Angel of Wassenaer

januari 25, 2009

De derde week

Geplaatst onder: Angel, Puppy's, Angel's engeltjes, Aiki, Cuando — Maj @ 10:24 pm

Is de week van de overgangsfase.

Alle B’Engeltjes worden nu in rap tempo echte hondjes, echte BAngels dus. Ze kunnen horen en zien dan dat merk je ook meteen want als je nu de kamer binnenkomt volgt er direct een kakofonie van geluiden, de een maakt de ander wakker en ze reageren nu zo mooi op elkaar. Ook het lopen gaat al beter. Ze hebben elkaar ontdekt en het lijkt of ze nu al samen spelen.

 

Zo mooi! En… zo klein als ze zijn, een heel aantal plast al keurig op de kranten of het zeil, de vetbedjes blijven redelijk droog. Knappe B’Engeltjes toch!

Deze derde week was ook de week van het eerste bezoek. Elke dag en zowat elke avond kregen we wel visite. Visite, visite, een huis vol visite! konden we met recht zeggen. Iedereen die zich heeft aangemeld voor een B’Engeltje is nu op bezoek geweest. Sommigen hadden we al eerder gezien, maar ook een aantal kwam voor de eerste keer. Voor iedereen weer even spannend.

Ons sociale leven draait nu even helemaal om de pups en de rest hangt er toch een beetje bij. Zelfs het beantwoorden van de vele mailtjes schiet er wel eens bij in…

Moedertje Mop heeft deze week ook weer twee dagen als Oppas Oma gefungeerd!!!

Dat is niet alleen heel praktisch maar ook heel, heel gezellig. Mam, hartstikke bedankt, ook wij genieten ervan!

En zo is week drie met de vele bezoeken echt omgevlogen.

Als klap op de vuurpijl kwamen zaterdagavond de baasjes van Cuando naar hun Bangels kijken. Helemaal vanuit Markelo met van Cuando voor Angel een echt puppyboeket!

Angel was er helemaal stil van!

De B’Engeltjes vergroten hun wereld en zullen de komende week vast de pap gaan ontdekken. En de half ontmantelde werpkist zal plaats gaan maken voor de hondenmand. Als Angel haar puppymelk (met borstvoedingthee, venkel en anijssuiker) krijgt dan eet ze het in rap tempo op, want die nieuwschierige B’Engeltjes hebben een goede neus en nu ze kunnen lopen…… Zaterdagochtend zat zowaar die dikke Bathial zomaar mee te eten……..

  

Opletten Angel! Gelukkig heeft Angel een hele goede hulp in de huishouding, haar bloedeigen dochter Aiki ontfermt zich als een heuse ‘Assepoessie’ over de B’Engeltjes.

 

Dat er af en toe ook naar haar tepels gezocht wordt vindt ze wel een beetje eng, heel voorzichtig stapt ze dan opzij. Aiki is, sinds de B’Engeltjes er zijn en er veel meer  (vreemde) mensen langs komen dan anders, best een beetje waaks, ze houdt het spul in elk geval goed in de gaten en geeft duidelijk aan wanneer er weer bezoek voor de deur staat. Is het bezoek eenmaal binnen, dan krijgen ze allemaal stuk voor stuk, zowel vreemden als bekenden, een zeer warm onthaal, niets is de dames teveel, al het bezoek is even gezellig. Aandacht blijft een mooi fenomeen, ook onder de dieren!

En wat gaat week vier ons allemaal brengen? Oef, dan zitten we alweer op de helft, eigenlijk gaat het veel en veel te snel. Blijf de web-site van Angel volgen voor de vele up-dates. Als er tijd en ruimte is dan zullen die zeker weer gevuld gaan worden.

januari 19, 2009

De tweede week

Geplaatst onder: Angel, Angel's engeltjes, Aiki, Cuando — Maj @ 10:59 pm

Ook hiervan kan ik zeggen dat die is omgevlogen.

Misschien omdat de B’Engeltjes halverwege deze 2de week een stuk rustiger zijn geworden?

Net of ze allemaal eindelijk hun plekje hebben gevonden…..Rust… heerlijk!

Want die eerste paar dagen was het immers nog echt afzien…wat een nachten hebben we achter de rug….

Met recht het ‘Engelenkoor van Wassenaar’….. Het symfonieorkest is er niets bij!

En misschien omdat er ook nog gewerkt moet worden! 

Acht weken helemaal vrij zit de baas echt niet op te wachten, hij is soepel, maar zo soepel, dat hoeft natuurlijk ook niet.

Nu de B’Engeltjes hun rust hebben gevonden kan ik met een gerust hart enkele uurtjes per week aan het werk, even eruit is ook niet verkeerd.

Toen de kinderen nog klein waren zei ik altijd: ”Zonder werk zou ik geen goede moeder zijn, even de gedachte aan iets anders maakt het veel leuker!”

Gelukkig hoeven de B’Engeltjes niet moederziel alleen achter te blijven en hebben we een heuse Oppas Oma bij de hand:

 

Moedertje Mop is steeds gezellig hier om die ochtenden dat er gewerkt moet worden, onze 2 grote Engelen en de 9 kleine B’Engeltjes, bij te staan.

Angel en Aiki vinden het geweldig!

Normaliter zijn ze natuurlijk goed gewend dat ze 3 ochtenden per week alleen buiten op de veranda vertoeven en nu zijn ze gezellig met Moedertje Mop en de 9 Bengels in huis! En de dag dat Moedertje Mop er niet is, dan blijft Ton thuis. Zo hebben we het toch wel weer goed voor elkaar.

 

Zoals ik al aangaf is het aantal decibel in het Wassenaarse Engelenzangkoor danig gezakt, wat een rust geeft dat aan iedereen! Heerlijk.

Tevreden liggen de Bengels aan de melkbar of slapen een gat in de dag.

Er wordt natuurlijk nog steeds heel veel geslapen!

De oogjes gaan langzaam aan open en een aantal lopen echt al op 4 pootjes door de werpkist te waggelen.

Ze groeien zo hard deze B’Engeltjes. Iedereen heeft nu zijn geboortegewicht dik verdubbeld en zo hoort het ook!

Mama Angel is er maar druk mee!

Wat ook echt heel mooi is om te zien, is dat een aantal pups nu al netjes van het vetbedje af waggelen om hun behoefte op de krant te doen!

Nu al krantzindelijk! Wat een slimme B’Engeltjes!!

En die kleuren die ze krijgen, wauw, hoe spannend!!

Bij de zwart/bruine pups kan je al heel mooi de bruine wangen zien! Waar gaat dit naar toe, hoe licht gaat het worden?

De 3 grauwe dames zijn echt grauw, ze lijken toch wel een stukje lichter dan de grauwe pups uit Angel haar vorige nest.

Gaan ze op papa Cuando lijken qua roodbruine kleur? Echt spannend!

 Papa Cuando

Aiki gaat geweldig tussen haar halfzusjes en halfbroertjes!

Ze is af en toe heel nieuwschierig, maar ze is ook heel voorzichtig.

Angel heeft er totaal geen problemen mee, als ze echt vindt dat Aiki te dicht bij komt, dan volgt er een korte waarschuwing

en duikt Aiki weg.

En daarna voert de nieuwschierigheid toch weer de bovenhand.

Alles gelukkig in goede harmonie.

We gaan het nu ook druk krijgen, want in week 3 gaat het feest echt beginnen!

Puppysnuiven…. B’Engeltjes snuiven….. of hoe we het ook willen noemen, de Engelen optocht is in aantocht!

Zowat elke avond of middag wordt er wel ‘gesnuffeld’.

Iedereen is natuurlijk maar wat nieuwschierig naar zijn toekomstige pupje en zo hoort het toch ook!

Blijf ons volgen, volgende week komt er ongetwijfeld een nieuwe verslag van de afgelopen week.

En vergeet de vele foto’s op Angel’s web-site niet of de filmpjes op you tube!

januari 12, 2009

Die eerste week

Geplaatst onder: Angel, Angel's engeltjes, Aiki — Maj @ 10:00 pm

Is werkelijk omgevlogen. Echte Engeltjes vliegen, nou deze ook! En ze vliegen niet alleen de week door, ze zingen er ook nog eens bij, op vol volume en vooral ’s nachts tussen 2 en 3 uur!
Dan kunnen ze zoveel kabaal maken dat ze je echt uit de slaap houden, dus maar de camera gepakt en het vast gelegd, als je toch wakker bent……

Verleden week zaterdag de 3de januari dachten we allemaal dat het dan eindelijk ging gebeuren. Zoals in de boeken vermeld daalde Angel’s temperatuur een hele graad en vaak zet de bevalling dan binnen de 24 uur in. Rene werd opgetrommeld, het baasje van Angel’s zus Djarré en natuurlijk van onze kanjer Cuando, de papa van de B’Engeltjes.
Rene kwam onze ‘verloskamer’ op tijd bemannen maar nee hoor, helemaal niets, Angel gedroeg zich heerlijk ontspannen en allemaal sliepen we zowaar een gat in de dag.
Zondag veranderde er niet veel. De enige verandering was Angel’s rust, wat meer in zichzelf gekeerd en beduidend moeite met opstaan, liggen en zitten. De grote dikke buik zit gewoon behoorlijk in de weg…..Zouden ze dan vandaag komen?
Rene, die eigenlijk al weer aan het werk moest, had vrij geregeld en was zo lief zijn baas ook voor de dinsdag nog een dagje vrij te vragen. En die dag werd ook gehonoreerd, helemaal TOP!!!
In de winterse kou ging  hij samen met Aiki de Wassenaarse duinen en het strand onveilig maken.

Het was zo koud op het strand dat ze maar in de duinen zijn gebleven


Klik hier voor werkelijk prachtige foto’s van Aiki in de duinen van Wassenaar

Maandagochtend is Angel haar temperatuur dan gedaald op het punt echt zoals het in de boeken wordt aangegeven, net 35.5 graden… Ze voelt ook wat koud aan……gaat het vandaag dan echt gebeuren? Volgens de dekdatum zou het zomaar kunnen……
In de middag is er meer onrust, Angel wil wat vaker naar buiten toe. De winterse kou in? Hoe winters wil je het hebben? Zal ik, die altijd had verkondigd geen winternestje te willen, dan nu een heus winternest gaan krijgen op de koudste dag van het jaar met -17 in den lande?

De kachel staat te loeien en als iedereen in diepe rust op de bank of stoel ligt bij te komen van de dag, begint Angel wat te draaien. De hele werpkist wordt overhoop gehaald.

 

Nesteldrang Angel?
Een beetje hulp kan geen kwaad dus spuit ik wat Calcium in…. en dat helpt!
Om 19.40uur zien we de echte eerste wee en de werpkist wordt nogmaals volledig overhoop gehaald!
En dan zet Angel om 20.44 haar eerste grauwe teefje op de wereld: Babiël is geboren! Niet lang daarna volgt de 2de perswee en ja hoor, daar dient teefje twee zich aan, de zwart-bruine Baïtel. Beide meisjes wegen alletwee evenveel: 479 gram. Herhaalt de geschiedenis zich? Bij Angel’s eerste bevalling liepen er ook 2 dames voorop en wogen ze allebei hetzelfde, alletwee 462 gram. Ingrid, die er heel graag bij wilde zijn, is inmiddels ook gearriveerd. Zij moet de volgende dag weer vroeg op en heeft een druk schema, maar misschien kan ze toch nog even meegenieten. Voor haar is dit haar eerste hondenbevalling. Ria (baasje van onze Atuniël-Khes) zou ook komen helpen, ik gunde het haar zo graag, maar Ria is in de rouw. Haar Duitse Herder Kayra is enkele dagen ervoor geheel onverwacht naar de overzijde vertrokken en dan staat je hoofd niet naar een hondenbevalling! Ria we begrijpen het volkomen!
Om 21.22 uur volgt er weer een perswee en vlak daarna, om 21.29 uur ziet het zwart/bruine reutje Baglis het levenslicht.  De tijd tikt door en niet veel later volgt er opnieuw een perswee. Precies om 22 uur wordt de zwart/bruine reu Bahram geboren. 
Tegen half elf komen de persweeën opnieuw en ja hoor, om 22.51 wordt er weer een teefje geboren en ze is nog grauw ook! Welkom Balthial! Als Angel nog druk is met Balthial volgt de volgende perswee alweer en om 23.08 ziet het zwart-bruine teefje Barchiël het levenslicht!


Geweldig wat doet Angel het goed, zonder al te veel moeite lijkt ze haar pups gewoon ‘uit te poepen’. Sommigen komen in stuit en zelfs dat gaat vlekkeloos! Dan is er even rust.
Rene en Ton denken dat ze klaar is.  Ik denk van niet, dan zouden deze pups toch iets zwaarder moeten wegen? Angel leek deze dracht zoveel dikker dan haar eerste keer…..
We wachten gewoon af, de tijd zal het leren.
Iets over half twaalf komen er toch weer persweeën op gang. Deze keer is er iets meer tijd nodig. Beetje druivensuiker en nutridrops doet wonderen!, Ja als je in volkomen stuit ter wereld komt waarbij gedeeltelijk het vliesje al los zit dan kost het toch iets meer moeite.
Dus helpen we Angel een handje. Rene en ik zijn er beiden net zo druk mee. Om 9 minuten voor één, (inmiddels is het 6 januari, toch 3 koningen Paula!!) wordt de grauwe reu Barbelo geboren. Snel wordt hij schoongemaakt, hij is levendig zat. Daar zijn we nog even mee bezig als om 0.57 uur het zwart/bruine reutje Bath Kol zich aandient. Tjee, wat een geluk! 8 pups, waarvan 4 reutjes en 4 teefjes, Angel je bent een echte kanjer!

Ons geluk kan niet op als Angel om 1.37 uur nog een toegift geeft: het grauwe teefje Bedaliël wordt geboren! Yes weer een teefje en ze is nog grauw ook! roep ik dol enthousiast!

Een ruim uur later spuit ik Angel wat Oxytocine in, kijken of ze echt klaar is. Nou, zonder enige reactie ligt Angel samen met haar 9 Bengels heerlijk bij te komen. Het zit erop!! Aiki kijkt vol spanning mee achter het hekje:


Geweldig wat een avontuur was het weer!
En wat een saamhorigheid zo met elkaar. Ton als de secrataris die alles noteert en Rene en ik die samen Angel haar hele bevalling hebben doorgeleid. Binnen 5 uur 9 pups op de wereld zetten is echt een kado, zowel voor Angel als voor ons!

Ingrid heeft de eerste 6 pups meegemaakt, die zal wel opkijken dat het er maar liefst 9 zijn geworden.

En wat voelden Rene en ik elkaar geweldig aan, we kunnen ons wel als ‘hondenvroedvouwen’ aan gaan bieden!
Onze Aiki, Angel’s dochter uit haar eerste nest, vindt het allemaal reuze interessant, op een gegeven moment is ze zo nieuwschierig naar alle geluiden in de grote kist dat ze over het hekje springt en vol spanning die kist in kijkt. Angel heeft er weinig problemen mee.

Om het lot niet te tarten, houden we moeder en dochter toch maar een beetje gescheiden van elkaar, Aiki achter het hekje en Angel erbinnen.

Na Bedaliël is Ton snel zijn mandje op gaan zoeken, daarna verdwijnt ook Rene naar boven. Hij heeft morgen weer een lange dag voor de boeg, nog helemaal terug rijden naar Markelo en ’s avonds een vergadering. Zo TOP dat hij nu toch deze hele bevalling heeft meegemaakt!
Ik blijf beneden bij Angel en haar pups. Om geen oog dicht te doen. Wauw wat zingen deze pups ofdat ze allemaal oefenen voor het songfestival. Als ze zichzelf konden horen zouden ze er nog van schrikken.
 

Rond de middag vertrekt Rene terug naar zijn Clan, Albert zal hem met open armen opwachten! En alle sneeuw niet te vergeten, want met -17 is het daar een hele witte wereld!

 

Een wonderschone witte wereld, waar we hier in het westen (buiten de kou om) weinig van merken. Natuurlijk wordt Rene ook door de rest van de Clan dol enthousiast begroet. Angel’s zwarte zus Djarré met haar prachtige zwartbruin dochter Acun, tante Cassy en niet te vergeten de enige echte papa van de pups, de trotse Cuando! Cuando je bent een topper om Angel van zoveel pups te voozien!
De pups doen het geweldig, ze zingen en zagen en piepen en kreunen en slikken en hikken dat het een lieve lust is.

 

Groeien doen ze ook! Sommigen groeien gestaag 60 gram per dag, soms zelfs heel wat meer. Bijna zijn de gewichten ten opzichte van het geboorte gewicht verdubbeld. De neonatale fase is in volle gang, alles gaat op tast, temperatuur, smaak en reukzin. De rest is nog niet ontwikkeld, nu zijn het nog onbeholpen molletjes en is alles gebaseerd op aangeboren reacties. Elke nacht zingen ze het songfestrival, vooral tussen 2 en 3 uur is het bal, het lijken wel baby’s!

Nog een kleine week te gaan en zo rond de 12de à 13de dag dient zich een nieuwe mijlpaal aan, de overgangsfase waarin de veranderingen zich in hoog tempo opvolgen.


Na enkele dagen is er zoveel vertrouwen dat het goed gaat tussen moeder Angel en dochter Aiki, dat we de hekjes hebben weggehaald. Aiki ligt naast de werpkist te slapen en Angel ligt erin. Af en toe werpt Aiki eens een blik in de kist, vooral als de Bengeltjes zich weer eens heel goed laten horen en Angel vindt het allemaal prima!

 Zolang de B’Engeltjes nog niet die werpkist uit kruipen zijn de hekjes nog eventjes niet nodig! En soms neemt Angel een kleine pauze, een die werpkist uit:


Kijk op ‘ you tube’  en zoek de juiste filmpjes eruit van deze eerste week.
En op de web-site van Angel staan een heel aantal foto’s, van zowel de geboorte als het vervolg. Zie: B’Engeltjes geboren of kijk bij de eerste week, zie: B’Engeltjes week 1!
Vergeet ook de web-site van de DRACC’s Clan niet, Rene heeft een zeer aandoenlijk verslag gemaakt van de bevalling!

Ton, Rene en Ingrid, dank jullie wel voor jullie geweldige hulp tijdens de bevalling!! Zonder jullie had het vast niet zo gesmeerd gelopen. Albert en Jack, jullie natuurlijk bedankt dat ik zowel Rene als Ingrid even mocht ‘lenen’. Het was het alles waard!

En dan op naar week twee!

december 31, 2008

De laatste dag

Geplaatst onder: Angel, Angel's dracht, Aiki — Maj @ 3:26 pm

……..van 2008 staat voor de deur…….

Angel is mooi drachtig en wij verwachten haar pups, zoals het er nu voor staat, niet vannacht!

Het worden dus echte nieuwjaarspuppen, of in elk geval pups van 2009!

Alles is gereed hier in huize Wassenaar!

De nieuwe babyfoon werkt zo goed dat ik vannacht elk zuchtje heb gehoord én de klok beneden ook nog eens elk uur heb horen slaan…..

De huiskamer is nu een heuse kraamkamer geworden. Niet alleen Angel maakt gebruik van de werpkist:

Angel slaapt veel, heerlijk in of naast de werpkist of allemaal gezellig bij elkaar?

De radio staat aan en we luisteren de hele week al naar de TOP 2000! Heerlijk!

Ook Aiki vindt deze slaapplaats erg fijn en zoekt de kist geregeld op:

Het is gewoon een drukte van jewelste hier in de kraamkamer:

En Angel groeit lekker door, haar buik is nu wel explosief gegroeid:

Ook gaat ze nu niet meer mee uit met de wandelingen over straat. Gelukkig hebben we een ruime tuin:

 

En kan zij zich daar ook nog altijd wel goed vermaken, liefst met bal en al

 

Haar temperatuur laat nog geen daling zien dus nog even geduld allemaal!

Lieve mensen, niet te veel knallen dit jaar, denk aan alle dieren die er bang van zijn! Dus laat die 1000 klappers maar liggen……

Gelukkig hebben onze eigen hondjes nergens last van

En voor de zekerheid gaat het kattenluik even op slot!

Nog even en de klok slaat 12…..

Op naar een geweldig 2009!!!!

Zal het rustig blijven boven Wassenaar? Er wordt dichte mist verwacht, dus voor iedereen die buiten de deur gaat, doe voorzichtig aan!

Fijne jaarwisseling en een geweldig ‘honds’ 2009!!!!

Klik hier voor mogelijk de laatste foto raportage van Angel’s babybuik

december 27, 2008

Kerstige dagen

Geplaatst onder: Angel, Angel's dracht, Aiki, Cuando, Kerst 08 — Maj @ 9:46 pm

Deze kerst verloopt zoveel rustiger dan verleden jaar! Weten jullie nog? Die eerste dag van november 2007 kreeg Ton plotseling een darmafsluiting en werd nog diezelfde avond met spoed geopereerd. Vlak na deze operatie bleek ook dat z’n rechternier werd afgesloten door een kanjer van een niersteen en daarom werd er nefrostomie catheter geplaatst. Meteen de start van twee rampzalige maanden en hele spannende kerstdagen. Die catheter was namelijk om de paar dagen verstopt door niersteengruis en zo zaten we dagen in het ziekenhuis, op de poli of bij de SEH als het weer eens in een weekend gebeurde. Het vertrouwen in de uroloog was al rap voorbij en waar vind je zo snel een nieuwe uroloog met een beter beleid? Een grote steen in de rechternier en twee kleintjes in de linker, gaat dit nog wel goed komen? Uiteindelijk kon Ton 5 dagen voor de kerst geopereerd worden in het zuiden des lands, helemaal in Heerlen. Wij met de hondjes een huisje gehuurd in Simpelveld, om hem daar niet helemaal alleen achter te laten….op hoop van zegen…. want als deze operatie niet ging lukken dan moest die rechternier wel helemaal ‘open en bloot’ en zou het herstel veel langer duren……..zal het lukken? Zullen we met de kerst weer thuis zijn? En ja hoor, operatie gelukt en precies één dag voor de kerst waren we weer terug in Wassenaar, Ton een paar littekens rijker!

Tot overmaat van ramp kreeg Ton een kleine maand terug (natuurlijk weer in het weekend!) een niersteenaanval, nu aan de linker kant. Want helaas zitten er nog altijd 2 steentjes in de linkernier. Wat was ie weer ziek! Ik zag die ster alweer schijnen, komt het wel goed deze kerst en hoe zit het straks met de puppen van Angel? Tijdens afgelopen controle kreeg hij andere medicijnen mee en laat hij nu toch vorig weekend, tijdens het opnieuw sparen van zijn urine, een prachtige groengrijze scherpe steen uitplassen, helemaal gekistaliseerd! Hoera, die kan geen kwaad meer!

Is het dit jaar dan weer een doodnormale kerst zoals het eigenlijk hoort?

Niet helemaal natuurlijk! Met het oog op de al dikker wordende Angel blijven we lekker thuis en genieten we heerlijk van elkaar! De grote traditionele kerstboom laten we achterwege, maar twee kleintjes hangen wel vol met engeltjes!

 

Overal engeltjes om ons heen, wat een energie zal dat geven!

 

En die kan Angel natuurlijk ook wel gebruiken! Moedertje Mop (kleine Oma) is deze Kerst weer van de partij en natuurlijk zijn de kinderen ook gezellig thuis.

 

Echt genieten zo met elkaar!

Klik hier voor wat foto’s van eerste kerstdag met een mooi groeiende Angel in de werpkist.

En klik hier voor een hele zwik foto’s van 2de kerstdag, met een winterse wandeling en een gezellige kerstmaaltijd onder elkaar.

Angel groeit gestaag en is zo lief! Ze toont nog steeds heel graag haar buik en laat vol trots haar bewegende puppy-engeltjes voelen! Heel zacht voel je nu soms wat gepier in die buik, zooo mooi! Voor haar is het natuurlijk al langer voelbaar. De werpkist staat en wordt door beide dames met regelmaat even uitgeprobeerd:

 

Ook de warmtelamp hangt klaar. En kennelijk vindt Angel het wel prima, want ze zoekt de kist ook zelf geregeld op:

Ze slaapt wat meer en vanaf nu wordt haar temperatuur opgemeten. Gaat het deze keer wel zoals het hoort? Een temperatuursdaling vlak voordat haar pups geboren worden? Verleden zomer lapte ze dat totaal aan haar laars, niks temperatuursdaling, niks zichtbare weeen en ineens kwam daar toen die eerste pup in de tuin……Ariël: Engel van de dapperheid, heersend over de elementen aarde en lucht……. Dat maakt het deze keer natuurlijk wel een beetje erg spannend!

Cuando, Angel’s prachtige lover uit Markelo heeft het maar moeilijk in het hoge noorden:

Met een zwarte, heelijk ruikende ‘Lola’ in de buurt zal hij vast steeds weer terugdenken aan zijn eerste date met haar zwarte tweelingzus Angel. En die zwarte ‘Lola’ Djarré heeft er nu zoveel zin in ……. Cuando manneke, we hebben met je te doen! Kom maar hier hoor, hier ben je veilig!

Klik hier voor een paar prachtige zonnige foto’s van deze geweldige stoere man in de winterzon!

Wij zijn er klaar voor, maar nog even geduld hoor, na de jaarwisseling gaan we ze echt verwelkomen……..Nog een kleine week te gaan…..zal dit de laatste up-date worden?

Rest ons iedereen alvast een geweldige jaarwisseling te wensen

Met een TOP 2009!!!

december 19, 2008

Angel groeit gestaag…..

Geplaatst onder: Angel, Angel's dracht, Aiki — Maj @ 10:20 pm

En of Angel gestaag groeit!

Anatomisch vindt er in de zesde week een spectaculaire verandering plaats:

De beide baarmoederhoorns zijn dan zo overvuld geraakt met de groeiende pups dat ze niet meer rechtuit in de buikholte passen maar als het ware omklappen.

Wij kunnen dan nog geen bewegende pups voelen maar Angel zelf voelt het echter wel.

Ze ligt soms hele tijden te kreunen en te steunen, of droomt ze nu gewoon nog even door van haar prachtige Cuando?

Angel is nu echt duidelijk drachtig, de buik is gewoon goed zichtbaar.

Echt veel last heeft ze er nog niet van, tenminste zo lijkt het.

 

Zo was ze de eerste 3 à 4 weken van de dracht niet vooruit te branden en sliep ze heel veel, zo lijkt het nu of ze weer overal zin in heeft!

Kunnen we een dier met een mens vergelijken?

Het lijkt wel of Angel net als een zwangere vrouw in haar middelste periode zit, de beste tijd van de zwangerschap! Wat is ze mooi lief en aanhankelijk, op deze manier mag de dracht wel eeuwig duren!!

Liepen we eerst bijna dagelijks 8 tot 10 kilometer, ook nu lopen we nog wel een kilometertje of 6 per dag.

Gedoseerd weliswaar, maar was het eerst een sjokpartij als van een oud vermoeid omaatje, nu zit de vaart er weer in. Met regelmaat loopt mevrouw toch weer voorop, of gewoon gezellig zij aan zij naast Aiki.

 

Waggelend met haar inmiddels dikkere uitstekende buik, dat wel.

En het fluoriserende nachtvest past echt nog maar net:

Met die conditie zit het dus wel goed, daar ben ik niet bang voor!

De grote parken laten we al een poosje achter ons, we wandelen gewoon gedrieen gezellig met elkaar.

Langs parken en velden, of op het grasveld naast de parkeerplaats bij Koningklijk Landgoed ‘De Horsten’ waar we heerlijk even ongestoord stokken of ballen gooien met Aiki. Die geniet daar zo ontzettend van.

Andere honden wordt geen blik waardig gegund, Angel heeft genoeg aan zichzelf.

 

In de zevende week verandert er niet heel veel. Alleen de buik groeit lekker door en het gewicht neemt toe. Angel krijgt inmiddels ook meer eten en maakt daar dankbaar gebruik van. Ze eet niet maar ze vreet. Malle Babbe, Malle Angel, zij weet exact waar het lekkers nu te vinden is. Dit zijn we helemaal niet van onze Engel gewend!

Vanaf de 49ste dag van de dracht zullen we de bewegingen van de pups kunnen voelen. Dan schiet het op!

En dit weekend komt de werpkist in huis. In kerstsferen en tussen alle engeltjes in.

De achterkamer wordt weer omgebouwd tot kraamkamer!

 

Nog een dikke 2 weken te gaan……….

Klik hier voor wat foto’s in huis

Klik hier voor de foto’s van Angel in beweging

december 12, 2008

Angel groeit!

Geplaatst onder: Angel, Angel's dracht, Aiki — Maj @ 12:10 pm

Het gaat heel goed met mama Angel.
Ze is allerliefst en haar babybuikje groeit gestaag!
Cuando is nog altijd in trek, zodra Angel zijn naam hoort dan spits ze haar oren.

Het lied: “Quando, Quando, Quando”, schalt hier met grote regelmaat door de huiskamer en Angel en ik dansen dan samen van plezier!
Je hoeft Angel maar aan te kijken of je krijgt een knuffel. En mevrouw rolt zich direct op haar rug om aan haar buik te laten kroelen…. of zou ze gewoon heel trots haar groeiende buik willen showen?
Het is echt aandoenlijk om te zien en echt weer prachtig om mee te maken.

Eten is deze keer geen enkel probleem, mevrouw heeft honger?
Angel vreet alles wat los en vast zit,  sterker nog,
Ze schuimt echt letterlijk de straten af………
 

Ze schuimt de straten af en volgt het dievenspoor…..met schooiers en soldaten, hun petten op 1 oor! Malle Babbe kom…… Malle Angel kom hier! Lekker stuk, malle meid, Lekker dier van plezier….Malle Angel is rond……Malle Angel, je lekkere kont………

Dik is ie wel, die kont van mama Angel
 

We lopen ’s middags steevast een uurtje langs de Papeweg richting Voorschoten en nemen het er dan even van in het kleine bos van Twickels. Daar kan je lekker ongestoord met stokken gooien.

Angel moet tenslotte wel in conditie blijven toch? Zo jammer dat we niet helemaal om het bosje heen mogen lopen, dit bospad loopt nl precies met een boog om ons huis heen en zo kom je dan weer aan de voorkant bij de Bosrand, onze buurman, uit. We blijven dus keurig aan het begin, we zijn namelijk al een paar keer betrapt door de boer en elke keer diezelfde discussie…… Aiki krijgt maar geen genoeg van haar stokken.

Angel doet even mee om dan heerlijk in de houtsnippers neer te strijken. Mevrouw rust gewoon lekker uit.
 

Als we maandagmiddag het kleine bos binnen lopen, dan gaan direct de neuzen van de honden de lucht in…. Oeps, ruiken zij iets bijzonders?
Toch wel een beetje zenuwachtig wordt er rondgesnoven.
Tot ik met ons spel begin, dan zijn de dames gelukkig weer voldoende afgeleid.

Als ik voor beiden een stok ver weg gooi en zelf terug loop richting de voorkant van het bos… dan sta ik ineens… oog en oog met een heuse roestbruine vos!!

Wauw een vos! We schrikken ons alletwee echt een hoedje! Snel draai ik me om en voordat de dames ook maar iets hebben gezien zijn ze al aangelijnd. Stel je voor zeg…… Angel met haar zwabberende buik rennend achter een vos aan? Door onkruid, struiken en doornen….. Ze zal toch gebeten worden….. Ik moet er niet aan denken! Wat een schrik oef! Beide dames schieten direct weer met hun neus de lucht in, ja hoor, zij hebben het goed geroken. Hier blijven we niet langer hangen, vandaag is het voor die ene keer een kort spel!

Klik hier voor wat foto’s van onze wandeling langs die Bosrand

november 10, 2008

De Zwemkolk

Geplaatst onder: Angel, Angel's familie, Vakantie, Angel's vrienden, Angel's dekking, Aiki, Cuando, Herfst wandeling — Maj @ 3:12 pm

Dat ik een oogje op Cuando heb weten een aantal mensen…… En dat hij, tijdens onze reis naar Soltau in juli dit jaar,  mijn hart heeft gestolen is ook geen geheim.

Ik val op grauw…. En hij is gewoon een kanjer!

Maar…. nu Angel nog!!!

Om die reden is al weken geleden een ‘date’ geregeld tussen Cuando en Angel.

Een heerlijk lang weekend in huisje ‘De Zwemkolk’, waarbij er natuurlijk lange wandelingen op het progamma staan.

Maar ach, de natuur denkt er toch anders over. Angel wordt eerder loops dan verwacht en dochter Aiki komt er vlak achteraan, later dan verwacht. En hoe zit het dan met die vruchtbare dagen? Vallen die nu precies in dit beruchte weekend?

“Fokken is gokken” wordt wel eens gezegd, nou ja, de natuur kunnen we natuurlijk niet voor de gek houden. Daarom togen Angel en ik afgelopen week al naar Markelo voor een date met Cuando en wat voor een date! Liefde op het eerste gezicht, het is echt meteen raak. 

Drie maal hoera! Geweldig wat een chemie tussen die twee samen! Het is ook voor ons een genot om te zien.

Als we vrijdagavond bij ‘De Zwemkolk’ in Markelo aankomen, wordt er snel gegeten en krijgt alles een plekje. Wat een gaaf huisje zeg!

 

 Omdat het zo vreselijk donker is zien we nog weinig van de omgeving.

En dan vertrekken Angel en ik nogmaals naar de Markelo mannen, naar Albert & Rene van de DRACC’s Clan. Hoe leuk om te zien dat Angel meteen aan de voordeur staat te huilen: ‘Doe open, ik wil erin’!!! Weer komt het tot een geweldige date tussen de twee geliefden!

Nu maar afwachten of de natuur hier ook verdere plannen mee heeft.
Rond ‘Pakjesavond’ zullen we het weten, wat voor pakjes verwachten wij?
 

’s Nachts hoor ik de hanen meerdere malen kraaien, tja je woont bij een boerderij of niet?
Als we opstaan schijnt de zon volop!

Zoooooo… wat een ruimte, wat een uitzicht, wat een omgeving zeg!

 

Geweldig hoe rustgevend! En die zon! Wauw! Ook mijn Shambhala werkt (nog steeds)! Samen met Aiki en Angel verkennen we de omgeving en lopen direct midden in de natuur.
Klik hier en geniet mee met wat foto’s van De Zwemkolk. Hhmmm, heerlijk!

Rond het middaguur arriveren Ria & Rob met Kayra en Khes. Daarna volgen Cisca &  Rikkie met Kaya. Om de rij te sluiten met onze gidsen Albert & Rene met Djarré en Cassy.

Dat Cuando nu niet mee kan spreekt natuurlijk vanzelf, helaas mag hij, samen met Acun, thuis blijven. Albert en Rene hebben vriendin Gonny meegenomen en samen vertrekken we naar de Friezenberg.

Wat een herfstkleuren, wat een genot, wat een ontspanning.

De dames en die ene heer (Kaya is gecastreerd) gedragen zich weer eens als echte ODH’s, er is geen vuiltje aan de lucht. We hebben een heerlijke ontspannen middag met prachtig nazomers weer!

 

Die weergoden zijn ons dus nog steeds goed gezind.
Klik hier voor deze zeer geslaagde herfstwandeling.

Zondagmorgen schijnt opnieuw de zon door de bomen. Angel, Aiki en ik lopen wederom een lekker stuk door de bossen. Albert heeft de route een beetje verteld. Hij loopt hier bijna dagelijks met zijn Clan en dan nog vaak 2x per dag. Zucht… heerlijk!

’s Middags arriveren Rene en Albert opnieuw, nu met Djarré en haar zwartbruine dochter Acun. Wat is ze mooi en wat is ze al groot!

Aiki vindt Acun wel reuze interessant, ze moet soms even tot de orde geroepen worden. Ja, nu is zij niet meer de jongste in de roedel. En dan arriveert ook Acun haar zus Bryce met baasjes. Wat lijkt zij qua gedrag op Djoek! Niet verwonderlijk, het zijn natuurlijk ook broer en zus. Opnieuw hebben we een heerlijke wandeling. Albert en Rene zijn geweldige gidsen en loodsen ons door het prachtige natuurgebied rond Markelo. Echt helemaal TOP!
En de weergoden? Die blijven gewoon mee werken!
Klik hier voor nog een paar foto’s van deze kleine familie herfst wandeling.

Na de wandeling rijden we naar het hofje van Albert en Rene. Beide dames blijven dan verstoken van Cuandoman…….. (HIJ zou wel willen, trouwens Angel ook…… die stond alweer pontificaal voor de voordeur te joelen en te kwispelen…Angel gedraag je, je lijkt zwarte Lola wel)

We hebben daar heerlijk gegeten en lekker zitten kletsen! Nagenieten van de afgelopen week en het zeer geslaagde weekend.

Mannen, het was helemaal TOP!

Ontzettend bedankt voor de gastvrijheid, het lekkere eten en alle liefde die er is!

Zoveel rust en harmonie, het is echt een vermelding waard! En we komen terug, dat weet ik zeker!
Maar….aan alles komt een eind zo ook aan dit heerlijke lange ontspannen weekend!

Als we maandagavond weer thuis zijn en ons rondje met beide dames lopen, dan komt de regen met bakken uit de hemel.

Tja, DAAR had IK dan ook géén Shambhala voor gedaan……..

 Kijk voor meer foto’s op de web-site’s van
”of DRACC’s Clan”
“de Site van Kaya”
PS: En Cisca? Ik hoop dat Sara gezellig was en je een fijne verjaardag hebt gehad!

november 4, 2008

Nieuwjaars B-Engeltjes????

Geplaatst onder: Angel, Angel's dekking, Cuando — Maj @ 9:15 pm

Nee, dat de natuur niet altijd valt te plannen, dat hadden we afgelopen zomer al ondervonden.
En nu overkomt het ons opnieuw.
Zowaar wordt Angel nog eerder dan we verwachten loops. Dat Aiki er vlak achteraan komt, verwondert ons dus ook helemaal niet, daar zaten we nu juist al een dikke maand op te wachten.
En dan wordt het diep nadenken hoe nu verder, want precies tijdens de dekrijpe week is er eigenlijk helemaal geen gaatje meer over in de agenda. Help?!
En zeker weten dat als deze dekking lukt we dan echt niet over Zomer Engeltjes kunnen praten…

Sterker nog, dan worden het waarschijnlijk wel Nieuwjaars (B)Engeltjes…….Midden in de winter? In de zomer van 2007 hebben we zo ontzettend genoten van Angel haar eerste nestje…..Winter Engeltjes hebben natuurlijk ook hun charmes.
 
Natuurlijk is er overal een oplossing voor.
Zo staat er komend weekend een heerlijk lang weekend voor de boeg in een huisje van De Zwemkolk, voor een heuse kennismaking tussen Angel en haar nieuwe verloofde! En dit lang verwachte weekend is al maanden geleden geboekt! Heerlijk even ertussen uit en lekker bij kletsen.
Alleen denkt de natuur er toch een beetje anders over, die laat zich niet sturen!
Want…. als we op volgend weekend moeten wachten dan zijn we misschien te laat?

Vol goede moed reizen we dus een week eerder af, op naar Angel’s nieuwe verloofde. Dan maar 2 happenings op één dag. Aiki blijft thuis en wordt door de Buuv verzorgd.

Angel gaat netjes mee en kan daarna, als we naar de opening van de Marinus brug in Herwen gaan, gewoon in de auto nadromen….
En zo gebeurt het ook!

Tijdens de kennismaking in Markelo is er direct sprake van een heftige chemie tussen deze twee tortelduifjes.


Angel en Cuando, ofdat ze voor elkaar geschapen zijn!
Wat een nette heer is Cuando! Zo keurig afwachtend, maar toch ook doortastend. In eerste instantie is Angel wat afhoudend maar al snel krijgen ze er samen zin in. Het is geweldig om te zien hoe dit twee samen hun liefdesspel op een heel natuurlijke manier voortzetten! Cuando doet verscheidene pogingen en dan ineens is het raak!

 

Helaas blijven ze niet gekoppeld staan, maar Angel heeft wel degelijk in de gaten wat er is gebeurd. Zodra ze los komen danst ze ons met een vreugdesprong tegemoet, zo vrolijk en blij, het is echt bijna aandoenlijk om te zien. Heb me niet eerder gerealiseerd dat ook honden zich hierin zo geweldig kunnen voelen.
Enfin, Angel kan na deze korte heftige daad van liefde heerlijk wegdromen in de auto als wij ons in Herwen vermaken bij de opening van de Marinus brug.

Klik hier voor de foto’s van de eerste kennismaking!

 En dan: Op naar de herkansing! En of dat die komt, die herkansing! Dinsdag tijdens het lunchuur rijden Angel en ik al dromend door dikke mist Markelo binnen.

Zodra Cuando Angel in de peiling heeft zit hij er al op. Toch volgt er eerst opnieuw een heus liefdesspel. Weer genieten zij en wij volop! Het is erg mooi om te zien hoe ze elkaar uitdagen en aftasten. Een paar rondjes om de struik en een beetje kiekeboe spelen zorgt dat de spanning stijgt.

 

Die Angel weet Cuando wel te prikkelen hoor! En dan flikt Cuando het opnieuw en zo blijven ze ruim 20 minuten gekoppeld staan.


Goed voorbeeld doet volgen hè Albert?
En nu maar hopen dat er rond de jaarwisseling engelenpuppy’s gaan komen!
Over 4 weken weten we meer.

Klik hier voor de foto’s van de herkansing van dit geweldige liefdespaar.
En voor meer informatie over Cuando, kijk bij Of DRACC’s Clan.

oktober 19, 2008

Op de camping in het bos

Geplaatst onder: Angel, Angel's familie, Angel's engeltjes, Aiki, Op de camping, Herfst wandeling — Maj @ 11:33 pm

Khes en Kayra boffen, want elk weekend vertrekken zij, samen met hun baasjes naar de camping in Vaassen in Gelderland.

Midden tussen de bossen en heide.
Heerlijk urenlang stuinen tussen het groen, waarbij je niet raar moet opkijken als je zelfs een wild zwijn tegen komt.
Vandaag mogen wij ook mee proeven aan deze lekkernij en dat belooft wat, want de weergoden zijn ons heel goed gezind!
De engeltjes gaan deze keer zonder zakdoekje om mee de auto in, die zakdoek gaat wel om als we aan zijn.

De rit naar Gelderland (ha, daar ben ik geboren en altijd is het weer net of ik thuis kom) verloopt zeer soepel en vroeg in de middag loodst Ria ons op haar net gekochte versnellingsfiets naar hun vaste plekje aan de rand van het bos.

We worden met luid gejoel begroet door Angel’s dochter Khes, geweldig wat is zij blij!
 

Na een koffie en thee vertrekken we met onze wandelschoenen aan. De hondjes zijn er helemaal klaar voor en wij ook! Wat een heerlijk ruige omgeving en wat een rust.

Over een slootje met geïmproviseerde brug (ja zelfs Rob zijn gewicht is geen probleem) vervolgen we onze weg. 

De hondjes genieten en wij niet minder. De bossen zijn zalig maar de heide is ook geweldig. Op een leeg weiland gaan de honden compleet uit hun dak. 

Aiki voorop en de rest er achteraan. De oude Kayra sluit moedig de rij.

Wat is dit genieten zeg! En we komen amper mensen tegen.
 

Als we op de heide zijn zien we vele ruige zwijnen sporen. Daar moet je ’s avonds laat maar niet wandelen.

En dan horen we geronk in de lucht. Hé wat komt daar aan? Komen er ineens een aantal 2 dekkers over vliegen.

Een groepsfoto, al zijn het maar 4 hondjes, is ook nooit verkeerd. De dames blijven keurig liggen, zelfs als er een viervoeter over het pad langs komt hobbelen.
 

Als we weer bij de caravan zijn aanbeland dan hebben we er dik 2 uur op zitten.

Wauw wat was dat geweldig zeg! Met een drankje in de voortent kletsen we heerlijk na. Tot Ria met de soep start.

Etenstijd, we maken het niet te laat, want Ria wil gaag voor de Gooise vrouwen weer thuis zijn. Zullen ze dat redden?

Klik hier voor een aantal heerlijke ontspannen bosfoto’s en geniet mee.

Een zondag als deze is zeker wel voor herhaling vatbaar, misschien moet die oude caravan van ons volgend jaar ook maar eens de garage uit…….
Ria & Rob, jullie geweldig bedankt voor deze heerlijke dag!

oktober 5, 2008

NODHV Winner 2008

Geplaatst onder: Angel, Angel's familie, NODHV Show, Angel's vrienden, Aiki — Maj @ 11:30 pm

Vandaag zijn we toeschouwer en ik kan wel zeggen dat er een stuk minder stress is. Niet de dag ervoor alles al klaar zetten, geen onrustige nacht en niet heel vroeg je bed uit, sterker nog, Ton kan zelfs nog een klein beetje uitslapen.

En natuurlijk raken onze Engeltjes Angel en Aiki direct opgewonden als de oranje zakdoeken om gaan. “Gaan we weer iets leuks doen Baasje?”

De bedoeling is om eerst naar Wijchen te rijden, als toeschouwer bij de NODHV-show, daarna door naar Kranenburg om Angel’s dochter Ambriël-Beer te bezoeken en dan onze reis te vervolgen naar Velp alwaar we een ‘Sara’ feest hebben.

De NODHV Winner wordt gehouden in het Olympic Sport Centrum in Wijchen en wat een prachtige locatie is dit zeg!

Als we laat in de ochtend arriveren zien we Lex met zijn Djoek en met Rene al in de kantine zitten. Djoek heeft z’n rondje in de ring al achter de rug.

Het plasrondje buiten de deur gaat gesmeerd, onze Engeltjes laten een klein spoor achter en leven zich uit met de inmiddels al groter dan Aiki gegroeide Djoek! Wauw is hij groot! Een echte reu da’s wel duidelijk!

In de sporthal lopen diverse Oudduitse Herders en het is elke keer weer een feest te zien hoe sociaal ze zich eigenlijk allemaal gedragen. Nog groter is het feest als we weer vele familieleden en bekenden treffen!

En ik kom precies op tijd om die prachtige Eilish van Astrid even te onthaasten.

 

Wat een mooie ranke dame is zij zeg. Ze heeft de hele ochtend allemaal honden langs zien komen, van groot tot klein, tel daarbij de stress van haar baasje op en er is niet veel meer nodig om te ontploffen. Een beetje onthaasten doet wonderen en in de ring wordt ze meteen tweede!

We kletsen wat hier en we kletsen wat daar en af en toe moeten zowel Angel als Aiki met een bekende op de foto.

Aiki met haar kleine halfbroer puppy Ravi, wat is ie leuk!!!!!

Aiki met haar jongere maar wel grotere halfbroer Teun, wat is ie mooi!!!!!

Angel met kleine Haakon, zoon van Indy, wat is ie mooi lichtbruin van kleur!!!

Papa Cliff is er ook weer en hij doet het zo als altijd geweldig. Wat een aandacht en wat een slijmert is hij toch!

Aline gedraagt zich als een heus familielid (maar dat is ze niet) en ligt lekker naast Djoek te wachten. Ze is wel wat gewend, heeft al zoveel shows ‘afgelopen’ met Paula!

Diva komt ook af en toe langs, vooral de bak water is erg interessant. Kortom, het is als toeschouwer nu eens erg leuk om alles van de andere kant te bezien.

Hulde aan de organisatie, het bestuur van de NODHV met hun helpers, want met een ziekgemelde keurmeester is het toch een beetje krap aan om alles op tijd te laten lopen.

Klik hier voor enkele foto’s van de NODHV Winner, nee, geen ringfoto’s deze keer maar alleen foto’s van ons als toeschouwer.

Helaas is Ton te moe om hierna onze weg naar Kranenburg te vervolgen en eigenlijk is het maar goed ook, door de vele regen komen we zelfs iets te laat in Velp aan. De Engeltjes gedragen zich super in de auto, zij slapen heerlijk onder het ritme van de regen op het auto dak. Pas rond 21.30 uur zijn we weer thuis, na een lange vermoeiende autorit door vele plassen en slagregens.

september 28, 2008

NODHV Strand wandeling

Geplaatst onder: Angel, NODHV wandeling, Angel's familie, Katwijkse strand, Angel's vrienden, Aiki, Noordwijkse strand — Maj @ 10:04 pm

En……. het is echt 100% strandweer, HEERLIJK!

Het is weer zover, de strandwandeling via de NODHV staat gepland!

Met een aantal ODH-liefhebbers is afgesproken dat ze ons via Beach End in Noordwijk tegemoet komen lopen, omdat er of een jonge hond mee gaat (Ja Djoek, jij mag nog niet zo ver) of omdat er kleine kinderen mee lopen.
Zo gezegd, zo gedaan dus.

Op de afgesproken tijd staan al enkele bekenden en onbekenden bij Manege Jonker in Katwijk te wachten. Onze eigen ‘Engeltjes’ weten al lang wat er komen gaat, want zodra die oranje zakdoek om gaat…. zijn ze bijna niet meer te houden. De één jut de ander natuurlijk wel een beetje op. Zo ook de overige honden die al staan te wachten.
De spanning stijgt, we gaan iets leuks doen!
Allemaal even ongeduldig, bijna zou je je schamen zoals wij allen weer eens vooruit getrokken worden  richting zee. Die zeelucht hebben zij natuurlijk al lang en breed geroken!


Als de honden los gaan is het even aftasten wie wie nu is en eigenlijk is al snel de rangorde bepaald. Hoe makkelijk toch weer die hondenwereld…….
We lopen met een redelijk groot groepje vanaf het strand, langs de branding naar Noordwijk.


Er valt heel wat bij te kletsen. De jongste deelnemer Rick is maar net 2 maanden oud en snurkt heerlijk verder in de kangaroezak bij z’n papa Jack op de borst.
Arme Ton moet nog even terug naar de auto omdat ik zo handig was het fototoestel erin achter te laten. Langzaam lopen wij verder richting Noordwijk.
En hebben natuurlijk even telefonisch contact met Ciska van Kaya en Lex van het Vijfspan.
Zij lopen ons vanaf Beach End tegemoet, samen met ook nog een achternichtje van Angel en haar kleine mensen roedel.
Niet ver voor Beach End sluit de groep elkaar in de armen! Gezellig!


Gezamelijk lopen we op naar Beach End en elke keer verbaas ik me er weer over hoe makkelijk onze hondjes erbij gaan liggen en ons daar ons verhaal laten doen. In het zonnetje genieten we volop, het lijkt wel hoogzomer!


De twee vreemde eenden in de bijt die ook aan onze tafels zitten vertrekken al snel, zodat de hoek waar wij zitten alleen nog maar bemand wordt door Oudduitse Herders met twee Aussies. En een bekijks dat we weer hebben………

De terugweg over het strand verloopt in dezelfde ‘rangorde’.

Altijd weer leuk om te zien hoe sommige honden elkaar vinden en strak bij elkaar in de buurt blijven.

Aiki heeft er een grauwe lover bij, Branco is  echt niet bij haar weg te slaan. Het zoute water trekt flink en een aantal honden krijgen hierdoor een gratis ontslakkingskuur.

Op de terugweg realiseren we ons dat we een groepsfoto zijn vergeten te maken, dan maar hier in Katwijk met niet iedereen erop. Diegenen die in Noordwijk zijn gebleven ontbreken dus.

 

Moe maar heel voldaan keren we terug naar de auto’s. Deze wandeling is voor herhaling vatbaar, zeker ook voor een aantal nieuwe deelnemers.

Lex & Joke met Djoek, Boy, Cadanz en Otis; Goedele met Luna; Ciska & Rikkie met Kaya; Tineke, Martin & kinderen met Dora en Senna; Jan met Branco; Hetty & Peter met Jessy; Loes & John met Rocky; Karin, Jack & Rick met Robin; Jolanda & Andre met Enzo; Diana & Dimitri met Tess; Marian & partner met Hugo; Elvira met Thor en Chaya; Astrid & partner met hun 3 herders en mijn eigen Ton met Angel en Aiki niet te vergeten:
Allemaal bedankt voor deze geweldige wandelmiddag!!

Een NODHV wandeling die echt wel voor herhaling vatbaar is, toch? En zeker met dit prachtige zonnige weer!

 Klik hier voor een rapportage van deze heerlijke middag!

En neem eens een kijkje op de web-site’s van:

Het Vijfspan
Kaya
Ook daar staat een prachtige mooie foto rapportage!

PS: En met dank aan Elvira voor wat foto’s van ODHerderpret in zee!!

september 14, 2008

Of DRACC’s Clan triomfeert

Geplaatst onder: Angel, Angel's familie, A-team, Angel's vrienden, Aiki, Holland Sieger Schau — Maj @ 11:39 pm

De ADRV organiseert de Holland Sieger Schau in Duiven, vlak bij het dorp waar F & F op de boererie wonen. Het plan is dan al snel gemaakt dat Ton en ik met de hondjes de dag ervoor naar Herwen vertrekken en daar op de boerderie overnachten. Zo zijn we lekker dichtbij!
Dat het ook nog eens Kermis is komt eigenlijk helemaal goed uit. Omdat diezelfde avond het openingsfeest wordt gehouden mogen Ton en ik, als surrogaat opa en oma, op de kleinkinderen van F & F passen. Wat zijn ze toch lief onze twee achterneefjes met hun kleine zusje. Uiteindelijk is het al bijna drie uur in de ochtend als wij ons mandje in het gastenverblijf in duiken.
Aiki en Angel vermaken zich ook opperbest met de iets jongere Basset Louis.

 

Louis vindt Aiki echt helemaal geweldig, wat kunnen die leuk spelen!

Ondanks dat Aiki haar jas nog altijd niet terug heeft hebben we ons toch ingeschreven voor de Holland Sieger Schau. Veel kans zal ze niet maken want echt…. ze ziet er niet uit, het lijkt wel een Duitse Herder in plaats van een Oudduitse Herder. Het is maar goed dat die manen er ooit wel zijn geweest, als ik niet beter wist dan zou ik me bijna zorgen gaan maken…..
Natuurlijk gaan we ook omdat er veel familie van Angel aanwezig is!

Ton, die dit weekend weer eens urine moet sparen, is er gelukkig dus toch bij en loopt af en toe langs met een kleine container. Hij zit met Angel netjes aan de kant te kijken en entertaint zichzelf.

 

Of speelt voor fotograaf!

We zien vele bekenden en dat alleen al is een groot feest.
Danny van Indy & Bajka staat netjes bij ingang het parkeren te regelen, Nina helpt bij de keuring van de inentingsboekjes. En dan is de eer aan Hanneke van Chika’s Erf, zij regelt de vertaling en meer zaken rond de ADRV landgroep Nederland. Leuk om kleine Ubbo in ’t echt te zien en die Eilin nu in vol ornaat, wauw wat is ze gegroeid! Leuk om ook Anita van Rivange een handje te schudden; Ada met Jilles in het echt te zien; Ronald van de Toeties; Marian van Haily en natuurlijk nog veel en veel meer bekenden!

De show en keuringen vergen weer eens heel veel geduld van een ieder, maar vooral ook van alle hondjes. En wat gedragen ze zich weer prima! 
De twee grauwe B-mannekes van of DRACC’s Clan van Albert & Rene behalen een eerste en een tweede plaats! En hun zusje Djuna wordt ook eerste! Geweldig draken, DAT hebben jullie goed gedaan.
Angel’s zus Djarré (en de mama van deze draken) haalt in de ‘Zuchtklasse’ (ze boft want ze past daar nog net in) de tweede plaats!
Aiki’s papa Cliff flikt het hem ook weer, hij wordt eerste bij de Duitse Herder Langharen.

  Aiki & Cliff

Indy wordt eerste in zijn klasse, Angel’s broer Boy wordt tweede in zijn klasse! Jazeker er worden hele mooie resultaten bereikt!

Geduld is een schone zaak…..
Tijdens de rust zijn Aiki en Angel dan ook maar wat blij dat ze even de pootjes kunnen strekken.  

Aiki, als ‘Junghund’, is nog steeds niet de ring in geweest, ons geduld wordt echt op de proef gesteld.
Even na tweeen zijn wij dan eindelijk aan de beurt.

En daar is Aiki het helemaal niet mee eens:

Ik wil naar mijn mama???  

Waar is de grote baas toch? Ik vind er niets aan zo alleen…
Als Ton op verzoek dan toch Angel maar een eindje uit de buurt neemt, dan keert de rust weer terug gelukkig. Aiki is helemaal niet bang om zich te laten betasten en vindt het verder allemaal prima. En er wordt zelfs gevraagd wie haar papa is! Zou het uit hebben gemaakt als ik had gezegd dat ze een dochter van Tom-Ivan was? Ik weet het…. ze zou er zo voor door kunnen gaan…….

 

Ondanks dus die hele kale korte vacht en het niet zo netjes mee lopen juist op het moment dat de twee keurmeesters met een kritisch oog kijken, behaalt Aiki toch nog een zevende plaats onder de zestien deelnemers. Niet eens zo gek!

Tegelijkertijd loopt de Open Klasse teven in de eerste ring:
Angel’s zus Luna wordt tweede in haar klasse. En Angel’s nichtje Loba, de prachtige grauwe dochter van Djarré uit het A-nest van of DRACC’s Clan gaat er met de eerste plaats vandoor.

En… als slagroom op de taart….. wordt Loba ook nog eens Best In Show!!!
DRACC’s jullie triomf is jullie echt gegund! Ze is zo mooi en het is gewoon geweldig dat anderen dit nu ook eens beamen! Met recht mogen jullie vandaag naast de schoenen lopen!

Klik hier voor een paar foto’s gemaakt door fotograaf Ton.
Voor mogelijk meer verslagen met foto’s? Neem dan een kijkje op de web-sites van:

Of DRACC’s Clan met de prachtige winnaars; 

Het Vijfspan met Boy en Djoek; 

Van Chika’s Erf, medeorganisator van de show met Eilin

Oudduitse Herders-Belgie, medeorganisator met Indy & Bajka.

Graag bedanken wij iedereen, die zo vreselijk hard heeft gewerkt deze dag een succes te maken. 

 

Hanneke aan jou de eer, je hebt het allemaal prima geregeld! En ook jouw Eilin heeft haar prachtige tweede plaats verdiend!

september 7, 2008

In een echt zwembad

Geplaatst onder: Angel, Angel's vrienden, Angel's engeltjes, Aiki, Zwemfestijn — Maj @ 10:13 pm

Vele zwembaden in Nederland stellen hun buitenbad voor honden beschikbaar op de laatste dag dat het buitenbad open is. Zo ook het zwembad in Uitgeest en vandaag is de grote dag!
Het zou natuurlijk wel lekker zijn als het die dag dan droog is. In het water word je toch wel nat, maar om nu in een flinke stortbui te zwemmen is echt minder leuk!
Ondanks de vele regen hier in Wassenaar besluiten we toch naar Uitgeest te rijden.

Onderweg doe ik flink wat Shambhala en vraag om in elk geval een beetje droog weer tijdens onze zwempartij. En… mijn gebeden worden verhoord. Op het moment dat we in Uitgeest aan komen is het droog en tijdens het zwemuurtje breekt zelfs de lucht een beetje open. Hoe wonderbaarlijk toch weer.

Omdat het niet echt heel mooi weer is is het ook niet zo druk. In het water zwemmen maar enkele honden: een Lab, een Golden en een Friesche Stabij zie ik voorbij komen. En dan mengen wij ons er tussen. Ria (Baasje van Atuniël-Khes) en ik in onze badkleding en onze honden in hun eigen wollen jas.
Angel wordt terstond een soort zenuwachtig: Wil ik dit wel of wil ik dit niet? Aiki denkt niet lang na en Khes evenmin! Zij lopen zo over die paar stenen treden mee het ondiepe gedeelte in, die bal achterna.
Kayra, de Ouwe Rot in het vak zwemt als een echte schoonzwemster zonder enige problemen in het diepe. En daarvoor moet je wel eerst die hoge rand over.

Als ik Angel mee sleep het ondiepe in kost dat behoorlijk wat overredingskracht. Nee, leuk is anders, sterker nog, ze vindt het een nachtmerrie! Spartelen en spetteren en uiteindelijk proberen zo snel mogelijk die hoge rand op te klimmen.

Dat is wel aan de diepe kant dame, dus helaas eerst even mee terug door het diepere gedeelte naar het ondiepe  begin. Angel klimt zo snel als ze kan het korte trapje op om zich meteen ergens achter Rob (Baasje van Khes) te verschuilen. Slimme dame, Rob is niet in badkleding, hij is de badfotograaf.

Aiki geniet met volle teugen, wat is ze toch ontzettend fel op de bal! Dat heeft ze niet echt van haar mama, het werkbloed van haar papa Cliff is hier heel duidelijk aanwezig. Ze is zo gefixeerd op het pakken/vangen van de bal dat ze alles en iedereen bijna blind voorbij struint.

En dat kost haar nog wel eens een pootje…… Gelukkig valt er weinig te bezeren in het water!

Ria heeft al snel haar herders op de mat in het diepe, Aiki zover te krijgen is nog een hele klus.

Maar het lukt ons en de dames kijken vol trots over het water heen.

Aiki op de mat:

 Het zwemmen gaat geweldig, Khes zwemt haar Baasje eruit! En Aiki kan er ook wat van.

Kortom het is volop genieten en zeker voor herhaling vatbaar.

Vooral ook omdat mij beloofd is dat ik uit het water opgevangen zou worden door een grote zachte handdoek…..maar waar was ie dan?

Die belofte houden we vast voor de volgende keer!

Klik hier voor onze waterpret in het zwembad in Uitgeest.
PS: Nog een kleine vermelding over de Shambhala: We zijn Uitgeest nog niet uitgereden of de stortbuien breken opnieuw los! Zo ook in Wassenaar, daar regent het de hele middag voortdurend! Hoe bijzonder toch weer!

augustus 31, 2008

Oudduitse Herder familie wandeling

Geplaatst onder: Angel, Angel's familie, Angel's vrienden, Aiki, Purmerbos — Maj @ 10:01 pm

Het houdt niet op al die feesten.

Eerst vierden de engeltjes hun eerste verjaardag en vlak daarna werd Angel alweer 4 jaar! En hebben we een lekkere strandwandeling gehad, ondanks de Zuid Wester Storm. 

Vandaag mogen we er weer aan geloven. Nee niet aan een Zuid Wester Storm of een strand wandeling, nee aan een Oudduiste Herder wandeling en wel met de naaste familie van Angel (en natuurlijk indirect Aiki ook) 

Marjan en Karin hebben als samenwerkende kennels van Marjan’s Meute en van Van de Victory een wandeling met BBQ voor de directe hondenfamilie georganiseerd.

De honden thuis raken terstond opgewonden als ze de oranje zakdoekjes om krijgen. Oh wat weten ze dat al goed. De zakdoekjes gaan alleen om als we een Oudduiste Herder wandeling hebben, want dan kunnen we ze tussen alle soortgenoten goed herkennen. 

En het werkt perfect. Want Angel’s zwarte zus Jenna uit het B nest loopt mee, haar zwarte halfbroer Item is er bij en de zwarte jongere halfzus Britt van Karin. Broer Guus uit het B nest is ook een beauty, wat lijkt hij veel op broer Boy!  De grauwe Duke uit het D nest is niet te versmaden, daar heeft Aiki ook wel wat van weg. En dan niet te vergeten de E-tjes van Kes, wauw wat zijn Chika en Lynn mooi grauw! Tess en Misty zijn net een Siamese 2ling, als pupje waren ze al elkaars evenbeeld en nu is dat nog steeds zo, prachtig hoeveel zij samen ook weg hebben van papa Sultan.  Ondanks dat Aiki volledig uit de vacht is, en daardoor wel een beetje opvalt, is het zakdoekje toch handig. Haar jongere maar veel grotere halfbroer Teun lijkt sprekend op haar, wat is ie ook prachtig!

 

Nog even en Aiki haar haren zijn hopelijk weer terug , ik kan het er wel uitkijken….. 

De weergoden zijn ons dit weekend erg goeg gezind, het is een prachtige zomerse zondag. De honden hebben het ook warm en zoeken verkoeling in de eerste de beste modderpoel. Tja en daar krijg je wel een moddermonster van. 

Over de paden en door de brandnetels struinen de honden langs elkaar en langs de wandelaars. 

  

 Er wordt volop geherderd zoals het een herder betaamd. 

  

Geen modderpoel is veilig, elke sloot of poel wordt uitgeprobeerd. Gelukkig is er ook nog een echte schone sloot waar de hondjes zich allemaal heerlijk in kunnen vermaken. 

 

De een zwemt nog makkelijker dan de ander en pootje baden is ook geen punt. En de wandelaars? Die staan te genieten, gezellig te kletsen en vermaken zich prima. Buiten diegenen die geen schonen kleren meer hebben! 

Ik zei nog zo: “ Geen witte broek aan trekken!” 

Bij terugkomt op het grote veldje zitten de puppen en jonge hondjen tot 9 maanden al op ons te wachten. Wat zijn ze leuk! Altijd weer bijzonder hoe toch iedereen zich dan ineens op zo’n kleintje stort! Een pup nodigt ook zo uit tot knuffelen en vertroetelen! De grootste pup is wel Djoek van Lex. En de kleinste? Tja, da’s Kira van Marjan zelf, het nieuwe halfzusje van Angel. Wat is zij leuk!!!!! 

Aiki en Angel zitten alweer klaar voor het vervolg van de route. Achter elkaar aan rijdt een ieder die mee eet door naar het onderkomen van Marjan’s Meute. Wij eten, ivm onze dieëten, niet mee, maar blijven daar toch even gezellig hangen en kletsen. Marjan en Roald hebben het allemaal uitstekend verzorgd en alle hondjes? Die gedragen zich weer eens super sociaal!  

    

Marjan, Roald, Karin en Jan, dank jullie wel voor deze geweldige middag! Wij hebben weer eens ouderwets genoten en de hondjes niet minder! Wij zijn er trots op dat ze tot deze super sociale familie behoren!  Heb je zin en tijd voor een kleine 100 foto’s?  Klik dan hier voor een impressie van deze geweldige dag. 

augustus 17, 2008

Zuid Wester Storm op Angel’s verjaardag?

Geplaatst onder: Angel, Angel's familie, Zomer, A-team, Katwijkse strand, Angel's vrienden, Angel's engeltjes, Aiki, Beach End, Noordwijkse strand — Maj @ 8:15 pm

Vandaag is Angel jarig!

 4 jaar geleden alweer dat Angel werd geboren. Samen met haar broers en zussen in het eerste nest van Puck bij Marjan’s Meute. Vanaf de allereerste gezamelijke wandeling in het hoge noorden is er veel contact met elkaar en zo hebben we ons clubje omgedoopt tot het A-team. Onze hondjes komen immers uit het A-nest!

Gefeliciteerd met jullie vierde verjaardag A-teamers!

A-team

Vanmiddag, op Angel’s verjaardag dus,  staat er een strand wandeling van Katwijk naar Noordwijk op het programma. Samen met Angel’s dochters Aniël, Aiki, Jazz en Khes. Als dat geen feest is?Helaas belt ’t baasje van Aniël af, ze heeft haar pootje bezeerd en dan is een lange strand wandeling door zand en zee natuurlijk geen optie. Blijven Jazz, Khes en haar vriendin Kayra over. De ander engeltjes hebben zich ook afgemeld. Die zien we vast wel weer een andere keer toch?

Hoewel het thuis in Wassenaar zonnig is betrekt de lucht in Katwijk al snel. De honden genieten van zand, zee en golven en wij niet minder.

 Aiki 

Met de wind in de rug lopen we gezellig langs de branding naar Noordwijk.  Khes

Het is best wel druk met vele hondenrassen, onze hondjes laveren er mooi doorheen. Soms moet er eentje terug geroepen worden als ze uit enthousiasme achter wat anders aan wil en gelukkig luisteren ze allemaal prima!

 Samenspel

Bij Beach End hebben we een sanitaire stop, of is het gewoon een drank en smul stop? Voor de hondjes in elk geval wel, zij krijgen allemaal een yoghurt ijsje.

 ijs!!

Khes weet er wel raad mee en als ze niet uit kijken worden de ijsjes zo voor de neus weggepikt. En dan…. zien we de lucht al donkerder en donkerder worden.

 nacht De drank en het bittergarnituur (dank je wel Rob) worden snel achterover geslagen, zullen we het droog houden? Helaas, we lopen nog geen 100 meter of de hel breekt los. Met tegenwind doen de slagregens gevuld met zand en zout behoorlijk pijn op onze blote armen en voorhoofd. Au……. en het is nog koud ook. Zelfs de honden hebben er last van, al dat zand en zout wat nu de ogen in druipt…… Al knipperend met de ogen lopen we allemaal in gezonde pas terug naar Katwijk. Gelukkig mindert de regen dan eindelijk als we bijna in Katwijk aan zijn. Kunnen we nog net een beetje droog lopen.

En de hondjes? Die hebben een mooi souvenir van deze dag mee naar huis genomen! Zoveel modder heb ik nog niet eerder in Angel’s vacht gezien. We koesteren het en meimeren daarmee nog even na over hoe leuk deze middag wel niet was. Ria en Rob, bedankt voor deze heerlijke middag, we hebben genoten en het is echt weer voor herhaling vatbaar! En….nee, Rob, wij zijn niet samen onder de douche gekropen!

Klik hier voor een paar foto’s van Angel’s verjaardag.

augustus 8, 2008

Op de boerderie

Geplaatst onder: Angel, Zomer, Vakantie, Maj en familie, Aiki — Maj @ 10:11 pm

Op de ‘Boerderie’ van F & F valt er heel wat te werken.   

De tuin is zo groot dat een tuinman best welkom is.

En wat de denken van de brug, die over de sloot naar het weiland voert? 

Op dat weiland staan de twee Shetlandjes Nico en Nelson. Deze brug is ‘hand-made’ en er moet nog heel wat aan gebeuren.   

Samen met de hondjes en Moedertje Mop vertrekken wij naar de Boerderie in het oosten van Nederland, aan de grens van Duitsland. Om te arbeiden.  Hoewel, het zijn de mannen die aan ‘die arbeit’ gaan en wij dames nemen het ervan. Natuurlijk moet af en toe de inwendige mens worden verzorgd, ook daaraan geen gebrek.   

En de hondjes? 

De ‘Boerderie-hond’ is een Basset Fauve de Bretagne en hij heet Louis.   

Louis is de jongste telg van de familie, hij is 2 maanden jonger dan Aiki en vindt onze dames helemaal geweldig.  Als de dames de gekke 10 minuten krijgen en elkaar achterna zitten in de imens grote tuin dan volgt Louwietje luid blaffend. Het is geen gezicht, maar wat genieten ze.   

Helaas zijn de weergoden ons, ondanks dat het zomer is, niet altijd goed gezind.  Als de zon volop schijnt is het erg warm, maar als die donkere wolken voorbij drijven en ons trakteren op een flinke douche dan nemen de mannen een pauze en kijken ze wat Olympisch genot. 

De brug vordert langzaam maar gestaag, het is echt heel hard werken! Maar aan alles komt een eind, zo ook aan deze korte werkweek.  Jammer voor F dat het er weer op zit, ze gingen net zo lekker samen, die mannen. 

Moe maar voldaan vertrekken wij (nou ja vooral Ton) weer huiswaards.  Wie een leuke indruk wil krijgen van deze korte werkvakantie moet er echt even voor gaan zitten. Want het zijn wel bijna 100 foto’s.  Klik hier voor een kijkje op de Boerderie. 

augustus 3, 2008

Soestduinen

Geplaatst onder: Angel, Angel's familie, Zomer, Angel's vrienden, Aiki, Soestduinen — Maj @ 8:02 pm

Heerlijk, vanmiddag staat er weer eens een ouderwetse wandeling in de Soestduinen op het program. Een gezellige wandeling met Lex en Joke van het Vijfspan.  En we zijn erg benieuwd hoe groot Djoek is gegroeid!
Omdat de buienradar veel regen voorspelt besluiten we iets later in de middag te vertrekken.
De dames thuis hebben het al lang in de gaten en lopen zenuwachtig heen en weer. Zij vinden het één groot feest om me de auto mee te mogen naar een wandeling met soortgenoten! (en wij natuurlijk niet minder, zou dat het zijn wat ze zo enthousiast maakt…..) 

Het Vijfspan staat al klaar als wij aankomen.   

Wauw wat is Djoek gegroeid, hij is bijna even groot als Aiki. Z’n gewicht gaat nog harder, want hij is de 25 kg al ruim gepasseerd. En dat terwijl hij nog niet eens 18 weken oud is? Hij ziet er echt uit als een Grauw Beertje met een prachtige eekhoornbruine kleur! 

De dames vinden hem zeer interessant, hoewel, andersom idem dito!

Zowel Angel als Aiki willen zelfs af en toe even laten blijken dat zij toch wel hoger in rang zijn. Daar is broer Boy weer niet van gediend, dus zacht maar resoluut handhaaft hij de orde!

De regen blijft redelijk achter ons en zo hebben we een heerlijke wandeling op de paden van de Soestduinen. Met na een stief kwartiertje Djoek in de Mercedez onder de hondenkarren! Hij is immers nog zo jong!
Halverwege mag hij er eventjes uit voor een groepsfoto.

Joke en ik nemen de groepsfoto met de mannen bij de honden.

Wat een Toproedeltje is het toch!

Bij thuiskomst in huize het Vijfspan kletsen we heerlijk na met alle honden in diepe rust. Uitgewaaid zijn ze zeker!
En terug naar huis kunnen we onze diepvries weer vullen met het overheerlijke Smuldier!

Dank je wel Joke, onze 2 engeltjes zijn je weer dankbaar voor deze levering!

Het was een heerlijke middag waarbij de weergoden ons in het midden van het land zeer goed gezind waren. Thuis in Wassenaar liggen behoorlijk wat diepere plassen, hier heeft het vast veel harder gespookt!

Klik hier voor de foto’s van deze ouderwetse ontzettend gezellige mini ODH wandeling.  

juli 7, 2008

Chateau Le Risdoux

Geplaatst onder: Angel, Angel's familie, Vakantie, Maj en familie, Aiki — Maj @ 4:47 pm

Eens in de zoveel tijd wordt er een ‘Jonker-weekend’ georganiseerd door de familie. Vroeger met beide ouders aan het ‘hoofd’, maar tegenwoordig alleen nog maar met Kleine Oma-Overgroot Oma/Moedertje Mop. En deze keer komen we met zijn allen bij elkaar op Chateau le Risdoux. Dit kasteel staat aan het randje van Frankrijk net over de Belgische grens bij Dinant.

Omdat de aanwezigheid van huisdieren maar heel beperkt is, kunnen onze Oudduitse Herders Angel & Aiki helaas niet mee. Maar…… Zij hebben ook vakantie!

We boffen met het weer, de goden zijn ons echt heel goed gezind. Dit gehele weekend wordt het kasteel bewoond door Moedertje Mop met haar kleinkinderen die alweer achterkleinkinderen hebben. Alle luxe bij elkaar. De rest van de familie, zonder de kleintjes dus, slapen in het bijgebouw links van het grote kasteel, zie schuin achter de vuurplaats. Zo kan een ieder zich terug trekken als hij wil en verblijven we verder de hele dag met elkaar in en rond het kasteel. Het is super gezellig en tot in de kleine uurtjes van de nieuwe ochtend zit een heel gedeelte van de familie bij het kampvuur aan de vuurplaats te kletsen en te drinken.

Vuurplaats Vuurplaats

Oh lala, wat gaat er een drank doorheen. De catering wordt verzorgd door een plaatselijke boulangerie en alles is zo super goed verzorgd dat we echt helemaal niets te kort komen, nee zelfs behoorlijk wat over houden. Gelukkig kunnen de boeren in de omgeving onze overdaad goed gebruiken!

Als wij met de hele familie genieten van een goed verzorgd en super gezellig weekend dan zijn Angel en Aiki uit logeren.
Zij worden donderdagavond opgehaald door Ria en Rob, de baasjes van ‘Atuniël-Khes Angel of Wassenaer’ (één van de engeltjes van Angel en natuurlijk een volle zus van Aiki) en Khes haar vriendin de Duitse Herder Kayra. Angel en Aiki vermaken zich prima in Egmond binnen.

Khes & Aiki
Aiki en Khes kunnen het zo goed met elkaar vinden, dat Kayra een heerlijk rustig weekend heeft, door op afstand alles in alle rust te overzien. En met elkaar wandelen, geen enkel probleem. Ze komen zelfs nog een Duitse Herder Cliff tegen. Angel ‘herkent’ vast zijn naam, want ook dat gaat perfect.

Op het veld

Klik hier voor de vele foto’s van deze geweldige honden logeerpartij. De hondjes hebben genoten en wij natuurlijk ook!
Rob heeft zelfs wat leuke filmpjes gemaakt en deze staan inmiddels op YouTube. Hoe ik dit in deze web-log kan plakken…. dat is nog even een raadsel.

Klik hier voor de 3 filmpje van onze engeltjes bij elkaar; Angel die door Aiki wordt uitgedaagd, Aiki en Khes die elkaar vreselijk achterna zitten en Kayra die af en toe luid en duidelijk laat horen dat zij toch wel moeder overste is.

juni 16, 2008

Helaas valt er met de natuur niet te spotten

Geplaatst onder: Angel, Vakantie, Angel's dekking, Aiki — Maj @ 10:14 am

Als we die maandag naar Oostmahorn (Lauwersmeer) vertrekken is het flink warm. We hebben er zin in en de hondjes ook. Het huisje staat open, maar oh jee wat is het er binnen donker. Het staat propvol met allemaal donkerbruine meubels en veel perzische kleden in donkerrode kleuren. Nou ja, als ‘t maar droog blijft dan hoeven we niet steeds binnen te zitten.

Op de dijk Op de dijk
De hondjes installeren zichzelf, die vinden alles prima! Als wij zijn uitgepakt gaan we lopend boodschappen doen. Helemaal naar Anjum, want daar is een supermarkt. Ongeveer 3 kilometer heen en 3 kilometer terug, dat moet zeker te doen zijn. Zo gezegd zo gedaan. Alleen……. lopen we zover om door boerenweilanden dat we uiteindelijk wel een dikke 10 kilometer onderweg zijn. Wat een rust, wat een stilte! Klik hier voor de eerste foto’s van maandag de 9de juni.

Langs de velden

En dan is het dinsdagmiddag, tijd voor Angel’s afspraak met Nero. Met de TomTom aan rijden we naar Buitenpost, naar Oudduitse Herder Kennel of Heartland en dat blijkt uiteindelijk maar één rechte weg te zijn. We worden heel hartelijk door AnneMarie ontvangen en dan mogen onze honden bij elkaar.Ja, dat er sprake is van ‘love is in the air’ is heel goed te zien, het spettert er vanaf.

Love!

Hoeveel ‘love’ wil een mens hebben, hoe romantisch kan het zijn. Wat een chemie hebben die samen. Alleen, het blijft wel de natuur en daar valt helaas niet mee te spotten! Nero doet zijn uiterste best maar het komt niet meteen tot een geslaagde dekking. Kijk maar eens op de volgende fotoserie door hier te klikken. Woensdagmiddag komen we terug voor de herkansing Nero!

Love in the air

’s Morgens, na een heerlijk ontbijt buiten in het zonnetje, natuurlijk weer lopend de boodschappen doen. Al wandelend ontdekken we allerlei fietspaden tussen de weilanden door. Zo wordt ons uitstapje inderdaad maar 3 kilometer heen en terug in plaats van de vele grote omwegen die we de dag ervoor liepen. De honden genieten volop. Ook over de dijk langs het meer is het leuk lopen, vooral om het net nieuw gebouwde vakantieresort Esonstad van Landal Green Parks.

Esonstad

Die middag komt het weer niet tot een echte koppeling tussen Nero en Angel, helaas verschiet Nero z’n kruit te vroeg. Of hij nu te kort of te laag is voor Angel? Kan het anatomisch dan wel passen? “Nee Nero, dit wordt hem niet hoor!” zegt z’n baasje met teleurstelling in de stem. Zo denken AnneMarie en ik er beiden dus hetzelfde over. Klik hier voor wat foto’s van die woensdagmiddag.

Angel & Nero
De week gaat langzaam voorbij. De honden genieten van het verse vlees wat AnneMarie ons meegeeft, het is een echte traktatie voor ze. Wij genieten van elkaar, van de rust, de zon, de wandelingen en elke keer is het weer heel spannend als Angel en ik richting Buitenpost rijden. Klik hier voor de fotoreportage van donderdag de 12de.

Samenspel

Mijn hoop is gevestigd op vrijdag de 13de, dat is de 15de dag van Angel’s loopsheid en verleden jaar was dit precies de juiste dag.

Toevallig is Ton die dag jarig EN speelt Nederland tegen Frankrijk tijdens de EK! Zeg nu zelf, als dat geen speciale dag is dan weet ik het niet meer! Wij geloven niet in toeval, we zullen zien…

Taartje eten
Klik hier voor wat foto’s van vrijdag de 13de!

Aiki & Angel

Misschien toch wat naïef gedacht en helaas denkt de natuur niet met ons mee. Ook die dag komt het niet tot een juiste koppeling. Misschien kunnen er wel helemaal geen keizerlijke engeltjes van Nero komen? Misschien moeten we toch overstappen op Forest, de andere dekreu die AnneMarie rijk is? Misschien… misschien… misschien…..
Nero vom Wolfshof, met z’n prachtige lange manen, loopt als een ballerina. Forest von Eldorado toont grover en loopt iets minder mooi. Hij is gewoonweg iets steviger qua bouw, maar zeker niet minder lief. Als Forest de buitenren binnenkomt is ie meteen helemaal ‘in love’ met Angel. Oh, oh, wat is deze dame leuk! Dan worden het toch geen keizerlijke-engeltjes maar bos-engeltjes?

Bos engeltjes?
Alleen…… ook hier werkt de natuur weer niet mee, helaas moet Angel helemaal niets van Forest weten. Geen chemie tussen die twee, Forest mag net aan in de buurt komen maar wordt steeds afgesnauwd: “Weg jij, ik ben veel hoger in rang, opsodemieteren!” Hoewel Forest misschien wat lomp over komt gedraagt hij zich als een echte gentleman. Voorzichtig blijft hij proberen Angel te imponeren, hij is zo lief! Maar helaas krijgt hij niet de kans Angel te bestijgen. En zoals AnneMarie bijna kan blijven herhalen: “Dit gaat hem niet worden!”

We hebben nog KI overwogen, maar de kliniek was gesloten. En de andere kliniek iets verder weg was ook al niet behulpzaam. Ook andere ideeën blijken niet te werken. Diegene die ons misschien zou kunnen helpen is niet bereikbaar…. Heeft het dan echt zo moeten zijn? Alle Reiki, Shambhala, Engelen meditaties ten spijt, het heeft gewoon niet mogen baten helaas.

Reiki, Shambhala..
Ontmoedigd vertrekken we zondagavond weer huiswaarts. Klik hier voor de laatste foto’s van onze korte vakantie in Fryslan. We hebben een geweldige week achter de rug, veel gewandeld, lekker tot rust gekomen, van de zon mogen genieten en het was erg vertrouwd en gezellig bij AnneMarie. Maar er is wel een kleine kater die me bedruipt…… Géén keizerlijke-engeltjes deze zomer, géén bos-engeltjes deze zomer, sterkter nog, helemaal géén engeltjes deze zomer! Hoe moet ik dat nu weer rechtbreien op m’n werk en bij alle toekomstige nieuwe baasjes die op de wachtlijst staan?

Helaas, ook wij moeten geduld hebben! Gaan er in de toekomst nog engeltjes komen??

Onverbiddelijk!

De natuur valt niet altijd te plannen en sommige verwachtingen komen gewoon niet direct uit. Later zullen we misschien zeggen dat het allemaal een reden heeft gehad, alleen nu is er even een leegte in de toekomstverwachting.

Wat brengt ons?

AnneMarie en Jan, jullie ontzettend bedankt voor de gastvrijheid. We hebben weer één en ander van elkaar geleerd! Nero en Forest, jullie zijn alletwee kanjers, het blijft jammer dat het niet mocht lukken!

Bedankt!

Voor wie wat foto’s wil zien van de omgeving klik hier.

PS 1: En natuurlijk moeten we namens onze katten thuis; Makky en Sinjo, ook Christophe, Marylise, Helma en onze Buuf bedanken! Zij hebben er samen zeker voor gezorgd dat deze achterblijvers thuis niet zo eenzaam en alleen waren!! Dank jullie wel alle vier waarvan met name Carina, de buuf!

Bedankt allemaal!

PS 2: Angel’s BLAFT dagboek kan niet meer gevuld worden. Per 1 juli aanstaande en dat is volgende week al, gaat heel BLAFT van het web af. Ook Angel’s BLAFT dagboek dus. Echt heel jammer, want dan verdwijnen ook al die mooie bewerkte krabbels! Er zal iets anders voor in de plaats gaan komen, maar wat dat is nog onduidelijk…. De gehele BLAFT redactie is er maar druk mee. Wij zullen onze BLAFT vriendjes vast heel erg gaan missen en hopen allemaal dat er iets moois (en makkelijk bestuurbaar) voor terug komt! Wordt vervolgd!

juni 7, 2008

Allemaal mee duimen!!!!!

Geplaatst onder: Angel, Vakantie, Aiki — Maj @ 8:01 pm

Heerlijk, onze kleine vakantie is begonnen! En as maandag vertrekken we naar het Lauwersmeer in Friesland. Er staat een leuk vrijstaand huisje op ons te wachten met omheinde tuin aan de rand van het park, dus perfect voor de hondjes. We hebben er zin in.

En ik stel me de hondjes zo voor, bij het Lauwersmeer, Romantisch MET ondergaande zon:

Dit weekend nog even de puntjes op de i in huis, altijd zo lekker om daarna in een schoon huis terug te keren. Gelukkig blijven Sinjo en Makky niet helemaal alleen achter. De kinderen komen oppassen en onze Buuf is altijd wel weer een steun in de rug. Geweldig!!

Dag Buuf!
Sinjo redt zich wel, maar Makky heeft natuurlijk nog steeds zorg nodig. Hij ligt nog altijd veel in z’n mandje en als hij loopt, dan loopt hij nog altijd behoorlijk mank. Begin deze week mocht hij even naar buiten en in een onbewaakt moment was hij toch een klein stukje op pad gegaan. Toen hij werd geroepen, kwam hij wel direct aan hinken (je bent een Siamees of niet hè) maar nu lijkt het wel of het hinken erger is geworden. Arm kereltje.
Makky eronder
Niet zo goed dus en echt zielig om te zien. En het lijkt wel of hij, door deze toestand, ook ineens oud is geworden.

Makky in de stoel
Z’n mooie bruine masker is helemaal niet meer zo mooi bruin, maar heeft allemaal grijze spikkels. Zou dat echt door het trauma komen? Arm manneke en dat moet nog 1 jaar worden! Komende week krijgt hij het dus echt wel rustig, we hopen dat hij daardoor beter zal opknappen. Die ‘ophokplicht’ is natuurlijk niet voor niets!

Klik hier voor wat foto’s van Makky, heerlijk genietend in het zonnetje buiten. Zo kon hij zich mooi even opgeladen en kan hij er komende week hopelijk weer helemaal tegen…..

Oh ja, in Friesland hebben we geen laptop mee, we vragen iedereen om geduldig af te wachten. En niet te veel mailen hoor, want anders loopt de mailbak vol……
EN NATUURLIJK ALLEMAAL MEEDUIMEN TOCH?!

Angel & Nero
Angel is er helemaal klaar voor, nu Nero nog!!

mei 30, 2008

Terugblik

Geplaatst onder: Angel, Angel's engeltjes — Maj @ 7:32 pm

Weten jullie nog??? Vandaag 30 mei is het precies één jaar geleden dat Angel en ik samen op stap gingen! Op weg naar Duitsland, naar de grauwe Cliff, de ‘verloofde’ van Angel die bij de Oudduitse Herder Kennel v.d. Victory zit. Onderweg kwamen we in de grootste file die Nederland rijk was, maar dat mocht de pret niet drukken. Na vele uren kwamen we gaar en bezweet in Duitsland aan. Angel, bereisd en wel wilde helemaal niets van Cliff weten…….. De volgende dag echter was er wel zin, maar toen dacht Cliff er anders over. Zeker nog een beetje een blauwtje van de dag ervoor Cliff? Enfin, gelukkig kwam het de dag later, op vrijdag 1 juni wel tot een dekking en wat voor eentje. Als we 26 dagen later de echo laten maken dan worden er een aantal vruchtjes geteld en kan ons geluk niet op!

En dan is het zover: Zonder enige voortekenen (nou ja, alleen maar de hele dag in het zelf gegraven hol liggen) werd Angel haar eerste dochter in de tuin geboren, een klein beetje onvoorbereid, dat wel. Pas nadat de tweede dochter is geboren was er even tijd de ‘vroedvrouw’ te bellen. Marjan van Marjan’s Meute heeft geweldig meegeholpen en zo gingen we over van de 30ste naar de 31ste met in totaal acht Oudduitse Herdertjes; zeven teefjes en maar één reu. Oh, oh, oh, wat een geluk!! Uiteindelijk blijken we zes grauwe dames te hebben en twee zwart/bruine, waarvan eentje dan die ene reu. Bijna allemaal kleine grauwe Cliffjes! Geweldig wat een feest!

Precies 1 jaar geleden op weg om verwekt te gaan worden en vandaag alweer 10 maanden oud!!

A-Engeltjes

Het gaat prima met alle engeltjes. De dames en die ene heer groeien voorspoedig, Aiki is zelfs in hoogte haar mama Angel voorbij gestreefd. Het gaat echt geweldig met iedereen! Allen luisteren ze goed, er zijn diverse cursussen afgerond, ze zijn sociaal en alle baasjes zijn in alle opzichten nog altijd heel blij met de gekozen aanwinst! Heerlijk om te horen!

En dan Angel….. Verleden keer vroeg ik nog of we allemaal mee wilden duimen EN het heeft geholpen! Het aftellen is begonnen! Dat worden weer spannende tijden. Angel’s nieuwe verloofde is er helemaal klaar voor en dit is hem dan:

Love in the air

Het sociale karakter staat weer boven aan ons verlanglijstje en na veel zoek en speurwerk is het Nero vom Wolfshof geworden. Nero is een zwart-bruine reu met een zacht karakter! Hij is een echte knuffelhond en heeft inmiddels 2 keer een nestje ‘gemaakt’, dus hij kan het! Nero woont bij AnneMarie bij Kennel of Heartland

Nero & Angel

Binnenkort reizen we af naar Friesland, dan volgen vele foto’s dus blijf Angel’s web-site en dagboeken volgen!

mei 26, 2008

In de isoleercel??

Geplaatst onder: Angel, Dierentelepathie, Sinjo, Aiki, Makoto — Maj @ 8:03 pm

Zo gaat dat toch, als ze je rustig willen houden?

Zoals Angel al eerder heeft geblaft gaat het met Makky eigenlijk veel beter dan we ooit hadden verwacht. Wonder boven wonder herstelt hij zich langzaam, hij sleept niet meer met z’n linker achterpootje en denkt dus ook gerust dat hij wel weer overal naar toe kan. En dat kan natuurlijk niet. Heel langzaam en voorzichtig kruipt hij dan uit z’n mandje en ineens staat ie naast je te mekkeren. Stijf en voorzichtig loopt hij al op 4 pootjes. “Makky dat mag helemaal niet, je moet in je mandje blijven!” roepen we dan in koor. Zelfs Angel en Aiki waken over hem. En wat doet Makkertje? Als een echte kat stoort hij zich er niet echt aan.

Hangend
Buiten in de tuin kijkt hij eerst een tijdje rond in z’n mandje, speelt wat met het gras en dan ineens krijgt hij het op z’n heupen. Alle vogels die over vliegen zou hij wel willen vangen….. “Nee Makky, in je mandje blijven anders ga je naar boven hoor!” Blijven we toch maar steeds zeggen.

Tussen ‘t groen
Via de dieren telepathie heb ik al contact met hem gehad en ik niet alleen. Hij heeft zelfs ‘gepraat’ met de cursisten waar ik regelmatig mee oefen. Zo mooi! Dank jullie wel Petra, Cecile en Ingrid! Je staat versteld wat hij allemaal te zeggen heeft voor zo een jong katje en het mooie is dat wat hij ons allemaal vertelt zo ongeveer bij iedereen hetzelfde is. Geweldig toch! We hebben hem geprobeerd op z’n hartje te drukken dat hij niet meer voor aan de drukke straat moet komen (als hij weer helemaal herstelt), geeft ie aan dat hij nog 8 levens over heeft en we ons geen zorgen moeten maken…….
Opletten dus en als het echt te bont wordt, dan sluiten we hem op. In de isoleer, zullen we maar zeggen, of is het gewoon “ophokken?” Opgesloten in het kleinste kamertje blijft Makky wel keurig in z’n mandje liggen, zo slaapt hij veel en kunnen z’n arme botjes misschien nog beter herstellen.

Rond kijkend
Klik hier voor nog een paar mooie foto’s van ons Makkertje in de tuin. Tussen al het groen!

PS: Vandaag is Mimi jarig!!!

20 jaar geleden werd ze vroeg in de middag geboren, na een lang liggend ‘ziekbed’ met gezinshulp. En zo kon ik gelukkig wel thuis ‘uitzieken’ tot de medicatie werd gestaakt en Mimi, met 36 weken zwangerschap, klein, fijn en nog onder de 5 pond, werd geboren!! En nu zijn we alweer 20 jaar verder…. waar blijft de tijd! Maar niets te vieren hoor, vandaag heeft Mimi 2 tentamens en blijft dus netjes in Amsterdam voor haar studie!
Gefeliciteerd Miem!!
Over 9 dagen volgt haar broer Christophe, die mij 23 jaar geleden, 6 maanden lang aan een ziekenhuisbed heeft gekluisterd. Volop sneeuw toen ik, net zwanger, het ziekenhuis in ging en ook hij werd met 36 weken klein en fijn, in de zomer van 1985, geboren.

En nu is het wachten op Angel. “Angel…. kom op dame, WIJ zijn er klaar voor, nu jij nog!!”

Met de bal

En Angel? Die maalt nergens om en is alleen maar druk met haar nieuwe bal. Nou ja.. nieuw? Allemaal even mee duimen dus, dat het niet meer zo lang zal duren voordat Angel zover is! En wij op stap kunnen…..

mei 17, 2008

Up-date Makoto

Geplaatst onder: Angel, Sinjo, Zomer, Thuis, Aiki, Makoto — Maj @ 12:20 pm

Ondanks dat de weekend DA mij heeft verzekerd dat er niets gebroken leek en dat we maar gewoon een weekje moeten afwachten voelt het niet goed. Makkertje is zo zielig en sleept zo erg met z’n achterlijf. En als hij dan probeert te gaan staan, dan hangt z’n linker achterpoot er helemaal vergeten bij. Het kan ons dus niet snel genoeg dinsdag worden, want dan is onze eigen DA Bernard weer terug van zijn welverdiende vakantie.

Dinsdagmiddag zitten Makky en ik dus meteen bij de DA voor advies EN mogelijk röntgenfoto’s. Afgesproken is dat Makky eerst goed onderzocht wordt en tot slot, om helemaal zeker te weten of de diagnose klopt, een röntgenfoto krijgt. Bernard denkt toch direct aan een bekkenfractuur. Niet dat een kat een bekken heeft:

Skelet kat
Katachtigen hebben een darmbeen en zitbeen, met onderaan de lendewervels het heiligbeen. Zie foto:3=staartswervels, 11=darmbeen, 12=zitbeen, 13=lendewervels, 19=schaamstreek en 21=heiligbeen. Makky vindt het overigens niet leuk als hij iets gestrekt moet voor de foto’s. Dat hij daar zo op reageert is geen goed teken…..

Woensdagmiddag worden we gebeld voor de uitslag en oh jee, oh jee, komt dit ooit nog wel goed? Uit de foto’s blijkt dat Makky z’n bekken; het zitbeen en darmbeen dus, op diverse plaatsen gebroken is. Het lijkt wel een door elkaar gehutste puzzel. En tot overmaat van ramp is z’n heiligbeen helemaal afgescheurd. Of hiermee ook zenuwen zijn beschadigd? Het advies blijft om hem zo rustig mogelijk te houden, want met veel rust blijven de botjes redelijk op de plaatst en krijgt het misschien de kans iets te herstellen? Al hoewel….beschadigde zenuwen herstellen niet……. De pijnstilling wordt verminderd, zo blijft ons Makkertje vanzelf rustiger, maar we verminderen ook omdat we er dan iets langer mee kunnen doen en deze pijnstilling eigenlijk niet zo goed is voor de maag.

In ‘t mandje

Wat is ie lief, ons ventje. Hij ligt de hele dag maar in z’n mandje en heel af en toe komt hij overeind of wordt onrustig. Misschien een teken dat hij dan iets wil? Dus maar even de kattenbak of het zand in de tuin proberen. En ja hoor er komt dan een hele lange dikke plas of een piepklein poepje. Gelukkig werkt z’n inwendige dus nog wel goed! Hij is zo proper dat hij zichzelf zelfs ’s nachts of als ie alleen is, naar de bak sleept en daar keurig z’n behoeften doet.

Aiki kijkt rond

De honden zijn allerliefst, net of dat ze echt weten dat Makky niet weg kan vluchten. Vooral Aiki, zij is het lichtend voorbeeld voor anderen, wauw wat is zij lief en voorzichtig:

Even ruiken?

Angel snapt het niet helemaal, zij vindt het wel een beetje vreemd dat Makky zo stil blijft liggen.

Angel droomt…..

Het mandje met Makkertje erin vergezelt ons overal naar toe, zijn we even buiten, dan gaat hij ook mee. Zo proberen we hem rust met een veilig gevoel te geven.

In de tuin

Ook Sinjo komt regelmatig even langs voor een snuffel en een knuffel:

Elkaar wassen?

Of gewoon alle vier bij elkaar, zo ontroerend. Makky ligt met z’n koppie op de voorpoot van Angel, ze hebben het alle vier warm…..

Beestenspul

En natuurlijk blijft binnen ook het spul bij elkaar liggen, Makkertje veilig en wel in z’n eigen mandje:

Allemaal gevloerd

Zou Makky aan z’n achtste leventje zijn begonnen? En nu maar hopen dat hem dan nog een redelijk goed leven te wachten staat….. We hebben afgesproken dat hij in elk geval een kans gaat krijgen, zeker 6 weken geduld en dan zien we wel verder.

Klik hier voor nog veel meer foto’s van dit ontzettend zorgzame Pinksterweekend

Iedereen die maar vraagt hoe het met Makkertje gaat bedanken we hartelijk. Zo lief hoe iedereen mee leeft. En al die beterschapswensen in Angel’s gastenboek! Echt geweldig!


Maar…..Het is niet allemaal kommer en kwel deze afgelopen week! Daar vergeet ik nog bijna te melden dat in deze rare week Aiki en Angel alletwee een aantal halfbroertjes en halfzusjes hebben gekregen! Floor van Marjan’s Meute is bevallen van 5 grauwe Oudduitse Herdertjes, allemaal kleine Cliffies en dus halfbroertjes en halfzusjes van Aiki!

En bij de familie Tetteroo, de vd Victory Kennel, is het echt puppytime: Jazz is bevallen van 7 Oudduitse Herdertjes, waarbij één grauwe, ook halfbroertjes en halfzusjes van Aiki. De dag ervoor heeft zwarte Fly 6 Oudduitse Herdertjes gekregen van papa Sultan, dit zijn dus weer allemaal halfbroertjes en halfzusjes van onze Angel. Hoera, één grote super gezellige familie! Karin en Marjan, gefeliciteerd met dit geweldige resultaat en genieten jullie maar heerlijk van al die vele bolletjes wol! Dat wordt ongetwijfeld weer puppysnuiven over een paar weken!

Maar wanneer gaan wij er nu aan geloven? Angel houdt de spanning er echt in….wanneer zal zij besluiten dat het tijd is om loops te gaan worden?? Haar nieuwe verloofde wacht vast vol enthousiasme op haar!!

Blijf het dagboek volgen…….

PS: Wij kunnen zondag niet mee wandelen met de sponsor wandeling van Reddingshonden.nu in de Soestduinen. Ik hoop dat daar begrip voor is. Onze Makker staat nu even op de eerste plaats.

mei 12, 2008

Geschept en nu half verlamd?

Geplaatst onder: Angel, Zomer, Thuis, Aiki, Makoto — Maj @ 9:40 pm

Nee, geen leuk bericht deze keer, geen ‘Djoeken’ of ergens anders heerlijk puppysnuiven! Was het maar waar dat er wat leuks is gebeurd want:
Er is iets vreselijks gebeurd:
Onze Makoto is zaterdagavond laat geschept door een auto! Hij leeft nog, alleen…… voor hoe lang? Komt het nog wel goed met hem?

Nog op de muur
Afgelopen zaterdagavond , na onze avondwandeling met Angel en Aiki zitten we net aan een thee als de voordeurbel gaat. ‘Da’s ook raar, wie zal dat nu zo laat zijn?’ Zeg ik nog want er loopt eigenlijk nooit iemand zo laat langs ons huis, laat staan dat we bezoek krijgen. Staat er een vreemde meneer aan de deur, hij vraagt of we een witte poes hebben, want die ligt langs de weg. Nee toch…..toch niet onze Sinjo of Makoto? De onbekende meneer is zomaar verdwenen…. was het een Engelen boodschapper in mensengedaante? Langs de drukke Rijksstraatweg, aan de voorkant naast ons huis, waar onze poezen eigenlijk nooit komen, ligt Makoto. Dus toch één van ons. Makky bloedt uit z’n bek en uit z’n neus en hij sleept met z’n hele achterlijf. Snel in mijn armen mee naar huis en thuis in z’n mandje direct de dierenarts gebeld, Tja, vindt maar eens een DA in de buurt op zaterdagavond laat, net voor het Pinksterweekend.

In Voorschoten kunnen we terecht, bij een DA waar ooit onze Seal Point Siamees Pandora op 16 jarige leeftijd mocht inslapen…… De visioenen die ik direct krijg zijn niet leuk en met kippenvel wachten Makky en ik samen tot we geholpen worden. Dan zijn we aan de beurt en het lijkt het of er helemaal niets is gebroken, ondanks dat Makky zijn achterpootjes erbij hangen. Z’n ruggengraat lijkt beschadigd, maar omdat de reflexen wel werken is het geen volledige dwarslaesie? Met pijnstilling vertrekken we huiswaarts, daar mag hij proberen met rust te hertellen. Een 10 maanden oude, net gecastreerde Siamese kater die nog geen maand geleden de buitenwereld en tuin heeft ontdekt! Arme, arme lieve stoere Pitbull van een Makky! Wat hebben we met je te doen.

Samen op wacht
Zondag is het Moederdag EN eerste Pinksterdag. Na een hele onrustige nacht sta ik al vroeg op. Zou Makoto nog leven? Hij ligt er nog precies zo bij als de avond ervoor, maar leeft nog wel. Met hele gemengde gevoelens beleven we deze schitterende hete eerste Pinksterdag. Makky kan niet lopen, laat staan zitten. Hij ligt maar op zijn zij in z’n mandje, toch draait hij soms op z’n andere zij, dus bewegen lukt wel. En als ik hem op de kattenbak zet, zakt hij volledig opzij maar komt er gelukkig wel een plasje. Met regelmaat krijgt hij wat water, koffiemelk of Bio Garde maar hij wil niet eten. Hoe gaat dit aflopen?

‘Vastgeplakt’
Beide kinderen komen gezellig eten en knuffelen Makkertje dat het een lieve lust is.
Mimi knuffelt
Stel dat dit voor het laatst is?

Christophe knuffelt
Wat een rare zorgzame dag hebben we. Zelfs Angel en Aiki gedragen zich ontzettend rustig en lief, ook zijn zij steeds bij Makky z’n mandje te vinden.

Aiki snuffelt
Sinjo snapt er helemaal niets van, hij wordt immers niet meer besprongen door die Pitbull, hoe kan dit nu?

Sinjo snuffelt
Makky mag natuurlijk weer mee de tuin in en blijft de hele dag naast ons in de schaduw liggen.

Ogen dicht
Als een zwaar gehandicapt medemens. ’s Avonds vóór het slapen gaan zetten we hem nogmaals op de kattenbak en zo gaan we weer een onrustige nacht in.

Vandaag is het maandag tweede Pinksterdag. Makky is er nog, maar daar is ook alles mee gezegd. In de tuin doet hij opnieuw liggend zijn behoeften tussen de plantjes en verder ligt hij de hele dag weer als verlamd in z’n mandje naast ons.

Veilig
Arm lief schattig dominant Makkertje toch. Van dat dominante is helemaal niets meer over. Morgen maar direct naar onze eigen DA, ook al zei die andere dat we het maar een week moesten aankijken…. Aankijken? Dat doen we nu al dit hele weekend. Dit is vreselijk……..Hoe gaat dit aflopen?

Klik hier voor wat foto’s van die rare zorgelijke moederdag.

« Vorige Pagina — Volgende Pagina »

Gemaakt met WordPress met Nederlandse vertaling

Order your medicine online by Canada pharmacy ;&$ drugs online affordable generic pills.