunnen die zee wel aan.

 Karin op m’n rug

In Noordwijk wordt het drukker en drukker. Er liggen al heel veel badgasten uitgestrekt en er zijn zelfs badgasten in zee! Mensen het is pas 15 april, eigenlijk is het water natuurlijk nog veel te koud. Natuurlijk delen de honden deze mening niet.

In Beach End hebben we een sanitaire stop en koelen we even af onder het genot van een drankje. Ook de honden drinken liters weg. Kijk ze zitten dan. Onze kanjers trekken weer eens goed bekijks. (Proest, of zou dat door het blaffen komen?)

 Onze kanjers

Op de terugweg is het echt behoorlijk heet. Wat een zinderende hitte! Geweldig. Het lijkt wel of we even een dagje vakantie in hoogzomer hebben gepakt!

Karin, Jack, Anouk, Anouk’s vader, Dennis, Jennifer en Marcel, bedankt dat Ton, Angel en ik mee mochten wandelen met jullie ‘intieme’clubje. Wij hebben genoten. Voor herhaling vatbaar deze rit, dat is zeker!

Klik hier voor een rapportage van de strandfoto’s gemaakt door de baasjes van Robin en Cinteau. En om mee te genieten van onze eigen strandfoto’s kijk dan hier: Strandfoto’s Katwijk-Noordwijk  

Help, help, help er gaat iets niet helemaal goed.

Om de een of andere reden wil het posten van nieuws op Angel’s web-site niet meer. Ook lukt het niet om een nieuwe link toe te voegen. En tot overmaat van ramp zijn ineens sommige foto’s niet meer in beeld. “Help” roept hier deze digibeet.

De nieuws pagina kan nu niet meer gevonden worden en ook de ODH linkenpagina is uit beeld. Gaat Angel’s web-site crashen? Heel vreemd allemaal!!

Even geduld dus, na het weekend hoop ik dat we het kunnen oplossen. Dan krijg ik in elk geval help van het hostingsbedrijf en hopelijk gewoon van onze Christophe.

Christophe zit vandaag namelijk midden in het verhuizen naar de nieuwe etage die hij samen met z’n vriendin Else heeft gekregen. In hartje Leiden! Tja, begrijpelijk dat hij dan echt niet even tijd heeft voor computerproblemen bij z’n moedertje…….

Chris en Else, heel veel liefde en geluk in jullie nieuwe woning!!!!

Vroeg uit de veren op 1ste paasdag! Angel en ik worden opgehaald door Therese en Esmeralda op weg naar de NODHV Trofee in Baak, vlak bij Zutphen. TT is er vroeg bij, als ik onder de douche sta, word ik al gebeld. Ben dus ook nog niet eens klaar als ze al arriveren. Gelukkig vertrekken we toch op tijd. We krijgen een helse rit. Complimenten voor TT en haar karretje met ingebouwde Truus, want zij moeten navigeren door een hele witte wereld van zeer dichte mist. Angel mag achterin de couveuze en hebben we niet meer gehoord. Niet verwondelijk, want wij hebben met elkaar natuurlijk genoeg te kwekken. We komen er zelfs achter dat er heel veel saamhorigheid is!

 Bold & Angel

Door deze mist zijn we helaas wat verlaat, maar gelukkig niet als laatsten. In Baak komt de zon rap door en belooft het een heerlijke warme dag te worden. Stoelen geinstalleerd en het begroeten kan beginnen. Geweldig om nu in het echt Angel’s andere broers Bold, Sem, Fedor en Gomez uit het B-nest te zien. Wat een machtige kanjers zijn dit geworden. En ook de zusjes Jane en Cleo uit het C-nest (die ik geboren heb zien worden) zijn van de partij. Leuk om dan ook eindelijk alle baasjes eens in het echt te ontmoeten. Fay van Karin komt even snel tevoorschijn voor de keuring maar moet helaas weer terug de auto in, daar ontkom je als teef niet aan als je nu net loops bent geworden. Gelukkig is ook Angel’s lover Cliff er weer bij! Wat is hij toch een heerlijke rustige stabiele reu, ik ben nog steeds helemaal weg van hem en Angel niet minder!

  Twee tortelduifjes

We ontmoeten een heleboel meer bekenden: Liesbeth met Haggis, Naphasja met Shila, Paula met Aline, AnneMarie met Nero en Xyta, Joke met Saros, Ida-Maria met Akira, Roy met Ronan, Goska, Marijke en Astid als organisatoren, het houdt niet op. De familie wordt al groter! En… ik mag ook nog even knuffelen met een van de Valantijns Boy’s genaamd Ice-Item. Hhmmm wat lekker is dit zeg!

 Valentijntje: Item

Bij de puppy klasse halen Cleo en Jane, Angel’s zusjes van het C nest, een beker. In de jonge honden klasse halen Gomez en Sem, Angel’s broers van het B nest, wederom een beker en als klap op de vuurpijl halen broer Boy uit het A-team en Cliff, Angel’s lover, ook een beker.

Angel doet het weer prima tijdens de show. Ze wordt beoordeeld en we lopen ons rondje een aantal keren. Net geen beker maar wel weer een Uitmuntend. En toch wel een vermelding waard: Ze krijgt de aantekening: Zeer aangenaam in de omgang! 

 In de ring

Aan het eind strijden alle nummers één tegen elkaar voor de Trophee. Laten dat nu ook de 2 broers Gomez en Boy zijn. Het wordt moeilijk kiezen en uiteindelijk gaat broer Boy, die inmiddels qua training op de universiteit zit, er met de Trophee vandoor. Lex twijfelde nog of hij Boy wel zou inschrijven en nu mag hij naast z’n schoenen lopen!!!

 Trotse Lex en z’n Boy

Maar Marjan en Karin mogen ook naast hun schoenen lopen: Uit alle drie de nesten van Marjan’s Meute, het A, B en C nest, met allen Marjan’s Puck en Karin’s Sultan als ouders, worden er bekers gewonnen waarbij onze Boy uit het A-nest de grote winnaar wordt! Marjan en Karin, in één woord geweldig! Dit zijn allemaal KANJERS, dat kan niet anders!

We hebben genoten! Veel dank en complimenten aan de organisatie van de NODHV, die het deze keer heel wat vlotter liet lopen! Het weer zat mee en op de terugreis hebben Therese, Esmaralda en ik lekker bijgekletst. Angel lag direct gestrekt en TT heeft laag gevlogen zodat we toch nog lekker op tijd thuis waren. TT en Esmeralda bedankt, jullie waren heerlijk gezellig! (tot slot dank aan de engelen, die ons allen ongetwijfeld de hele dag hebben bijgestaan)

Klik hier voor een grote fotorapportage van de show. En kijk op de web-site van Het Vijfspan  voor nog veel meer foto’s. Ook op de web-sites van Marjan’s Meute  en Van de Victory is vast meer informatie te vinden.

Voor de officiele uitslagen verwijs ik naar de web-site van de NODHV.

Last van m’n knieen heb ik al m’n hele leven. Maar sinds Angel er is word ik regelmatig blootgesteld aan spelende, rennende, botsende of tot stilstand komende honden, soms tegen m’n benen aan. En dan schiet de rechterknieschijf steeds weer opzij. Vroeger schoot ‘ie’ daarna direct weer terug op z’n plekje, maar tegenwoordig gebeurt dat niet meteen en dan stort ik ter plekke ter aarde neer. Met alle akelige gebeurtenissen van dien.

Ik stond al op de wachtlijst voor een kijkoperatie; Chronische patella luxatie, zo denkt de traumatoloog met een mooi woord. Op 14 februari jl. kreeg ik een oproep, maar die heb ik uitgesteld.  En nog geen nieuwe actie ondernomen, ook omdat die klachten de laatste tijd wel weer mee vallen.

Echter vanavond even niet: Zita en ik hebben ons uitgebreide rondje in De Paauw er alweer opzitten als we nog even staan na te kletsen bij ‘Zita’s Kruis’. Gijs en Angel hebben de grootste schik, Angel voorop en Gijs erachteraan, scherpe bochten om elkaar rennend, dwars door het plantsoen heen. Om af en toe rakelings langs ons heen te rennen.

En ja hoor, wat er nu precies gebeurt weet ik al lang niet meer, wie mij nu raakte is me een raadsel, maar ineens gebeurt het weer: “Mijn knieschijf is er uit!” roep ik vol schrik. Doordat Zita en ik vlak bij elkaar staan, kan ik direct op haar leunen en stort ik niet neer. Niet wetende dat intussen door mijn schijnbeweging en het vastpakken van m’n rechterbeen, de scherpe rand van mijn hoed in Zita’s neus snijdt. (Het lijkt wel een slapstick!).

Zita roept terug: “Wat moet ik doen?” en ik volg daarop: “Dat weet ik niet en hij wil niet terug!!!” Mijn knie ziet er niet uit, het is geen gezicht. Nu ik nog op m’n linkerbeen sta kan ik er eens goed naar kijken: Hij staat gewoon helemaal scheef naar buiten toe. M’n onderbeen klopt niet meer met m’n bovenbeen. Werkelijk geen gezicht. En het duurt maar en duurt maar. Daar word ik toch wel even draaierig van. En ik weet niet wat ik moet doen.

En dan ineens schiet die knieschijf met een akkelig plopgeluid weer terug op z’n plekje. “Jee hoorde je dat, daar word ik helemaal misselijk van!” roept Zita verschrikt. Ja, mijn maag draait zich ook om en nu ik dit schrijft voel ik het wederom in m’n maag draaien. Toch maar weer de kniebrace te voorschijn halen. Of misschien toch die kijkoperatie laten doen?