Vroeg uit de veren, want er staat een bezoek in het zuiden op de planning bij Van Chika’s Erf!
Angel blijft thuis. Ton heeft speciaal vrij genomen om haar tussen de middag uit te laten en extra eten te geven. En verder te werken aan de werpkist en het achterste gedeelte van de garage, die betegeld wordt.
Met mijn “Ton-Ton'’ op schoot arriveer ik netjes op tijd in Oirschot. En word keurig opgevangen door een mannetje van 5 genaamd Daan. Zijn broertje Mart komt er vlak achteraan. Samen brengen ze me naar het erf en het huis. Op het erf lopen de honden rond.
Chika, de Duitse Herder en moeder-overste van de roedel; Pien, de oermoeder die waarschijnlijk drachtig is van haar 3de nestje; Birka, het vrolijke kind van Pien en de kleine nieuwkomer Eilin. Wat een leuke en prachtige honden zijn het.
Na een heerlijke kop thee krijg ik een rondleiding van Hanneke en haar zonen door de varkensstal…stal? Zeg maar gerust groot complex, waar ik dan ook direct in verdwaal. Tjee wat een ruimte daar en wat een prachtige hokken zijn er ook voor de honden. Er zijn 2 mannelijke logé’s op bezoek: Jay en Ace. Ace is uit Piens eerste nest en Jay is van een bevriende fokker. Wel makkelijk als je zoveel ruimte hebt!
Drinkende biggetjes
We starten bij de pasgeboren biggen. De zeugen die vandaag gaan werpen liggen al klaar. Ach, wat zijn ze lief die kleine biggetjes.
Mart en Daan met een big
Mini varkentjes maar dan in prachtige proporties, zo schattig! Er zijn behoorlijk wat hokken waar heel wat varkens zitten. En een grote ruimte voor de al iets oudere biggetjes. En een hele grote ruimte voor de zeugen die straks aan de beurt zijn.
Over wat hek en klim werk (Hanneke lacht om m’n stijve ledematen) bekijk ik de computergestuurde ‘etensbar’ van de zeugen. Geweldig, door ‘t poortje lopen, de chip gaat in werking en als de zeug nog geen ontbijt heeft gehad wordt ze beloond met een maaltijd. Heeft ze wel al gegeten dan komt er geen eten en mag ze door ‘t volgende poortje de bar weer verlaten. Ze wordt vanzelf weggeduwd door de volgende zeug, die het ook maar weer eens gaat proberen. Stel je voor dat de computer verkeerd telt en je een maaltijd te pakken krijgt? Geweldig om te zien dat ook hier de Pavlov reactie werkt!
Oh ja, ik heb ook nog 2 prachtige beren mogen aanschouwen. Voor mijn vriendin Zita zet ik hem toch maar op de kiek, nou ja vooral dan zijn grote B…. die zijn nl absoluut niet te vergelijken met die van Zita’s boxer Gijs, die zij al zo groot vindt!
En dan mag ik mee helpen en mee kijken met de geboorte van enkele biggetjes. Wat gaat dat makkelijk en wat zijn ze al snel. Meteen al de oogjes open en direct op zoek naar de melkbar. Een kwestie van overleven. En diegenen die hun buikjes vol hebben koesteren zich onder de warmte van het rode licht: de warmtelamp.
Onder de warmte lamp
Als ik na de lunch weer terug ben bij de pasgeboren biggetjes dan lijken diegenen die ’s morgens geboren zijn ineens al veel groter. Wat groeit dat snel en wat zijn ze levendig. Met een lange handschoen aan mag ik bij een zeug voelen hoeveel biggetjes er nog inzitten en als het lukt er eentje mee naar buiten ‘lokken’. En ja hoor, beetje warm daar binnen, maar het gaat prima! Moeder zeug werkt perfect mee. Haar kleintjes ook. Ook help ik ook bij de geboorte van een biggetje waarbij de placenta er al eerder uit is gekomen. T biggetje wordt gereanimeerd maar overleeft het niet helaas. Hoe jammer!!
Reanimatie mocht niet baten
Na gedane arbeid drinken we nog een thee en dan gaan Hanneke en ik samen met haar zonen en de honden Pien en Chika een stuk wandelen. Hanneke laat me de druk bezochte ‘kruistocht’ zien.
We lopen langs de idyllische kapel van Onze Lieve Vrouw van de Heilige Eik aan de Proosbroekweg.
Kapel van Onze Lieve Vrouw van de heilige Eik
Volgens de legende werd er begin 15 de eeuw op het zand in het riviertje de Beerze een beeldje van Maria met kind gevonden. Dit beeldje werd in een eik geplaatst en door de boeren en herders vereerd. Nadat men het beeldje naar de kerk van Oostelbeers of Middelbeers gebracht had, stond het de volgende dag weer op zijn oorspronkelijke plaats. Toen bracht men het beeldje naar Oirschot en bouwde men ter plaatse een primitief, houten kapelletje. In een andere versie van de legende wordt verteld: hier dreef het beeldje stroomopwaarts en deed men twee keer een poging het beeldje in ‘Beers’ te stallen.
We lopen langs deze kruisweg en aanschouwen de kleine kruisbeelden, waaronder ook die van de Heilige Antonius.
Voor mijn Ton, die naar hem vernoemd is, maak ik een foto.
De kapel van de Heilige Antonius
Wat een sereniteit en wat een heilige vibraties op dit wandelpad!
Tot slot neemt Chika op de terugweg nog even een duik in het kanaal.
En dan zit mijn ‘werk’ bezoek er op!
Ik heb genoten van de biggetjes, de geboortes, de honden, de wandelroute, kortom van alles!
Met een big smile om m’n gezicht rijd ik terug richting het westen.
Hanneke en Wim, bedankt voor deze heerlijke dag! Ik heb enorm veel geleerd, nu ben ik echt helemaal klaar voor Angel’s bevalling.
Angel is overigens helemaal blij als ik weer thuis ben en heeft heel wat tijd nodig om al die lekkere meegenomen luchtjes te doorgronden. (Met haar inmiddels geweldig dikke buik had ze prima tussen de varkens gepast)!
Klik hier voor een foto reportage van deze geweldige dag