Angel of Wassenaer

oktober 7, 2007

Telepatisch communiceren met dieren

Geplaatst onder: Angel, Dierentelepathie, Aiki — Maj @ 6:33 pm

Deel twee van de cursus ‘telepatisch communiceren met dieren’ is alweer voorbij en ik heb opnieuw genoten. Voordat het zover was…..

Afgelopen donderdag is een hectische dag. s’ Morgens werken met de telefoon stand-by, want stel dat Kes gaat bevallen…..Ik zal immers gaan helpen! En dan werk je toch niet echt ontspannen.
De koffer staat al klaar, want donderdagavond moet ik op tijd richting Herwen vertrekken. Vrijdag begint nl deel twee van de dierentelepathie cursus en om de files te mijden, kan ik bij mijn zus logeren. Dus eigenlijk komt die bevalling helemaal niet uit…..

Thuis gekomen nog niets gehoord, snel bellen en nee, Kes geeft nog niet echt tekenen van een naderende bevalling…….
Donderdagmiddag laat hebben Aiki en ik onze puppycursus bij Ingrid en doordat ik maar aan het wachten ben op de oproep naar West-Friesland te vertrekken, vergeet ik die cursus bijna. Maar net niet helemaal. (Zelfs Ton heeft vrij genomen voor mijn aanstaande vertrek) Gelukkig word ik gebeld en zo kunnen we samen toch nog naar de cursus. Aiki doet het enig! Wat ben ik trots op mijn meisje!

Enfin, m’n koffertje staat dus al klaar en met Marjan afgesproken dat ze me op de hoogte zal houden, maar dat ik wel naar Herwen vertrek voor de dierentelepathie cursus van de volgende dag. En net als bij de eerste cursus in februari weer heerlijk bij m’n zus en zwager geslapen.

Vrijdagmorgen vertrek ik op tijd naar Zelhem met de ‘Ton-Ton’ op schoot. Ton print altijd netjes de route voor me uit. Het eerste stuk gaat prima maar de laatste kilometers…. werkelijk…… dat is een waar zoekplaatje. Langs weilanden en zandpaden ben ik er uiteindelijk, weliswaar een beetje laat, toch gekomen. Iedereen is er al. Ook de twee medecursisten van februari en waarmee ik sinds die tijd al heel wat samen heb geoefend. Gezellig!

Cecilia van der Drift begint en zo vordert de ochtend in heel rap tempo. Wat is het weer interessant! Ik geef nog aan dat ik het eigenlijk wel lastig vind contact te maken met Angel, omdat ik steeds denk dat haar antwoorden die van mij zijn…….
Als we een geleide meditatie krijgen en ik ontspannen zit te luisteren dan komt direct Angel langs: Ze wil me wat vertellen…..
Maar omdat ik me wil concentreren op de meditatie stuur ik haar weg: Nee Angel nu even niet, straks mag jij…..
Als ik dat later aan Cecilia vertel legt ze me uit dat ik Angel beter niet had kunnen ‘wegsturen’, juist omdat ik het al zo moeilijk vind contact te krijgen. Beter is haar de volgende keer niet weg te sturen maar naast me te laten zitten en mee te laten luisteren……

Deze cursus krijgen we een verdieping over de aura lagen, de vier verschillende niveaus waar we mee te maken kunnen krijgen.
Het is allemaal weer zeer interessant. Als we in groepjes gaan oefenen dan blijkt opnieuw dat we het allemaal zo gek nog niet doen.
Ik krijg zelfs de mogelijkheid even met ons eerstgeboren engeltje Ariël-Abayomi te praten.
En als we contact maken met ons eigen dier dan staat Angel te popelen. Ze vertelt me direct dat ze zo blij is dat ik míjn belofte heb gehouden. Ik begrijp meteen wat ze bedoelt en vraag haar er naar. Ja, ze vindt het heerlijk dat, toen bleek dat ze grauwe dochters had gekregen, ze een dochter mocht houden. “Zo ben ik niet meer alleen en kan ik haar nog heel veel leren!” Ze is heel blij met Aiki! Daar word ik helemaal warm van!
Voor we het weten is de dag alweer om.

Ik race terug naar Herwen en samen met m’n zus genieten we van de wijdse velden en lopen een heel eind langs de dijk. Kletsend over de ervaring van de dag en nog veel meer… Geweldig wat een rustgevende omgeving is het toch! De zon zien we prachtig rood ondergaan….

De volgende morgen ben ik keurig op tijd, nu weet ik de weg wel door de karresporen.
We gaan vandaag vermiste en overleden dieren doen. We bespreken hoe we moeilijke boodschappen aan de eigenaren van het dier kunnen vertellen en weer oefenen we met elkaar.
Het wordt opnieuw een geweldige dag.
We hebben allemaal contact met een vermiste kat, hij blijkt overleden te zijn en allen krijgen we zo ongeveer dezelfde antwoorden.
Hoe bijzonder!
Cecilia vertelt dat vermiste dieren soms zo in paniek zijn dat de antwoorden vaak niet kloppen en heel vaag zijn. De ‘vindt-kans’ is daardoor heel klein. Dat we ons daar van bewust mogen zijn.

En dan is er weer tijd om met elkaar te oefenen en zo praten we met een groepje met onze Aiki. Hoe mooi dat ze precies dingen verwoord die bij een puppy passen, maar die toch wel heel goed kloppen. Geweldig! En eigenlijk bij iedereen komt Angel tussendoor om aan te geven dat als Aiki het antwoord niet meer weet, Angel het wel wil overnemen. Slimme dame, die Angel!
Aiki vertelt: “Ik wil van mijn moeder leren; Leuk, al die aandacht, maar….moet ik nu wat zeggen…..wat dan”? “Nee hoor”, zegt Cecilia, “je mag ook gewoon even naast me komen zitten” en dat doet ze dan ook, om ineens verder te vertellen dat ze zich ook in een ander gezin wel gered had, maar dat het bij haar moeder blijven een groot voordeel is. “Mijn moeder? Jaahhhh….”
En Aiki vertelt verder bij een ander: “Ravotten, ravotten, ravotten, ik miste de anderen wel hoor en nog een beetje. Ik ben heel belangrijk, trouwtrekken vind ik leuk en sluipen…….Ik heb een lieve moeder (en dan komt Angel in beeld), ik ben een slaapkop maar ook heel graag buiten…..”
En ze vertelt: “Ik vind het geweldig, zo fijn om te blijven. (Aiki is helemaal enthousiast) Fijn om lekker veilig bij mijn mama te zijn. Het is zo mooi in huis. Ik voel me net een princesje. Zie allemaal mooie lichtjes in huis, engelen…..het is zo gezellig is huis. Marja is zo lief, alleen ’s morgens moeten we wat rustiger zijn!”.(en dan komt Angel weer even kijken met wie Aiki aan het praten is) en geeft aan dat ze het goed vindt dat Aiki met haar praat. In ineens zegt Aiki: “Ik heb trek in kaas”!

Aiki vertelt nog meer: “Ik luister al heel goed naar m’n naam. Ben wel druk met alles, tuurlijk is het hier leuk’!” om dan te laten zien dat ze aan Angel’s staart hangt. Angel zegt dan: “Maak je maar geen zorgen, ze heeft het hier goed naar de zin, ze is veilig bij haar mama!”
Hoe wonderbaarlijk toch dat Aiki en Angel samen dit alles doorgeven aan de cursisten. Niemand weet dat er in huis zoutkristallen lampen zijn, dat er kaarsen staan en engelen. Het is toch geweldig te horen dat Aiki dit opvalt en doorgeeft…….
Dat ik ze ’s morgens maan rustig te zijn omdat ik dan ga werken…..
Ook mooi is te weten dat Aiki, sinds ze de kuur van de blaasontsteking nog moet afmaken, haar halve pil in een stukje kaas krijgt. Kaas waar ze ineens trek in heeft! Geweldig!

Als de cursus bijna is ten einde is hebben we nog heel even tijd voor een kort gesprek met enkele dieren en dan vraag ik of Cecilia samen met mij met het overleden hondje van mijn zus wil communiceren. En het lukt ons contact te krijgen. Mooi om te weten dat we alletwee door krijgen dat hij bij zijn vertrek naar de overzijde niet kon wachten op de terugkeer van mijn zus en zwager, die met vakantie waren, hoe graag hij ze er ook bij had gehad.

Het waren weer twee wonderbaarlijke dagen die veel te snel voorbij zijn gegaan. Wat mij betreft had dit wel een week mogen duren……

Geen Reacties

Nog geen reacties.

RSS feed voor comments op dit bericht. TrackBack URI

Sorry, Reacties plaatsen is nu niet mogelijk

Gemaakt met WordPress met Nederlandse vertaling

Order your medicine online by Canada pharmacy ;&$ drugs online affordable generic pills.