Gezandstraald
Verleden jaar en ook in 2005 werden we begin maart verrast door een heuse sneeuwstorm.
Vandaag worden we verrast door een zandstorm!Vanmiddag zijn Angel en ik even met Marrie en haar mannen naar het strand geweest. Wauw, wat een natuurgeweld! Afgelopen zondag hadden we nog een flink strand om te lopen. Vandaag is het zelfs even zonnig, maar wat een zandstorm…. Die stormachtige wind waait al het zand omhoog en het is vloed. We hebben nu dus maar een heel klein randje zand om te lopen. Dwars door de schuimkragen heen. Eigenlijk wel jammer dat het fototoestel thuis ligt, hoewel, deze zandstorm zal hij vast niet overleven! De honden genieten door de golven en de diepe zandgleuven. Het lijkt de Sahara wel. Uitgestorven, hier op het strand! Marrie en ik kunnen bijna niet praten, overal kruipt het zand naar binnen. Onze tanden knarsen. Grrr, zandkorrels tot in m’n laarzen, ondergoed, zelfs in m’n oren! Het is maar goed dat Marrie rijdt want m’n bril vindt het welletjes met dat zoute zand. Totaal gezandstraald komen we weer thuis. Of de honden hier nu ook last van hadden? Nou ja, souvenirs heeft Angel in elk geval wel meegenomen: het halve strand ligt in de keuken en de woonkamer…. De volgende dag is het hier aan de kust heel helder, ondanks de storm elders in Nederland. En de maan is bijna vol!
