Angel of Wassenaer

oktober 11, 2011

Laatste bericht “Dagboek van een Herdershond”

De Dagboek verslagen over onze Oudduitse herders worden echt gestaakt!

Zoals eerder werd vermeld is het schrijven van een dagboekverslag niet meer vanzelfsprekend. Een mooie layout kost helaas teveel tijd…… de schrijver is wat HTML-taal betreft ook wel een beetje ‘blond’.

Ons ‘Dagboek van een Herdershond’ blijft natuurlijk wel bestaan, er ‘hangt’ immers een heel archief aan!
Vooral de weekverslagen van onze A-Engeltjes en B-Engeltjes blijven leuk, deze horen immers helemaal bij onze website Angel of Wassenaer .
Want juist bij onze eerste 2 nestjes is veel gebruik gemaakt van dit dagboek.
Ook de eerste dracht Aiki verwijst naar dit dagboek.

Intussen hebben onze beide Oudduitse Herders Angel & haar dochter Aiki samen enkele nesten gehad.

Onze nesten zijn te volgen op de pagina: Angel of Wassenaer’s Oudduitse Herder nestjes

Ons nieuws, het woord zegt het al, wordt op de nieuwspagina gemeld.

En…….hou de planning in de gaten voor wat er allemaal nog wordt verwacht!

Veel lees en kijk plezier op onze website Angel of Wassenaer!

De deftige dames Angel & Aiki

juli 25, 2010

10-07-19 Lang weekend met nakomelingen Angel of Wassenaer

Op verzoek van Ria toch weer een dagboek verslag. Dat de layout niet zal worden zoals ik wil, moeten we maar op de koop toe nemen……
En wat is er veel gebeurd in de afgelopen maanden: Aiki haar 9 C-Engeltjes zijn al lang en breed uitgevlogen. Ook Angel werd drachtig en is bevallen van 9 D-Engeltjes welke zelfs al weer zijn uitgevlogen. Een aantal van onze uitgevlogen Engeltjes zien we dit weekend!

Eindelijk is het zover, het weekend Norg staat voor de deur. Een weekend waarin we bij Rob en Ria op de camping Langeloërduinen een trekkershutje hebben geboekt. Bij Rob en Ria horen zowel Atuniël-Khes (uit ons A-nest) als Channiël-Sifra (uit ons C-nest) beiden dus familie: Khes als zus en Sifra als dochter van onze eigen Aiki. En onze dames zijn weer helemaal opgewonden als de auto wordt gepakt!
Sifra & Khes

Op diezelfde camping staan ook Jan en Rina met hun grauwe Branco en Dumah-Dumaj. Dumaj is weer een zoon van Angel.
Dumaj
Jan en Rina zijn met hun vrienden Ben en Mien en een vreemde eend in de bijt: de jonge Golden genaamd Boy, die zich overigens best vermaakt tussen deze ODH-tjes.

Enfin, Ria heeft gevraagd of ik veel Shambhala wil doen voor een droog en niet te heet weekend. En….. wat je vraagt ga je krijgen, zo is het toch?
Helaas blijft het onderweg niet droog. Al vanaf de Flevopolder begint het ontzettend tel regen. Komt dit nog wel goed? Met zoveel aquaplaning en weinig zicht doen we er een uur langer over. Als we op de camping arriveren liggen er diepe plassen, is alles doorweekt en miezert het nog een beetje. Maar de lucht trekt wel open! En, zijn Rob en Jan net terug van de dierenarts, voor de tweede keer notabene. Wat hebben zij deze ochtend al een boel meegemaakt.

Vrijdagmiddag zijn Rina en Jan al met hun vrienden op de camping gearriveerd en ’s avonds komen Rob en Ria, die een seizoenplek hebben en dus niets meer hoeven te installeren. Ze staan overigens heel gezellig tegenover elkaar. En dat betekent dat de honden lekker vrij spel hebben. Branco en Khes kennen elkaar heel goed, maar nu is de roedel toch veranderd met beiden een jonge pup erbij. Als Jan ’s morgens het eten verzorgt en Dumaj, in zijn jonge onbenulligheid, denkt nog een hapje brokken bij Khes weg te pikken, krijgt hij van haar een flinke afstraffing. Helaas zit zijn oortje er tussen, dus op naar de DA om dit te laten plakken. Als daarna op diezelfde ochtend Jan voor elk een kauwbotje uit deelt en de een wat sneller knaagt dan de ander gebeurt het opnieuw, Sifra krijgt een heuse afstraffing van Branco. Opnieuw naar de DA maar gelukkig valt het alles mee. Tja, de nieuwe roedel moet eigenlijk nog gevormd worden en dan is oplettendheid geboden.

De zon komt door en het wordt al snel warmer. We installeren ons (met hoog loopse Aiki) en meteen krijgt Branco al trek in een lekkere kippetje.
Proost!
Al is hij gecastreerd, er is niets mis met zijn neus. En dat heerlijke malse kippetje? Aiki komt de mannen gewoon halen, gecastreerd of niet. Zij weet wel wat ze wil! Als ze Branco al ziet kijken gaat de staart omhoog! Dachten we dat Angel, als zwarte Lola, in haar hete dagen erg was, dochter Aiki is nog veel erger!
Aiki & Branco
Van wie heeft ze dat toch afgekeken?

Na het middaghapje gaan we op stap, de beloofde wandeling met de hondjes. Dumaj, nog veel te jong voor dit soort uitstapjes, blijft samen met Rina en Mien bij de caravan. De rest gaat mee en het wordt een wandeling van genieten! Heerlijk struinen door het bos.
Bos wandeling
IK kom weer thuis! Branco heeft intussen de smaak te pakken en we lijken net een langspeelplaat met kras erin: Branco, nee! Branco, ga er eens af! Hij is helemaal ‘totally devoted’ op onze Aiki. Khes mist haar vriendje Branco best. Want samen kunnen die twee zo heerlijk rennen, en nu wordt Khes toch een beetje in de steek gelaten door haar vriendje.

De trekkershut wordt ingeruimd en voor de avond staat de BBQ op het program. Met de hele groep samen is het opnieuw volop genieten. Wat een lol en vast allen welbekend: hoe verder de avond vordert, hoe mooier de verhalen worden. Als de nacht invalt kletsen wij nog even na in de voortent bij Ria & Rob. Onze dames blijven achter als wij ons naar de trekkershut begeven, die zijn niet welkom in de hut en mogen bij Ria & Rob in de caravan slapen. Met hoog loopse Aiki wel zo veilig ook!
Klik hier voor de foto’s van onze eerste dag op de camping.

Als ik de volgende morgen Ria bij het sanitair tref vraag ik natuurlijk direct: En, hoe is het gegaan vannacht? Ria antwoordt: Nou, toen de eerste overeind kwam, begon de caravan direct te schudden dus Rob meteen: Ga af! En toen de tweede overeind kwam schudde de caravan nog harder en zei ik tegen Rob: Af kennen ze niet, je moet down zeggen. Dus Rob riep streng met barse stem: Ga down en we hebben ze niet meer gehoord! De andere dames, die in de rij staan te wachten op een lege douchecabine, horen Ria aan met ogen zo groot als schoteltjes! Grote hilariteit natuurlijk. En Rob, wat moest er nu toch precies gaan liggen daar in die caravan?

Het is opnieuw een prachtige dag en de schaduw wordt veelal opgezocht. Wat een lekkere plek om te staan, schaduw en zon rondom, je kan kiezen waar je gaat zitten.
Angel & Aiki
En vanaf deze staplaats zo het bos in, dus hondjes aanlijnen (wat eigenlijk een vereiste is op de camping) is op deze plaats helemaal niet nodig! Luieren, kletsen, koffie of thee nuttigen, de hondjes knuffelen, af en toe Branco en Aiki manen, die elkaar doorlopend opzoeken en een beetje lezen. Echt heerlijk! En wat zijn ze leuk ‘onze’ Sifra en Dumaj! Zo gaaf om die twee op deze manier te kunnen volgen!
Dumaj

Na het middagmaal maken we opnieuw een heerlijke lange wandeling met de hondjes. Omdat Sifra zaterdag al aan haar wandeltaks zat blijft ook zij nu bij de caravan. En mag ik alleen op stap met Rob & Jan en de grote honden: Angel, Aiki, Branco en Khes. Zonder camera, dus er is niets vastgelegd! Lol. Het is mooi om te zien dat er zich inderdaad een roedel heeft gevormd met moeder overste oma Angel aan het roer. Want als Branco het onderweg een keertje lichtelijk aan de stok krijgt met zowel hitsige Aiki als zus Khes dan grijpt Angel op een hele rustige manier in en krijgen zowel haar kinderen als Branco een keurige berisping. Prachtig! En de achterblijvers op de camping? Ton bewaakt het ‘fort’ samen met Ria, Rina en de twee kleintjes. Ben en Mien hebben zich te rusten gelegd. En na de wandeling dan toch even wat foto’s samen met onze nakomelingen!
Nakomelingen Angel & Aiki

De avondmaaltijd wordt verzorgd door Ria en we smullen van een heerlijk bord roerbak. Daarna afwassen en terwijl de hondjes nog een laatste plas doen wordt de rest opgeruimd en de auto weer gepakt. Helaas komt aan alles een eind, zo ook aan dit kampeer weekend. We worden uitgezwaaid door Rina, Jan, Ben en Mien want zij blijven lekker nog een hele week staan. Dag lieve mensen, we hebben een top weekend gehad en ontzettend genoten! En Ria & Rob, enorm bedankt voor jullie gastvrijheid!
Klik hier voor de foto’s van onze tweede dag op de camping Langeloërduinen.

Met de Tom-Tom ingesteld op Vlagtwedde vervolgen wij onze weg. Want hoewel Rob & Ria weer huiswaard keren, is ons weekend nog niet voorbij. Wij hebben een bed en breakfast geboekt in Vlagtwedde omdat we daar Aiki haar zoon Chassan-Cloud en zijn baasjes gaan ontmoeten. En het is tijdens deze reis dat we mobiel gebeld worden over Aiki haar andere zoon Chamuël-Hector. Dat telefoontje maakt heel wat los en die nacht doe ik geen oog dicht. Ook de warme zwoele nacht is daar debet aan.
We logeren in huize ‘Elizabeth hof’ en krijgen de volgende ochtend een heerlijk uitgebreid biologisch ontbijt.
Elizabeth hof
Els en Herman, bedankt voor de gastvrijheid, we gaan vast nog eens terug komen.

Rond tienen wordt Klaske gebeld en ja hoor, zij pikken ons op voor een wandeling in de buurt, samen met onze dames en hun eigen mannen, de jonge grauwe Cloud, broertje van Sifra en de oude boxer Joop.
Samen wandelen
Wat lijkt Cloud op zijn mama! Als ze samen op lopen dan moet je echt goed kijken om te zien wie wie nu is.
Moeder en zoon
Het is sneu voor Joop dat ook zijn boxerneus nog prima werkt. Want ga er maar aan staan, gecastreerd en wel op oude dag helemaal gek gemaakt worden door een hitsige Aiki…… (Later horen we dat Joop hierna wel twee dagen van slag is geweest) Ook Cloud vindt zijn eigen mama wel heel interessant ruiken en hij heeft duidelijk de genen van zijn papa Cuando in zich……. We moeten ze echt een beetje uit elkaar houden. Tja, die Aiki heeft echt een pracht van een tijd uitgezocht om net nu loops te worden.
De hondjes genieten en wij niet minder. Na de wandeling trakteert Klaske ons op een lekker stuk taart en tijdens de lunch worden we verrast met een heerlijke eigen gemaakte groetensoep. Ook het Groningse roggebrood ontbreekt niet, dus het is echt smullen geblazen!
Cloud en baasjes
En dan is het tijd voor het afscheid. In de zinderende hitte vertrekken wij terug naar Wassenaar. Ik krijg zowaar nog een heleboel pakken Gronings roggebrood mee (bedankt Jan!) en lieve mensen, elke dag dat hier een sneetje van wordt genuttigd, denken we aan jullie en aan die prachtige Cloud! Ontzettend bedankt, ook voor de gastvrijheid en fijne dag die we met elkaar hadden!
Klik hier voor het album met foto’s van ons bezoek aan Chassan-Cloud.

Als we vlak voor het avondeten weer thuis zijn is er contact met het baasje van Chamuël-Hector en besluiten we dat hij diezelfde avond nog terug komt.
Moeder & zoon
Ondanks Aiki haar loopsheid maken we er maar het beste van. Klik hier voor de vele foto’s van Hector bij ons thuis. (En ‘t blijkt ’t later een storm in een glas water te zijn?)

Dit was dus echt een lang weekend vol nakomelingen uit onze kennel en zeker voor herhaling vatbaar. Wat hebben we genoten en hoe leuk dat ‘onze’ hondjes helemaal door het dolle zijn als ze onze stemmen herkennen! Ria & Rob, Rina & Jan, Mien & Ben, Klaske & Henk en Marianne & Jan, jullie allen hebben ons een top weekend bezorgd! Het was helemaal gaaf en helemaal af, in één woord GEWELDIG!!

maart 8, 2010

Angel op liefdespad

Geplaatst onder: Angel, Puppy's, Angel's dekking, Aiki, Cuando, Aiki's engeltjes — Maj @ 2:32 pm
Allereerst: Omdat Wordpress, gekoppeld aan onze website, weer eens de instellingen heeft aangepast is het niet meer zo vanzelfsprekend om een tekst te plaatsen. Met de huidige samenstelling kost het erg veel tijd om een gelikte lay out te krijgen. Daarom zal het dagboek niet zo regulier gevuld worden als eigenlijk de bedoeling is.


Dat Aiki intussen is bevallen van 10 pups waarvan er 9 in blakende gezondheid onze achterkamer bewonen mag wel duidelijk zijn.

De updates van de C-Engeltjes gaan nu bijna dagelijks via de weken op de website en zullen niet zoals bij het A-nest & B-nest aan het einde van de week in het dagboek komen.


Maar hier toch een verslag van Angel haar romantische ontmoetingen!

Het was al lang gelegen gepland, deze zomer zou onze Angel haar allerlaatste nestje mogen krijgen. En dan is het afwachten wanneer nu die loopsheid begint. Omdat haar loopsheden vaak om de 4,5 maand komen werd het nog spannend, want stel dat ze begin of rond januari/februari loops zou worden? Twee nestjes tegelijk gaat hier echt niet gebeuren. Nu genieten we volop van de C-Engeltjes van Aiki en focussen we ons daar volledig op.

Gelukkig was de natuur ons deze keer erg goed gezind, want Angel werd heel wat later loops dan verwacht en zo vertrokken Angel en ik afgelopen donderdag op liefdespad. Op naar de uitverkorene Mex.

Daar aangekomen wordt Mex eigenlijk direct overvallen: Hij loopt los op zijn erf en is meteen helemaal hyper. Kan me daar ook wel wat bij voorstellen natuurlijk, als er ineens een heerlijk ruikende zwarte parel voor je neus staat, waarbij je dan meteen voor de allereerste keer je kunstjes mag tonen zonder dat je teruggefloten wordt? Ga er maar aan staan! Mex is volledig in trans en helaas heeft dit niet tot een dekking kunnen komen. De terugreis stagneert volledig in weer eens een van de langste files die Nederland rijk is, een beetje pech hebben we wel.

Om Mex zijn feestje vast te leggen zijn er toch wel wat foto’s gemaakt, klik hier voor de foto’s van het stelletje samen.

Eigenlijk moeten we Mex zijn kans natuurlijk wel geven dus vrijdag eerder uit kantoor gekomen en zo snellen Angel en ik net voor het middaguur opnieuw naar hem toe. Mex doet echt enorm zijn best en put zichzelf volledig uit.

Deze keer gaat het wel beter en meer gecontroleerd maar helaas komt het toch weer niet tot een dekking. Passen ze nu echt niet bij elkaar of is het toch de onervarenheid van Mex?

Klik hier voor nog een heleboel leuke foto’s van een ontzettend opgewonden Mex, die Angel graag voor zich wint.

Na beraadt rijden Angel en ik weer terug naar huis met de afspraak dat we zaterdag nog 1 poging wagen. Maar helaas mag het niet zo zijn en wil ook deze poging niet lukken.

In elk geval wil ik Jolien ontzettend bedanken voor de gastvrijheid en de tijd die zij heeft vrijgemaakt!

En niet te vergeten die 2 schattige mannetjes van haar, die zichzelf even moesten vermaken terwijl hun gelieve Mex verwoede pogingen deed puppies te mogen maken. De spreekbeurt over honden zal Damien vast geweldig hebben gedaan!

Met de NODHV en alle belanghebbenden is afgesproken dat we, mocht het weer niet lukken, doorrijden naar Angel haar grauwe geliefde, Cuandoman, die wel goed weet waar hij de mosterd vandaan haalt. Omdat het toch Angel haar laatste nestje gaat worden en het B-nest zich heeft ontwikkeld tot een stel prachtige gezonde sociale Oudduitse Herders besluiten we tot een nestherhaling. (En krijgt Ton zijn zin!)

En zo geschiedde het!

Die zaterdagmiddag heeft Angel een romantische ontmoeting met Cuando, de papa van ons B en C-nest. Cuando weet exact wat er van hem wordt verlangd en met respect, geduld en veel liefde berijdt hij zijn Angel.

Is dit nu het liefdespaar van het jaar?


Nostalgie is het zeker, we halen opnieuw 2008 voor onze geest!

En hulde aan Albert die, in zijn schaarse tijd, toch even wat momenten kon vrijmaken voor nog 2 ontmoetingen tussen dit liefdespaar!

Zowel zaterdag als zondag vindt er een geslaagde dekking plaats, helemaal geweldig!

Gaat dit net zo een mooi nestje opleveren als ons B-nest? We hopen het en gaan ervoor! Allemaal meeduimen dat we nog op tijd zijn en deze koppelingen een geweldig voorjaar/zomer nest gaat worden!

Klik hier voor de romantische ontmoeting van zaterdag en klik hier voor nog veel meer foto’s van de herhaling op zondag.

Deze 4 dagen hebben Angel en ik samen ongeveer 1300 km afgelegd, laten we die files maar vergeten……. En het mag duidelijk zijn dat deze ritjes er voor zorgden dat de updates van onze C-Engeltjes behoorlijk stagneerden.

februari 7, 2010

Ons hangbuikzwijntje

Geplaatst onder: Angel, Thuis, Aiki, Aiki's dracht — Maj @ 4:04 pm
Ooit zeiden we bij Angel: Pfff wat is ze dik, ze is nu een echt hangbuikzwijntje geworden! Maar dochterlief Aiki spant de kroon, van haar kunnen we met recht zeggen dat ze nu een hangbuikzwijntje is!

Aiki

Haar buik is geen buikje meer, het zwengelt en bungelt dat het een lieve lust is. Tijdens de echo op drachtdag 30 woog onze dame slechts 34,5 kg en was daarmee iets afgevallen, rank en slank zoals ze altijd al is.

Om dan 22 dagen later, op drachtdag 52, de weegschaal te doen uit slaan naar de 44 kg!! Dat is even schrikken zeg. Ons zwijntje is in korte tijd maar liefst 10 kg aangekomen maar heeft nog wel een 10tal dagen te gaan? Waar gaat dat heen?

We hebben haar uitgeroepen tot hangbuikzwijntje van Wassenaar!

wachten

Ondanks deze spectaculaire groei moet ze wel in conditie blijven dus lopen we nog steeds onze dagelijkse wandelingen. Drie maal daags een heel uur is gehalveerd naar een half uurtje en de versnelling is eruit, alles gaat een tandje langzamer dan voorheen. Dat mag ook wel, er is nu zoveel extra gewicht mee te torsen. Vanaf zaterdag worden de rondjes nog korter, maar lopen blijven we, zolang ze nog wil…..

Kijk hier maar voor nog wat foto’s met bal in de tuin.


Met bal

De werpkist staat klaar, de warmtelamp hangt erboven, de babyfoon doet het weer en elke avond nemen we de temperatuur op.

Werpkist
Nu maar duimen dat de natuur ons goedgezind is en netjes die fabuleuze temperatuursdaling laat zien! Zou dat even mooi zijn? Want dan trommelen we Ria en Ellen op, onze hulptroepen die mee mogen helpen met deze bevalling.

Intussen zitten we op drachtdag 57 en wachten gewoon af wat er komen gaat. Veel meer kunnen we ook niet doen. Eten gaat nog steeds met smaak en om de maag een beetje te sparen zijn de maaltijden inmiddels in 4 porties verdeeld. Ons Zwijntje uit Wassenaar slaapt en droomt veel:

Aiki droomt

En komt kreunend en steunend tot stand.

Om ons nog altijd met heel veel liefde die felbegeerde knuffels te brengen! Of komt ze gewoon een knuffel halen?

Klik hier voor nog wat albumfoto’s in de werpkist.


Zuslief Atuniël-Khes wacht ook netjes af:

Zij wordt straks tante en is helemaal klaar voor een zeer gewenst nichtje!!


Het aftellen is begonnen……… Hou onze site in de gaten…….. WIJ zijn er klaar voor…….nu dat Hangbuikzwijntje nog…..

Hangbuikzwijn?

februari 1, 2010

Terwijl Aiki groeit……

Geplaatst onder: Angel, Sneeuw, Aiki, Aiki's dracht — Maj @ 4:09 pm

Teisteren de sneeuwstormen opnieuw ons Kikkerlandje! Tja, dit wordt vast een dracht om niet snel te vergeten: Zo hadden we eerst de enorme teleurstelling bij de ODH Kennel Of DRACC’s Clan. En in diezelfde tijd, precies tijdens Aiki haar dekking, werd Nederland bedolven onder een dik pak sneeuw. Dan bezorgt Aiki ons zowat een hartaanval met haar uitbraken en terwijl ze gestaag groeit blijven die sneeuwstormen maar komen……

Aiki

Intussen zijn we 7 weken verder en met grote regelmaat vallen er nog steeds heuse sneeuwvlokken uit de lucht, zelfs hier aan de kust, zelfs hier in Wassenaar!

Tuin

Wij genieten ervan, die mooie witte wereld blijft bijzonder, al kan ik me voorstellen dat alle verkeersdeelnemers er nu vast wel genoeg van hebben. Vooral de gladheid, het oponthoud en niet te vergeten die ongelukken.

Klik hier voor een nieuw album van onze besneeuwde tuin.

Aiki groeit gestaag, haar buik is nu echt goed zichtbaar. Vanaf dag 50 kunnen we ook de pups voelen bewegen! Aiki zelf voelde dat natuurlijk al eerder. Verder hebben we een redelijk rustige week achter de rug. Geen uitbraak pogingen meer….. kan ook niet want mevrouw mag gewoon niet meer alleen op de veranda en in de tuin. Het lot niet tarten toch? En we weten nu ook wel dat de Engelen bestaan!

Vele wegen leiden naar Rome, kennelijk nemen de gedachten in een dierenhoofd ook niet altijd dezelfde route.

Aiki

Want samen met mijn dierentelepathie collega’s hebben wij geprobeerd met Aiki te communiceren en de antwoorden die wij door krijgen zijn lang niet allemaal hetzelfde. Nu hebben we ook niet op exact hetzelfde tijdstip met haar ’gesproken’ en dat kan al een verschil maken. Bij sommigen maakte Aiki een wat verwarde indruk, maar ze weet heel goed dat ze puppy’s verwacht en is daar ook wel wat onzeker over. Toch kijkt ze er ook naar uit! Haar buik geeft bij allen een wat rommelig gevoel (En precies in deze periode was ze wat aan de diarree; haar baarmoederhoorns zijn nu zo vol dat deze niet meer recht in de buik liggen maar omklappen en dat kan voor diarree, darmgassen en ongemak zorgen). Waarom ze nu zo graag die tuin uit wilde blijft echter een raadsel want ze geeft verschillende antwoorden: Dat ze naar eten zocht en een aantal keer geeft ze aan dat ze een rustig, veilig plekje zocht. Dat ze haar pups wilde beschermen. Ook zegt ze dat ze een geluid hoorde, wilde kijken wat er aan de hand was en een black out kreeg (Tja, dat hebben we geweten!) Is ze door haar hormonen gewoon even de weg kwijt geweest? Ze slaapt graag in de keuken en zo doen we dat nu ook.

En dat de gedachten van haar Kleine Baasje mee spelen mag duidelijk zijn want er wordt ook gevoeld dat er een druk op Aiki ligt; Dat deze voort komt uit de pech bij de “jongens”. Aiki voelt het als haar plicht om voor de “jongens” een prachtig nest van Cuando op de wereld te zetten. Hiermee hoopt Aiki dat het de “jongens” troost zal geven! Wat gedachten al niet kunnen bewerkstelligen……..

Beetje afleiding doet wonderen, opnieuw genieten we van het besneeuwde pad langs De Bosrand!

Sneeuwpad

Kijk maar eens hier!

En als we thuis komen…… heeft onze huiskamer weer een metamorfose ondergaan: Het kleed ligt opgerold in de garage, het nieuwe zeil bedekt de houten vloer en de werpkist staat klaar! Aiki heeft hem meteen even uitgeprobeerd, maar ook Angel heeft er al eventjes in gelegen:

Werpkist

Kortom, de Engelenkraamkamer is weer terug!

Op naar week 8 van Aiki’s dracht met morgen een bezoek aan de DA voor de herhaling van de herpes injectie. En meteen even wegen….spannend hoeveel gewicht er al bij is gekomen.

januari 24, 2010

Zwangerschapsperikelen

Geplaatst onder: Angel, Thuis, Aiki, Aiki's dracht — Maj @ 10:14 pm

De zwangerschapsperikelen van Aiki houden de gemoederen in Wassenaar aardig in beweging!

Afgelopen zondag kreeg ik de schrik van mijn leven toen ik midden in de nacht wakker gebeld werd door drie agenten. Daar zwierf onze drachtige Aiki over straat…….
Gelukkig liep deze nachtmerrie met een sisser af! En daarna was ik maar wat blij dat ik Ton wakker had gemaakt om het hele verhaal in geuren en kleuren te vertelen, want de dagen erna dacht ik steeds:
Was het nu een nachtmerrie of is het toch echt gebeurd?

In elk geval 1000 x dank aan het adequate optreden van ons rechtsgestel, HULDE AAN DE WASSENAARSE POLITIE!

Hulde
Maandagmiddag kwam Ton speciaal vroeg thuis om direct de omheining van onze tuin te controleren en het hekje waar Aiki zich doorheen had gefriemeld te maken. Muurvast, zo verzekerde hij me!
Voor de zekerheid blijven de dames nu toch ’s nachts maar gewoon binnen slapen, al willen ze eigenlijk elke nacht, als wij ons mandje opzoeken, toch wel graag die veranda op. Pavlofs gewenning, want daar krijgen ze altijd een’ tandenborstel’ om op te kauwen.
Dat Aiki de gemoederen hier in stand houdt mag dus wel duidelijk zijn. Want geloof het of niet…..

Donderdagochtend gaat mijn mobiel op het werk: Is het Ties, de gepensioneerde bakker van de overkant. Hij en zijn broer Wouter hebben hier in deze buurt jaren het brood rond gebracht en kennen zo een beetje heel Wassenaar. Laat Wouter nu, met uitkijk op de Shell pomp, ineens onze Aiki zien: Achter de wasstraat langs de pomp en over het smalle trottoir loopt ze naar onze oprit……..

Had Wouter een engel op zijn schouder en fluisterde deze hem wat in? Ties heeft zijn jas aangetrokken, is naar de overkant gelopen en heeft Aiki terug in onze tuin gezet. Aiki en Angel helemaal blij! Toch maar meteen aan Ties gevraagd of hij nog even terug wil om beide dames in de keuken te zetten, met de deur natuurlijk op slot!

Bedankt!!
Geweldig mannen, wat zijn wij blij met deze fantastische overburen!
Kijk en huiver:
Aiki achter de wasstraat:

Aiki achterom
Ja, hier struinde onze drachtige dame:

Achter
En zo liep ze langs de pomp:

Achter langs
Wouter kon alles zien vanuit huis:

Hier wonen Wouter en Ties
Over de smalle stoep, langs voortrazende auto’s:

Over de stoep
Zo naar de oprit, netjes wachtend voor de poort:

Oprit
En toen was ze weer terug in de tuin:

In de tuin

Want oh jeetje die Aiki toch, wat voor zwangerschapsperikelen houden je zo bezig dat je steeds maar weer die tuin uit wilt? Ben je ergens naar op zoek? Wil je je nu al afzonderen? We weten het niet.

Ik hoop dat mijn collega vriendinnen van de dierentelepathie een hartig woordje met haar kunnen spreken, zelf ga ik natuurlijk ook aan de slag. Hoewel het vaak lastig is met een eigen dier te praten, je kent je eigen dier vaak zo goed dat je soms het antwoord al invult en dan niet helemaal zeker weet of het jouw eigen antwoorden of die van je dier zijn.

Wordt vervolgd, we zijn erg benieuwd naar Aiki haar beweegredenen……

Tegelijkertijd wordt Wassenaar opnieuw bedolven door een keus pak sneeuw en dat moet natuurlijk op de kiek!

Winter Wassenaar
Klik hier voor het Winterse wonderland in Wassenaar.

januari 18, 2010

Nachtmerries bestaan….. en beschermengelen?

Geplaatst onder: Angel, Aiki, Aiki's dracht — Maj @ 4:22 pm

Dat nachtmerries bestaan weten we allemaal. Onlangs werden we door het gebeuren bij ODH Kennel of DRACC’s Clan weer eens met beide benen op de grond gezet: De dracht van Djarré en Cuando liep niet goed af, het ene te verwachten pupje was al overleden voor ze ‘t levenslicht zag en moest bij Djarré operatief verwijderd worden. Tot overmaat van ramp was Djarré haar baarmoeder ontstoken en moest ook verwijderd worden. Arme Djarré en wat hadden we met haar en de Markelo mannen te doen! Wel fijn te weten dat Djarré voorspoedig op knapt!
Dit is toch de grootste nachtmerrie van elke honden fokker?

<nachtmerrie

Vannacht kregen wij hier in Wassenaar ook de nachtmerrie van ons leven……

Midden in de nacht, we liggen net in onze eerste slaap, hoor ik de deurbel gaan. Is dat onze deurbel? Of droom ik?
Snel het bed uit, ochtendjas aan en de trap af naar beneden. Intussen gaat het bellen gepaard met gebonk en geroep, wat een kabaal zeg zo midden in de nacht. Misschien een stelletje vandalen of zou er een ongeluk zijn gebeurd en men naar binnen willen? Snap er niets van…

En dan krijg ik een heuse hart verzakking! De schrik slaat me om het hart want:
Er staan 3 POLITIE AGENTEN op de voordeur te bonzen!!!
De kinderen…. schiet er door me heen, er is iets gebeurd met één van de kinderen…

Met bonzend hart maak ik de deur open en vraag nogal blond wat er aan de hand is.
Nou mevrouw, heeft u een hond?” Wordt er gevraagd. “Jazeker, ik heb 2 honden!” antwoord ik met bonzend hart.
Er loopt een hond midden op de Rijksstraatweg en we vroegen ons af of die niet van u is?
Wat? Een van onze honden? Die slapen achter op de veranda!” reageer ik nog heel onnozel……

En prompt komt daar Aiki met de oren laag in de nek door de voordeur naar binnen schieten. “Aikiiiiiii, hoe kan dit nu? Wat is er gebeurd?
Aiki verdwijnt schoorvoetend als een stout kindje naar de keuken en ik vraag de agenten naar binnen, maar dat willen ze niet, ze moeten verder.
Er was een melding binnen gekomen dat er een hond op de Rijksstraatweg zou lopen en warempel, daar liep onze drachtige Aiki, midden in de nacht, ontweken door 3 grote vrachtwagens…… met allemaal beschermengeltjes om haar heen….

Angels are watching over

Als de agenten verder gaan laat ik ook Angel naar binnen, zij staat achter de keukendeur vrolijk te kwispelen. De dames hebben de afgelopen vorst periode in de keuken geslapen, maar omdat het vannacht helemaal niet meer vriest mochten ze als vanouds weer op de veranda slapen.
En wat er daarna is gebeurt laat zich raden…. Is Aiki op zoek gegaan naar eten? Dat ze hongerig is weten we intussen wel, maar zo hongerig? Ze moest toch door of over het tuinhek om daarna via de achterkant door de tuin van de buurvrouw achter de wasstraat van de Shell pomp te komen……
Halleluja, engelen bestaan! Hoeveel bewijs moeten we toch steeds maar weer krijgen?

<Engelen spreken

Dat ik de hele nacht niet meer geslapen heb mag ook wel duidelijk zijn. En beide dames blijven voorlopig, tot de tuin nog beter is afgezet, in de keuken slapen.
Verder gaat het eigenlijk prima met onze Aiki. Ze groeit gestaag en hoewel ze pas op de 2de helft zit is het echt al heel goed zichtbaar. Zoals gezegd is haar eetlust enorm en is mevrouw met moeite uit haar slaap te halen voor een wandeling…..

<Aiki slaapt

Waar gaat dat heen?
Hou Aiki haar drachtboek in de gaten!

december 20, 2009

Een avontuur met een staartje?

Geplaatst onder: Angel, Sneeuw, Vakantie, Aiki, Cuando, De Zwemkolk, Aiki's dekking — Maj @ 10:25 pm

Nee, ik heb het niet over de Walt Disney film Fievel, het kleine muisje.

En ja, ik hoop dat dit avontuur meer dan 1 staartje zal opleveren. Want zoals iedereen intussen wel weet is Angel’s zus Djarré drachtig van Cuando, maar werd er op de echo maar één vruchtje gezien. Eén staartje maar? Zoals de DRACC’s al melden, dat roept natuurlijk vragen op en de gezondheid van Djarré gaat voor alles! Wij hopen met elkaar dat er toch nog stiekem wat staartjes verstopt zaten en het niet alleen maar bij één pupje gaat blijven. De tijd zal het leren, half januari zal het zover zijn. Spannende tijden dus!

Als de natuur het wil dan hopen we van harte dat ons avontuur wel wat staartjes gaat opleveren! Enfin, afgelopen zondag de 13de was het dan zover, samen met onze dames reisden we naar Markelo af. Vol bepakt want De Zwemkolk is voor de hele week geboekt en omdat Aiki mogelijk op haar hoogtepunt is kunnen we er zelfs nog een dagje eerder terecht (Ontzettend bedankt Diny en Gerard!)

Als we bij de ‘Draken’ aankomen mogen de dames eerst even de pootjes strekken. Want we zijn nog iets te vroeg voor De Zwemkolk. En eigenlijk zijn we natuurlijk stik benieuwd hoe Aiki zich zal gedragen……

Heilige maagd Maria Aiki heeft er geen kaas van heeft gegeten, maar dat is geen beletsel voor een directe koppeling. Sterker nog, het stel is nog geen minuut buiten of ze staan al vast. Albert kreeg niet eens de tijd om zijn jas te pakken……. Hoe snel wil je het hebben? Zonder enige kik van Aiki heeft Cuando het toch maar weer perfect voor elkaar, Kijk maar eens!

1ste keer

Met gelukmakende gevoelens reizen we bepakt en bezakt door naar De Zwemkolk. De jongens arriveren wat later en nemen een heerlijke verrassing voor Ton mee. Hhhmm zelf gemaakte erwtensoep, wat zal Ton daar van smullen! Gezellig eten we samen en kletsen nog eens uitgebreid na over de dracht van Djarré en deze eerste superdekking van Aiki met Cuando.

Maandag de 14de hebben we een topdag qua weer. Het zonnetje schijnt volop, perfect voor een uitgebreide wandeling. Vlak voordat we de heide op gaan wordt ons pad doorkruist door een hele kudde reeën. Prachtig! Het is hier dus niet voor niets aanlijn gebied…….. We besluiten de blauwe pijl te volgen, de langste route, die we ook een dikke maand geleden met Ria en Rob hebben gelopen. Ook toen scheen de zon volop en zagen we overal van die prachtig gekleurde paddenstoelen. Maar daar is nu niets meer van over.

Met de zon

En wat genieten we nu opnieuw! Klik hier en geniet met ons mee hoe weids en mooi het daar toch is.

’s Avonds treffen Aiki en Cuando elkaar weer voor een heftige date. Dat Cuando een Don Juan is wisten we al, met het grootste gemak vertoont hij zijn kunstjes.

Goed voorbeeld doet volgen Markelo mannen? Kijk hier maar eens wat een Don Juan zij in huis hebben!

’s Nachts vriest het behoorlijk en dinsdag is het koud. De grond is bevroren en dat geeft een prachtige winters effect. Klik hier voor die opkomende zon. Geweldig!

Ochtendzon

s ‘Middags volgen we opnieuw de blauwe pijl, jammer dat het toestel niet mee is, want door deze winterse vrieskou is de heide nog veel mooier!

Woensdag de 16de ontwaken we weer met een prachtig zonnetje.

Prachtig!

En dan mag Aiki haar lover nogmaals treffen. Maar eens kijken of mevrouw nog wil, (van heilige maagd kunnen we al niet meer spreken) en ja hoor, Cuando wordt nu zelfs wat uitgedaagd.

Spel
“Drie keer is scheepsrecht!!!” want ook nu is al snel de koppeling een feit. En elke koppeling duurt langer….. brrrr koud dat het is………

Nagenieten onder de kerstboom, het kerstgevoel zit er al goed in!

Nagenieten

Donderdag de 17de poedert het een beetje als we de heide op gaan. Geen fototoestel mee, want we worden toch wel een kleine beetje sneeuwmannetjes tijdens het lopen. De dames hebben doorlopend stukjes zand en reeën keutels tussen de tenen. Maar goed dat de haren ertussen net zijn bijgeknipt. Het is bere koud, de wind is dun, maar het voelt oh zo lekker gezond buiten! En natuurlijk moet die poedersneeuw toch wel vastgelegd worden.

Poedersneeuw?

Rond het huisje maak ik dus wat poederfoto’s, Kijk hier maar.

’s Avonds belt Rene ons op of we met hem mee gaan naar het bos van Rodin bij Bathmen. Daar ligt een flink pak sneeuw! Hij met Djarré en Cassy en wij met onze dames en het is puur genieten. Door die witte sneeuw zijn de paden in het donker heel goed te zien, geweldig wat kraakt alles! Dank je wel Rene, je hebt ons weer een mooi stukje bos laten zien!

Het zit er weer op, vrijdag de 18de is alweer onze laatste dag. Rene en Albert, jullie natuurlijk onwijs bedankt voor die enorme gastvrijheid en liefdevolle gezelligheid, we hebben opnieuw ontzettend genoten!

Bedankt!

Hoewel de sneeuw het hele land behoorlijk heeft getroffen blijft het ons hier toch wel bespaard, want echt veel ligt er niet. Fototoestel mee voor een laatste heide wandeling met poedersneeuw om ons heen.

Sneeuw!
Klik en geniet mee.

De terugreis verloopt soepeltjes ondanks de vele sneeuwtaferelen onderweg. En die grote file bij Amersfoort kunnen we net op tijd ontwijken. Alleen op onze eigen Rijksstraatweg staat het weer vast, de enige file waar we in terecht komen. Thuis ligt er toch wel iets meer sneeuw, ook dat moet maar meteen worden vastgelegd.

In de tuin

En dat Nederland van zaterdag op zondag door een heuse sneeuwstorm wordt getroffen, die heel de infrastructuur lam legt, dat had niemand kunnen bevroeden……

Winterwonder land

De hondjes malen er niet om, die genieten samen met de kinderen van een echt heus Winter Wonder Land!

Zie hier de vele foto’s in park De Paauw samen met Angel en haar zoon Odin!

Een avontuur met wat staartjes, laten we hopen dat het een mooi vervolg gaat hebben.

Over 4 weken weten we of dat echt zo zal zijn……

Rest ons iedereen een sfeervolle kerst te wensen met een bruisend 2010!

Fijne dagen allemaal!!!

PS: Er is nog steeds iets mis met die instellingen. Waarom de tekst soms groot en dan weer klein wordt weergegeven is erg onduidelijk en kan ik niet aanpassen…… jammer, want dit is niet de bedoeling en maakt het verhaal er zeker niet mooier op….

november 29, 2009

Angel’s blind date

Geplaatst onder: Angel, Wassenaarse slag, Angel's vrienden, Aiki, Mex — Maj @ 8:31 pm



Ja, eindelijk gaat het er dan van komen, Angel’s blind date met haar mogelijk toekomstige echtgenoot! Spannend maar weer wat het zal worden en wie we hebben uitgezocht. Haar eerste 2 mannen hebben we vanaf pup gevolgd en deze jonge man eigenlijk ook een beetje, zij het vanaf de zijlijn, omdat we er toen nog lang niet zo mee bezig waren.

En nu maar duimen op een beetje droog weer zodat we buiten genoeg foto’s kunnen maken. ‘Shambhala aan!’, zeg ik dus maar!

En dan is het zover, zijn baasjes maken er een dagje strand van en komen met hun jongeman het Westen onveilig maken. Voor ons helemaal top, zo hoeven wij niet helemaal naar het Noord Oosten te rijden voor een date. Het strand ligt hier immers vlak naast de deur!

Er valt geen onvertogen woord als Angel’s toekomstige verloofde de poort binnen komt stormen.  Beetje hyper mag wel even, na een lange autorit moeten hoognodig de poten gestrekt en de blaas geleegd. Tja, want natuurlijk ruikt die tuin wel naar een rivaal. Gijs, onze grote boxervriend,  komt hier tenslotte met grote regelmaat zijn geurtje verspreiden.

 

Omdat het nog steeds wat regent komen de tortelduifjes al snel naar binnen. Ook Aiki vindt deze jongeman helemaal super. En er mankeert helemaal niets aan zijn hondenneus, zou hij echt iets heel speciaals aan onze Aiki ruiken?

Als de regen mindert maken we wat buitenfoto’s (klik hier) omdat het binnen iets te donker is.

Met nog twee korte filmpjes van onze Angel samen met haar toekomstige lover; Zie filmpje 1 en filmpje 2

En daarna besluiten we toch ook even heerlijk mee naar het strand te gaan, op naar de Wassenaarse Slag! Als de zee geroken wordt gaan de honden helemaal uit hun dak. Het waait flink maar de lucht klaart op! Dank je wel Engelen!

Onze dames gedragen zich super samen met hun zwart/bruine vriendje en ook van deze jongeheer kan ik niet anders zeggen: Wat een vrolijke sociale lieverd! Geen strijd onderling, geen macho gedrag, nee sterker nog, als zich een stoere mannelijke Husky tussen dit drietal schaart dan valt er wederom geen onvertogen woord!

Elkaar wat afsnuffelen en daar is alles mee gezegd. Ik ben wel wat anders van reuen gewend, dus wat dit betreft kan onze vriend al sowieso niet meer stuk!

Klik hier en geniet mee van de strand foto’s van Angel’s blinddate!

En Angels dochter Aiki? Aan Mex zijn reacties te zien gaat het echt niet lang meer duren. De tekenen van een naderende loopsheid zijn er al zo lang, deze laatste week nog meer dan anders…… Zo het nu  dan toch echt bijna zover zijn? Maar de natuur is de natuur……. We wachten geduldig af wat de toekomst ons zal brengen. Zodra het haar tijd is zullen de sirenes in Wassenaar loeien……  En snellen wij naar Markelo voor haar date met Cuando. In elk geval staat dan ons 3de nestje, het C-nest van Aiki gepland!

En Angel gaat straks haar allerlaatstes nestje krijgen. Daar willen we  natuurlijk ook al onze aandacht aan besteden. Ruimte en tijd voor 2 nestjes tegelijk denken we niet aan en gaan we ook helemaal niet doen. Alles op zijn tijd!

PS: Jolien en Guido, dank jullie wel voor de gezellige dag en het mogen meegenieten van jullie geweldige kanjer Achak-Mex! Ik hoop dat hij en Angel straks prachtige zwart/bruine en ook geheel zwarte pups op de wereld gaan zetten. Want ja, deze jongeman komt uit het A-nest van ODH Kennel of Heartland, zijn oma van vaders kant is effen zwart en zijn opa van moederskant is ook geheel zwart, dus  uit deze combinatie verwachten wij zwart/bruine en geheel zwarte pups! Dat wordt weer spannend!!


november 3, 2009

Herfst weekend in De Zwemkolk


Gaat de geschiedenis zich herhalen? Begin november 2008 stond een weekendje De Zwemkolk in de planning om Angel en Cuando te laten ‘daten’ en toen gooide Angel roet in het eten door eerder dan verwacht loops te worden. Weten jullie het nog? Gelukkig kwam het toen zeker weten van ‘daten’ tussen die twee en helemaal fantastisch kreeg dat bewuste weekend wel negen staartjes……

Dit keer was De Zwemkolk door Ria en Rob geboekt en zo hoopten we allemaal dat Aiki vast wel loops zou zijn, zodat Ria misschien ‘the making of’ haar eigen pupje zou zien. Maar niets is minder waar, nu is het Aiki die roet in het eten gooit door gewoon haar eigen tijd af te wachten. En zijn het haar tante Djarré en nichtje Acun die deze keer, veel eerder dan verwacht, loops  worden. Tja en tante Djarré gaat nu toch echt helemaal voor. Zal dat ook wat staartjes krijgen? Ongetwijfeld, aan Cuandoman zal het in elk geval niet liggen……..

Zonder loopse hondjes arriveren wij in De Zwemkolk en Khes is helemaal door het dolle heen. Wanneer gaan we wandelen, schiet op baasjes, ik heb zoveel zin om met mijn mama en zus de hei af te struinen! Aiki en Khes zijn samen net een Siamese tweeling. Het is echt leuk om te zien hoe die samen twee pootjes op één buik zijn!

Deze Eerste Dag start dus direct met een flinke wandeling na de middagmaaltijd. De blauwe pijl volgen en het is puur genieten. Wat een rust, wat een rijkdom, wat een omgeving! En dan die paddenstoel….

En met die zon erbij is het nog warm ook! Ergens midden op de heide ontdekken we een groep reeën.

Snel de hondjes aanlijnen want dit mogen ze niet verstoren. Het is werkelijk prachtig om te zien. Dit pakken ze ons niet meer af. Pas tegen de schemer zijn we moe en voldaan weer terug bij De Zwemkolk. Hoeveel kilometers hebben we er dan al opzitten?

De Tweede Dag, als de volgende ochtend zich aandient, staan de dames al te trappelen van ongeduld om weer naar buiten te mogen. Een paar rondjes om het huis banjeren is één groot feest. Wie er voorop gaat maakt niet uit, maar meestal is het Aiki die de rest uitdaagt.

En dan, vroeg in de middag, arriveren Rene en Albert met hun Clan in de auto. Alles gaat mee, Cuando keurig tussen zijn 2 loopse dames, de tijd is immers nog (net) niet rijp! In verband met een wielerronde starten we in wandelgebied Hellendoorn.

Mooi hoe onze dames zich tussen de Clan in verplaatsen en heel leuk om te zien hoe snel een nieuwe roedel zich vormt.  Cuando geniet zichtbaar van al dit vrouwelijk schoon. ’s Avonds eten Rene en Albert bij ons in de Zwemkolk en kletsen we tot in de kleine uurtjes heel wat af.

De Derde Dag wordt er behoorlijk wat regen verwacht. ’s Middags staat er natuurlijk weer een flinke wandeling gepland. Omdat we, ondanks de Shambhala en vele Engelenhulp, het lot niet willen tarten besluiten we een uurtje eerder te vertrekken. Als Hetty, Hans, Cisca, Niek en Rene samen met Herr Derrick (B’ Engel van Angel & Cuando), Kaya en Cassy arriveren, lopen we opnieuw met elkaar een geweldige route uitgestippeld door Rene.

We steken de A2 over en komen dan in een sprookjesbos van herfstkleuren terecht.

Wat is het bos toch mooi in deze tijd van het jaar. De jassen gaan uit, want ondanks  de harde aantrekkende wind is het nog steeds warm.

En…. Lang leve de Shambhala of zijn het de Engelen die ons weer eens zeer gedienstig zijn? Precies op het moment dat we weer in De Zwemkolk arriveren begint het te druppelen. Daar is dan die lang verwachte bui.

s’ Avonds zijn we uitgenodigd bij de DRACC’s Clan en genieten we allen van een uitstekende maaltijd! Wat worden we verwend! En Cuandoman? Hoe verliefd hij ook is op Djarré in haar loopsheid, hij steelt toch volledig de harten van Ria en Rob! Echt geweldig hoe hij ze om zijn pootjes weet te winden, wat een slijmbal is het toch. En wat moet dat in hemelsnaam worden straks met die pups van Aiki en Cuando, de één nog een grotere slijmbal dan de ander …… Zeg nu zelf, daar kunnen toch alleen maar echte knuffelberen uit voort komen?

De Vierde en Laatste Dag schijnt het zonnetje weer. We hoeven niet direct vroeg het huisje te verlaten (dank je wel Gerard & Diny!) dus meteen na het ontbijt gaan we voor de laatste maal op pad.

Nu wordt het de rode route? Of was het groen? Maakt niet uit, maar genieten doen we opnieuw. Het kan niet op! En de paddestoelen worden steeds groter.

En één ding is zeker, dit weekend is voor herhaling vatbaar, we gaan het zeker nog eens zo samen doen!

PS 1: Precies op het moment dat we De Zwemkolk met bepakte auto verlaten worden we getroffen door een heuse wolkbreuk! Hoezo Shambhala? Dank jullie wel Engelen, dit weekendje was echt TOP!

PS 2: Hou de website van Of DRACC’s Clan in de gaten. Er staat daar heel wat te gebeuren met Cuando en Djarré bijna op haar hoogtepunt….. of is het al zover?

PS 3: Nee, Aiki is nog steeds niet loops, ze houdt de spanning er echt in. De eer is nu aan haar tante Djarré!


PS 4: Klik op de onderstreepte dagen voor het openen van de webalbums, er valt weer heel wat te genieten!

september 21, 2009

NODHV strandwandeling


Eigenlijk is het een repeterend verhaal, elk jaar weer dezelfde wandeling met dezelfde ’soort’ mensen!  Maar  sinds we deze wandeling vanaf 2006 organiseren kan ik alleen maar zeggen dat hij elke keer leuker wordt. Soms valt er iemand af maar meestal komen er ook nieuwe wandelaars bij. En allen met dezelfde passie: onze Oudduitse Herder. Intussen gaan we elkaar kennen en worden we één grote ODH familie. Zoenen is dan ook veroorloofd hè Lex?

Zoals steeds wachten we op elkaar bij de grote parkeerplaats in Katwijk tot iedereen aanwezig is. Mooi dat er ook toekomstige ODH eigenaren mee wandelen om zo eens te zien hoe onze kanjers zich met elkaar op het strand gedragen! (en goed gedragen kunnen ze hoor!) Leuk dat Souris (‘onze’ B’Engel) nog even haar grote zwarte vriend Balou komt uitzwaaien. Balou is een zwarte achterneef van onze Angel en loopt met Ilone mee. Souris niet, zij gaat met Peter mee terug, ze is met haar bijna 9 maanden net aan haar eerste loopsheid begonnen, gelijk met haar mama Angel, die ook schittert door afwezigheid. Verrassing ook als Indy (weer een B’Engel) toch mee wandelt met Ton en Janie, voor hem een peulenschil, zij wonen immers in Katwijk aan Zee. En natuurlijk zijn Rob en Ria met Khes (‘onze’ A-Engel) van de partij. We treffen Peter en Ellen met Diva, Jaap komt met Chika, Martin en Florine hebben hun ‘buurmeisje’ Sara bij zich, Hetty en Peter nemen de grauwe Jessy mee en Loes en John zijn er met Rocky. Helaas meldt de familie Vogels zich af, beterschap voor Angelien van ons! Heb ik nog iemand vergeten? Ja, want Jan is verlaat….

Zonder Jan, die ons met Branco achterop zal lopen, vertrekken we alvast naar zand en zee. De honden zijn meteen dol. Ze gedragen zich als echte herders, de één ‘herdert’ nog meer dan de ander en jagen blijft ook erg leuk.

En de baasjes? Sommigen zien elkaar alleen maar tijdens deze wandelingen dus er valt weer heel wat af te kletsen.

De puppy route begint vanaf de andere kant bij Beach End in Noordwijk en halverwege het strand treffen we elkaar  om zo gezamenlijk  naar Beach End te lopen en daar gezellig  wat te nuttigen. Het is één groot feest van één grote familie als we elkaar ergens op het strand treffen. Lex en Joke met hun 4 Boys van de 7 (van het Vijfspan, snappen jullie het nog?) herkent natuurlijk iedereen. En Lex zijn dag kan niet meer stuk, zo vaak als hij op het strand door vrouwelijk schoon wordt gezoend!  Odin (weer een B’ Engel) komt samen met Paul, Astrid en Evita en is helemaal blij als hij zijn broer Indy ontdekt. Samen maken ze de zee onveilig. Daar treffen we ook Miranda aan met Castor en haar jongste telg de grauwe Brenda. Brenda haar halfbroer de zwarte Kansas komt met de familie Kortekaas mee. Wat een feest toch weer!  Op naar Beach End om gezamenlijk wat te drinken en heerlijk bij te kletsen.

Voordat we de terugweg aanvangen maken we een groepsfoto en net als we denken dat we klaar zijn komen toch Joke, haar man en de zwarte Sky aanwandelen. Precies op tijd!

De terugweg verloopt net zo lekker als de heenweg. De hondjes genieten en wij niet minder. De puppen en jonge honden haken al snel af terug naar Noordwijk en wij vervolgen onze weg over het strand naar Katwijk. Als we bijna bij Katwijk zijn aangekomen ziet het strand bijna zwart van de Kite surfers. Wie had ooit gedacht dat je door zo een luchtbed gevloerd kon worden? Helaas overkomt het Peter van Hetty. Wat een schrik als ineens een van je medewandelaars ter aarde stort. De Reddingsbrigade is er snel bij en neemt hem toch even mee ter onderzoek. Intussen stellen wij ons op in het strandpaviljoen er vlak naast. Gelukkig komen Hetty en Peter ons toch nog even verslag doen van het hele gebeuren en met wat ijs tegen Peter zijn hoofd hopen we dat de klachten snel afnemen. We nuttigen nog een laatste drankje en kletsen weer heel wat bij. Het was echt helemaal TOP en zeker voor herhaling vatbaar. Want deze repeterende wandeling is heus niet saai!!

Er zijn weer heel veel mooie foto’s gemaakt, ga er maar voor zitten want het is echt heel veel om na te genieten! Klik op de links hieronder:

-      Angel of Wassenaers webalbum

-      Het foto album van PEter  

-      Miranda haar Picasa webalbum

-      Kansas is onze hond

-      Het Vijfspan

En zo kunnen we allemaal nog lang nagenieten van deze heerlijke nazomerse NODHVwandeling!

PS: Gelukkig horen we een dag later van Hetty dat het uiteindelijk toch mee lijkt te vallen met Peter en zijn ongeval hopelijk met een sisser afloopt! Fijn Hetty, daar zijn we heel blij om!

september 5, 2009

Zwemplezier in buitenzwembad De Zien

Geplaatst onder: Angel's familie, Angel's engeltjes, Aiki, Zwemfestijn — Maj @ 9:58 pm

Aan het eind van het zwemseizoen sluiten veel zwembaden hun buitenbaddeuren. En bij sommige buitenbaden wordt dit feestelijk afgesloten met een paar uurtjes vrij zwemmen voor de hondjes. Zwembad De Zien in Uitgeest doet het al jaren en verleden jaar hebben onze hondjes: Angel, Aiki, Kayra en Khes  samen met de baasjes er veel plezier beleefd. Helaas is Kayra niet meer onder ons en omdat Angel geen echte waterrat is mocht zij deze keer thuis blijven.

Maar de twee grauwe zusjes Aiki & Khes?

Die hebben wederom genoten.

Tussen de vele hondenrassen in (nou ja voornamelijk toch wel Labradors en Golden Retrievers) viel er vanaf hun zijde geen onvertogen woord. Sterker nog ze lieten zich erg makkelijk de bal afhandig maken door een aantal super snelle Labradors. Of weken uit voor het vele aanblaffen van een kennelijk wat onzekere Golden Retriever.

In het diepe zwemmen koste wat overredingskracht en op de mat was ook even eng, maar toen ze eenmaal de smaak te pakken kregen zwom Khes uit haarzelf al naar de mat toe om wat uit te rusten.

Ria en ik zwommen natuurlijk ook mee en het was wel uitkijken voor die scherpe nagels aan de poten, want daar zit heel wat kracht achter.

We hebben het geweten, Ria heeft wat te verantwoorden als ze maandag weer werk! Er staat nu een prachtige dieprode pootafdruk op haar bovenbeen. Mijn linkerarm is ook paars met een aardige streep. En de nodige spierpijn natuurlijk…… Maar dat alles mag de pret niet drukken, ook dit jaar hebben we opnieuw genoten.

Hoe koud het water ook was, de zon liet zich af en toe zien en hoe zeg je het ook alweer?: “ Als je ‘kindjes’ genieten, dan genieten de ‘ouders’ mee!” 

Na afloop zijn we nog heel gezellig bij Rob en Ria langs gegaan om lekker onder het genot van een thee/koffie op te warmen en bij te kletsen natuurlijk. Het was weer leuk en zeker voor herhaling vatbaar!

Klik hier voor het album van de waterpret.

september 2, 2009

Nakomelingen wandeling Angel’s of Wassenaer

Geplaatst onder: Angel, Angel's vrienden, Angel's engeltjes, Aiki, Cuando, Soestduinen — Maj @ 4:27 pm



Allereerst: Na een fikse PC storing (eigenlijk is het ding gewoon afgeschreven en ratelt hij als een slang door onze huiskamer als er ook maar iets geopend wordt) startte diezelfde PC zichzelf doorlopend op en af op het moment dat ik hem het hardste nodig had, nl op zondagavond 23 augustus, precies NA de nakomelingen wandeling, juist toen we zo ontzettend graag onze genomen foto’s wilden bekijken! Niets geen foto’s dus maar wel veel geduld! En toen was het even wachten op een nieuwe PC of nog erger? Wachten totdat ‘t nieuwe prachtige ding met het juiste besturingssysteem naar behoren werd geïnstalleerd……. om zo dan eindelijk te kunnen genieten van al onze foto’s op een mooi breedbeeld scherm en daarna online te kunnen genieten van de foto’s en verslagen van de medewandelaars! Want Rene en Albert, de baasjes van Cuando waren al snel klaar! Kijk en geniet mee van hun geweldige verslag op de site van “Of DRACC’s Clan” (En kijk bij Avonturen)

En ja, eindelijk is het dan zover en ook al is nog niet alles naar behoren geïnstalleerd, een verslag lukt en die foto’s, die zijn geweldig! Lees mee en geniet:

Verleden week zondag was het zover, eindelijk gaan we een groot aantal van Angel’s nakomelingen weer zien! Oh wat hebben we er zin in. En de beide dames Angel en Aiki niet minder, sterker nog, die worden helemaal gek als de oranje zakdoekjes tevoorschijn komen. Eigenlijk hebben ze de vrijdag ervoor al in de gaten dat er iets leuks gepland wordt, want beiden staan er met dikke neus bovenop als ik hondenijsjes maak!

Enfin, zondagmiddag arriveren wij gelijk met Albert en Rene, de baasjes van papa Cuando, bij de Soestduinen. Ofdat we het zo hebben afgesproken, of is er toch weer sprake van die telepathische chemie waar we vaker ‘last’ van schijnen te hebben? We zoeken een plekje in de schaduw en de hondjes Angel, Aiki & lover Cuandoman begroeten elkaar als dikke vrienden, alsof ze een pagina verder lezen in hun grote dierenboek. En dan arriveren de eerste Engeltjes, want ja met veel trots kan ik nog steeds zeggen dat deze Oudduitse Herders van Angel echte Engeltjes zijn!

De één na de andere A en B’Engel arriveert en het is een feest van herkenning. Oh wat lijken zwart/bruine broer en zus Baglis-Shamal en Baïtel-Daikah toch op elkaar!

Baglis-Shamal, die nog nooit een grote mond heeft opgezet tegen enig vierpoter, ziet zijn vader staan en besluit te reageren op de begroeting van papa Cuando. Tja, je bent een reu of niet en qua bouw zie je er toch al bijna volwassen uit? Reuen gedrag onder elkaar, waarvan de enige echte dekreu toch even moet laten horen dat hij de oudste en hoogste in rang is. Shamal zijn baasje Lisette herkent haar ‘schaduw’ bijna niet. Is dit mijn malleke? Tijdens de wandeling is het ‘me and my shadow’ zo baasgericht plakt hij tegen de broekzak van zijn vrouwtje aan. Moet zeggen dat het wel schitterend is om te zien.

Ahavahel-Jimmy, het enige zwart/bruine mannelijke A-Engeltje, is helemaal blij en ik kan niet anders zeggen dan dat hij zich voorbeeldig gedraagt. Hij is nu toch een volwassen volledig intacte reu maar totaal geen macho gedrag en tegen alles en iedereen even lief! Ook tegen Cuando, hulde aan zijn baasjes!

Ontzettend leuk ook om Aiki haar zusjes Ariël-Abayomi en Aquariël-Zita weer te zien. Dat was lang geleden en wat zijn ze mooi geworden, deze beide dames. Abayomi is behoorlijk fors en donker en menigeen valt op haar uiterlijk, prachtig! Zita haar uitdrukking is bijna die van onze Aiki, wat lijken hun kopjes toch sprekend op elkaar.

Je bent familie of niet, het is echt gaaf om te zien. Aniël is net loops geweest en dat hebben we geweten. Want al is ie nog jong en al heeft ie pas één maal met één poot omhoog tegen een boom geplast; Bath Kol-Kommissar Derrick zou Derrick niet zijn als hij zijn speurneus niet gebruikt, hij lijkt ineens te weten wat hij wil, deze dame ruikt wel heel lekker en hij wijkt eigenlijk niet meer van haar zijde!

Bahram-Indy, de grootste uit ons B-nest is nog altijd kolosaal, wauw wat een prachtig manneke is hij. Als hij zijn grauwe broer Barbelo-Odin ziet dan is hij verkocht, die twee zien elkaar wekelijks tijdens hun training en zijn hele dikke vrienden. En aangezien Odin regelmatig bij onze dames thuis verblijft, zijn ook zij dikke maatjes.

Baïtel-Daikah is samen met haar vriendin Jamba gekomen en geniet volop van het rennen met haar vierpotige familieleden om haar heen. Als ze te dolletjes heen en weer raast dan wordt ze gewoon door Jamba gecorrigeerd, precies zoals ook Angel bij Aiki kan doen. Mooi natuurlijk om te zien. Aiki haar jongste zusje Atuniël-Khes, ook zo een lichte grauwe dame, gedraagt zich weer eens super sociaal, wat een kanjer is zij toch altijd! Zo makkelijk en zo zachtaardig!

Kortom, het is echt een feest van herkenning en vergelijking, de één doet het nog leuker dan de ander en iedereen geniet!

Omdat het toch wel heel heet is besluiten we door het bos te lopen en de zandvlakte een beetje te mijden. Af en toe een rustpauze met wat foto’s van onze trots en we vervolgen onze weg in deze hitte. Want echt warm is het wel, het lijkt wel of we op een tropisch eiland vertoeven………Beetje teveel Shambhala?

En zo kan ik wel uren doorgaan over deze toch wel heel bijzondere middag. Wat zijn we trots op ‘onze Engeltjes’, die het allen even goed doen en allen even mooi, gezond, ontzettend baasgericht en even sociaal zijn! Geweldig, hulde aan de baasjes die de socialisatie zo prachtig hebben voortgezet waardoor er bij deze  kanjers, jong en ouder, geen onvertogen woord is gevallen. En natuurlijk ook hulde aan papa Cuando, die zich keurig gedroeg en zich maar mooi steeds liet fotograferen samen met één of meer van zijn kinderen.

Voordat alle Engeltjes met baasjes weer huiswaard keren drinken en kletsen we nog wat na over deze middag, over onze hondjes en de band die het met elkaar schept. En de hondjes? Die genieten na van hun ijsje, de één nog wat meer dan de ander hè Khes, jij wist precies wie er wat langzamer was en waar nog wel een ijsje te halen viel.

Lieve baasjes en lieve Engeltjes, lieve Albert en Rene en lieve papa Cuando, dank jullie wel dat jullie deze dag tot een onvergetelijke dag hebben gemaakt, het was helemaal TOP en helemaal af!

Klik hier en geniet mee van wel meer dan 300 foto’s van deze geweldige TOP dag.

PS: Diezelfde week dat onze PC het begaf had ikzelf nog een hele leuke middag. Ik ben namelijk naar Dordrecht getogen om de 12 halfbroertjes en halfzusjes van onze B’Engeltjes te knuffelen. Die andere nazaten van papa Cuando. Bij de Oudduitse Herder Kennel van Sam’s Dijckhuys lieten de 12 knuffelbeertjes zich heerlijk fotograferen. Klik hier voor de hele reportage!

Berber en Bart, ontzettend bedankt voor jullie gastvrijheid, het was echt geweldig en jullie eerste nestje belooft nu al een topnestje te worden! Want wat zijn dit allemaal even mooi gekleurde en grof geblokte Oudduitse Herder beertjes aan het worden! Ik heb genoten!

augustus 24, 2009

Dikke stress in Huize Angel of Wassenaer

Geplaatst onder: Angel, Angel's familie, Puppy's, Angel's engeltjes, Aiki, Cuando, Soestduinen — Maj @ 11:25 am

Onze PC is ter zielen, helaas is ie gisteravond laat ‘ overleden’
Dit korte bericht kan even vanaf de PC van onze lieve Buuf, die haar kantoortje even beschikbaar stelt!

We kunnen nu dus geen update geven op de web-site (dat gaat niet vanaf hier) en alle mail moet ook wachten want er moet eerst een nieuwe PC komen!!
Hoop natuurlijk van harte dat straks op de nieuwe PC alle oude gegevens overgenomen kunnen worden en zo niet? Dan is er een flink probleem…………
Allemaal dus even een behoorlijke dosis geduld voor het verslag en alle prachtige foto’s die we gisteren tijdens de nakomelingen wandeling hebben gemaakt! Die vele foto’s hebben we nog niet eens gezien…..

Maar: wat was het geweldig gisteren en wat was het gaaf dat er zoveel honden uit zowel het A-nest als het B-nest aanwezig waren!
Dank je wel lieve baasjes, dat jullie de tijd hebben genomen om er bij te kunnen zijn en dat jullie allen de socialisatie zo geweldig hebben voortgezet! Want deze Engeltjes zijn allemaal prachtig om te zien, allen even mooi, lief EN sociaal. Echt geweldig!
We kunnen met recht zeggen dat we bere trots zijn op deze twee nesten met nakomelingen van onze Angel!
Het was een geweldige middag en ons hoofd zit nog helemaal vol om alles te verwerken…….
Foto’s volgen, updates hopelijk ook, alleen is er echt een beetje veel geduld nodig!

Dit wordt een weekje  verplicht ‘vakantie’ met een boek in de tuin! Het prachtige vervolg op de bestseller ‘Schaduw van de wind’ opnieuw ‘t lekker dikke boek ‘Het spel van de Engel’ ligt al even te lonken…. dat wordt vast verplicht smullen…… want oh met de ziel onder de arm gaan we nu niet lopen toch? Zo zonder PC!


Liefs uit zonnig Wassenaar met vele pootjes van de Engelendames, die vannacht super hebben geslapen na een heerlijk dagje wandelen met hun familie.

augustus 6, 2009

La Douce France

Geplaatst onder: Angel, Angel's familie, Zomer, Vakantie, Angel's vrienden, Angel's engeltjes, Aiki — Maj @ 8:12 pm


Eerst even 3 jaar terug in de tijd: 2 augustus 2006; wij kamperen een maand lang op camping ‘Château de Chigy’ in de Bourgogne. Angel is mee en bewaakt voortent en caravan met het grootste gemak. Ik heb nog nooit zoveel boeken uit kunnen lezen, heerlijk ontspannen dus. Ilone en Peter, de baasjes van Balou, Angel’s grote zwarte neef, hebben daar een woning in de buurt en vragen of we een keertje komen eten. Zo gezegd zo gedaan. Balou en Angel vinden het geweldig als zij elkaar zien! Wat wonen zij daar prachtige en wat is een gastvrijheid!

En nu zijn we 3 jaar verder: Ilone en Peter hebben hun dierengezin uitgebreid met een dochter van Angel; Barchiël-Souris maakt al jong lange autoritten want ook zij gaat steeds mee, samen met haar grote zwarte vriend Balou naar hun optrekje in Frankrijk.

En toen werd gevraagd of wij het misschien leuk vonden ook een paar dagen langs te komen………..

In het laatste weekend van juli vertrekken we met Angel en Aiki naar La Douce France. “Les vacances commancent” op het moment dat we in La Croix st-Ouen bij mijn zus en zwager arriveren. Het was alweer even geleden, Aiki is hier zelfs nog nooit geweest. Het gaat prima met de hondjes en we genieten van de lange boswandelingen in het grote bos van Compiëgne.

“Arrivée en Bourgogne” lukt ons prima met de routebeschrijving van Ilone en de Tom-Tom.  Ik was even vergeten hoe weids het daar was. Ook was ik even vergeten dat er zelfs een prachtig gastenverblijf voor ons gasten is. Balou is helemaal door het dolle als hij Angel en Aiki herkent. Souris en Aiki zijn, als  jongste telg en halfzusjes van elkaar, het al heel snel samen met elkaar eens, als twee poten op één buik. Geweldig hoe die twee elkaar ook hebben gevonden.

Ilone is die zondag jarig en dat vieren we samen met vrienden die daar nog geen 10 minuten vandaan wonen. Meteen genoeg stof tot kletsen. En die allereerste indrukken worden natuurlijk weer vastgelegd.

“Les monstres de la route” zijn onze Oudduitse Herders die hun behoeftes netjes buiten het terrein doen. Als je de weg vanaf de kruising naar de boerderij volgt dan loop je zomaar een klein halfuur met aan beide zijden vol rijpe bramenstruiken. Heerlijk snoepen hoor!

 “ Au domaine de la famillie”  is het echt TOP! Wat een ruimte, wat een rust, wat een stilte!

En de honden hebben hun eigen “Bain des chiens”

Met grote regelmaat komen de buren op bezoek. Die buren moet je weten, heten “Charolais”. Dit zijn jonge stierkalveren die rond hobbelen te samen met zwangere koeien en één echte Bull. Als onze Angel oog in oog staat met een mama koe is het toch wel even slikken hoor.

“On ’s amuse!” Echt, ik kan niet anders zeggen dan dat we het super hebben, niet alleen wij maar ook de hondjes.

“Le plaisir de jouer ensemble” straalt er gewoon vanaf. En wat een gastvrijheid: Het eten is geweldig, we kletsen, drinken en lachen heel wat af. ‘Quelle allure!’, of was het ‘Oh le corps!’, zoals Charles Aznavour ons steeds doet geloven. (Ja Peter, ik weet ook wel dat jij mijn lichaam niet bedoelt!)

En natuurlijk gaan de hondjes met regelmaat “Encore en route”.

Het weer zit helemaal mee. “Quelle chaleur!” roepen we regelmatig en dan dompelen we ons onder in het overheerlijke zwempotje. Die aanhoudende warmte voorspelt wel onweer en regen, gaan we dit misschien ook nog verwachten?

Het valt alles mee, die zondag een week later regent het iets als we ’s morgens opstaan, maar het mag eigenlijk geen naam hebben. Het meeste valt ’s nachts en de grote tornado komt gelukkig hier niet langs. Als Ton ziet dat de schoorsteen van Peter en Ilone wordt bewoond door grote wespen, (hier in Frankrijk heten ze Frelons) mag hij nog even aan het werk. “Detruire les Frelons” is nog een heel karwei.

Helaas komt aan alles een eind, zo ook onze Franse vakantie in de Bourgogne. ”Partir c’est mourir un peu!”  Ilone en Peter daar achterlaten is best lastig. We hebben volop genoten of zoals de Fransen kunnen zeggen: ‘C’étais superbe, splendide, formidable!’  of gewoon  C’étais Magnifique! Peter et Ilone, mille fois merci!

Le retour à La Croix st-Ouen” is een feit en hier blijven we nog een paar dagen nagenieten van het prachtige weer, het samen zijn onder elkaar waarbij we elke avond een kaartje leggen en natuurlijk opnieuw de heerlijke boswandelingen met de hondjes in het grote bos van Compiëgne.

Het zit er weer op………..

NB: Klik op de onderstreepte links voor het openen van de desbetreffende web-albums.

juli 30, 2009

09-07-30 Twee jaar geleden…..

Geplaatst onder: Angel, Angel's familie, Angel's dekking, Angel's engeltjes, Aiki — Maj @ 1:39 pm

Het is alweer twee jaar geleden dat Angel haar allereerste dekking kreeg… en wat voor een dekking! Zo waren we samen een paar dagen in Duitsland, logerend bij Kennel vd Victory, alwaar ik genoot van de gastvrijheid en het allereerste nestje van Cliff wat in diezelfde periode uitvloog. Wat waren ze gaaf, die grauwe en zwart-bruine pups! En nu maar hopen dat Angel en Cliff samen ook zoiets op stapel mochten zetten. De dekking verliep niet zonder slag of stoot, er was wel wat Reiki en Shambhala voor nodig, maar zoals steeds weer gebeurt als je de Engelen om hulp vraagt, mijn noodkreet werd gehoord en de dekking was een feit. Angel gedroeg zich al snel drachtig en hoera, de echo gaf de bevestiging.

Alweer twee jaar geleden dat Angel haar eerste nestje, Engeltjes beginnend met de letter A, op de wereld zette.

Zonder dat mevrouw ook maar iets aangaf perste ze zo haar eerste dochter Ariël halverwege onze tuin uit. Haar eerstgeborene kon nog net opvangen worden. Gelukkig ging alles daarna in vlot tempo zonder enig probleem en verraste Angel ons met zeven teefjes en één reu. Mijn wens dat er ook een grauw teefje bij zou zitten kwam helemaal uit! De vele Shambhala en Reiki die ik daar ook voor had gedaan werkte echt weer uitzonderlijk want Angel gaf ons maar liefst 6 grauwe teefjes! Dat werd nog moeilijk kiezen……

En nu zijn we twee jaar verder! Van 30 op 31 juli zijn de A-Angels jarig, ook onze Amitiël-Aiki!


Het gaat goed met deze Angels! Hoewel we niet van elke Engel met regelmaat op de hoogte worden gehouden (geen bericht is goed bericht toch?) kunnen we wel zeggen dat ze zijn uitgegroeid tot een prachtig stel Oudduitse Herders. Kijk maar eens bij de A- portretjes, van een aantal hebben we echt mooie foto’s ontvangen. Ahavahel-Jimmy is hier zelfs, bij Angel’s tweede nestje, op kraamvisite geweest:

Jimmy


Atuniël-Khes zien we vaker, zij lijkt ontzettend op haar papa Cliff, haar vacht is echt zijn evenbeeld.

En, ook een vermelding waard: Amitiël-Aiki en Atuniël-Khes zijn beiden HD en ED vrij!

Intussen is onze eigen Aiki aangekeurd en Fokgeschikt verklaard bij de NODHV, de Nederlandse Vereniging waar wij ons in mei bij hebben aangesloten. Als de natuur ons goed gezind is zal zij dit najaar, bij haar eerstvolgende loopsheid, gedekt gaan worden door Cuando, de papa van onze B-Engeltjes. Dat wordt weer spannend! Beetje Reiki en Shambhala om de natuur een handje te helpen?

Onze Angel mag nog een half jaartje extra wachten voordat haar laatste nestje gepland staan en….. als Aiki ons echt gaat verblijden met C-Engeltjes? Dan wordt Angel een echte oma!

Oh, nog een vermelding; Om dit heugelijke feit, de verjaardag van de A-Engeltjes, te vieren nodigen wij alle Engeltjes uit voor een gezellige familie wandeling op zondag 23 augustus. Alle Engeltjes zijn welkom, dus ook de B’Engeltjes. Details volgen nog, hou de website in de gaten. Natuurlijk hopen we op een grote opkomst!

juli 6, 2009

Alweer zes maanden

Geplaatst onder: Angel, Zomer, Angel's engeltjes, Aiki, Cuando — Maj @ 9:03 pm


Alweer zes maanden geleden dat onze B’Engeltjes, de pups van Angel en Cuando, werden geboren. Liever geen winternest maar oh midden in hartje winter met bijna 10 graden onder nul kunnen we toch echt wel van een winternest spreken. En toen Rene, die ons zo perfect met de bevalling heeft geholpen, dan eindelijk weer terug naar huis kon, reed hij een prachtig sneeuwwit Markelo binnen! Hoezo winter? Dat ik van mijn geloof ben afgevallen mag wel duidelijk zijn.

En nu is het zomer, de grote vakantie is zelfs in sommige delen van ons land al begonnen. Bijna de hele maand mei en juni hebben we kunnen genieten van mooi droog weer, zeker hier aan de kust. En onze Engeltjes? Die genieten net zo hard, samen met hun nieuwe baasjes. Sommigen zijn zelfs mee op vakantie ergens aan het strand als B’Engel-watch?

Vandaag is het precies zes maanden geleden, 6 maanden alweer? Wat vliegt de tijd. Het gaat goed met onze kanjers in hun nieuwe omgeving. De een doet het nog leuker dan de ander en dat ze allen nog altijd even geliefd en gewenst zijn mag wel gezegd worden! Hoeveel energie het ook kost, een pupje in huis opvoeden is niet niks. Zelfs die twee die moeite hadden met autorijden hebben hun gevecht overwonnen. Hoe trots kan je zijn?

De eerste cursussen zijn afgerond en een aantal zijn al lang bezig aan de vervolg cursus of ja, zelfs aan G & G 1. Slimme B’Engels zijn het, dat mag ook gezegd worden. Intussen is het puppylijf veranderd in een langpootmug met hoge poten en grote koppen, lange neuzen en grote oren die allen fier rechtop staan. De haren groeien flink, ze zitten allemaal echt prachtig in hun vacht! De schofthoogte van de reutjes zal rond de 58 cm zijn. In elk geval is grauwe Barbelo-Odin, die hier kind aan huis is en nog altijd elke week wel een dagje komt, nu praktisch even groot als zijn mama Angel.

Bij B’Engeltjes portretjes staan voldoende foto’s van de opgroeiende B’Engeltjes en zo kan elke B’Engel gevolgd worden.

Wij hopen dat iedereen nog lang zal kunnen genieten van zijn eigen B’Engel en dat ze in licht en liefde mogen opgroeien tot geweldige mooie, sociale en gezonde kanjers! Want daar doen we het voor.

Dit najaar is de beurt aan Aiki. Bij haar volgende loopsheid wordt zij (ook) gedekt door Cuando en mag zij laten zien wat ze op de wereld kan zetten. Die papa, daar hebben we niet lang over na hoeven te denken! Als haar kindjes net zo worden als deze B’Engeltjes dan komt het helemaal goed. Papa Cuando laat zijn sporen nu al na. En wat voor een sporen. Wij zijn hartstikke blij met hem!

Neem eens een kijkje op de website van Albert en Rene van de DRACC’s Clan, want Cuando heeft nog meer nakomelingen in het verschiet. Jaja, deze kanjer wordt weer papa!

april 28, 2009

Gered door een brandweer engel

Geplaatst onder: Angel, Lente, Sinjo, Thuis, Makoto — Maj @ 3:34 pm

Makky is nu het hele weekend al spoorloos, wat vreet die onzekerheid ontzettend, zelfs het slapen gaat onrustig.
Maandag maar eens wat websites afstruinen en zijn afwezigheid bij deze en gene melden. Ik denk aan de Stichting Katvinder en de Amivedi. Enfin, Makky wordt eerst als vermist aangemeld bij de stichting Katvinder. Als ik daarna ga zoeken bij gevonden katten zie ik verdorie dat er zondag 26 april in Wassenaar een Siamees is gevonden. Het zal toch niet waar zijn? Al snel word ik gebeld met minder goed nieuws, de Siamees ligt in de koeling van het Asiel, genaamd de Nationale Dierenzorg Wassenaar, het zou een poes zijn en ze leeft niet meer. Toch voor de zekerheid maar kijken dan?
Samen met vriendin Helma snellen we naar het Asiel om daar direct te zien dat dit niet Makky is. Deze Siamees is een echte donkere Seal Point, dus bang dat ik Makky niet goed zou kunnen identificeren hoef ik echt niet te zijn. Ook Helma ziet het direct. Opgelucht keren we huiswaard, maar ja, die onzekerheid waar Makky dan is en wat er mogelijk gebeurd zou zijn wordt eigenlijk alleen maar groter.
Intussen wel 50 printjes laten maken van onze Makky met foto’s en vermelding sinds wanneer hij vermist is. Deze gaan vanavond rond buurtschap Den Deijl de brievenbussen vullen. Maar zover komt het helemaal niet.
Als ik rond 18.30 samen met Angel en Aiki  via de Papenweg de Burgemeester Staablaan in loop (schuin achter ons huis) en heel hard Makky roep, hoor ik in de verte antwoord! Hoor ik daar echt een antwoord? Het lijkt zeker wel op het dwingende gillen van Makky! Makky, hij leeft nog, geweldig!!!
Beide dames horen het ook en helemaal gek geworden trekken ze met naar het privé park van de appartementencomplex op de Burgemeester Staablaan. De dames aan het hek vastgebonden en roepen maar met steeds weer een reactie en ook steeds dichterbij.
Makky waar zit je toch? Het gegil komt van boven! En dan zie ik hem hoog in de boom……

Makky roept help:

Zit je nu echt de hoogste boom die het park rijk is? Ton gebeld om de honden op te halen met meteen het nummer van de Brandweer, want dit gaat ons niet zomaar lukken……We bellen 112 en terwijl Ton aan de ingang van de Burgemeester Staablaan de brandweer op wacht maak ik vast wat foto’s van ons Makkertje hoog in die boom. Er mankeert helemaal niets aan zijn stembanden, met luid gegil laat hij horen waar hij zit…….

Makky hoog in die boom:

Met elan staat het team van de Vrijwillige Brandweer klaar om onze Makker te bevrijden.

Ladder tegen de Boom:

De reddende Brandweer Engel vist hem zo uit de boom! Ton brengt de toch wel verstijfde Makker snel terug naar huis, die meteen ontspant zodra ze onze tuin in komen. En een honger dat ie heeft! Sinjo is echt helemaal blij, samen wassen en likken ze elkaar na de maaltijd om daarna met een diepe zucht in de hangmat bij te komen.

Het avontuur is gestreden, Makky is weer thuis en de rust keert terug. Wat hebben we allemaal geslapen vannacht! Onze ‘gebeden’ zijn verhoord, dank je wel Engelen!

Engel Knielend:

Ode ook aan de Vrijwillige Brandweer van Wassenaar! Normaliter oefenen ze altijd op maandagavond, toevallig waren ze deze avond een keertje vrij en zo werd er toch nog geoefend met een mooi doel en leuk gevolg!
Klik hier voor een reportage van Makky’s avontuur.

april 26, 2009

Spoorloos……..

Geplaatst onder: Angel, Sinjo, Aiki, Makoto, Voorjaar — Maj @ 3:47 pm



Makky, Makkertje,  waar ben je?


Sinds vrijdag de 24ste is onze Makoto, het Chocolate Point Siamese katertje, spoorloos.  Elke ochtend, ook als ik om 6.15 uur opsta om te werken, staat Makky voor de slaapkamerdeur te wachten, klaar voor een aai en een praatje.  Op de trap naar beneden nestelt hij zich dan op een tree net onder je voeten en zo moet je nog voorzichtig afdalen want bij elke tree gaat hij opnieuw liggen, net of hij je even tegen wil houden. Met zijn lange grijparmen mept hij soms zachtjes tegen je enkels aan, net of hij wil zeggen:’Kom op Baasje ik heb trek in een lekker hapje, opschieten’.

Onze Balinese kater Sinjo is meestal in de huiskamer en komt ons beneden al tegemoet, de dames op de veranda staan ook direct klaar, bedelend aan de keukendeur om naar binnen te mogen. Zo start ons ochtend ritueel elke dag behalve afgelopen vrijdag…..


Geen Makoto voor de slaapkamerdeur en bij het afdalen naar de keuken. Sinjo komt een soort verdwaald de huiskamer uit en bedelt nog meer dan anders, zou hij al voelen dat er iets niet klopt? Geen Makky door het kattenluik of al wachtend in de keuken op zijn oh zo heerlijke ontbijtje.


Vrijdagmiddag nog steeds geen Makkertje te zien, zelfs tijdens de avondmaaltijd, weer een van die mijlpalen per dag, zitten alleen Sinjo, Angel en Aiki in de keuken op hun hapje te wachten. Makkertje waar ben je toch?

Ton loopt een extra rondje om ons huis en in de omgeving en ik loop samen met de dames nog wat extra rondjes, wij kijken onze ogen uit, maar krijgen geen Makoto in beeld. De onzekerheid die vreet…..

Makky is het katertje die ons huis kwam bewonen in de winter van 2007, toen Ton net aan zijn darmen was geopereerd en ziek thuis zat met de nefrostomie catheter. Ton kon in die tijd wel wat afleiding gebruiken en Makkertje, nog een jonge kitten, mocht natuurlijk nog niet naar buiten en lag de hele dag bij Ton op schoot. ‘Karel’’ riep Ton steeds, want hij vindt die naam veel leuker. Samen genoten ze van elkaar! Als een hondje sloop hij achter je aan steeds maar weer pratend en soms zelfs gillend zoals het een echte Siamees betaamt.


In het voorjaar van 2008 werd Makky gecastreerd en mocht hij aan het buitenleven gaan wennen. En dat viel vies tegen, want nog geen twee weken later, in het Pinksterweekend, werd onze Makker voor aan de straat geschept, zijn staartbeen was afgescheurd en z’n bekken lag op als een puzzelstukje uit elkaar.


Met een ophokplicht lag Makkertje enkele weken dag en nacht in zijn mandje en langzaam aan knapte hij toch op. Had hij dan echt nog 8 levens over?  Lopen ging steeds beter al sleepte of mankte hij wel wat met zijn linker achterpoot. Toch weerhield het hem niet met muizen of zelfs een mol thuis te komen.


En nu is het stil……. Veel te stil.

Geen Makketje die je vergezelt naar de douche. Steevast zit hij dan op het muurtje naar je te kijken en ik heb me wel eens afgevraagd of hij in zijn vorige leventje niet een bloedmooie kerel was…….

En als wij onze tanden poetsen komt hij erbij staan, met zijn bek de onderkant van de trillende borstel vastpakkend, heel hard knorrend. Ook de tandjes poetsen? Het liefst zit hij dan even op Ton zijn schouder, meegenietend van die trillende borstel en ons beide bekijkend vanaf die hoogte.

Makky we missen je kapriolen en je heerlijke aanwezigheid! Jongen toch waar ben je dan?

Enkele weken terug zat er een echte grote Buizerd bij ons op het hekje in de tuin…..


Ze broeden hun nesten ergens aan de bos rand vlak achter ons. Ook de roep van de uil horen we heel regelmatig.


Het zal toch niet waar zijn? Konijntjes en jonge witte magere Siameesjes lijken wel wat op elkaar……

Makoto is niet onze eerste Siamees die zomaar spoorloos verdwijnt. Fabian, de Red Point kater, was de eerste die jaren geleden nooit meer thuis is gekomen. Nikè, de Bruine Havana is op klaarlichte dag achter in onze tuin door een vos vermoord. In haar plaats kregen we Aurora, een geweldige Seal Point poes, maar ook zij verdween jaren later spoorloos. En nu is het Makkertje.

Kunnen we nog hoop houden?


Of is het misschien echt de bedoeling dat hij hier maar een kort leventje op aarde mag hebben als Siamese kater?

april 11, 2009

Puppysnuiven bij…….

Geplaatst onder: Angel's familie, Puppy's, Angel's vrienden — Maj @ 10:22 pm


Ja hoor, het is weer zover. Op naar het hoge Noorden om weer heerlijk puppy’s te snuiven. De reis wordt ietsje uitgebreid met een gezellig bezoekje aan een goede kennis die sinds kort vlak bij Gorredijk woont, naast de oude woonplaats van ons ‘pake en beppe’, waar wij als kinderen met regelmaat kwamen. Pure nostalgie dus.

Via omwegen, (want ja, de TomTom stond niet helemaal goed ingesteld) snel ik via de afsluitdijk richting Heerenveen. Eerst rijd ik door Terwispel, de geboorteplaats van mijn vader, om dan in Lippenhuizen te belanden. Hartelijk word ik ontvangen in een werkelijk prachtige boerderij. Wat een geweldig uitzicht, die rust en die mooie grote tuin. Echt heerlijk, daar zou ik mijn dagen wel kunnen slijten. Als de lunch op is en we een beetje zijn bijgepraat, snel ik via het dorp van onze ‘Pake en Beppe’ naar Buitenpost om ook daar opnieuw hartelijk te worden ontvangen door collega Fokker Annemarie van Oudduitse Herder Kennel Of Heartland.

Wisseling van de wacht, precies op het moment dat ik binnenkom vertrekken de toekomstige eigenaren van een pupje uit het E nest! Waar doet me dit toch weer aan denken? Juist, aan het C-nest, en dat waren ook puppy’s van Takoda. Alleen nu is de papa Angel’s broer Boy. Allemaal neefjes en nichtjes dus, prachtig!

De pups zijn geweldig, wat zien ze er weer goed uit en wat laten ze zich lekker knuffelen. Daar kwam ik tenslotte voor.

AnneMarie en ik hebben altijd genoeg te vertellen en kletsen weer heel wat af.

De pups laten zich lekker kroelen, heerlijk! Als Lex komt is het feest compleet, hij heeft papa Boy bij zich en grote neef Djoek. Wauw,wat is Djoek toch ook een prachtig manneke. (tja, hij is grauw hij, en grauw is voor mij  nog altijd wauw!)

Als het eindelijk droog is kunnen de pups toch nog even naar buiten.

Boy draait zijn pootjes er niet voor om even in de puppy ren tussen zijn nazaten te stralen! Djoek loopt er met argusogen omheen, hij wil gewoon bij zijn grote oom Boy zijn. Ik schiet natuurlijk weer heel wat foto’s en kan ook mooi even helpen met het maken van de portretjes.

Waarom blijven deze pups zo prachtig stil zitten? Even AnneMarie naar haar geheim vragen….

Laat in de middag keer ik (nu via de juiste route) met een glimlach op de lippen weer huiswaard. Het was een geslaagde middag, ondanks de vele omwegen.

Klik hier voor het album van deze heerlijke knuffelparade.

En natuurlijk staan er op de site van Boy: het Vijfspan, ook weer voldoende foto’s van deze geweldige middag. Lex heeft er weer iets moois van gemaakt. Veel kijkplezier!

april 5, 2009

09-04-05 NODHV Strand wandeling


Vandaag is het weer zover, de jaarlijks terugkerende strandwandeling van de NODHV wordt opnieuw van Katwijk naar Noordwijk gelopen. Het is gewoon een fijne route, omdat er in Katwijk minder parkeerproblemen zijn dan in Noordwijk en de sanitaire stop bij Beach End altijd weer handig en gezellig is.

Afgelopen week was het voorjaar al in volle gang met als topdag de vrijdag. Cisca, haar moeder Rikkie en de ODH Kaya hebben hier al heerlijk van kunnen profiteren daar zij vrijdagmiddag vroeg al in Noordwijk arriveerden. Zo maken zij er weer een heel ontspannen weekend van. Helaas liet de zon het gisteren afweten maar vandaag belooft het iets beter te worden. Voor onze hondjes overigens geen punt, die genieten toch wel, weer of geen weer.


Ben benieuwd wie we allemaal aantreffen in Katwijk en bij Beach End. Als het goed lopen er twee nakomelingen van Angel en Cliff uit het A-Nest mee: Aniël en Atuniël-Khes, twee zusjes van onze Aiki en we zien mogelijk bij Beach End drie B’Engeltjes terug van Angel en Cuando uit ons B-Nest. Dat wij er veel zin in hebben mag wel duidelijk zijn!

Als wij op het parkeerterrein tegenover Manege Jonker arriveren zijn Cisca en Jan er al met Kaya en Branco. Vanuit Beach End zijn zij over het strand deze kant op gekomen om zo het hele eind met ons samen mee terug te lopen. Kaya en Branco zijn de zee al in geweest en ruiken lekker zout. Ook Rob en Ria zijn al gearriveerd met ‘onze’ Khes. Wat is Khes toch altijd weer blij als ze ons ziet en wat zit zij prachtig in de vacht, geweldig!

Wachtend op de rest blijven de honden aan de trekhaak! (altijd handig die trekhaak)

En kan ik de anderen op mijn gemak begroeten. Zo zien we Jacques en Petra met ‘onze’ Aniël weer terug, wauw wat is Aniël mooi stevig! Joke en Frans hebben hun ‘zwarte’ Skye of Yentl’s Yard bij zich en naast Angel is ze net niet zwart. We krijgen toch nog een onaangemelde gast mee, zij heeft een bekende ODH bij zich, het is Alwin –Plush van de Victory, ja die vd Victory! Kristel en Jeroen komen met grauwe Amara-Nova van Molino’s Hof, dochter van Imke en Indy, wat is dit ook een mooie dame. Ursula komt zonder hond maar neemt wel haar zoon mee wandelen. Peter en Ellen met hun Fiona-Diva van Stoopy zijn iets verlaat door de Marathon die in Rotterdam gelopen wordt. Hetzelfde gebeurt bij Jeroen, Saskia en Lieke met hun twee harige mannen Alex en Flame-Eamon van Stoopy, broer van Diva.

Als we op het strand arriveren, gaan de honden los en vermaken zich opperbest. De baasjes natuurlijk ook.

Er valt geen onvertogen woord, buiten dat sommige herders het op de vogels of eenden hebben voorzien en langs de duinrand door het mulle zand hun prooi met veel elan volgen. Gelukkig keert een herder altijd weer terug naar de baas of…….

Halverwege de rit komen we Fred, Angelien met hun Mojka en Desperado-Thor of Heartland tegen. Wat een grote vent is Thor al, echt een zoon van zijn papa Boy, (de broer van onze Angel), da’s ook al zo een kanjer. Omdat Thor nog jong is lopen ze ons tegemoet en kunnen ze natuurlijk niet het hele eind mee. Ook komen Rikkie, de moeder van Cisca en Jan z’n vrouw ons tegemoet lopen.

En dan worden we overvallen door een echte Zee Vlam!

We lijken net de ‘Living Death’, alsof we als geesten uit de mist tevoorschijn komen….. eigenlijk best luguber en behoorlijk koud! Daardoor loopt Diva met de verkeerde benen mee! Er is flinke paniek als we bij Beach End arriveren zonder Diva en er iemand door de mist aan komt die iedereen in geuren en kleuren vertelt dat er een herder is gezien die in noodvaart richting Katwijk rent. Ellen snelt terug de mist in en wij staan wat reddeloos in de koude mist op het strand van Noordwijk te wachten.

Afleiding genoeg trouwens want al snel speur ik onze eigen grauwe Barbelo-Odin met zijn zwart-bruine zusje Baïtel-Daikah op het strand. Oh wat zijn ze toch weer leuk deze B’Engeltjes! Als dan ook Bath Kol-Kommissar Derrick met zijn baasjes Hetty en Hans arriveert, is het feest echt compleet. Hartstikke leuk dat ook zij er zijn en dat zij en Nicole met haar mama de moeite hebben genomen het hele eind te rijden voor een ‘piepkleine’ wandeling aan het strand.

Helemaal blij en opgelucht komt Ellen terug met haar Diva! Dat vergeet je zo snel niet meer. We genieten met elkaar aan het terras van Beach End en omdat wij er alleen zitten met onze ODH’s lijkt het wel een privé terrasje van Herders.

Genoeg bekijks dus!

Jan, z ’n vouw Cisca, Rikkie en de honden moeten uit checken (zij zaten in een hotel moeten jullie weten) en vertrekken. Wij vertrekken ook niet veel later terug naar Katwijk. Helaas blijven de B’Engeltjes achter, zij mogen immers nog niet zo ver!

De mist lijkt iets op te trekken en als we in Katwijk arriveren, komt de zon er weer door.

Toch nog een drankje pakken en even lekker opwarmen met elkaar? Zo gezegd zo gedaan en zo wordt het nog best een heel gezellig latertje.

Ellen geniet van haar knuffels met Aiki en Aiki geniet niet minder! Met recht kunnen we weer zeggen dat we hebben genoten en dat deze rit weer voor herhaling vatbaar is.

Rob & Ria, Jacques & Petra, Jan & z’n vrouw, Cisca & Rikkie, Ellen & Peter, Kristel & Jeroen, Ursula & zoon, Joke & Frans, Saskia & Jeroen met Lieke, Fred & Angelien, Astrid & Paul met de meiden, Nicole & haar mama, Hetty & Hans en niet te vergeten mijn eigen Ton, bedankt dat jullie er waren en bedankt weer voor de gezelligheid. Het was weer TOP!

Tijd en zin voor een aantal foto’s? Klik hier en ga er maar lekker voor zitten.

En op de site van PEter staan nog veel meer foto’s. Het zijn er wel 300 en ze zijn echt prachtig! Peter, wat heb jij een geweldig aantal mooie foto’s gemaakt, vooral die aktie foto’s zijn echt TOP!

Vergeet natuurlijk de site van Kaya niet, ook daar is het weer volop genieten! En neem een kijkje in het album van Kristel & Jeroen, ook daar staan vele leuke foto’s!

maart 28, 2009

Bijna 12 weken alweer!

Geplaatst onder: Angel, Puppy's, Angel's engeltjes, Aiki — Maj @ 5:25 pm


Alweer bijna twaalf weken geleden dat de B’Engeltjes van Angel en Cuando werden geboren, wat vliegt de tijd! Twaalf weken oud en allemaal rond de 12 kg met als koploper Bahram-Indy, hij zit er zelfs ruim boven. In het nest groeide hij het hardst, hem inhalen zal niet zo snel gebeuren. Maar de rest volgt wel in colonne, keurig zoals het hoort en zoals het in de boeken beschreven staat! (Het aantal weken in kilo’s)

Tja en nog een vermelding: Bij bijna elke B’Engel staan de oortjes al fier rechtop, helemaal TOPPIE!

Babiël-Bipa

Baïtel-Daikah

Baglis-Shamal

Bahram-Indy

Balthial-Izzy

Barchiël-Souris  Barbelo-Odin

Bath Kol-Kommissar Derrick  Bedaliël-Bo

Vier weken geleden zijn de eerste B’Engeltjes uitgevlogen, de rest volgde in rap tempo en het werd stil in Huize Angel of Wassenaer. Eigenlijk best wel heel stil!

Intussen gaat het met de Bengels geweldig! Alle Baasjes zijn maar wat trots op hun kleine B’Engel. De eerste week was het natuurlijk best wennen: Zonder broertjes en zusjes zo uit je veilige warme nest in een nieuwe omgeving, alleen in de bench, geen mama Angel of Assepoessie Aiki om je mee te vermaken en vooral die eerste eenzame nachten……..Of je er nu naast sliep, de babyfoon gebruikte, je B’Engel mee naar de slaapkamer nam of je B’Engel gewoon alleen in de bench liet? Voor sommigen was het toch een paar dagen afzien. En ook het zindelijk maken is een energievol proces. Het leven van een nieuwbakken pupje (en hun nieuwe Baasjes) gaat niet meteen over rozen. Toch vond een ieder uiteindelijk heel snel zijn ritme.

Van de negen B’Engeltjes hebben er zeven nog andere viervoeters in huis. Of zelfs een éénvoeter, als we aan de kip van Barbelo-Odin denken, die rond hupt op maar één pootje. Bijna allemaal hebben ze wel één of meerdere poezen als vriendje, nou ja vriendjes moeten ze natuurlijk eigenlijk nog wel worden. Sommigen hebben zelfs eigen soortgenoten als vriendje, zoals Baïtel-Daikah met de Pyreneese Herder Esti, Baglis-Shamal met de grote Duitse Herder vriend Mike en Bedaliël-Bo met haar grote voorbeeld Daisy. Barchiël-Souris heeft het nog makkelijker, haar vriendje is Angel’s zwarte neef, de Oudduitse Herder Balou van Altdeutschen Eck. (Zijn papa is Angel’s opa). De B’Engeltjes vinden in elk geval allemaal aansluiting met hun dierlijke vriendjes! Behalve als de kip los door de achtertuin hipt………

Natuurlijk moet er ook veel geleerd worden! Allemaal op cursus en allemaal doen ze het zoals het een Herder betaamd. Tja, je hebt een Herder of niet hè. Toch is het natuurlijk ontzettend leuk te horen dat sommige mede cursisten zich als ongeleide projectielen gedragen terwijl onze B’Engel daar dan staat als vaak ook nog de jongste telg van alle cursisten, die niet alleen goed luistert, maar ook nog eens doet wat er verlangd wordt en nergens echt van onder de indruk is. Geweldig toch!

Klik hier voor weer vele mooie foto’s van onze B’Engeltjes!

Natuurlijk genieten wij ontzettend van alle mailberichten die we over en weer met elkaar delen, (ga zo door en vooral veel foto’s sturen!!) En we genieten van de twee B’Engeltjes Barbelo-Odin en Barchiël-Souris, die immers alle twee in Wassenaar wonen! Die zien we echt met regelmaat. Barbelo-Odin is zelfs al een paar keer een dagje bij ons geweest, hij gedraagt zich als de Opper God tussen zijn dames, zo mooi om te zien hoe leuk Aiki en hij elkaar uitdagen en met elkaar spelen! Nog geen week geleden was hij helaas ineens heel zielig. Bleek dat z’n melktand ontstoken was, waardoor zijn hele rechterkaak op zwol op. De tand is verwijderd en de kaak weer geslonken. Gelukkig dus een snel herstel.

Wij zijn ontzettend blij dat het allemaal zo goed gaat, dat alle baasjes vol lof zijn over hun eigen B’Engel en er ook nog steeds echt volop van genieten. Het gehoorzame, het luisteren, het sociale gedrag met het onverstoorbare niet of nauwelijks reageren op harde of vreemde geluiden en andere factoren, etc. etc.

Baasjes, ga zo door met jullie socialisatie en wij geloven dat dit echte WERELDPUPS worden.

Mama Angel Papa Cuando

Want zeg nu zelf, pups van Angel en Cuando dat kunnen toch alleen maar Wereldpups worden?

maart 2, 2009

De achtste week

Geplaatst onder: Angel, Thuis, Puppy's, Angel's engeltjes, Aiki — Maj @ 10:12 pm


Partir, c’est mourir un peu!  Dit is echt de week van het grote afscheid! Onze B’Engeltjes vliegen in rap tempo uit. Zij zijn er echt klaar voor maar wij……..

Woensdagmiddag wordt de eerste B’Engel: Barbelo-Odin, opgehaald door Astrid, Paul, Naomi en Evita en hij komt in een warm nest terecht.

Alles staat voor hem klaar, z’n baasje Astrid had de uitzet al helemaal in orde gemaakt! Wat is ie aandoenlijk dit manneke. Omdat het puppypakket van Cavom moeite had ons huis te vinden wordt het veel later dan verwacht bezorgd. Maar…..dat brengt mij wel in de gelegenheid meteen ’s avonds even langs te gaan voor de na bezorging. Barbelo-Odin blijft immers in Wassenaar wonen. Geweldig om te zien hoe thuis hij nu al is. Alleen de nachten nog……want ja, zonder je nest genoten in het donker is eigenlijk best eng……Gelukkig gaat het elke nacht ietsje beter.

Vrijdag begint dan echt de marathon van uitvliegende Engeltjes bij Angel of Wassenaer en deze eindigt pas op maandagmiddag. Op deze regenachtige dag lijkt het wel of de hele wereld mee huilt…… Een lang weekend van puppy’s afstaan aan hun nieuwe baasjes, wat is dit toch een ontzettend moeilijk moment! We hebben er niet naar uitgekeken (de nieuwe baasjes natuurlijk wel) maar het eigenlijk een beetje weggestopt. Loslaten, heet het…En dan is het zover.

De 2de B’Engel: Balthial-Izzy, wordt vrijdagmorgen opgehaald door Carla en Freek.

Zij hebben veel grote honden gehad en ze zijn wel wat gewend. Ook hier staat alles al helemaal klaar. Balthial-Izzy gaat mee naar Haarlem, gelukkig ook niet zo heel ver hier vandaan.

De 3de B’Engel: Babiël-Bipa wordt rond lunch tijd door Peter en Micha opgehaald.

Zij gaat mee naar België, niet ver over de grens van Nederland. Het toeval wil (wat is toeval?) dat Peter vaak in Wassenaar komt en hier ook nog familie heeft wonen, dus we verliezen haar vast niet uit het oog. De 2 Abessijnen daar zijn goed voorbereid!

En toen hadden we nog maar 6 B’Engeltjes over. Wat is het dan ineens stil in de Engelenkraamkamer, maar nog meer in de grotere speelkamer en tuin. Wat een verschil zeg, het is bijna niet te geloven. Je realiseert het je niet, maar 3 minder is echt goed voelbaar!

De 4de B’Engel: Baglis-Shamal wordt zaterdagmorgen opgehaald door Lisette en Lennard.

Hij gaat meer naar ’s Gravendeel en zal ongetwijfeld heel goed krijgen bij de oudere Duitse Herder Mike en hun 3 poezen.

De 5de B’Engel: Bahram-Indy wordt daarna opgehaald door Ton en Janie.

Hij komt in Katwijk aan zee te wonen, zo lekker dichtbij dat wij hem ook vast niet uit het oog gaan verliezen. Zowel Angel’s halfzus Robin als Angel’s halfzus Tess wonen beiden ook in Katwijk. Alle twee dus een tante van Bahram-Indy! De populatie Oudduitse Herders groeit gestaag! Oh, en dit manneke gaat samen met zijn broer Barbelo-Odin de puppyklas doen bij dezelfde school!

De 6de B’Engel: Bedaliël-Bo wordt zaterdagmiddag gehaald door José, de zus van Ton.

Zij blijft letterlijk in de familie en komt aan de rand van Noordwijk te wonen. Helemaal TOP en lekker dichtbij! Hun oudere Duitse Herder Daisy mag mooi nog even mee helpen met het opvoeden. En tijdens de zomermaanden mag Bedaliël-Bo zelf een beetje haar waaksheid tonen als de camping op volle toeren draait.

Een toen hadden we geen grauwe B’Engeltjes meer in ons assortiment. Alle grauwen zijn uitgevlogen. Wat is het stil…… om echt even stil bij te staan……

Nu zijn er nog 3 B’Engeltjes over, allen zwart/bruin. Ze hobbelen door de tuin of dat er niets aan de hand is. De hele tuin wordt verkend en ze worden al vrijer en vrijer. Met regelmaat wordt ook nog altijd die melkbar even uitgeprobeerd. Het is mooi om te zien dat zowel Angel als Aiki beiden erg leuk met de B’Engeltjes spelen. En met elkaar waarbij er soms een stoere B’Engel denkt zich er tussen te kunnen mengen.

Dan is het zondag en wordt de 7de B’Engel: Bath Kol-Kommissar Derrick opgehaald door Hetty en Hans.

Begin dit jaar is hun Duitse Herder Tess naar de overzijde vertrokken en misschien kan dit manneke hun verdriet een klein beetje verzachten. Afleiding geven zal hij zeker wel! Hetty en Hans treffen het wel want de dag start met een strakke blauwe lucht. Ze komen helemaal uit Lichtenvoorde, maar hebben voor deze dag een hotelletje in Scheveningen geboekt, nog één maal samen even uitslapen? Dan is het meteen genieten van de blauwe lucht en het (eindelijk) wat zachtere weer!

Er zijn nog maar 2 B’Engeltjes over, de beide zwart/bruine dames worden maandag opgehaald. Dit is echt heel erg wennen hoor, je zou ze bijna vergeten…..

Vergeten? Hoe kan ik het schrijven, tuurlijk worden deze 2 dames nog volop geknuffeld en bekeken, het zijn immers de laatste momenten die we willen koesteren. Met dit droge zachte weer zou je bijna de hele dag in de tuin rond hangen. Gelukkig komen beide dames s’ avonds weer naar binnen, nog maar 2 B’Engeltjes in de Engelenkraamkamer! En Moedertje Mop is er ook weer, zij komt de gemoederen een beetje sussen en natuurlijk voor de laatste maal afscheid nemen van de laatste 2 B’Engeltjes!

Maandagmorgen komen Nicole en Ronald de 8ste B’Engel: Baïtel-Daikah, ophalen.

Zij gaat net als Babiël-Bipa ook mee naar België en toeval of niet, ze komen vlak bij elkaar te wonen. (Terwijl beide nieuwe baasjes allen in Wassenaar hebben gewoond, hoezo toeval?) Baïtel-Daikah gaat het Pyreneese Herdertje Esti gezelschap houden.

Tot slot wordt de 9de B’Engel: Barchiël-Souris, opgehaald door Ilone, Peter en Balou.

Ook daar was volop verdriet, want nog maar 3 weken geleden moesten ze hun lieve schat Elmo in laten slapen. Balou van AE, een zwarte neef van Angel (halfbroer van oma Puck) zal vast wel blij zijn dat hij nu een vriendinnetje gaat krijgen. Hij is al een grote vriend van Angel, samen kunnen ze park De Paauw wel ‘onveilig’ maken! (De schrik van De Paauw?) Barchiël-Souris zal ook hier mogelijk het verdriet wat verzachten. Gelukkig blijft dit dametje net als Barbelo-Odin in Wassenaar wonen en zullen we elkaar vast vaak genoeg nog zien. Balou is immers al een grote vriend van Angel en Aiki!

Opnieuw kan ik alleen maar zeggen: Het is een geweldig nest, deze Engelenpuppy’s van Angel en Cuando. Ze zijn niet alleen prachtig om te zien, maar het zijn ook stuk voor stuk sociale stabiele hondjes! Wat heb ik gewenst dat deze hondjes in de buurt zullen opgroeien en hoe mooi dat deze wens ook uit gaat komen! We hebben heel vaak heel veel bezoek gehad, niet alleen van de baasjes die valkbij wonen maar ook van de baasjes die verder weg zitten en dat maakt dit nest ook wel heel bijzonder! (Chapeau aan alle nieuwe baasjes!) We zijn erg benieuwd hoe ze allemaal ‘opdrogen’ en de tijd zal het leren. We blijven ze volgen!

WIJ WENSEN ALLE NIEUWE BAASJES VEEL LIEFDE EN GELUK TOE MET HUN NIEUWE PUP. Dat ze maar in goede gezondheid heel oud mogen worden!

En niet te vergeten: Dank, dank, dank voor alle liefde, attenties en lieve cadeautjes! De vele mooie kaarten en foto’s, de prachtige bossen bloemen, heerlijke bonbons en cake, de engelen, de botjes en snoepjes voor Angel & Aiki, het is bijna niet te benoemen!

En natuurlijk ook niet te vergeten alle liefdevolle aandacht en vele telefonische contacten die we hebben onderhouden met Albert & Rene van de DRACC’s Clan; de baasjes van Cuando! Natuurlijk ook veel dank voor alle vertrouwen die de nieuwe baasjes in ons hebben gehad! Nicole haar geduld is wel heel lang op de proef gesteld, zij heeft bijna een jaar gewacht op haar Baïtel-Daikah, hoop dat het ’t wachten waard was!

Ik zou het erg leuk vinden als we van het wel en wee van de pups op de hoogte blijven, misschien met een regelmatig berichtje in ons gastenboek (altijd leuk!) en of gewoon via e-mail met natuurlijk de bijbehorende foto’s! Foto’s zijn altijd welkom!

Lieve lieve B’Engeltjes van Angel en Cuando, het ga jullie goed! Nu mogen jullie het helemaal zelf doen in jullie nieuwe leven!

februari 23, 2009

De zevende week

Geplaatst onder: Angel, Thuis, Puppy's, Angel's engeltjes, Aiki — Maj @ 12:08 am


Wordt de week van afscheid nemen…. En was toch ook wel een week van de vele ontdekkingen. De B’Engeltjes groeien nu zo snel, alles gaat in sneltreinvaart. Ook het bevattingsvermogen groeit in rap tempo. Je hoeft maar één keer iets (voor) te doen en daarna hebben ze precies in de gaten wat er gaat gebeuren. Het spreekwoordelijke gezegde: ” Als er een schaap over de dam is volgen er meer” gaat meerdere keren per dag op. Niemand wil vergeten worden en allemaal vechten voor een eigen plekje. Wat is het leven van een pupje toch bijzonder.

De B’Engels worden nu zo groot dat de Engelenkraamkamer eigenlijk te klein gaat worden, vooral als ze net hebben gegeten. Ze zitten dan zo boordevol energie dat ze de ‘tent’ zowat afbreken.

Na de ochtendmaaltijd is met meteen lozen wat je hebt gegeten, ook daar kunnen we bijna de klok op gelijk zetten. In de buurt blijven en direct opruimen, want anders wordt er dwars doorheen gebanjerd. En nee, dit is geen ‘aardappel stempelen’ hoor, maar echt letterlijk ‘poep stempelen’, overal overheen.

Elke morgen vertrekken de B’Engels in het boodschappen kratje naar de Engelenspeelkamer omdat ze daar meer ruimte hebben. Zodra het weer het toe laat, gaat het poortje in de Engelenspeelkamer open en kunnen ze de Engelenveranda op. En als daar het hekje open gaat dan mogen ze het hele achterste gedeelte van de tuin ontdekken. Dat is echt één groot feest: Door het ‘oerwoud’ rennen, op takken kauwen, kuilen graven, steentjes vinden, gras plukken…..

De ladder ontdekken en vooral mama Angel en zus Aiki achterna zitten, of… proberen mee te doen met het balspel. Met lef weliswaar, want stel dat mama Angel en/of Aiki een correctie willen geven? Achterom kijkend terug snellen naar de veilige Engelenveranda is heel koddig om te zien.

Afgelopen zaterdag zijn alle baasjes (voor zover ze in de mogelijkheid waren te komen) hier geweest om met hun eigen B’Engel de Bosrand onveilig te maken.

De één was wat pieperig, de ander liep al netjes aan de riem mee. Het was een hele leuke ervaring, ook om elkaar als nieuwe toekomstige baasjes te leren kennen. Na de Bosrand zijn we allen nog even op het veldje achter de Bank geweest en het was heel mooi om te zien hoe sommigen zich volledig op het gemak voelden en, hoe stabiel kan je zijn, de spelende kinderen aan de achterkant van het veld zonder gene gingen bekijken. Het was best een zwaar programma voor de B’Engels, maar wij hebben genoten. Na afloop kwam de zelf gemaakte Erwtensoep van Rene, baasje van Cuando, goed van pas. Zie het verslag van deze dag op de Website van de DRACC’s Clan. En kijk bij: ‘Bengelsday’! Rene, geweldig dat je er ook bij kon zijn, je bent weer TOP!! En zie natuurlijk ook alle vele foto’s van de afgelopen weken bij B’Engeltjes week zeven en B’Engeltjes week acht.

Zondag hebben alle B’Engeltjes de puppytest met heel goed gevolg doorstaan! Ingrid, van hondenschool Dinja, heeft de test verzorgd. Zij heeft een aantal B’Engels geboren zien worden en heeft daarna bewust afstand gehouden om niet bevooroordeeld te raken. Aiki en ik trainen bij haar, we hebben daar de puppyklas en gevorderdenklas met heel veel plezier afgerond en vermaken ons nu met ’Railly-O’. Aiki vindt het geweldig om te doen. Leuk is te weten dat onze Barchiël-Souris volgende week bij Ingrid start voor haar eerste puppyles.

En dan……zit het erop…….

De B’Engeltjes zijn er klaar voor het nest te verlaten….. en wij sturen veel licht, liefde en kracht door

Zijn wij er ook klaar voor?

In elk geval wensen wij alle nieuwe baasjes heel veel liefde en geluk toe met hun Babiël, Baïtel-Daikah, Baglis-Shamal, Bahram-Indy, Balthial-Izzy, Barchiël-Souris, Barbelo-Odin, Bath Kol-Derrick en Bedaliël-Bo! Dat ze maar jarenlang heel veel plezier aan hun B’Engel mogen beleven. Onze taak zit erop, nu is het aan de nieuwe baasjes de socialisatie af te ronden en deze stabiele Engelenpuppy’s een mooie toekomst te bieden.

Wij hebben er alle vertrouwen in!

En misschien over anderhalf jaar? Zullen we het dan opnieuw mee mogen maken?

februari 16, 2009

De zesde week

Geplaatst onder: Angel, Thuis, Puppy's, Angel's engeltjes, Aiki — Maj @ 11:11 pm


Is een week van de grote groei!

Het gaat echt snel nu, de B’Engeltjes worden in rap tempo groter, zwaarder  en sneller. Er is veel meer controle op de motoriek, het spel wordt feller en die tandjes, die zijn nu echt vlijmscherp. Dat heeft een aantal van Angel’s B’Engeltjes al een paar keer een fikse correctie opgeleverd. Niet leuk om te zien en te horen, de natuur is soms hard. Angel wil ook echt niet meer de hele dag tussen haar B’Engeltjes in en ook Aiki, die er soms heel enthousiast tussen wil komen, bedenkt zich nu wel 2 keer. Dat opspringen en die bijtende bekjes, het zijn er wel negen en niets is meer veilig.

Dat de B’Engeltjes nu echte Bengeltjes zijn geworden hebben ze al bewezen. Het deurtje van het hekje openmaken, heel slim, leverde een leuke speelplaats in de voorkamer op. De schoenen van Ton waren door de voorkamer gesleept. Plasje op het kleed, poepje netjes op de houten vloer, zo kon je zien waar ze allemaal waren geweest, grappig was wel dat ze toch weer terug in de Engelenkraamkamer waren toen ik de huiskamer in kwam. Dit was de eerste uitbraak en zo volgden er meer. Zondagmorgen zag ik opnieuw dat ze Aiki en Angel waren gevolgd, die weten precies hoe ze ‘binnen’ moet komen zonder gebruik van het deurtje, (die intussen is verankerd) dus als je gewoon je moeder volgt, dan kom je er vanzelf wel. Bengels zijn het! Opletten nu met vastzetten van het hekje, want ja ze worden echt sneller, zwaarder en sterker!

De B’Engeltjes krijgen nu 3 maal daags  vers vlees en de ochtend maaltijd bestaat uit brokjes, want brokjes leren eten moet natuurlijk ook.

De meeste nieuwe baasjes zullen immers brokjes gaan geven en zich niet wagen aan vers vlees. Maar eerlijk is eerlijk, met vers vlees wordt er echt beduidend minder gepoept! Scheelt een hele boel afval toch!

Elke middag verhuizen de B’Engeltjes naar de Engelenspeelkamer in de garage en een schik dat ze daar hebben!

Het is gewoon koddig om te zien. Jammer dat het nog altijd echt winter is, te nat en te koud om de tuin onveilig te maken. Na de avond maaltijd, en voordat het spul weer gewogen wordt, halen we ze weer naar binnen. De Engelenkraamkamer is dan haast te klein! Pas tegen 23 uur krijgen ze de laatste vlees maaltijd en na een laatste poepronde, valt dan ineens de nacht in. Rust in de Engelenkraamkamer, ook voor ons!

Ook hebben de B’Engeltjes allen mogen kennismaken met de auto.

Even snuiven en voelen hoe een draaiende motor trilt. Allemaal even in de achterbak als begin van deze auto socialisatie.

Had het eerder willen doen, het kan al vanaf de vierde week, maar ja, dat winterse weer hè…..

Zaterdag is de dierenarts geweest en Bernard heeft alle negen B’Engeltjes volledig gezond verklaard! Geen navelbreukjes, alle balletjes ingedaald, hij vind het een prachtig nest van negen bolletjes wol.

Geweldig in de vacht en prachtig qua bouw en gewicht. En toch een vermelding waard: Zelden zulke makkelijk betastbare pups in handen gehad! De enting en chip gingen er met gemak in, hoewel ik moet zeggen dat de mannen er wel veel geluid bij hebben gemaakt.

Klik hier voor alle foto’s  van deze keuring, eerst de mannen op alfabetische volgorde en daarna de dames.

Zaterdag, Valentijnsdag, was ondanks het chippen en enten toch ook een klein feestje, zeker voor Angel en Aiki, want Angel’s enige zoon van de A-Engeltjes kwam op bezoek! Aiki haar bloedeigen broer Ahavahel-Jimmy en wat is ie mooi geworden!

Prachtig qua bouw en wat een vacht heeft hij! Z’n staart en broek zijn helemaal TOP! Angel en Aiki vermaakten zich prima met zoonlief en broer. Geen onvertogen woord, vooral Aiki genoot volop. Jimmy, je bent opgegroeid tot een prachtige sociale lieverd, hulde aan je baasjes!

Klik hier voor een heleboel foto’s van het drietal spelend in de tuin.

Week zes zit er dus weer op, we gaan naar week zeven. Even geduld voor de portretjes, want maandag is het weer een dagje Zwolle voor de web-master!

Het einde is in zicht… zucht!

Volgende Pagina »

Gemaakt met WordPress met Nederlandse vertaling

Order your medicine online by Canada pharmacy ;&$ drugs online affordable generic pills.