Angel of Wassenaer

Is al bijna weer voorbij.
Wat gaat dat hard!!!
De engeltjes groeien voorspoedig.

Zo dachten Marjan en ik dat er alleen maar zwart-bruine engeltjes waren geboren en zo blijkt toch dat er meer grauwe teefjes zijn dan gedacht.
Er zijn kleine Cliffies geboren!! Cliff, geweldig, je hebt je sporen in elk geval qua kleur al nagelaten!
Het ‘verdelen’ van de engeltjes was nog een hele klus.
Nu er toch grauwe meisjes zijn, mag Angel een dochter houden, dus de lijst schoof een stukje op. Omdat er maar 1 reu is, wisten we direct wie dit mannetje zou gaan krijgen, maar hoe nu verder met de rest.
Uiteindelijk gaat er nu toch een teefje naar een reuaanmelder. En moesten we helaas ook heel veel mensen teleurstellen.
Tja, als we voor alle aanmelders een engeltjes hadden gehad, dan hadden we Angel nu in het Wereld Records Boek kunnen vermelden…….

Van Angel’s zus Djarré kregen we deze prachtige collage:

Collage van Angel met haar engelen

De engeltjes maken behoorlijk wat geluid: Ze kreunen, steunen, piepen, zingen, zagen, ze blaffen zelfs al.
Wat een heerlijke geluidjes om aan te horen.
Direct naast de PC staat de werpkist en ik geniet er met volle teugen van. Geweldig wat heerlijk toch!
Vannacht heeft Angel alleen in de kraamkamer geslapen en ging de babyfoon mee naar boven. Bij het eerste piepje schoot Ton meteen naar beneden, hahaha, dat heeft hij bij de kinderen vroeger nooit zo snel gedaan…..

Op Angel’s engelenpagina kan iedereen de weken volgen. Met natuurlijk zeker ook foto’s want ze zijn zo leuk!
En Angel zelf blaft nog steeds heel wat de wereld rond hoor!
Dus neem ook daar geregeld een kijkje.

Angel heeft het al de hele wereld rond geblaft op haar Angel blaft web-log, maar nu dan toch ook hier nog maar even.
Omdat WordPress niet meer zo werkt als ik was gewend en het posten van tekst nogal wat extra energie kost, zal voorlopig Angel’s blaf web-log de voorkeur genieten.

Want Angel heeft 8 wonderbaarlijke engeltjes gekregen en die kosten nu natuurlijk de nodige tijd.

Maandagavond heeft Angel ons wel goed laten schrikken.
Overdag wil Angel niet meer eten en en ligt maar stil te zijn in haar kuil. In die zelfgegraven kuil diep verstopt onder de laurierstruik
Tijdens het eten lig ze stil in haar nachthok. Terwijl ze normaliter altijd bij ons in de keuken onder de tafel ligt. Laat maar slapen, lekker koel en rustig voor haar, dachten we nog.
Toch heb ik haar na het eten uit het hok gesleurd. (ja letterlijk, want ze wilde niet).
Voorgevoel?? Zeker weten! Want:
We lopen door de tuin naar achteren en daar gaat Angel prompt stil staan. Ineens zie ik haar haar rug krommen en haar staart omhoog komen. Zie ik het wel goed? Wil ze hier zomaar een poepie doen?
Nee, Angel kromt haar rug want ze krijgt een vreselijke perswee en ja hoor, daar komt het koppie er al uit!!! Een engeltje wordt er zomaar geboren, zonder dat we het eigenlijk in de gaten hebben. Midden in de tuin.
Na nog wat staan, hijgen en persen krijg ik de 1ste dame in m’n handen. Met alles erop en er aan. Volledig in het vlies. En ‘t vlies is taai…….
Ik Ton roepen, die niets hoort.
“Ton, er is een pup geboren”……Even lichte paniek dus.
Ik probeer Angel mee te krijgen terug het huis in en zij wil eigenlijk het nachthok weer in. Maar gelukkig wil ze ook bij haar pu blijven dus toch mee naar de werpkist.
En ik? Ik krijg dat vlies er maar niet af, tongetje is eruit etc. etc.
Warmtekussen aangezet, handdoeken gepakt, pupje droogwrijven en slijm uitzuigen. Ik hoor de neus goed vol zitten. Angel snapt er niets van… “Baasje wat moet ik nu doen”?
De pup een Bach rescu remedie gegeven en een korrel calcium carbonicum en ja hoor, daar komt dan eindelijk geluid.
Tjee promt daarop komt de 2de dame. Angel wat ben je goed zeg!!!
Toen moest Marjan nog gebeld worden. Marjan, ‘opper fokker van Marjan’s Meute’ zal komen assisteren tijdens de bevalling. Marjan heeft laaggevlogen en ze was er volgens mij net voor de 3de dame!

Ook dame 4 schiet al op, deze engeltjes hebben vleugeltjes gekregen, wauw ze staan wel in de startblokken zeg.
Pas na de 5de dame komt er een flinke pauze. Angel laat niet zien dat ze het heel zwaar heeft, ze ligt gewoon samen met haar 5 dames te slapen. Zou er nog wel wat komen?
Na 2 uur, dan is het inmiddels 31 juli geworden, heb ik haar nutri drops gegeven en daarna wat Calcium ingespoten. Toen dat alles ingewerkt was heb ik haar met oxytocine ingespoten.

Vlak daarna krijgt ze het even heel moeilijk. Wat een persdrang volgt er.
En ja hoor, daar komt er weer een engeltje aan, binnen de 10 minuten.
Warempel het is een grote flinke reu, die zat vast in de weg.
Hij heeft de weg vrij gemaakt voor de volgende 2 teven, want vlak na hem komt teefje nummer 7 tevoorschijn en binnen 7 minuten haar zusje. En dan is Angel klaar!
Wauw, geweldig, wat zijn wij trots op onze dame!!

Alle engeltjes lijken zwart bruin te zijn. Geen ééntje grauw? Acch wat jammer nu, ik zou zo graag een grauw teefje zelf houden…
En wat vreselijk jammer dat er maar 1 reutje is gekomen, ik gun de toekomstige baasjes zo ontzettend graag hun mannelijke engeltje. Kan er bijna niet van slapen.
Luchtbed opgepompt en wat liggen doezelen naast de werpkist. Van slapen komt niet veel. Het is ook zo 6 uur in de ochtend en met een tollend hoofd kom ik de dag door.

Wat een geluk!! En wat een prachtige engeltjes heeft Angel ons gegeven!
Wat zijn we trots op haar!!!

Angel’s engeltjes

Marjan en ik waren samen een heel goed team, we hebben genoten samen!
Marjan, bedankt voor je hulp, je kennis en je aanwezigheid.
Het was een topavond en topnacht!
We kunnen samen wel de ‘flying dog birth brigade’ worden!!!
Kijk op Angel’s web-site voor alle verder informatie en de foto’s!

Dit wordt het laatste weekend met Angel’s dikke buik. Als ‘t goed is worden volgende week haar engeltjes geboren.
De werpkist is klaar en wordt met regelmaat eventjes ingewijd. Hoewel Angel toch liever haar engeltjes in haar zelf gegraven wepkuil onder de laurierstruik wil krijgen. Die kuil zoekt ze nl wel heel vaak op. Elke keer als ik Angel kwijt ben weet ik waar ik haar kan vinden. Vanaf vannacht mag ze binnen slapen, geen geklooi meer in de kuil dus.
Sinjo heeft wel in de gaten dat er wat staat te gebeuren, want hij zoekt Angel toch wel heel vaak op. De werpkist heeft al duizenden kopjes gekregen. Tot ergernis van Angel.

Sinjo geeft een kopje aan de werpkist

Vandaag ook de ’spuitjes’ bij de dierenarts gehaald zodat ik Angel kan ‘helpen’, mochten de weeen het af laten weten.

Zitten met een dikke buik

Angel eet als een dijkwerker. Elke dag wordt er een bak huttenkase met veel smaak verorberd, zo ook de biogarde yoghurt.

Aan de huttenkase

En 4 maal per dag een bak vers voer. Tjonge jonge het kan niet op. De engeltjes kosten dus behoorlijk wat energie!
Gelukkig wordt morgen de nieuwe diepvries bezorgd. Voor al het verse voer waar ze nu zo vreselijk lekker van smult. Het is niet aan te dragen…..Ton heeft netjes een extra plek in de garage gemaakt, zodat oud en nieuw naast elkaar kunnen staan. Wel zo makkelijk.

Oja, nog een vermelding waard: Die kleine engeltjes bewegen flink, het is heel goed te voelen. Zo schattig!

Klik hier voor het bekijken van de laatste loodjes

Vroeg uit de veren, want er staat een bezoek in het zuiden op de planning bij Van Chika’s Erf!
Angel blijft thuis. Ton heeft speciaal vrij genomen om haar tussen de middag uit te laten en extra eten te geven. En verder te werken aan de werpkist en het achterste gedeelte van de garage, die betegeld wordt.

Met mijn “Ton-Ton'’ op schoot arriveer ik netjes op tijd in Oirschot. En word keurig opgevangen door een mannetje van 5 genaamd Daan. Zijn broertje Mart komt er vlak achteraan. Samen brengen ze me naar het erf en het huis. Op het erf lopen de honden rond.
Chika, de Duitse Herder en moeder-overste van de roedel; Pien, de oermoeder die waarschijnlijk drachtig is van haar 3de nestje; Birka, het vrolijke kind van Pien en de kleine nieuwkomer Eilin. Wat een leuke en prachtige honden zijn het.
Na een heerlijke kop thee krijg ik een rondleiding van Hanneke en haar zonen door de varkensstal…stal? Zeg maar gerust groot complex, waar ik dan ook direct in verdwaal. Tjee wat een ruimte daar en wat een prachtige hokken zijn er ook voor de honden. Er zijn 2 mannelijke logé’s op bezoek: Jay en Ace. Ace is uit Piens eerste nest en Jay is van een bevriende fokker. Wel makkelijk als je zoveel ruimte hebt!

Drinkende biggetjes

We starten bij de pasgeboren biggen. De zeugen die vandaag gaan werpen liggen al klaar. Ach, wat zijn ze lief die kleine biggetjes.

Mart en Daan met een big

Mini varkentjes maar dan in prachtige proporties, zo schattig! Er zijn behoorlijk wat hokken waar heel wat varkens zitten. En een grote ruimte voor de al iets oudere biggetjes. En een hele grote ruimte voor de zeugen die straks aan de beurt zijn.
Over wat hek en klim werk (Hanneke lacht om m’n stijve ledematen) bekijk ik de computergestuurde ‘etensbar’ van de zeugen. Geweldig, door ‘t poortje lopen, de chip gaat in werking en als de zeug nog geen ontbijt heeft gehad wordt ze beloond met een maaltijd. Heeft ze wel al gegeten dan komt er geen eten en mag ze door ‘t volgende poortje de bar weer verlaten. Ze wordt vanzelf weggeduwd door de volgende zeug, die het ook maar weer eens gaat proberen. Stel je voor dat de computer verkeerd telt en je een maaltijd te pakken krijgt? Geweldig om te zien dat ook hier de Pavlov reactie werkt!
Oh ja, ik heb ook nog 2 prachtige beren mogen aanschouwen. Voor mijn vriendin Zita zet ik hem toch maar op de kiek, nou ja vooral dan zijn grote B…. die zijn nl absoluut niet te vergelijken met die van Zita’s boxer Gijs, die zij al zo groot vindt!

En dan mag ik mee helpen en mee kijken met de geboorte van enkele biggetjes. Wat gaat dat makkelijk en wat zijn ze al snel. Meteen al de oogjes open en direct op zoek naar de melkbar. Een kwestie van overleven. En diegenen die hun buikjes vol hebben koesteren zich onder de warmte van het rode licht: de warmtelamp.

Onder de warmte lamp

Als ik na de lunch weer terug ben bij de pasgeboren biggetjes dan lijken diegenen die ’s morgens geboren zijn ineens al veel groter. Wat groeit dat snel en wat zijn ze levendig. Met een lange handschoen aan mag ik bij een zeug voelen hoeveel biggetjes er nog inzitten en als het lukt er eentje mee naar buiten ‘lokken’. En ja hoor, beetje warm daar binnen, maar het gaat prima! Moeder zeug werkt perfect mee. Haar kleintjes ook. Ook help ik ook bij de geboorte van een biggetje waarbij de placenta er al eerder uit is gekomen. T biggetje wordt gereanimeerd maar overleeft het niet helaas. Hoe jammer!!

Reanimatie mocht niet baten

Na gedane arbeid drinken we nog een thee en dan gaan Hanneke en ik samen met haar zonen en de honden Pien en Chika een stuk wandelen. Hanneke laat me de druk bezochte ‘kruistocht’ zien.
We lopen langs de idyllische kapel van Onze Lieve Vrouw van de Heilige Eik aan de Proosbroekweg.

Kapel van Onze Lieve Vrouw van de heilige Eik

Volgens de legende werd er begin 15 de eeuw op het zand in het riviertje de Beerze een beeldje van Maria met kind gevonden. Dit beeldje werd in een eik geplaatst en door de boeren en herders vereerd. Nadat men het beeldje naar de kerk van Oostelbeers of Middelbeers gebracht had, stond het de volgende dag weer op zijn oorspronkelijke plaats. Toen bracht men het beeldje naar Oirschot en bouwde men ter plaatse een primitief, houten kapelletje. In een andere versie van de legende wordt verteld: hier dreef het beeldje stroomopwaarts en deed men twee keer een poging het beeldje in ‘Beers’ te stallen.
We lopen langs deze kruisweg en aanschouwen de kleine kruisbeelden, waaronder ook die van de Heilige Antonius.
Voor mijn Ton, die naar hem vernoemd is, maak ik een foto.

De kapel van de Heilige Antonius

Wat een sereniteit en wat een heilige vibraties op dit wandelpad!
Tot slot neemt Chika op de terugweg nog even een duik in het kanaal.
En dan zit mijn ‘werk’ bezoek er op!
Ik heb genoten van de biggetjes, de geboortes, de honden, de wandelroute, kortom van alles!
Met een big smile om m’n gezicht rijd ik terug richting het westen.

Hanneke en Wim, bedankt voor deze heerlijke dag! Ik heb enorm veel geleerd, nu ben ik echt helemaal klaar voor Angel’s bevalling.
Angel is overigens helemaal blij als ik weer thuis ben en heeft heel wat tijd nodig om al die lekkere meegenomen luchtjes te doorgronden. (Met haar inmiddels geweldig dikke buik had ze prima tussen de varkens gepast)!

Klik hier voor een foto reportage van deze geweldige dag

De tijd vliegt, nog 3 weken te gaan!
Inmiddels hebben we aardig wat visite gehad, allemaal kennismakingen om te zien of het wel klikt met de mogelijke toekomstige nieuwe baasjes van Angel’s engeljes. Bovendien willen ook deze mensen wel zien wat voor een ‘vlees’ ze in de kuip hebben. Het gaat zo hard dat Angel dit nooit allemaal in haar buik kan dragen……….
Angel groeit gestaag!!!

Recht zitten is er niet meer bij!

We kunnen haar bijna Hangbuikzwijntje noemen. En nog 3 weken te gaan, waar moet dat heen…….

Klik hier voor een paar foto’s van de afgelopen bezoeken.

En nu maar afwachten wat er straks allemaal tevoorschijn komt.

Inmiddels is het juli, nog een kleine maand te gaan en Angel’s engeltjes worden geboren.

Angel groeit gestaag en slaapt nog steeds heel veel. Met regelmaat krijgt ze een Reiki behandeling en dat vindt ze heerlijk.

 Angel’s buik

We lopen nog steeds onze route’s in het park en als we ’s middags Gijs tegen komen, dan fleurt Angel ineens even op. Hij geeft kennlijk genoeg afleiding voor heel af en toe nog een volg en ren spelletje. Heerlijk toch! Dat zal straks vanzelf wel minder worden, maar zolang het nog gaat houden we haar lekker op conditie voor de bevalling straks.

 Dikke kont

Sinds maandag krijgt Angel ’s morgens versvoer en dat wordt wel met smaak verorberd. Gelukkig maar, want haar kindjes moeten natuurlijk niet van haar gaan groeien. 

En wanneer start de zomer? Regen, regen, regen en het is nog koud ook! Alles wat NU valt, valt straks niet meer, zo is het toch? Als de engeltjes worden geboren dan gaan we hopelijk ook genieten van zomer!

Na een druk en heel gezellig weekend zijn we weer heelhuids thuis gekomen. De trouwerij was geweldig, we hebben genoten. Bruid en bruidegom niet minder natuurlijk! En Angel blij dat we thuis weer ‘compleet’ zijn!

Intussen krijgt Angel allerlei prachtige felicitatie kaarten voor haar naderende engeltjes! Wat wordt ze verwend! Helemaal TOPPIE!! Daar zijn wij allemaal heel blij erg mee!

Kijk en geniet mee:

 van zus Djarre

En ook nog 2 echte fysieke kaarten via de post;

Van Didonne en Punky met tekst:

 Van Didonne & Punky

In de binnekant staat de volgende tekst:

En van Solar en Luna met hun baasjes Tanja en Marcel:

 van Solar en Luna

En de tekst luidt:

Maar dat is niet alles hoor, vanmiddag kreeg Angel ook nog een heus engeltje voor aan haar halsband. Een engeltje die haar zal bijstaan een gezonde dracht te hebben zonder problemen.

Morgen vertrekken we eventjes op en neer naar Frankrijk!

Onze jongste Franse neef trouwt zaterdag en dat wordt daar groot gevierd! Hoera, allemaal duimen op mooi weer graag!

Angel blijft lekker thuis het fort bewaken. Dit heen en weer gereis willen we haar niet aandoen. Gelukkig heeft dochterlief zaterdag hier in Wassenaar ook een bruiloft en kan zij mooi oppassen. En niet te vergeten Angel’s peettante, de Buuf! Zo zal ook Angel niets te kort komen.

Zondagavond zijn we allemaal weer thuis, tot dan!

Of zijn het de mijne?

Het lijkt wel of er een last van Angel’s schouders is afgevallen. Gistermiddag tijdens de wandeling merkte ik het al. Ineens is ze weer vrolijk en blij! Niet meer strompelend achter het baasje aan, maar gewoon vrolijk mee wandelen. Halleluja, zeiden Ton en ik toen ze gisteravond ook weer zo vrolijk mee liep.

 Weer vrolijk!

Zelfs andere honden zijn weer wat interessant, daar loopt ze in elk geval weer blij naar toe. Ook een rondje rennen om de boom kan ineens weer. Grappig toch?

Of zou ze merken dat ik zo ontzettend blij ben dat ze er zelf helemaal vrolijk van wordt? Of zou het de Reiki zijn, die ik haar nu een paar keer heb gegeven?

Maakt niet ook uit hoe of wat…. ik ben in elk geval heel blij dat Angel zich beter lijkt te voelen! Op naar de 2e dracht periode!

PS: Angel’s web-site is zo goed als bijgewerkt. Met filmpje van de echo!!

Jippieeeee, Angel is drachtig!!!!!!!!!!!!!!!!!

Eigenlijk wisten we het al, maar toch….

 Angel’s echo

Angel’s web-site wordt zo snel mogelijk bijgewerkt. Met nog wat foto’s en een filmpje van de echo!!

En wij? WIJ ZIJN HELEMAAL TROTS OP ANGEL EN CLIFF!!!!!

Op deze stormy day hebben we vanmiddag de echo! De dagen zijn voorbij gevlogen en straks is het dan eindelijk zover! Dat wordt spannend!!!!!

Marjan (van Marjan’s Meute), Angel’s ‘pleegmama’ dus, komt ook, hartstikke leuk! We kijken er zo naar uit. Angel is in omvang al best wat gegroeid, dus eigenlijk hoop ik toch wel heel erg op een positief bericht. Ook heeft ze al meerdere malen zelf aangegeven puppy’s te verwachten……

We zullen zien. Blijf de web-site volgen!

Op Angel blaft blaft Angel heel regelmatig haar belevenissen. Ze heeft daar haar eigen dagboek en kan vanuit haarzelf vertellen hoe moe ze wel niet is, hoe ‘vervelend’ die zwangerschapskwaaltjes nu wel niet zijn, of het eten nu wel of niet smaakt, hoe trots ze is op haar broer….

Onderstaande foto is via Blaft bewerkt door het baasje van Figo!

Dat ze drachtig is, daar is ze zelf al van overtuigd, ze blaft het de hele wereld rond. Zekerheid krijgen we over precies één week, want dan wordt de echo gedaan. Hou haar dagboeken in de gaten……

Of te wel: Chronische vermoeidheid of in medische termen: Myalgische encephalomyelitis?

Lijdt Angel nu aan het chronisch vermoeidheidssyndroom? Je zou het haast denken. Zo moe als ze is, slaapt ze vrijwel de hele dag. Tijdens de wandelingen sjokt ze achter me aan, andere honden worden amper bekeken en voor een spelletje is ze niet meer te porren. De vacht lijkt wel zachter, anders dan anders en haar buik….het lijkt wel of die inderdaad al wat aan het groeien is. Of wil ik dit gewoon allemaal graag zien?

 Moe of??

In elk geval valt het ook vriendinnen in het park op, zelfs m’n moeder vond Angel veranderd. Ze is liever en aanhankelijker dan ooit. Zijn dit nu zwangerschapskwaaltjes?? We wachten met spanning af wat de echo zal zeggen. Ik hoop dat mijn vermoedens kloppen en dat Angel ons niet vreselijk voor het lapje houdt. Over 11 dagen zullen we het weten…..

Klik hier voor een paar foto’s van een zeer vermoeide Angel die eigenlijk alleen maar heel veel slaapt…. 

Wat een luxe, wat een service! Tanja en Marcel zijn, helemaal vanuit Zeeland, hier vanmiddag langs gereden om de hondenkop af te leveren. Ook die van Marjan ligt nu hier. Geweldig, wat een service!

 De hondenkop, nu mijn oren nog!

Vanmiddag kwamen ze samen met Solar en Luna door de poort achterom en Angel wist niet hoe snel ze de tuin in kon komen. Samen met Solar heeft ze in de achtertuin tikkertje gespeeld. Luna, die inmiddels door de chemokuren wat snorharen is verloren, ‘zwom’ er netjes doorheen met een gevonden balletje. Wat hadden de honden het naar hun zin. Solar vond Angel toch wel heel erg onweerstaanbaar, hij moest er zelfs af en toe van kreunen. En bleef maar uitdagen en uitdagen, zo schattig. Ook Angel was niet vies van een spelletje, de arme bloemetjes en struiken kregen het zwaar te verduren.

 Mooi stel, die 2

Snel het fototoestel gepakt, want dit moest natuurlijk wel vastgelegd worden. Klik hier en geniet mee van een verliefde Solar die Angel uitdaagt. 

In de Prinsessetuin van Park De Paauw ruikt het geweldig naar rozen. Deze tuin wordt ook wel de Rozentuin genoemd.

 De Rozentuin

Angel en ik zitten hier vaak op het bankje te mediteren. Eventjes helemaal alleen de dagelijkse beslommeringen te overdenken. Heel schattig komt Angel dan naast mij op het bankje zitten en dan legt ze haar koppie op mijn schoot. Gewoon samen stil zijn…….

 De meditatie bank

En nu de loopsheid weer op z’n einde is, alle hondenkleden weer gewassen zijn, kunnen Angel en ik weer genieten van Park De Paauw. En van de geur van die heerlijke rozen.

Klik hier voor nog wat foto’s van de Rozentuin.

Toch weer vroeg uit de veren want er staat een heleboel te gebeuren vandaag. Elke morgen rond de klok van 7 worden Karin en Jan gewekt door Jazz. Zij maakt de slaapkamerdeur open en speelt voor wekker:”Kom op slaapkoppen, opstaan, eruit, werk aan de winkel”, vertelt ze rustig met een lik in je gezicht. Mooie wekker toch?

  Langs de velden

Als Angel en ik opstaan en we samen via de voordeur onze ochtendwandeling maken, is het eigenlijk nog wel stil in huize Tetteroo. De honden die hoor je niet! Voordat we naar buiten stappen ruikt Angel altijd even onder de gangdeur door, want de luchtjes uit de huiskamer beneden zijn wel heel, heel interessant. Daar zit Cliff nog wel eens……

 Cliff in afwachting

Wat word ik in de watten gelegd! Een beter hotel is nergens te krijgen toch? Het theewater is al gekookt als ik in de keuken verschijn en ik kan direct aanschuiven, heerlijk! Karin en Jan drinken liters koffie weg, een goed begin van de dag. Om dan snel aan de slag te gaan. Jan wil een stuk grond op het erf legaliseren en verwacht een paar kub grond, die met de 2tonner(?) door z’n zoon Roy gebracht wordt. En er worden vanmorgen 3 puppen opgehaald, ze vliegen uit! Ook het kippenhok wil Jan vandaag verplaatsen. Een drukke dag dus op de vd Victoryboerderij!

 Nieuwschierig

De eerste nieuwe pupeigenaren zijn niet nieuw, het is Fabiola met haar man en die ken ik ook van het ODHForum. Wat leuk hun nu ook eens in het echt te ontmoeten! Heb je ook de rode ballen meegenomen Fabiola? Zij nemen wel het mooiste hondje mee, het kleine wolfje met de al rechtopstaande oortjes: Jade-Shunkaha is werkelijk een beauty! Maar de rest is ook geweldig. Daar heb ik toch mooi bijna 4 dagen van mogen genieten!!

Angel en ik maken samen een lange wandeling naar Sellingen. Komen onderweg tot 2 keer toe Roy met z’n vrachtknots tegen, eerst vol en dan weer leeg om een nieuwe vracht zand te gaan halen. Wel heel handig als je zo een zoon hebt!

 Jan aan ‘t werk

Angel en Cliff mogen ook opnieuw samen aan de bak maar ik geloof toch dat Angel dan haar pumps weer aan getrokken heeft. Ja een beetje verleiding is nooit weg natuurlijk……

 Cliff!

In en om de boerderij schiet ik een hele zwik foto’s. Vastleggen voor het nageslacht, zal ik maar zeggen. En nu maar hopen dat er een nageslacht gaat komen en ze ook nog eens mooi en gezond zijn. 

Kijk hier maar voor een leuke reportage in en om deze geweldige boerderij.

 Tortelduifjes

Aan alles komt een einde, zo ook aan dit geweldige ‘werk’ avontuur op de vd Victory boerderij! Karin en Jan, 1000 maal dank voor deze 4 geweldige dagen. Angel en ik hebben vreselijk genoten! Ontzettend bedankt voor de gastvrijheid, het was helemaal TOP! Jan heb ik wel 10x mee terug naar huis willen nemen (sorry Ton) maar helaas, daar ging zijn wederhelft geloof ik niet mee akkoord! Hijzelf prefereert toch ook de rust van het Noord-Oosten boven de drukte van het Westen, hahaha. Wat een wereldvent is ie, ik had toch genoeg ruimte in de auto…

Met een dikke glimlach op mijn gezicht rijd ik, zaterdagavond laat, de ondergaande zon in het westen tegemoet. Het is weer voorbij dit VD Victory avontuur!

Angel en ik vermaken ons hier prima. We hebben samen het bovenhuis tot onze beschikking en steeds als ik Angel kom ophalen voor een wandeling of voor een ontmoeting met haar lover Cliff dan staat ze bovenaan de trap helemaal uit haar dak te gaan. Ze ligt heerlijk ontspannen op haar kleedje in de slaapkamer in afwachting van…. s’ Nachts hou ik de slaapkamer deur dicht en komt ze heel af en toe even een lik halen. Toch wel heel gezellig met het baasje samen op één kamer slapen!

 De boerderij

Zeker 2 maal per dag haal ik Angel op voor een lange wandeling, zo zijn we dat thuis immers ook gewend. We lopen richting Ems en we lopen naar Sellingen waar de grensovergang is. Zo moeilijk is dat niet hoor, de boerdrij staat vlak over de Nederlandse grens in Duitsland. En aardig dat de mensen er zijn! We worden door iedereen begroet. Er wordt ons zelfs de weg gevraagd. En toen moest ik even heel erg nadenken, normaliter geef ik dan direct antwoord in het Frans en ach, nu stuntelde ik dus maar wat in het Duits.

Angel wil eigenlijk maar één ding: Zo snel mogelijk weer naar de boerderij terug. Er wacht daar immers haar Cliff. Zo schattig. Op de heenweg sjokt ze wat mee en zodra we omkeren en merkt dat we op de terugweg zijn, krijgt ze er weer zin in. Ook als ik haar boven kom ophalen, dan snelt ze de trap af om snel even een plasje doen en dan meteen rechtomkeer, richting de schuren en de deel te rennen, daar waar ze Cliff heeft ontmoet! Verder hoor je haar niet, ze is een heerlijke rustige en vooral heel lieve dame!

Vandaag komt Roelie samen met haar man puppy snuiven. Gezellig. Roelie neemt een doos mergpijpjes mee en dat valt bij alle roedelleden geweldig in goede aarde. Zelfs Sultan hoort haar en roept al van ver dat hij een knuffel wil! Hartstikke mooi.

 Karin en Roelie

Bij de puppy’s neem ik het foto toestel mee en schiet natuurlijk weer heel wat af. Wat zijn ze toch byzonder, deze ‘kinderen’ van Cliff en Fly! Klik hier voor een het puppy album en geniet met ons mee!

En dan….wordt het avond. Is het niet romantische om met volle maan in alle rust deze twee prachtdieren bij elkaar te laten? Angel heeft de pumps uit, want anders staat ze veel te hoog en kan Cliff er niet bij. Hoe natuurlijk kan het! Na het bekijken van de bloemetjes en de langs vliegende bijtjes hebben beiden er ineens heel veel zin in en in korte tijd is het beklonken! Samen staan ze ruim 30 minuten vast. Foto’s maken als bewijs en wil nu net die batterij leeg zijn? Gelukkig kan er voor de insiders toch nog een ‘bewijsje’ af. Dank je wel Engelen, het is gelukt!!

Helemaal trots op beide kanjers maken we het laat en gaan we pas vroeg in de ochtend naar bed! En nu maar hopen en hopen en hopen dat hier ook van die prachtige puppen uit voort komen……

Na een korte nacht, want Karin en ik hadden genoeg te kletsen en lagen er dus heel laat in, zijn we er toch weer op tijd uit.

 Puppy’s!!!

Angel en ik hebben lekker geslapen. Via de voordeur hebben we een aparte ingang naar boven, heel handig, want zo komt Angel niet tussen de roedel van de VD Victory terecht. Als ik Angel laat plassen is het nog heerlijk stil. Wat genieten we samen langs de velden en de bosrand. 

 Ons wandelpad

Wat zal ons vandaag de dag brengen? Zal de dekking gaan lukken? In elk geval komt Carin van de Witte Herder Kennel Oldambt’s Special rond 10 uur de puppy test doen. Ik val dus direct met mijn neus in de boter en geniet met volle teugen.

 Op de rug

Alle puppy’s doen het allemaal even goed. Er zijn geen grote verschillen, ze zijn geweldig! Ik schiet een heel aantal foto’s en bij het bekijken ervan valt het me op dat ik alleen de grauwe dames heb ‘geschoten’ Die grauwe zijn ook wel heel, heel erg mooi! Kijk en geniet mee: Klik hier voor een foto reportage van de puppytest. 

Hoe het nu met Angel en Cliff is afgelopen? Welnu, beiden vinden elkaar wel leuk, gelukkig maar! Cliff danst om Angel heen en Angel? Zij heeft nog totaal geen kaas gegeten van enige uitdagingen. Ze gaat direct ’staan’ van….”Kom maar Cliffie, je ziet me toch klaar staan?” Ze lijkt wel een ijskonijn! En Cliff kijkt mij dan weer aan van: “Moet ik daar vrolijker van worden”.  Het lijkt wel of hij toestemming aan me vraagt, de schat! Na enige pogingen, het is net of Angel iets aan de hoge kant is voor hem, besluiten we er maar mee te stoppen. Vanavond misschien en anders morgen een nieuwe dag met nieuwe kansen. Ik denk dat Angel wat verleidelijker gemaakt moet worden….Beetje marcara op, pumps aan, mini rokje en dan zal het wel moeten lukken toch?

Met de ‘TonTon’ bij de hand vertrekken Angel en ik keurig op tijd om…… in de enige grote file die Nederland rijk is aan te sluiten. Op de A12 staat 9 km file?? Wauw, zelfs de toegangsweg er naar toe heeft al 4 km file. Dat belooft wat. Gelukkig heeft ons karretje airco. Angel hoor je niet, zij is altijd zo braaf in de auto. En ik geniet gewoon lekker van de muziek. Minuten tikken weg……wat staan we lang stil! De auto voor ons heeft geen airco, die hebben de deuren open en stappen zelfs uit. Maar buiten is het warmer dan binnen, dus wij houden de deuren en ramen dicht. Als we uiteindelijk weer langzaamaan op mogen trekken zijn we een dik uur verder. Om aan te sluiten bij de A12, waar het ook nog steeds tergent langzaam rijdt….. 

Enfin, mijn ‘TonTon’ laat ons niet in de steek en het laatste stukje geschreven tekst van Karin leidt ons, vóór de opbrekingen van Klazinaveen, zo Emmen en vervolgens Duitsland in. Lekker gaar komen we anderhalf uur later dan gepland in Hasselbrock aan.

 Oprijlaan vd Victory

Wauw, wat een grote boerderij, wat een ruimte, wat een oprijlaan, geweldig! We worden hartelijk ontvangen en ik breng mijn koffer met spullen meteen naar boven. Hebben we daar samen toch de hele bovenverdieping tot onze beschikking gekregen! Als we Angel uit de auto halen staat Cliff al klaar. Maar Angel is zo gedesorienteerd, van enige ‘paring’ is totaal geen sprake. Misschien toch eerst maar even bijkomen?

In elk geval komen we wel tijd te kort! Er zijn immers puppy’s te snuiven, de puppy’s van Fly en Cliff. Wat zijn ze leuk!!!

 Wat een koppie!

Vanmorgen vertrekken Angel en ik naar het noorden. Jaja, onze korte vakantie gaat beginnen. We hopen rond de middag bij de van de Victory aan te komen.

We hebben er alletwee heel, heel veel zin in. Angel natuurlijk om haar hormonen in ‘bedwang’ te krijgen en daar mag die prachtige Cliff haar bij helpen. Ze zijn beiden ‘ingestraald’, komt vast helemaal goed! En ik heb onwijs veel zin omdat ik meteen een paar dagen kan genieten van de pupsels van Fly en Cliff. Geweldig dat zij er nog zijn…..

Wat een bofkonten zijn we toch!!!!!

Blijf de dagboeken volgen, misschien is er tijd over voor een kort berichtje!

En vandaag is het weer feest!

Onze Mimi wordt 19 jaar en viert het gezellig met familie en vriendinnen hier thuis. Verleden jaar regende het zo ontzettend hard dat Mimi haar eerste autorijlessen bijna door een zwembad moest nemen, nu schijnt af en toe de zon en blijft het gelukkig de hele dag droog. Heerlijk want we zitten de hele avond lekker buiten. De engelen hebben mijn gebeden verhoord! Geweldig!

 Lekker buiten

Angel geniet volop. Heerlijk aandacht krijgen van iedereen en stiekem ’stofzuigen’ rond de tafel. Er zal eens een stukje toast vallen of iets anders, vooral met 2 kleine jongetjes in de buurt…..

 Met Jesse

Achterin de tuin een spelletje rennen met de bal is natuurlijk helemaal één groot feest.

 Achterna zitten

Zo kon Angel even de korte stress van de ochtend vergeten. Toen zaten we bij de dierenarts voor een bloedtest en lukte het bloedprikken niet in één keer. Tijdens de feestvreugde ’s avonds belde de dierenarts ons om te adviseren dinsdag nogmaals een test te doen. Haar progesteronspiegel was nl nog niet zo hoog als we dachten te verwachten. Dus dinsdagmorgen gaan we het opnieuw proberen en wie weet….snellen we daarna op naar het hoge noorden!

Spannend blijft het dus nog steeds!!!

Klik hier voor een paar  mooie foto’s van Angel alleen en Angel in de tuin met Sinjo!

Ja, ja, we krijgen een drie dubbele succes wens van de DRACC’s Clan! Djarré, Cassy en Cuando wensen Angel heeeel veeeel succes met de komende dekking.

 Zus Djarré

Angel’s zus Djarré heeft al een nestje gehad en weet er alles van! Ze spreekt Angel moed in: “Maak er een dolletje van en geniet!!” zo zegt Djarré tegen Angel. Angel knoopt het meteen in haar grote zwarte oren!

 Cassy

 Cuando

En hartstikke lief, want die wensen kunnen wij natuurlijk heel goed gebruiken! Dank jullie wel! We zijn er ‘bijna’ klaar voor hoor.

En gaan straks heerlijk genieten bij de Van de Victory in Duitsland!! Cliffie, nog heel even geduld man, we komen er bijna aan, het kan ons niet snel genoeg gaan……

Ja, ja, de spanning stijgt hier in Wassenaar.

Zaterdag naar de dierenarts voor een test en dan… we shall see.

Zaterdag is ook onze Mimi jarig, ze wordt 19 en dat vieren we gezellig met familie en vrienden. Hopen dus op een beetje mooi weer, zodat we lekker buiten kunnen zijn.

Blijf Angel’s dagboeken volgen, ook Angel zelf vertelt nog wel eens wat…….  (Op haar web-logje Angel blaft)

Zo werd mijn moeder begin dit jaar 80 en zo is Ton z’n moeder vandaag 90 jaar geworden! Wauw, wat een leeftijd! En nog ‘goed ter been’, achter de rollator weliswaar……

We hebben het afgelopen zaterdag uitgebreid gevierd, want de familie is ontzettend groot. Tja, dat krijg je vanzelf als er al 8 kinderen zijn, die allemaal weer kinderen hebben en waarbij er een heel aantal al weer lang en breed opa en oma zijn…..

Grote oma, zoals onze kinderen haar noemen, is soms wel een beetje de weg kwijt, weet ze even niet meer precies wie wat geregeld heeft. En dat mag ook wel met deze hoge leeftijd, een beetje ‘vergeetachtig’ zijn. Zaterdagavond, toen we met alleen haar kinderen en aangang haar verjaardag afsloten met een heerlijk diner en ik haar bedankte voor de gezellige middag, avond en het lekkere eten antwoordde ze zo schattig: “Ja, ik vond het ook heel gezellig, zo lekker aan tafel en ‘t is praktisch allemaal familie!” De schat! Het was natuurlijk alleen de eigen familie!

Angel is die middag en avond gewoon rustig thuis gebleven. Ze gaat regelmatig mee naar de beide ’moedertjes’. Mijn moeder woont nog thuis, dus dat is iets makkelijker, maar Ton z’n moeder vind het ook heel leuk als ze met ons mee naar haar kamer komt om te knuffelen. Zij heeft vroeger een Duitse Herder gehad en is helemaal weg van onze Angel. En Angel is dan eventjes een heerlijke ’socio dog’!

Het aftellen is begonnen!!!!!

Jajaja, helemaal blij en enthousiast dacht ik gisteren al iets te merken…… Maar goed, zekerheid is niet verkeerd en vanmorgen nogmaals even checken…..Het aftellen is begonnen. Spannend!!

Laat in de morgen kregen we (ook weer eens) bezoek aan huis, even kennismaken met elkaar, dat moet ook gebeuren. De tijd staat immers niet stil. En we willen toch wel heel graag weten bij wie Angel’s puppen, als dit er echt van gaat komen, straks gaan wonen. Angel gedraagt zich zoals altijd gewoon hartstikke lief en enthousiast. Vooral als ze met een schuine kop iedereen ‘inpakt’. Ik smelt als ze zo kijkt, maar ik niet alleen…..

Angel heeft sinds kort ook een 2de Web-Log en deze wordt geschreven door Angel zelf. Dus in de ogen van Angel zoals zij mogelijk denkt en alles in ‘perspectief’ meemaakt. Kijk maar eens op: Angel of Wassenaer blaft!