Angel of Wassenaer

Vroeg uit de veren, echt vroeg uit de veren, want de klok wordt een uur vooruit gezet. En aan de start van deze zomertijd regent het vandaag bijna de gehele dag. De avond ervoor treffen we alvast wat voorbereidingen voor deze NODHV Trofee, de halfjaarlijkse ODH-show van de Nederlandse Oudduitse Herder Vereniging, dit keer in het Dogcenter bij Zaltbommel. De rugzak op wieltjes staat ingepakt klaar en op tijd ons mandje in voor deze enerverende dag.
Vanaf 8.30 kunnen we binnendruppelen, hulde dus weer aan de organisatie en de overige medewerkers! Zij hebben immers opnieuw een behoorlijke voorbereiding achter de rug en staan toch elke keer maar weer voor iedereen vroeg klaar!

Eén voor één druppelen ook Angel’s engeltjes binnen. Helaas is Antriël-Jazz ziek gemeld, we hopen dat ze snel weer opknapt! Ook Aquariël-Zita wordt ziek gemeld, maar misschien zal ze tijdens de nestbeoordeling in de middag toch nog even bij kunnen zijn. En Ahavahel-Jimmy als enige broer, hij wordt ook tijdens nestbeoordeling verwacht. Heerlijk toch weer om onze eigen engeltjes te zien en te knuffelen. Wat zijn ze mooi geworden! Die kleuren en die koppies….. Als het aan mij ligt…….

Rond 10.30 start de show natuurlijk als eerste met de puppen. Alle ingeschreven Oudduitse Herdertjes tot 6 maanden oud. Hartstikke leuk om kennis te maken met de baasjes van Lance-Teun van de Victory en om Loyd-Kiran en Levy-Miko met hun baasjes weer te zien. Wat lijkt Lance-Teun qua kleuren op onze eigen Amitiël-Aiki, echt heel bijzonder, maar natuurlijk niet zo gek als je bedenkt dat deze 3 grauwe mannetjes halfbroertjes zijn. Die papa Cliff laat z’n sporen goed na! Ook zusje Lace-Whoopy is van de partij. De grauwe broertjes en het zwart-bruine zusje doen het geweldig in de ring, wat een beauty’s! Lace-Whoopy van de Victory gaat er zelfs met de 1ste prijs vandoor!

En dan is de beurt aan de jonge honden van 6 tot 12 maanden. Wij dus met onze engeltjes die vandaag precies 8 maanden oud zijn! Staan we daar in de ring met 5 grauwe zusjes, hoe bijzonder. (en eigenlijk hoe jammer dat zowel Antriël-Jazz en Aquariël-Zita zijn afgemeld, anders hadden we er met alle 7 engelen-meisjes gestaan) Moet zeggen dat ik echt super trots ben op onze hondjes, want ze doen het allemaal geweldig. Er valt geen onvertogen woord, geen gebekvecht of oortjes die plotseling dicht zitten. Echt complimenten aan de baasjes, wat doen onze engeltjes het leuk! Dat gaat ook wel eens anders, soms kunnen teefjes onderling aardig bekvechten. Onze eigen Amitiël-Aiki loopt sinds een paar dagen wat mank met haar rechter achtervoet en warempel tijdens deze show valt het alles mee. De Shambhala doet dus ook weer prima dienst! Alle hondjes worden bekeken en bevoeld en als uiteindelijk Aniël er met de 3de plaats vandoor gaat en Amitiël-Aiki de 2de plaats verovert dan is het feest compleet.

Na de middag volgden de open klasse teven en reuen elkaar op. Papa Cliff staat opnieuw te stralen in de ring, hij heeft leuke teefjes in het vizier!

En als papa Cliff nog z’n eigen show aan het stelen is mogen Angel en haar engeltjes alvast op komen draven voor de nest keuring. Eerder dan gepland staan we te wachten in de ring. Ik heb er erg naar uitgekeken maar…. als je hoge verwachtingen hebt…. kan het nog wel eens tegenvallen…..

Keurmeester Koos is nog niet klaar bij de open klasse reuen en ook papa Cliff moet zich nog tussen zijn engeltjes voegen. Er wordt gevraagd wie er nu eigenlijk de moeder is…… (Persoonlijk zou ik het heerlijk vinden zoveel jonger geschat te worden, maar zeg nu zelf, zelfs een leek kan toch wel zien dat Angel geen 8 maanden oud, slungelachtig, nog niet volgroeid teefje is, toch? Sterker nog, na de dracht is ze toch wel behoorlijk uitgedijd). De Engelse keurmeester Dorothy begint elke engel alvast opnieuw te bekijken, zoals ze ook al tijdens de individuele show had gedaan. Ahahavel-Jimmy, die hier nu voor het eerst staat, vindt het maar niets dat hij z’n tandjes moet showen. Dan voegt papa Cliff zich tussen zijn engeltjes en mogen we allen een paar rondjes lopen. Ton, die nog nooit een show heeft meegemaakt, loopt zelfs met Angel voorop. Daarna poseren we met z’n allen op rij langs de kant en vraagt iedereen zich nu af hoe verder….. Keurmeester Dorothy staat maar te kijken en te kijken en als dan ook keurmeester Koos zich aan dient, overleggen ze even samen en neemt Koos de microfoon tot zich om zijn bevindingen mee te delen. Tja, wat zal ik hier over zeggen: Dat papa Cliff z’n sporen heeft nagelaten dat kan iedereen natuurlijk wel zien. Al die grauwe teefjes….., dus inderdaad is het nest vader typisch. Nou ik vind het helemaal TOP, dat is nu ook precies de reden waarom ik papa Cliff heb uitgezocht, om z’n karakter en om z’n kleuren! Verder geeft Koos aan dat alle hondjes toch wel gestrekt zijn, dus eigenlijk te lang in lichaam. Tja, ze zijn ook nog niet uitgegroeid Koos, ze zijn allen pas 8 maanden oud. Was dit het dan? Niet dat het toch wel een leuk nest is, dat ze zich toch wel heel sociaal gedragen, etc. etc. Nou ja, zoals ik al zei, als je hoge verwachtingen hebt, wil het nog wel eens tegenvallen. Ik ben in elk geval heel blij met dit nestje; de dames en die ene heer gedragen zich perfect, ze zijn allemaal prachtig qua bouw, qua vacht en qua kleur zijn ze helemaal TOP! En… ik vind het echt geweldig dat alle baasjes de moeite hebben genomen hier toch maar met hun hondje te staan!!! Als ik had geweten dat de nest keuring op deze manier zou plaatsvinden, dan was ik niet zo enthousiast geweest en eigenlijk heb ik er diep in m’n hart een beetje spijt van dat het zo gelopen is.

Wat natuurlijk wel echt TOPPPIE is is dat Angel’s volle broer, Berno-Sem van Marjan’s Meute Best in Show wordt. Weer een MM hondje, echt hartstikke leuk. Even een opfrisser: In 2006 gaat Cliff er met de Trofee vandoor, in 2007 is het Angel’s broer Boy en nu is het de beurt aan broer Sem. Toch wel een kroon op je werk als fokker zou ik zeggen!

Als na de BIS alle oorkondes en prijzen worden uitgedeeld dringt het pas tot iedereen door hoe summier de beoordelingen zijn geweest. Zijn al deze geshowde Oudduitse herders echt van zulk inferieure kwaliteit dat bijna niemand een Uitmuntend heeft gekregen? Zelfs de winnaars onder de jonge honden en puppy klasse krijgen niet eens een Veelbelovend. Ik sta helemaal versteld. Heel jammer dat er niet meer met een puntentelling wordt gewerkt, zo vraag je je toch af of alles echt wel objectief is beoordeeld. En of het nog wel zin heeft je bij een volgende NODHV show opnieuw in te schrijven…..
Hulde aan de organisatie, dat wil ik nogmaals beamen, maar de beoordelingen zijn eigenlijk onder de maat.

Onze foto’s zijn niet helemaal TOP daar er regendruppels op de lens te zien zijn. Maar voor een kleine impressie klik hier. En hou het dagboek en de web-site in de gaten voor meer foto’s.

PS: Er is op de valreep nog wel een heel leuk nieuwtje: Djarré, de volle zwarte 2lingzus van Angel, is vanavond en vannacht bevallen van 10 ‘draakjes’: 6 teefjes en 4 reuen. Geweldig gefeliciteerd! Wij zijn heel blij dat het achter de rug is en Djarré de bevalling goed heeft doorstaan. Nog wel op de verjaardag van haar baasje Albert. Nou een mooier kado kan je je toch niet wensen! Kijk op de DRACC’s Clan voor meer informatie

Let op allemaal: Volgende week zondag, op 30 maart 2008 is weer de jaarlijkse NODHV troffee, deze keer in Zaltbommel. Voor meer informatie hierover, klik op de link van de NODHV.

En, wat deze keer heel bijzonder is?

Al Angel’s ‘engeltjes-meisjes’ zijn dan van de partij! Angel en Cliff komen ook mee, want omdat al hun dochters er zijn krijgen ze een nest beoordeling.

Spannend, dan zien we al Amitiël-Aiki haar zusjes terug!! Helaas kan alleen Angel haar enige zoon Ahavahel-Jimmy niet. Misschien voor hem niet zo heel erg, want….zijn zusjes Ambriël-Beer en Aquariël-Zita zijn loops. Oei, oei, wat vliegt de tijd. 8 maanden jong en de eerste loopsheid is begonnen. Mama Angel had haar 1ste loopsheid ook met 8 maanden wat aan de vroege kant. En nu dus haar 2 ‘Knabbel & Babbel’ dochters! Ook in het nest waren Ambriël-Beer en Aquariël-Zita altijd al samen, we noemden ze toen niet voor niets gekscherend Knabbel & Babbel. Een heuse 2ling deze dames, want zelfs de loopsheid doen ze samen!

Amitiël-Aiki is (nog) niet zover. Laat haar maar heel even wachten tot ze misschien tegelijk met haar mama loops wordt? Eigenlijk verwachten we Angel haar loopsheid in mei, maar wie weet wat de natuur in petto heeft. Wordt Angel misschien samen met haar dochter wat eerder loops? Ook goed….we gaan ervoor, Angel mag dan weer op voor het moederschap!

Ondanks de vele regen die er is voorspeld hebben we vanmiddag toch een wandeling in de Soestduinen. Een wandeling van de NODHV georganiseerd door Goska. Als het goed is zien we van Angel’s engeltjes Aniël en Atuniël-Khes ook weer. Geweldig! En natuurlijk Angel’s broer Boy met z’n roedelgenoot Amigo, want het is zelfs de bedoeling dat we na de wandeling achter Lex aan rijden om daar nog wat te drinken. Voor onze dames helemaal TOP, want Joke heeft haar vriezer weer goed gevuld met Smuldier en kan voor onze dames wel 2 dozen missen. Joke, de dames zijn je weer dankbaar hoor!

Enfin, onderweg naar Soest signaleren we af en toe al wat regendruppels op de autoruit. Maar hopelijk valt het alles mee door mijn Shambhala! Die doe ik natuurlijk niet voor niets! Goed gekleed kunnen we wel tegen een stootje en met de hoed op begroeten we iedereen buiten op het parkeerterrein. Atuniël-Khes is afgemeld helaas, maar Aniël is wel van de partij. Wauw, wat wordt het toch een mooie dame! Amitiël-Aiki volgt haar mama Angel op de voet en als de club mensen alvast door loopt naar de zandvlakte komen zowel Angel als Aiki af en toe even kijkje nemen waar ik blijf. Goska en ik wachten op de laatste wandelgangers en kletsen gezellig bij. Haar zilvergrauwe Flow is door Forest gedekt en misschien drachtig, oh zo spannend!

Als de laatsten zijn gearriveerd zijn we met een select gezelschap. Er loopt een klein zwart-bruin pupje mee, voor haar kan de reis nog niet zo lang en zij haken toch al snel af. Dat mulle zand is natuurlijk ook helemaal niets voor die jonge spieren en gewrichten. Rocky van Loes en John vindt Flow verrukkelijk en laat dat regelmatig merken. Flow, zo zonder haar grote maatje Bor, blijft dicht bij Goska in de buurt. Boy vindt de ranke Flow ook wel een mooie dame. Zo strijden de beide heren zonder enig probleem om de mooie Flow. Hoewel Boy en z’n zus Angel elkaar ook aan het hart liggen. Aiki en Aniël zwemmen er gezellig tussendoor, zo ook Branco. Er loopt nog een prachtig jong zwart teefje mee, zij ‘zwemt’ ook gezellig tussen iedereen door. Kortom, we hebben weer eens een heerlijk ontspannen wandeling! En ik denk dat de anderen dat ook kunnen beamen.

Met ons loopt een echtpaar mee die interesse hebben in de Oudduitse Herder en zo kunnen ze eens goed zien hoe het deze prachtige honden vergaat. Aan het eind van de wandeling kletsen we nog heel even na. Helaas is de kiosk gesloten, mede door het regenachtige weer. En dan… begint het te druppelen, zelfs hard te druppelen…….is de Shambhala genoeg geweest? Snel keert ieder naar z’n eigen auto.

Wij volgen achter Lex aan richting Nieuwegein en genieten nog even heerlijk na in Huize ‘t Vijfspan. Kunnen we meteen de door Lex gemaakte foto’s als een diashow op de TV aanschouwen. Wauw, wat zijn ze weer mooi, die foto’s! De 5 ‘mannen’ vinden het wel best, de dames erbij kan de pret niet drukken. Met 2 dozen bevroren Smuldier achterin vertrekken we uiteindelijk net voor het donker wordt terug naar Wassenaar. En een regen dat we hebben onderweg…..

Klik hier om nog even mee te genieten met deze NODHV wandeling. Ook op de web-site van Het Vijfspan staan een heel aantal prachtige foto’s van ons en vergeet de hondse praat niet te lezen!

Goska, bedankt weer voor de organisatie. Lex en Joke, jullie bedankt voor de gastvrijheid! Het was weer een geslaagde dag!

Eindelijk is het dan zover, wat hebben we er naar uitgekeken!

Angel’s engeltjes komen allen bijeen voor de Penn-HIP in Eersel. Aiki begrijpt er helemaal niets van als ze ’s morgens bij het ontbijt geen eten krijgt en ze eet zo graag…. Ze moet nuchter blijven voor de lichte narcose die ze zal krijgen.

Met onze papieren ‘Ton-ton’ in de hand rijden Mimi en ik richting Eindhoven. Ton is helaas niet mee, hij heeft veel te veel klachten van z’n nierdrain en zou het gewoonweg niet vol houden. Ontzettend jammer want hij had zo graag al ‘zijn engeltjes’ weer teruggezien. Aiki ligt lekker achterin te slapen. Zonder Ton en ondanks de papieren Ton-ton rijden we natuurlijk toch verkeerd en komen midden in Eindhoven terecht. Helaas voor Aiki spuugt ze alles wat er nog in haar maagje zit daar eruit. Veel is het gelukkig niet!
Een dik kwartier te laat zijn we in de Dierenkliniek in Eersel om daar meteen zusje Atuniël-Khes en zusje Ambriël-Beer aan te treffen.

Wauw, wat zijn deze dames mooi geworden! En wat lijken ze alledrie veel op elkaar! Zie Aiki en Beer samen, het enige verschil zijn de roestbruine mama van Beer en de licht gekleurde pootjes van Aiki:

De dames worden even onderzocht, Khes en Beer waren al van het infuus voorzien en Aiki mag er ook direct aan geloven. Aiki laat het allemaal maar gewoon over zich heen komen.
Al snel komen ook Aniël en Antriël-Jazz eraan.

Wat is Aniël nog steeds mooi donker! En Jazz is een pracht van een fijne dame, wat lijkt zij toch ontzettend op mama Angel, zo mooi om te zien!

Gezamenlijk zitten we te wachten en te wachten:

En dan zien we Ariël-Abayomi binnenkomen. Tjee die zou je bijna niet meer herkennen, wat is zij donker geworden, zelfs het zwarte op haar poten loopt helemaal door naar de tenen. Nog donkerder dan Aniël?

Wauw wat een toverballen zijn deze grauwe engeltjes toch, zo ontzettend mooi om te zien!

Als Beer, Khes en Aiki binnen zijn voor de foto arriveren ook Aquariël-Zita en Ahavahel-Jimmy en dan is het feest compleet.
Geweldig om te zien dat zwart-bruine Jimmy en zijn zwart-bruine zusje Jazz elkaars evenbeeld zijn. Ook prachtig om te zien dat Beer en Zita, die we altijd Knabbel & Babbel noemden, nog altijd heel veel op elkaar lijken, alletwee zijn het net roestbruine vosjes. Aniël en Abayomi hebben ook heel veel van elkaar weg, zij zijn samen toch wel het donkerst van allen. En nog altijd lijken de 2 licht gekleurde engeltjes Khes en Aiki erg veel op elkaar, zij hebben allebei meer grijsgeel dan roestbruin in hun manen.

Het gewicht van alle engeltjes variërt van 16 tot 24 kilo. Wat een verschil tussen de één en de ander. Wel mooi om te zien dat de zwaarste en de lichtste in het nest nu ook nog steeds het zwaarst en het lichtst zijn! Een paar zijn wel iets te zwaar en mogen op rantsoen. Aiki weegt ruim 21 kilo, zij was al op rantsoen. Wat ben ik toch trots op al deze kanjers!

Alle engeltjes krijgen een roesje en ondergaan de gemaakte Penn-HIP, de heupfoto die straks in Pennsylvania zal worden beoordeeld. Beer en Khes gaan als eersten en zijn dan ook eerder klaar. De rest zit allemaal gebroederlijk in de ‘wachtruimte’ te wachten tot al onze engeltjes weer helemaal bij zijn. Het ziet er naar uit dat van de 8 engeltjes er 6 rond de norm zullen zitten en 2 er iets boven. Eerst zien en dan geloven, dus we wachten de officiële uitslag maar rustig af.

Abayomi wordt wakker:

Aiki en Zita zijn ook wakker aan het worden:

Erg moe maar toch ook voldaan en blij iedereen gezien te hebben rijden Mimi en ik met een nog wat slaperige Aiki terug naar huis door de stromende regen.

Klik hier voor een lange foto reportage van deze geweldige reunie van Angel’s engeltjes.

Ziehier een prachtige collage van Angel’s engeltjes gemaakt door Tanja (van Solar en Luna)

Angel’s engeltjes

Geweldig Tanja! Bedankt!!!!

Angel’s engeltjes verkennen de wijde wereld en groeien gestaag, zowel in gewicht als in uiterlijk.
Bijna allemaal hebben ze nu de oren fier rechtop.
Angel’s eerstgeborene, Ariël-Abayomi, is de eerste die haar oren heeft staan:

Abayomi thuis

Gevolgd door Atuniël-Khes, haar laatst geborene:

Khes in de wagen

En daarna volgt de rest ook, zie hier onze lieve mooie Ahavahel-Jimmy, geweldig wat is ie gegroeid!:

Jimmy thuis

En dan hebben we Aniël, wauw wat heeft zij toch ook een mooi koppie:

Aniël in de tuin

Ook Ambriël-Beer, al een echte Beer tussen de kleintjes in de puppycursus, is van de partij:

Beer op het veld

En vlak de rustige Antriël-Jazz niet uit, wat een poepie is zij toch:

Jazz in de tuin

Onze eigen Amitiël-Aiki heeft nog steeds wind mee naar 1 kant:

Aiki aan zee

We zijn erg blij te horen dat Angel’s engeltjes het goed doen.
Het socialiseren is in volle gang en bijna allemaal zijn ze met de puppycursus begonnen.
Niet bang voor harde geluiden en grote zaken, hoewel een kleine pup ineens eng kan zijn. Maar na een korte kennismaking wordt er al snel gespeeld. Alles is leuk en wordt in de bek gepakt. Met scherpe tandjes, bijten kunnen ze ook goed!
En diegenen die een hondenvriend of honden vrienden hebben gekregen, zoals Abayomi, Zita, Aniël en Khes; Ook zij doen het hartstikke leuk in hun nieuwe roedel en ook dat is een pak van ons hart!

Over 2 weken zijn onze engeltjes alweer 3 maanden oud, wat vliegt de tijd!
Als ik dan van allemaal mooie portretfoto’s heb ontvangen, dan kunnen we Angel’s Engeltjes Portretjes weer vullen!

Klik hier voor nog een aantal mooie foto’s van onze opgroeiende engeltjes. En ook deze engeltjes zijn heel soms kleine bengeltjes.

Vanmiddag hebben we weer een NODHV wandeling in het westen van het land.
En deze keer mag ook onze Aiki mee. Weliswaar in de prachtige fiets/loopkar van Oom Boy, de mercedez onder de fietskarren, zogezegd, dus van lopen komt nog niet veel.
We verzamelen rond 14.oo uur op de grote parkeerplaats in Katwijk. De prachtige Rocky en zijn baasjes staan al bij de manege te wachten. Als snel komen de andere wandelaars eraan. En Angel’s laatst geboren dochter Atuniël-Khes. Wauw, wat is ze mooi geworden! Prachtig, alletwee haar oren staan al net zo parmantig als die van Ariël-Abayomi. Tjee, wat ben je dan trots op ‘je hondjes!’ Heerlijk om haar weer even te knuffelen. Ze zit meteen naast Ton in de achterbak van de auto.

Samen weer vertrouwd in de achterbak

Niet iedereen is bekend, niet iedereen heeft zich ook opgegeven, dus ik deel lukraak wat ‘handen’ uit. En dan blijkt dat er ook mensen bij zijn die alleen maar even naar Angel en haar dochters komen kijken. Zij hadden Angel’s web-site gevonden en gevolgd. Grappig, we zijn ‘beroemd!’

We lopen gezellig met een aantal bekende honden, (de honden zijn altijd eerder bekend dan de baasjes)
De mooie Rocky is er dus weer bij. En het zusje van Solar, zij wonen hier niet zo ver vandaan en lopen ook mee. Jee wat lijkt zij erg op haar broer! Bianca, het zusje van Birka loopt mee, zij lijkt weer veel op haar mama Pien. Angel’s broer Boy en haar zus Luna zijn zoals altijd weer van de partij. Van Oom Boy lenen we de Mercedez.
En ‘onze’ Khes samen met haar nieuwe surrogaatmama, de Duitse Herder Kayra lopen mee. Ook de Duitse Herder Senna, die we kennen van blaft, is van de partij. De zwarte Bobby is iets verlaat en loopt ons achterop.
Bij Beach-End in Noordwijk zullen we Kaya en Branco met hun baasjes treffen. Zo lopen de laatste twee Oud Duitse Herders iets minder, Branco omdat hij nog jong is.

Op weg naar Noordwijk

Ria, Rob, Ton en ik lopen om beurten achter die prachtige ‘Mercedez’, onze engeltjes voort te duwen.

Oma’s en opa’s achter de kinderwagen?

De engeltjes vinden het wel prima en gedragen zich keurig.

Samen in de Mercedez

Verderop treffen we Ciska met haar moeder Rikkie en de ODH Kaya en we treffen de jonge ODH Branco met zijn baasjes. Branco mag nog niet zo lang in het mulle zand, vandaar dat zij een kortere weg hebben genomen, door ons tegemoet te lopen. Zo hoeven zij straks niet meer het hele eind terug.
En dan maken we een kleine groepsfoto.

Groepsfoto in de zon

Om daarna heerlijk in het zonovergoten Beach End wat te nuttigen.
Onze kleine engeltjes maken van de gelegenheid gebruik om de zee te leren kennen.

Voor ‘t eerst in zee

Volop in de zon lopen we terug naar de auto’s in Katwijk.

Terug richting Katwijk, de mercedez duwend

Het zon schijnt zo heerlijk dat we ook in Katwijk nog even besluiten wat te drinken. Het was dus een TOP middag, we hebben genoten!
Op de web-site van het Vijfspan staat bij de hondse praat een leuk verslag en bij wandelingen is een prachtige foto reportage te zien. Kijk hiervoor bij: Boy en het Vijfspan
Ook op de web-log van Senna staat een verslag met foto’s, kijk maar eens op: Senna Blaft
En natuurlijk staan er ook foto’s op Angel’s web-site! Klik hier voor onze reportage.
Met veel dank aan Lex, een aantal foto’s zijn door hem gemaakt. Ons toestel stond helaas verkeerd afgesteld waardoor de meeste foto’s erg zonovergoten (overbelicht) zijn. Dat het door de zon zomer leek was goed te voelen, maar is ook aan onze foto’s goed te zien.

We hebben echt volop genoten, vooral ook omdat het heerlijk zomerweer was. De weergoden waren ons weer goed gezind, of waren het gewoon de engelen, die hier voor gezorgd hebben?

Is alweer voorbij en wat een rare, drukke en tevens emotionele week is het geworden.
Te weten dat we nog maar een paar daagjes kunnen en mogen genieten van onze engeltjes voordat ze allen uitvliegen…..

Nadat alle engeltjes zijn goedgekeurd en hun entingen hebben gehad waren ze klaar voor de wijde wereld.
Ze hebben 2x kennisgemaakt met Gijs de boxer, die er natuurlijk helemaal niet als een soortgenoot uitziet. Ook hebben ze kennisgemaakt met Lonny een Whippet, bijna het tegenovergestelde van Gijs.

We hebben autoritjes met ze gemaakt om ze klaar te stomen voor hun lange reis naar hun nieuwe huis:

Met z’n allen in de achterbak

Het eerste ritje ging prima, niemand was er eigenlijk echt van onder de indruk. De tweede rit hebben we iets langer gemaakt, de meeste engeltjes vliegen straks immers heel ver uit en zo kunnen ze al vast wennen.

Ook hebben enkele engeltjes al kennis gemaakt met de fietskar. Weer geen probleem, mama Angel hobbelde er gezellig naast en ze vonden het prachtig allemaal.

Khes en Aiki in de fietskar

Onze eigen engel Aiki heeft zelfs al haar eerste puppyklasje doorstaan en kennis gemaakt met een paard:

Aiki in de puppyklas

Allemaal hebben ze weer een ontwormingskuur gehad en alle nageltjes zijn voor het laatst geknipt.
Klaargestoomd voor het vertrek……zucht….
Wat een raar gevoel toch, alles voor het laatst?

Maar helaas, aan alles komt een einde.
En dat is maar goed ook, want Angel werd werkelijk letterlijk bestormd door allemaal kleine Jaws, want echt, 8 scherpe bekkies die proberen je nog wat melk te ontfrutselen, da’s niet mis.
Angel had er wel wat op gevonden, kijk maar eens hoe slim deze dame is:

Angel vlucht op de bank

Zo kan ze haar engeltjes nog steeds corrigeren en zelfs wat spelen zonder ‘onder de voet’ gelopen te worden.
Angel vond het prachtig om hier zo te liggen.

Als er iemand langs kwam of als je achter in de tuin liep dan kwamen de engeltjes door het poortje aan rennen en zag je 8 koppies tegen het hek aan zitten nieuwschierig te zijn:

Een laatste blik op al Angel’s engeltjes

Wat zijn ze toch geweldig!!! Deze engeltjes van Angel.

Angel’s Angels

De laatste dag naderde met rasse schreden, de avond ervoor heb ik nog uren alleen gezeten met deze heerlijke bolletjes wol.
Vrijdag werden Ahavahel-Jimmy en Aiël-Abayomi opgehaald. Zij zijn goed thuis gekomen en hebben het inmiddels heel prima!
Zaterdag vertrokken Aniël, Aquariël-Zita, Antriël-Jazz en Ambriël-Beer naar hun nieuwe adres. Ook deze engeltjes hebben een voorspoedige reis gehad, niemand is ziek geworden en ze aarden al aardig thuis.
Zaterdagmiddag hebben we voor het laatst genoten van onze 2 achtergebleven engeltjes samen: Atuniël-Khes en Amitiël-Aiki.

Aiki & Khes in de engelentuin

Als zondagmorgen ook Atuniël-Khes wordt opgehaald dan blijven wij alleen achter met mama Angel en haar dochter Amitiël-Aiki.
Voor Aiki is het flink wennen, alleen zijn is niet leuk!!!

Deze 8 weken zijn werkelijk omgevlogen. Het was een vreselijk leuke en leerzame tijd. We hebben oprecht genoten.
Of we het volgend jaar nog een keertje doen???
De tijd zal het leren.

In elk geval willen we Karin en Marjan ontzettend bedanken voor hun hulp en steun die we zeer regelmatig kregen.
Zonder jullie dames… was het lang niet zo leuk geweest!
En ALLE ENGELTJES WENSEN WE ALLEMAAL HEEL VEEL LIEFDE EN GELUK TOE BIJ HUN NIEUWE BAASJES.
Dat ze allemaal maar een lang, gelukkig en gezond leven mogen krijgen!

Het lijkt wel of deze laatste weken veel en veel harder gaan dan de eerste. Wat is deze week toch ontzettend snel omgevlogen.
We hebben het opnieuw heel druk gehad met als topdagen de afgelopen zaterdag en zondag.
Door de week ook nog steeds veel bezoek gehad, waaronder voor de laatste keer een aantal toekomstige baasjes, maar ook heel veel vrienden en bekenden. (Nee zeggen is nog steeds heel moeilijk voor mij)
Zaterdag kregen we ’s morgens Rene en Albert van Of DRACC’s Clan op bezoek samen met Ellen van de H-D Clan. Rene en Albert zijn de baasjes van Angel’s zus Djarré en hebben afgelopen winter een nestje gehad. Toen ze hier kwamen dus eventjes pure nostalgie…. want engeltjes ’snuiven’ werd het wel.

Rene, Albert en Ellen in de engelentuin

Rene had z’n hart verpacht aan Aniël, zij was echt de favoriet.

Rene:Aniël moet wel hier blijven hoor!!

Ellen is het baasje van Angel’s broer Harley en Djarré’s zoon Davidson. Eén grote familie dus. Ellen viel als een blok op Ahavahel-Jimmy.

Ellen met Ahavahel-Jimmy

Op de web-site van Of DRACC’s Clan staat een erg leuk verslag met nog veel meer leuke foto’s!

Zaterdagmiddag hadden we echt TOP drukte. De DRACC’s waren net vertrokken toen de DA arriveerde om het hele spul gezond te verklaren en ze allemaal te enten en te chippen. Acht prachtige engeltjes, we zijn er trots op.

Enten en chippen

Bernard stond er helemaal van te kijken hoe flink ze al waren en hoe prachtig ze dus zijn gegroeid. Hij had z’n zoontje Quintin meegenomen en toen hij later klaar was werd Quitin bijna vergeten. Want intussen was er veel meer bezoek gearriveerd; Mijn zus en zwager zouden komen en vlak daarvoor arriveerden hun dochter met man en 3 kinderen en hun zoon met vrouw en kind.
Een complete kleine familie reunie. Angel vond het geweldig. En mijn familie ook!

Op kraamvisite

Echt geweldig om te zien hoe die kleintjes, zo tussen de engeltjes in, in de engelentuin zaten.

Mette tussen de engeltjes

Voor ierdereen dus genieten.

Zondagmorgen kwamen Karin en Therese. Karin is de Fokker van vd Victory, van Angel’s papa Sultan en Angel’s lover Cliff en zij kwam de puppytest doen. TT speelde voor fotograaf en heeft meer dan 300 foto’s gemaakt. Bedankt TT, ze zijn prachtig geworden, aan mij de schone taak uit meer dan 300 foto’s de mooiste foto’s te vinden, een hele klus!

Puppytest

Meer foto’s volgen nog op Angel’s web-site!
Moet zeggen dat ik toch wel behoorlijk zenuwachtig was. Helemaal TOP dat Karin de hele dag voor ons wilde uittrekken, ze heeft immers zelf een nestje puppen van Nikita en deze zijn precies 2 weken jonger. Hulde aan haar man Jan, die haar toch maar even aan ons wilde uitlenen! Jan bedankt!!!
De puppytest was erg leuk om te zien. Had deze tijdens de dekking van Angel met Cliff al gezien bij Cliff z’n eerste nakomelingen dus ik wist wel een beetje wat er ging komen, maar natuurlijk niet precies hoe onze engeltjes zouden reageren.
Het was mooi om te zien dat een aantal engeltjes toch wel reageerden zoals ik al verwachtte, maar dat ik soms ook wel even verbaasd stond. Enkelen waren erg resoluut met het onderzoeken van de rest van de tuin, anderen daarentegen wilden heel graag terug naar de engelentuin. Lekker veilig, daar hoor ik immers mijn zussen en broer ravotten. Dit gaf in sommige opzichten dus ook wel wat afleiding……

In de engelentuin achter het hek

Karin vond de engeltjes allemaal geweldig, qua karakter, qua uiterlijk, qua kleur en qua vacht. We zijn goedgekeurd!! Hoera!
Na de test kwam ook Marjan van Marjan’s Meute, de Fokker van Angel’s mama Puck. Zij was erg welkom, hahaha want ze had weer kilo’s Smuldier en verse kippenekken meegenomen. Kunnen Angel en onze engeltjes weer smullen…….

Met elkaar de puppytest besproken en gelukkig, iedereen blijkt toch wel de engel te hebben uitgezocht die bij hen past.
Wat een opluchting.
Wij gaan Amitiël de grijze houden en haar naam wordt Aiki. Hoewel Ton haar Ami gaat noemen, leuke koosnaam Ton!

Amitië’l-Aiki Angel of Wassenaer

Aiki zal vast hartstikke goed bij Angel gaan passen, hun karakters lijken elkaar niet zoveel te ontlopen. (Goed gekozen Mimi)!

Karin en Marjan hebben nog de hele middag genoten van hun eigen ‘kleinkinderen’! Heerlijk in de engeletuin op de veranda.

Marjan en Karin, de Opperfokkers!

Marjan haar veters waren niet meer veilig, alles wordt gesloopt, niets is heilig, het lijken wel Jaws…..

Veters zijn erg leuk!!

Marjan’s voeten zitten in de knoop

Vlak nadat Marjan met Roald en Karin waren vertrokken arriveerde mijn moeder. Ze wilde zo graag de opgroeiende engeltjes weer zien en bleef gezellig slapen.

Vandaag, tijdens die paar regenbuien in, hebben de engeltjes zich toch keurig op de overdekte veranda vermaakt. Ze hebben de pers gesloopt en hebben kennisgemaakt met Angel’s grote vriend Gijs.

Ahavahel-Jimmy heeft lef

Gijs is een boxer, geen ODH dus het uiterlijk was wel even wennen. Zo ontzettend mooi om te zien hoe eng ze hem eerst vonden en zich veilig binnen of onder de statafel gingen verstoppen. Tot ze zagen hoe blij en vrolijk hij samen met Angel de tuin door scheurde. Al snel werden ze nieuwschierig en kwamen één voor één kijken met zelfs de neuzen door het hekje heen.

Met elkaar neuzen

Het spreekwoordelijke schaap over de dam dus….

De laatste portretjes komen er weer aan, hou Angel’s web-site in de gaten.
En het is aftellen geblazen…. nog een paar dagen en de eerste engeltjes vliegen uit…zucht…..
Gelukkig geen lege nest sydroom, we houden er immers eentje.
Maar eerst nog wat leuke dagen te gaan, heerlijk genieten en verder socialiseren……..

Ging natuurlijk ook weer net zo hard als de voorgaande weken. Op sommige dagen was er zoveel bezoek, dan waren we bezig van 7 uur ’s morgens tot over 12ven in de nacht. De PC bleef die dagen zeker onbemand, we zijn gewoon de hele dag buiten!
Ppfff, de dag dat ze gaan uitvliegen komt met rasse schreden naderbij……Dat zal wel niet makkelijk worden…….

Nu ikzelf deze laatste drie weken helemaal vrij ben kan ik echt volop genieten.
Hele dagen zit ik in de tuin bij de engeltjes. En we treffen het want de weergoden zijn ons nog steeds goed gezind.
Toch wel heel vaak schijnt het zonnetje en die regen die heel af en toe valt? Nou ‘regenproof’ zijn ze sowieso, kan zeggen dat ze ook daar geen last van hebben. Gelukkig heeft deze ‘engelenveranda’ (of zeg ik ‘engelenhuiskamer’) een mooie overkapping, zodat we ook bij een beetje regen wel droog kunnen zitten.

In de ‘engelenhuiskamer’

Van de poepstrook, daar op het zand achter de veranda, wordt keurig gebruik gemaakt. Er wordt echt netjes gepoept en geplast in de tuin, zowel achter in het gras als op de strook in het zand. En eigenlijk zijn ze allemaal al wel krantzindelijk. Tijdens het spitsuur vroeg in de morgen snelt de één na de ander naar achteren voor een grote beurt of een dikke plas. In het veilige nachthok liggen dan alleen maar plasjes op de uitgespreide kranten in de hoek. Wat een ontzettend slimme nette engeltjes toch!

Angel inspecteert de poepstrook

Elke dag groeien onze engeltjes groter en groter. De tweede ontwormingskuur is alweer achter de rug. En ze eten nu alleen nog maar Smuldier Compleet. Sommige engeltjes komen wel 200 tot 250 gram per dag aan. Wat gaat dat hard! De keukenweegschaal is verleden tijd, daar passen ze niet meer op, eenvoudigweg omdat die maar tot de 5 kg gaat. Want de eersten hebben inmiddels de 5 kg bereikt! En omdat de grootste engeltjes veel sneller eten, krijgen ze nu allemaal een eigen bakje versvoer. Diegenen die als laatsten aan de beurt zijn, vinden dat niet leuk!

De 2de helft eet, terwijl de eersten het bord mogen aflikken

Halverwege komende week gaan we de brokjes uitproberen, zodat ze daar ook aan gewend zijn als ze uitvliegen.
En het spel wordt hardhandiger, ja, een stapje hoger op de rangorde lijst daar vechten ze allemaal voor. Niemand doet voor elkaar onder hoor. De één na de ander wordt belaagd.

Stoeien en vechten

Angel heeft het er maar druk mee, zo corrigeert ze heel wat af en ook het opvoeden kost de nodige tijd.
Kijk maar in haar dagboek BLaft, daarin vertelt ze zelf hoeveel werk ze er aan heeft.
En het is steeds weer heel mooi om te zien hoe dan het engeltje die weer eens de ‘pineut’ is, afdruipt en soms elders haar of zijn heil zoekt. Ook kan je goed zien met hoeveel ontzag Angel zelf door haar eigen engeltjes benaderd wordt.
Het is echt één groot opvoedkundig feest!
Alleen als de melkbar wordt aangeboden vergeten ze even allemaal de rangorde ter plekke. Het lijkt de bestorming van de Bastille wel. Arme Angel. Gelukkig is ze ook dan ‘mams’ genoeg om van zich af te corrigeren. Angel is een strenge doch rechtvaardige mama!

Angel kijkt en corrigeert

En zo hoort het ook, de engeltjes moeten nog veel leren en immers straks zelf verder in een gezin!

Alle engeltjes zijn nu echt uitgezocht, gelukkig zijn er ook nog 2de keuzes gemaakt. Van het mannetje Ahavahel is al sinds zijn geboorte bekend waar hij naar toe gaat, zijn naam wordt Jimmy! Maar zijn zusjes? Spannend of de puppytest straks zal uitwijzen of iedere gekozen engel wel in haar gezinnetje zal gaan passen. Nog een weekje geduld dus voor de definitieve keus!
Alle namen zijn inmiddels bekend:
Zo gaan ze Abayomi, Beer, Zita, Jazz, Jimmy, Aniël en Khes heten.
Aiki wordt misschien de naam van onze eigen engel. Aiki betekent: Harmonie in lichaam en geest en dat past toch wel heel mooi bij Angel. Maar heel simpelweg Ami is ook niet verkeerd. Ami betekent immers vriend. En een “Engel” en een “Vriend” samen, da’s OOK een mooie combinatie!!

Aiki of toch gewoon Ami?

Nog twee weken te gaan……heerlijk.
Volgend weekend worden allen engeltjes gechipt en geënt. En dan kunnen ze die laatste week lekker mee naar buiten, goed voor de socialisatie. En de puppytest wordt dan gedaan! Spannend!!!!!

Was behoorlijk druk.
Zo hadden we echt elke dag wel bezoek, niet alleen s’middags maar ook ’s avonds. “Mogen we eventjes puppy’s kijken?” en zeg daar maar eens nee tegen. We zijn zo trots op het spul, kan het nog steeds wel van de daken schreeuwen.
Ik moest nog een gedeelte werken en had een cursus dus mijn moedertje Mop kwam logeren en heeft hartstikke fijn op de alle engeltjes gepast als ik er niet was.

Moedertje Mop met een engeltje

Alle toekomstige baasjes hebben nu zo een beetje hun keuze gemaakt, (wij dus ook) en ongetwijfelt komen ze nog een keer voordat de engeltjes uitvliegen om te kijken of die keuze nu wel de juiste is.
Ook komt Karin, van v.d. victory, de fokker van Cliff en papa Sultan hier een puppytest doen. We zijn zo benieuwd of deze test dan aangeeft wat we nu al een beetje in onze kunnen engeltjes zien……..
De één is snel, de ander wat afwachtend, de volgende een middenmoot, zo schattig allemaal.
En ze groeien zo ontzettend hard. Het zijn allemaal dikke grizzly beertjes geworden.

Afgelopen week zijn het nog meer hondjes geworden. De paptijd is alweer voorbij, de engeltjes zitten nu volledig op vlees compleet. Vier keer per dag een portie Smuldier compleet en ze vinden het toch lekker. De snelste proberen dan natuurlijk bij de langzamere te pikken. Ze krijgen per 4 een bord vlees, zo kunnen we een beetje in de gaten houden of ze allemaal wel evenveel krijgen. En dat is ook wel te zien aan het gewicht. Sommigen groeien dagelijks wel 250 gram.

Vier om vierk

Even corrigeren dus

Angel slaapt al weer een hele tijd op de veranda en biedt af en toe haar melkbar aan.

Zittend aan de melkbar

Ook zijn de engeltjes sinds een dikke week buiten en dat is echt genieten!

Buiten spelen

Hobbelen en springen door het gras, al wat proberen te graven in het zand (sorry toekomstige baasjes, ‘t wel goed voor de socialistatie hoor) En heel veel stoeien met elkaar. Nu al uitproberen wie er hoogste in rang gaat worden……..
Sinds vrijdagnacht slapen de engeltjes niet meer in de huiskamer. Het werd gewoon te warm voor ze.

Het engelen nachthok

En slim zijn ze ook al hoor, want ze willen graag nu al hun behoeftes buiten doen.
Liever ver weg, langs de rand van de ‘engelenspeeltuin’ of in het stukje zand. Prachtig toch, wat een geweldige slimme hondjes zijn ze aan het worden.

Aan ‘t eind van de engelentuin

De kleuren worden mooier en mooier. Aan aantal zijn bruin grauw en twee zijn er net grijszilveren grizzly’s. Ook de zwart/bruine beertjes zijn geweldig om te zien, wat een kuifjes met haar hebben ze toch!
Kortom, het was weer een dikke week van genieten!
Nog 3 weken te gaan, ook die benutten we volop.
Ik ben nu lekker vrij en zo kan ik al mijn aandacht aan mijn engeltjes besteden.

Houd Angel’s web-site in de gaten want week 6 komt er al weer aan, de nieuwe portretjes dus……
En ook haar BLAFT dagboek, daarin zal Angel regelmatig haar zegje doen.

Ging eigenlijk weer net zo hard als de derde week. Ja hoor, ook deze week is alweer bijna voorbij.
De engeltjes groeien nog altijd zeer voorspoedig. Het zijn nu echt hondjes, die je komen begroeten. Zelfs m’n veters in de schoenen zijn niet meer heilig……
Dit betekent dat als je de acherkamer binnenkomt, je bijna snel moet zijn, want je word haast onder de voet gelopen.
De werpkist is verleden tijd en de ruimte waarin ze de wereld verkennen wordt al groter en groter.
Zo zijn er vrijdagavond al even 3 engeltjes buiten geweest en zaterdag overdag hebben ze de hele dag in de tuin gespeeld. Eerst nog wat onwennig met heel veel gepiep en gekef, maar al snel werd het rustiger.

Veilig bij elkaar slapen

Wat een stabiele engeltjes zijn het toch!

Heerlijk buiten

En het paptijdperk is aangebroken. Donderdagmiddag voor de eerste keer proeven en heel grappig was te zien dat de één heel voorzichtig is en de andere direct begint te smullen.

Allemaal aan de pap

Kregen ze donderdagavond nog met z’n allen een bord te verorberen, vrijdags heb ik het in tweeën verdeeld: een bord per 4 engeltjes, de eerste 4 het ene bord en de laatste 4 het andere bord. Het ging nog niet direct scnoon op, maar de intentie was er wel. Dwars door het bord heen lopen is ook geen punt.
Gisteren hadden alle engeltjes niet echt trek in de pap, deed ik iets niet goed??
Nou ja, ze zullen wel vol geweest zijn want toen we ze ’s avonds gingen wegen waren een aantal engeltjes meer dan 2 ons gegroeid!! (in 1 dag, wauw) Kleine dikkertjes worden het!

Ook de tandjes zijn nu heel goed voelbaar en worden al scherper en scherper. Oppassen geblazen, want aan je kleren trekken hebben ze nu ook ontdekt.

Alle toekomstige baasjes zijn allemaal een keertje wezen kijken en sommigen zelfs al meerdere keren. Ook zijn er al wat engeltjes uitgezocht. Spannend!!!

Angel doet het nog altijd geweldig. Ze slaapt sinds vrijdagnacht weer gewoon buiten op de veranda en zo zijn onze nachten weer bijna normaal. De engeltjes slapen gewoon door of in elk geval blijft het nu rustig ’s nachts.
Hoewel…. gister ochtend vroeg hoorde ik nogal wat gegil door de babyfoon komen, dus toch maar eruit. Kom ik dichter bij die babyfoon tot ontdekking dat het gegil daar helemaal niet uit komt….. Het zijn de engeltjes helemaal niet, die zijn gewoon stil. Zijn het toch een aantal van die schreeuwmeeuwen die gillend overvliegen. Tja, dat krijg je als je aan de kust woont, moet zeggen dat het gegil best wel een beetje op elkaar lijkt, zeker zo half in je slaap……..

We gaan de 5de week ik, het vastere eten wordt belangrijker en onze achterkamer verandert langzaam in een ‘zwijnenstal’.

Ze horen Sinjo aan de andere kant

Heerlijk dat de engeltjes overdag al lekker naar buiten kunnen.

Op Angel’s web-site staan inmiddels weer heel veel foto’s bij week 4!!

Ging nog harder voorbij!

Tjee wat gaat het toch ontzettend snel allemaal.

En onze Angel is deze week ook 3 jaar geworden, zij en haar A-team waren jarig!!!!!
De engeltjes zijn nu echt kleine mini hondjes want sinds afgelopen donderdag komen ze naar je toe gewaggeld.
De oogjes zijn bij iedereen helemaal open en ze horen ook alles. Als je nu dus de werpkist in gaat, (want daar liggen ze gelukkig nog wel in) dan worden ze wakker en komen je besnuffelen. Niet meer zo wankel als voorheen, ook het lopen gaat steeds beter. Ze reageren zelfs op het openen van de kamerdeur…..
En ze stoeien al met elkaar en besnuffelen elkaar. Zo mooi om te zien.
Maar als ze ’s morgens honger hebben, nou berg je dan maar.
De babyfoon zorgt ervoor dat je direct wakker bent van al het geblaf en gekef. En soms zelfs gegrom….
Weg met de rust, snel naar beneden om toch even te kijken of het allemaal wel goed verloopt.
Arme Angel die wordt helemaal belaagd. Ze rollen en duikelen over elkaar heen om maar snel bij die overheerlijke melkbar te komen.

Ik ruik mijn mama

Atuniël en Amitiël zijn al een paar keer uit de werpkist gerold. De eerste toevallig omdat ze Angel rook die vlak bij de ingang stond. Tja, dan klim je op je zusje en word je vanzelf groter en groter…..

Amitiël en Atuniël

Toch blijven gelukkig de overig engeltjes nog wel netjes in hun warme holletje.
De warmtelamp wordt niet meer gebruikt, ze worden dus echt flink groter en groter.
En deze week komt de pap eraan: Dus engelendames en die ene heer, dat wordt opletten geblazen.

De gewichten schommelen wel wat: de laatste 4 engeltjes zijn ongeveer 200 gram zwaarder dan de 1ste 4 engeltjes met Aniël en Ahavahel aan kop. Ook zij schommelen wat hoor. Soms groeien ze de ene dag wel 150 gram om dan gelukkig de volgende dag even stil te staan. Tja da’s natuurlijk niet zo gek want anders worden het echt Michelinpoppetjes!
En de kleuren worden al duidelijker. Wat zijn ze toch mooi allemaal.

Ariël op Angel’s poot.

Kortom, het blijft genieten!!!!

Afgelopen week zijn er al wat baasjes wezen kennismaken met onze engeltjes. Kiezen was toen helemaal nog niet aan de orde, want ze zijn nog zo klein. Toch zie je ze elke dag flinker worden. En Ahavahel-Jimmy is natuurlijk als enige man in het nest allang gekozen! Hij heeft ontzettend genoten van z’n toekomstige baasjes en z’n baasjes niet minder! Haha hij was de volgende dag ineens wel 150 gram gegroeid, de liefde van de man gaat ook hier dus weer duidelijk door de maag…..

Vanmiddag krijgen we weer bezoek van toekomstige baasjes en dinsdag opnieuw. En familie en vrienden komen ook langs, dus het blijft een gezellige drukke boel in huize Opdam.
Blijf Angel’s web-site volgen of haar dagboek via blaft!
De eerste bezoekersfoto’s staan er inmiddels ook op.
En natuurlijk komen ook de nieuwe portretfoto’s er straks weer aan………

Is ook voorbij aan het ‘vliegen’!!

Angel’s engeltjes groeien echt als kool.
Het meerendeel weegt inmiddels alweer meer dan 1200 gram en allemaal zijn ze boven de kilo nu. 1 pak suiker in gewicht voorbij, het geboortegewicht is dus verdubbeld, wat gaat dat hard! Een aantal groeien soms wel 100 gram per dag en de wat kleineren zoals Aquariël en Antriël doen het iets rustiger aan. Maar allen ontwikkelen zich prima.
Zo kwam de eerste pup al afgelopen vrijdagavond de werpkist uit rollen. Grote paniek alom en dat was niet alleen het engeltje die zich meldde dat er iets niet goed ging. Wat een geblaf!
Wie er nu zo snel en bedreven was? Ton vindt nog steeds dat ze allemaal zwart zijn, nee, hij heeft het niet goed gezien en ik stond helaas onder de douche. (en hoorde de paniek beneden!)

Even in de grote mand

De ingang van de werpkist is nu iets verhoogd en aangepast zodat onze engeltjes toch nog even van de beschutting en warmte kunnen blijven profiteren.
Aniël had gistermiddag voor het eerst de oogjes op een kiertje staan.
Wauw wat is dit toch genieten zeg!

Het lopen gaat ook al beter en beter. Waggelend stormen ze op Angel af als zij in de werpkist komt staan. Aan hun neusje mankeert helemaal niets, het zijn nu al complete speurhondjes.
Snel wordt dan de lekkerste tepel gezocht, het is een gedrang van jewelste. Niet verwonderlijk dat ook hier weer het recht van de sterkste geldt en dat deze eigenlijk alleen maar sterker worden.
De kleintjes moeten er toch tegen op boksen.

Elke avond nemen we een van de engeltjes een tijdje op schoot, zo heerlijk om met ze te kroelen. Ook mijn moeder Mop komt regelmatig langs en blijft zelfs slapen om van de opgroeiende engeltjes te kunnen genieten, en natuurlijk ook even op schoot te nemen. Even wordt er dan druk gesnuffeld en gezocht om daarna heerlijk in je armen of op schoot een tijdje in slaap te vallen. Zo gaaf!!

Overgrootmoeder Mop met een engeltje op schoot

Angel ligt nu niet steeds meer in de werpkist maar houdt haar kroost wel heel goed in de gaten.
Zodra ze ‘verkeerde’ geluiden hoort dan is ze er als de kippen bij. Ook houdt ze haar engeltjes heel goed schoon. De melk vloeit nog steeds rijkelijk, kortom, ze is echt een geweldige mama!
Wat een geluk, wat een geluk!

Deze week gaan bij alle engeltjes de oogjes open en ook de oren gaan hun werk nu doen. Zullen ze elkaar dan wakker gaan houden met hun gekef en geblaf??
Ook verwachten we deze week de eerste bezoeken van de nieuwe baasjes, dat wordt genieten geblazen!

Is al bijna weer voorbij.
Wat gaat dat hard!!!
De engeltjes groeien voorspoedig.

Zo dachten Marjan en ik dat er alleen maar zwart-bruine engeltjes waren geboren en zo blijkt toch dat er meer grauwe teefjes zijn dan gedacht.
Er zijn kleine Cliffies geboren!! Cliff, geweldig, je hebt je sporen in elk geval qua kleur al nagelaten!
Het ‘verdelen’ van de engeltjes was nog een hele klus.
Nu er toch grauwe meisjes zijn, mag Angel een dochter houden, dus de lijst schoof een stukje op. Omdat er maar 1 reu is, wisten we direct wie dit mannetje zou gaan krijgen, maar hoe nu verder met de rest.
Uiteindelijk gaat er nu toch een teefje naar een reuaanmelder. En moesten we helaas ook heel veel mensen teleurstellen.
Tja, als we voor alle aanmelders een engeltjes hadden gehad, dan hadden we Angel nu in het Wereld Records Boek kunnen vermelden…….

Van Angel’s zus Djarré kregen we deze prachtige collage:

Collage van Angel met haar engelen

De engeltjes maken behoorlijk wat geluid: Ze kreunen, steunen, piepen, zingen, zagen, ze blaffen zelfs al.
Wat een heerlijke geluidjes om aan te horen.
Direct naast de PC staat de werpkist en ik geniet er met volle teugen van. Geweldig wat heerlijk toch!
Vannacht heeft Angel alleen in de kraamkamer geslapen en ging de babyfoon mee naar boven. Bij het eerste piepje schoot Ton meteen naar beneden, hahaha, dat heeft hij bij de kinderen vroeger nooit zo snel gedaan…..

Op Angel’s engelenpagina kan iedereen de weken volgen. Met natuurlijk zeker ook foto’s want ze zijn zo leuk!
En Angel zelf blaft nog steeds heel wat de wereld rond hoor!
Dus neem ook daar geregeld een kijkje.

Angel heeft het al de hele wereld rond geblaft op haar Angel blaft web-log, maar nu dan toch ook hier nog maar even.
Omdat WordPress niet meer zo werkt als ik was gewend en het posten van tekst nogal wat extra energie kost, zal voorlopig Angel’s blaf web-log de voorkeur genieten.

Want Angel heeft 8 wonderbaarlijke engeltjes gekregen en die kosten nu natuurlijk de nodige tijd.

Maandagavond heeft Angel ons wel goed laten schrikken.
Overdag wil Angel niet meer eten en en ligt maar stil te zijn in haar kuil. In die zelfgegraven kuil diep verstopt onder de laurierstruik
Tijdens het eten lig ze stil in haar nachthok. Terwijl ze normaliter altijd bij ons in de keuken onder de tafel ligt. Laat maar slapen, lekker koel en rustig voor haar, dachten we nog.
Toch heb ik haar na het eten uit het hok gesleurd. (ja letterlijk, want ze wilde niet).
Voorgevoel?? Zeker weten! Want:
We lopen door de tuin naar achteren en daar gaat Angel prompt stil staan. Ineens zie ik haar haar rug krommen en haar staart omhoog komen. Zie ik het wel goed? Wil ze hier zomaar een poepie doen?
Nee, Angel kromt haar rug want ze krijgt een vreselijke perswee en ja hoor, daar komt het koppie er al uit!!! Een engeltje wordt er zomaar geboren, zonder dat we het eigenlijk in de gaten hebben. Midden in de tuin.
Na nog wat staan, hijgen en persen krijg ik de 1ste dame in m’n handen. Met alles erop en er aan. Volledig in het vlies. En ‘t vlies is taai…….
Ik Ton roepen, die niets hoort.
“Ton, er is een pup geboren”……Even lichte paniek dus.
Ik probeer Angel mee te krijgen terug het huis in en zij wil eigenlijk het nachthok weer in. Maar gelukkig wil ze ook bij haar pu blijven dus toch mee naar de werpkist.
En ik? Ik krijg dat vlies er maar niet af, tongetje is eruit etc. etc.
Warmtekussen aangezet, handdoeken gepakt, pupje droogwrijven en slijm uitzuigen. Ik hoor de neus goed vol zitten. Angel snapt er niets van… “Baasje wat moet ik nu doen”?
De pup een Bach rescu remedie gegeven en een korrel calcium carbonicum en ja hoor, daar komt dan eindelijk geluid.
Tjee promt daarop komt de 2de dame. Angel wat ben je goed zeg!!!
Toen moest Marjan nog gebeld worden. Marjan, ‘opper fokker van Marjan’s Meute’ zal komen assisteren tijdens de bevalling. Marjan heeft laaggevlogen en ze was er volgens mij net voor de 3de dame!

Ook dame 4 schiet al op, deze engeltjes hebben vleugeltjes gekregen, wauw ze staan wel in de startblokken zeg.
Pas na de 5de dame komt er een flinke pauze. Angel laat niet zien dat ze het heel zwaar heeft, ze ligt gewoon samen met haar 5 dames te slapen. Zou er nog wel wat komen?
Na 2 uur, dan is het inmiddels 31 juli geworden, heb ik haar nutri drops gegeven en daarna wat Calcium ingespoten. Toen dat alles ingewerkt was heb ik haar met oxytocine ingespoten.

Vlak daarna krijgt ze het even heel moeilijk. Wat een persdrang volgt er.
En ja hoor, daar komt er weer een engeltje aan, binnen de 10 minuten.
Warempel het is een grote flinke reu, die zat vast in de weg.
Hij heeft de weg vrij gemaakt voor de volgende 2 teven, want vlak na hem komt teefje nummer 7 tevoorschijn en binnen 7 minuten haar zusje. En dan is Angel klaar!
Wauw, geweldig, wat zijn wij trots op onze dame!!

Alle engeltjes lijken zwart bruin te zijn. Geen ééntje grauw? Acch wat jammer nu, ik zou zo graag een grauw teefje zelf houden…
En wat vreselijk jammer dat er maar 1 reutje is gekomen, ik gun de toekomstige baasjes zo ontzettend graag hun mannelijke engeltje. Kan er bijna niet van slapen.
Luchtbed opgepompt en wat liggen doezelen naast de werpkist. Van slapen komt niet veel. Het is ook zo 6 uur in de ochtend en met een tollend hoofd kom ik de dag door.

Wat een geluk!! En wat een prachtige engeltjes heeft Angel ons gegeven!
Wat zijn we trots op haar!!!

Angel’s engeltjes

Marjan en ik waren samen een heel goed team, we hebben genoten samen!
Marjan, bedankt voor je hulp, je kennis en je aanwezigheid.
Het was een topavond en topnacht!
We kunnen samen wel de ‘flying dog birth brigade’ worden!!!
Kijk op Angel’s web-site voor alle verder informatie en de foto’s!